Bloggang.com : พินทุอิ : รักยิ่งใหญ่ของผู้ชายคนหนึ่ง

รักยิ่งใหญ่ของผู้ชายคนหนึ่ง

ในที่สุดผมก็กลับมาหาเธอ ‘เพียงพิณ’ ผู้หญิงคนเดียวในโลก ที่ไม่ว่าเธอจะเคยทำตัว ไร้เหตุผล จู้จี้ น่ารำคาญสักแค่ไหน ผมก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าใจจริงแล้วผมทั้งรักและสงสารเธอ และวันนี้เธอจะเป็นยังไงบ้างหนอ

ผมเดินผ่านประตูไม้บานหนาเข้ามาในห้องเธอโดยไม่ต้องออกแรงเปิด ภายในห้องมืดสลัว เพียงพิณนั่งชันเข่าอยู่ข้างเตียงหน้าโทรทัศน์ ซึ่งกำลังฉายวีดีโอตอนที่เราสองคนไปเที่ยวทะเลกัน สายตาของเธอที่จับจ้องภาพผมในหน้าจอ ช่างเลื่อนลอยเหมือนคนที่ไร้ชีวิตชีวา

น้ำตายังคงไหลรินออกมาจากตาคู่เศร้า ผมเอื้อมมือหวังเช็ดน้ำตาให้ แต่อนิจจา มือของผมได้ทะลุผ่านวงหน้ารูปไข่ของเธอไปโดยที่เธอก็คงไม่รู้ถึงสัมผัสนั้น

ใจหนึ่งที่เห็นเธอร้องไห้ ผมแสนปิติ เพราะหมายความว่าผมมีค่ากับเธอแค่ไหน แต่อีกใจหนึ่งผมไม่อยากเห็นเธอร้องไห้มากขนาดนี้เลย แต่ถ้าเธอหยุดร้องจริงๆ ผมก็คงฉุนๆ เพราะเท่ากับว่าผมหมดความหมายกับเธอแล้ว

“เอก รอพิณด้วยนะ พิณจะไปอยู่ด้วย”

ผมเห็นเธอเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าและหยิบเอาชุดเจ้าสาวสีขาวที่เตรียมไว้วันแต่งงานซึ่งตามกำหนดคือวันนี้ มาสวมทับชุดดำที่เธอใส่อยู่ แล้วหยิบคัตเตอร์ขึ้นมา ใบมีดอันบางทว่าคมกริบต้องแสงจากทีวี สะท้อนวับวาว น่าสยอง ทำให้ผมนึกอะไรได้ในทันที

(“อย่านะ พิณ อย่าทำแบบนั้น” )

ผมตะโกนสุดเสียง แต่เพียงพิณไม่ได้ยิน เธอค่อยๆบรรจงเอาปลายมีดกรีดที่ข้อมือ เลือดสีแดงสดไหลออกมาเป็นทาง มือของผมที่พยายามไขว่คว้ามีดจากมือบางๆของเธอก็หาได้เกิดผลอะไรไม่ ผมไม่สามารถหยุดยั้งเหตุการณ์สยองที่เกิดขึ้นตรงหน้าได้เลย

“เอก มารับพิณด้วยนะ” เพียงพิณ กดปลายมีดให้จมลึกเข้าไปอีก ที่นี้เลือดสีแดงข้นไหลย้อยหยดไปบนชุดสีขาวเป็นด่างดวงเหมือนชุดเจ้าสาวนั้นประดับด้วยดอกไม้สีเลือด เพียงพิณกัดริมฝีปากแน่น เธอคงกำลังเจ็บปวดกับบาดแผล และอาจจะคลื่นเหียนกับคาวเลือดที่คลุ้งไปทั่วห้อง

“ก๊อก…..ก๊อก…..ก๊อก…. พิณทำอะไรอยู่ นี่นนท์นะ เปิดประตูให้ผมเข้าไปหน่อย” สวรรค์โปรด ผมได้ยินเสียงชานนท์เพื่อนซี้ของผมร้องเรียกเพียงพิณอยู่หน้าห้อง (“ขอให้ไอ้นนท์ เข้ามาทันทีเถ๊อะ”)

“พิณ…เป็นอะไรรึเปล่า ถ้าไม่เปิดผมจะพังประตูล่ะนะ” แล้วไอ้นนท์มันก็เข้ามาได้จริงๆด้วย ผมไม่รู้ว่ามันไปเอากุญแจที่ไหนไขเข้ามา

“พิณ…ทำไมทำแบบนี้ ” ชานนท์พูดได้แค่นั้น มันก็เอาผ้าเช็ดหน้าห้ามเลือดไว้ที่ปากแผล แล้วช้อนร่างของเพียงพิณขึ้น พาไปที่รถ มุ่งตรงไปโรงพยาบาล มีผมนั่งไปข้างหลังด้วยโดยที่มันไม่รู้ตัวเลย

ที่โรงพยาบาลผมอยู่ใกล้เพียงพิณ ตลอดเวลา จนกระทั่งหมอทำแผลให้เสร็จ แล้วหันไปพูดกับชานนท์ เน้นว่าระหว่างนี้อย่าให้พิณใช้มือข้างนั้นมาก และแนะนำว่าให้พาพิณไปหาจิตแพทย์ด้วย
แล้วเพื่อนผมมันก็พา เพียงพิณ กลับมาที่ห้องเธออีกครั้ง

“เดี๋ยว คืนนี้ผมอยู่เป็นเพื่อนพิณนะ” (“เฮ้ย ไอ้นี่ยังไงซะแล้ว แกจะมาค้างอ้างแรมห้องแฟนฉันได้ไง ฟ่ะ ”)

ความจริงชานนท์รู้จักพิณก่อนผมซะอีก แล้วมันถึงได้แนะนำให้พิณรู้จักผม แม้พอจะเดาออกว่ามันชอบๆพิณอยู่เหมือนกัน แต่ไม่เห็นมันทำอะไร แล้วพิณก็ออกจะน่ารัก ผมเลยลองจีบดู ปรากฏว่าพิณชอบผมแฮะ แต่ชานนท์ก็ยังทำตัวเป็นเพื่อนที่ดีของเราเสมอต้นเสมอปลายมาตลอด ยกเว้นตอนนี้ ถ้าถีบมันได้ผมถีบไปแล้ว

“ไม่ต้อง พิณ อยู่คนเดียวได้” (“นี่ มันต้องอย่างนี้ซิ ที่รัก”)

“ให้พิณ อยู่คนเดียว เดี๋ยวก็ทำแบบนั้นอีก”

“ถ้า พิณ จะทำซะอย่าง ใครก็ห้ามพิณ ไม่ได้” น้ำเสียงเพียงพิณ เด็ดเดี่ยวจนน่ากลัว ถึงตอนนี้ผมเห็นด้วยแล้วล่ะว่าให้ไอ้นนท์อยู่เฝ้าเป็นดีที่สุด

“พิณ ผมขอร้อง อย่าทำอีกเลยนะ เอกมันคงไม่อยากให้พิณทำอย่างนั้นเหมือนกัน รักตัวเองบ้างเถอะ นี่ถ้าผมไม่เจอแม่บ้านแล้วยืมกุญแจเขามาเปิดประตูพอดี ป่านนี้จะเป็นยังไงบ้าง”

“พิณ ก็ตาย ทำไมไม่ปล่อยให้พิณตาย มายุ่งกับพิณทำไม”

“ฮื่อๆ....นนท์ รู้ไหม พิณทำให้เอกโกรธ จนต้องขับรถออกไปแบบนั้น พิณ โกหกว่าท้อง เขาจะได้เลิกกับผู้หญิงคนอื่นๆ มาแต่งกับพิณซะที ที่นี้เอกจับได้ เขาโมโหมาก พิณเป็นคนทำให้เอกตายแท้ๆ แล้วพิณจะอยู่ไปทำไม พิณจะไปหาเอก”

ใช่ เพียงพิณ เป็นสาเหตุที่ทำให้ผมบึ่งรถจนประสานงากับไอ้สิบล้อนั่น ก็ใครล่ะจะไม่โมโห เกิดมาผมไม่เคยโดนผู้หญิงที่ไหนหลอก แต่กลับมาพลาดท่าให้คนที่ตัวเองรัก ความจริงผมก็คงแต่งกับพิณนั่นแหละ เพียงแต่ยังไม่ใช่ตอนนี้ ผมยังอยากใช้ชีวิตสนุกๆ อีกสักพัก

แล้วเพียงพิณก็เอามืออีกข้างมาทุบตรงแผลที่เธอปาดเอาไว้อย่างบ้าคลั่ง แต่ก่อนที่เธอจะทำให้เลือดไหลออกมาอีก ไอ้นนท์มันก็คว้ามือน้อยๆนั่นไว้ แล้วโอบกอดเพียงพิณให้เข้ามาชิดแผ่นอกว้างของมัน ไม่สนว่าเพียงพิณจะดิ้นอย่างไร

(“เฮ้ย..มันจะเกินไปแล้วนะไอ้นนท์ นี่ฉันเพิ่งตายไปได้แค่ 3 วัน แกคิดจะตีท้ายครัวแฟนฉันแล้วเหรอ”)

“หยุดนะ…พิณไม่เข้าใจเหรอว่า เอกน่ะมันอยู่กับพิณตลอดเวลา” (“มันรู้ได้ไงว่ะ”)

“มันอยู่ในนี้ไงพิณ” ผมเห็นชานนท์เอามือจิ้มไปที่อกซ้ายของตัวเอง

“เอกมันไปดีแล้ว แต่พิณต้องอยู่ต่อไป ‘พิณ รัก เอก มาก ผม รู้’ แต่ เคยคิดไหมถ้าพิณเป็นอะไรไปอีกคน คนที่เขารักพิณจะเป็นยังไง”

“ไม่มีใครรักพิณ อีกแล้ว พ่อ แม่ ยังไม่รักพิณเลย”

“มีซิ ความจริงผมไม่อยากบอกเรื่องนี้เลย แต่ผมคงต้องพูดเพื่อให้พิณเห็นว่า ยังมีคนที่เขาไม่สมหวังในความรัก แต่เขาก็ต้องอยู่ต่อไปเพื่อคอยดูคนที่รักมีความสุข ไม่จำเป็นว่าจะต้องได้ความรักนั้นกลับมาหรือไม่ ไม่สำคัญว่าเธอคนนั้นจะรู้รึเปล่า ขอแค่ได้เห็นว่าเธอได้มีความสุขกับคนที่เธอรักก็พอ”

“ใครกันน่ะ นนท์”
“รู้ไหม?…ผม….ผมรักพิณมานานแล้ว ตั้งแต่แรกเห็นก็ว่าได้ แต่เมื่อเห็นว่าพิณชอบไอ้เอก ผมก็ยินดีเป็นพ่อสื่อให้จนสำเร็จ แล้วเวลาที่ไอ้เอกมันเที่ยวควงใครไปทั่วทำให้พิณต้องเสียใจ ทุกครั้งที่พิณร้องไห้ผมเจ็บมากกว่า แต่มันอยู่ในนี้ บอกใครไม่ได้เลย ผมทำได้ก็แค่ช่วยให้พิณกับเอกคืนดีกันครั้งแล้วครั้งเล่า ไม่ได้หวังอะไรตอบแทนเลยนะ แค่อยากเห็นเพื่อนรักกับผู้หญิงที่ผมรักมีความสุขเท่านั้นจริงๆ”

“ฮื่อ…นนท์ …โธ่…พิณ สงสารนนท์จัง”

“พิณไม่ต้องมารักผมตอบหรอกนะ ถ้าหัวใจของพิณไม่ได้รู้สึกอย่างนั้น ต่อไปถ้าพิณจะไปรักคนอื่นก็ไม่ต้องห่วงผม แต่ผมขอพิณข้อเดียว ‘ถ้าสงสารผม ช่วยทำให้ตัวเองมีความสุขล่ะกัน’ ”

“ฮื่อๆ พิณ ขอโทษ พิณ…จะพยายามเข้มแข็ง” ภาพชานนท์เอาฝ่ามือลูบไล้แผ่วเบาที่เรือนผมของพิณ เป็นการปลอบประโลมที่ดูอบอุ่นที่สุด แล้วผมกลับจำไม่ได้ว่าตัวเองเคยทำอย่างนั้นกับพิณรึเปล่า

ในหน่วยความจำ คือ ทุกครั้งที่ผมมีโอกาสได้อยู่บนเตียงกับพิณสองต่อสอง ผมเป็นต้องลงไปฟาดฟันเธอด้วยอารมณ์อย่างว่าทุกที แต่ไอ้นนท์มันกลับไม่ใช้โอกาสนั้นเลย

แล้ว เพียงพิณ ก็เคลิ้มหลับไปในอ้อมกอดของ ชานนท์ แม้จะรู้สึกฉุนๆในใจ แต่ก็ต้องยอมรับว่า อ้อมแขนของไอ้นนท์ คงอบอุ่นและแข็งแรงพอที่จะปกป้องพิณได้ โดยเฉพาะเวลาเช่นนี้

“ถึงเวลาแล้ว เอกชาติ” ผู้ชายในชุดดำปรากฏกายขึ้นข้างๆผม

“ไม่ต้องห่วงเธอคนนั้นหรอก มีคนที่เขาสามารถดูแลเธอได้ดีกว่าเจ้าอีกมั้ง ไปกันเถอะ” ชายชุดดำเริ่มพาร่างผมลอยสูงขึ้น สูงขึ้น

“ลาก่อน ขอให้เพื่อนรักกับผู้หญิงที่ผมรักโชคดี”

15 ก.ย. 46

Create Date : 19 พฤษภาคม 2552

Last Update : 22 พฤษภาคม 2552 1:53:43 น.

2 comments

Counter : 235 Pageviews.

เขียนได้ดีมากๆเลยนะคะ เรื่องน่ารักดี ขอให้เขียนอีกนะคะ จะเข้ามาอ่านบ่อยๆ เราก็ชอบเขียนเรื่องสั้นเหมือนกัน

โดย: ต้นอ้อ IP: 125.26.28.132 วันที่: 23 พฤษภาคม 2552 เวลา:8:26:23 น.

ตอนจบรีบจบไม่หรือเปล่าค่ะ แต่ได้แค่นี้ก็เยี่ยมเลยค่ะ

โดย: nuch IP: 115.67.26.10 วันที่: 8 มิถุนายน 2552 เวลา:16:15:03 น.