หัวใจรสกาแฟ 16 “ร้านไออุ่นสวัสดีครับ มาส่งของที่สั่งไว้ครับ” เสียงทักทายของผู้มาใหม่ทำให้คนที่กำลังฝอยจนน้ำลายฟุ้งชะงัก ส่วนคนที่กำลังเบื่อเต็มปะดาก็ถึงกับตะลึง “อ้าวไอ้รุตต์ทำไมว่ะ เราไม่ได้สั่งอะไรร้านนายนะ รึอัมสั่งครับ” รามฤทธิ์เลิกฝอยชั่วขณะหันมาถามหญิงสาวที่นั่งตรงข้าม คิดว่าจะรีบๆไล่เพื่อนร่วมคณะไปเร็วๆ เสียเวลาหลีหญิงหมด หมอนี่คงมาส่งผิดเจ้า “เราไม่ได้มาส่งให้นายแต่เรามาส่งให้คุณผู้หญิงคนนี้ต่างหาก มีคนเขาไปสั่งช็อคโกแล็ตร้อนกับขนมมาให้ครับ เขาบอกว่าเป็นของเยี่ยมไข้คนป่วย” เด็กส่งของไม่สนใจสายตาบึ้งตึงกับคิ้วที่ม้วนตัวหากันจนแทบเป็นเครื่องหมายคำถามของคนที่เขาเรียกว่าคุณผู้หญิง นิติรุตต์จัดแจงนำเจ้า chocolate cutey และขนมกลีบลำดวนมาวางตรงหน้าเธออย่างคล่องแคล่ว “ใครสั่งมาให้ แล้วใครอยากกินไม่ทราบ” อัมพิกาเชิดหน้าพูดใส่คนส่งขนมเสียงขุ่น ยังเคืองๆอยู่น่ะซิ ทำไมหมอนี่ทำหน้าระรื่นตัวเองทำอะไรไว้มั่งไม่รู้สึกผิดเลยรึไง “นั่นน่ะซิใครสั่งมาให้อัม เราไม่ยักรู้ว่าร้านกาแฟเล็กๆของนายจะมีบริการส่งด้วย แหม! เขาใช้นายคุ้มดีเนอะ ทั้งล้างจาน ทั้งถูพื้น แล้วยังมาส่งของอีก ค่าจ้างแพงไหมเนี่ย สงสัยเรียนจบนายคงตั้งตัวได้พอดี” ลูกจ้างร้านกาแฟข่มความรู้สึกอย่างหนัก แรกเลยคือเสียงขุ่นๆของคนที่หลอกให้เป็นห่วงใจแทบขาด และที่หนักกว่านั้นก็ไอ้สายตาเหยียดๆกับคำพูดเหน็บแหนมของคุณชายที่นั่งร่วมโต๊ะด้วย โชคดีที่ผ่านงานบริการมาสองปีกว่าลูกค้ามารยาทแย่ๆกว่านี้ก็รับหน้ามาเยอะ แค่เนี่ยะไม่เหลือบ่ากว่าแรงหร๊อกคอยดู “แหมะ! ถ้าคุยเรื่องงานที่ร้านสงสัยต้องคุยกันยาวหน่อยนะราม” นิติรุตต์ตั้งท่าราวกับจะเปิดแถลงการณ์ มิหน่ำซ้ำยังถือโอกาสหยั่งรากซะเลย ไม่สนใจว่าคนที่นั่งอยู่ก่อนจะเชิญหรือเปล่า ที่สำคัญม้าหินมันก็มีตั้ง 4 ตัว ตัวที่หันหน้าเข้าตึกรามฤทธิ์จับจอง ส่วนตัวตรงข้ามที่หันหลังให้ตึกอัมพิกานั่งอยู่ เหลือว่างปีกซ้ายขวา แต่ชายหนุ่มก็จำเพาะเจาะจงนั่งไอ้ตัวที่หันหลังให้ตึกนั่นแหละ แกล้งเบียดจนหญิงสาวต้องกระเทิบหนี “มานั่งอะไรตรงนี้เล่า ตัวอื่นว่างก็มี” อัมพิกาไม่กล้าตวาดแว๊ดหากส่งเสียงโวยค่อยๆกับคนที่ลงมานั่งเบียด จนเธอต้องถอยไปชิดริมแต่ก็ยังไม่อยากไปนั่งตัวข้างๆที่ว่างอยู่ เพราะนั่นก็เท่ากับใกล้นายลามโรคจิตเข้าไปอีก ฝ่ายคนถูกตำหนิกลับลอยหน้าพาทีกับเพื่อนร่วมคณะต่ออย่างทองไม่รู้ร้อน “คือปกติร้านเราไม่มีบริการส่งนอกสถานที่หรอกนะ แต่ลูกค้าที่สั่งให้เอามาส่งคุณ อัม..เอ่อ อัมรา เขาเป็นลูกค้าขาประจำ แล้วเราเห็นว่าที่ส่งมันไม่ได้ไกลจากร้าน ก็เลยรับอาสา” “นายแน่ใจได้ยังไงว่าเป็นอัม ผิดคนซะล่ะม้าง เนี่ยอัมพิกา ไม่ใช่อัมรา แค่ชื่อเขานายยังพูดผิดเลย” รามฤทธิ์เริ่มหงุดหงิด ไอ้รุตต์มันทำไมต้องไปนั่งคู่กับแม่ตุ๊กตาของเราด้วยว่ะเห็นแล้วน่ากระทืบ ทนๆมันหน่อยก็แล้วกันให้มันบอกว่าใครสั่งของมาให้อัม หญิงหรือชาย แล้วค่อยไล่ “ไม่ผิดหรอก ความจริงคนสั่งเขาบอกให้เราเอามาให้อัมพิกา แต่เมื่อวานเห็นนายแนะนำว่าอัมรา วันนี้เราเห็นนายนั่งอยู่ด้วยเลยเรียกอัมราไง ถ้าไม่มีนายเราก็จะเรียกเขาว่าอัมพิกา” “เอาล่ะเอาล่ะ จบเรื่องชื่อ ที่นี้นายบอกซิว่าใครสั่งของให้อัม” “ก็ แหม! คุณอัมพิกาคงรู้นะครับว่าใครที่เขาชอบเอากาแฟมั่ง นมมั่ง ขนมมั่งมาให้ ทั้งเวลาที่คุณสบายดีและก็เวลาที่คุณไม่สบาย” พูดจบนิติรุตต์ก็หันมาส่งสายตาล้อคนนั่งข้างๆที่เลือดเริ่มขึ้นหน้า คงกลัวนายรามฤทธิ์จะหวาดระแวงล่ะซิถ้า “ใครกันครับอัม” “สงสัยจะเป็นยัยนี นลินีรูมเมตน่ะ” อัมพิกาไม่ได้กลัวรามฤทธิ์จะเข้าใจผิดถึงได้เอาชื่อเพื่อนมาอ้าง แต่เพราะใจกำลังนึกถึงสิ่งที่รูมเมตพูดไว้ก่อนออกจากห้องจริงๆ ‘นึกว่าพูดเล่น ยัยนีทำจริงด้วยแฮะ’ “ที่แท้ก็เพื่อนอัมนี่เอง นายส่งของเสร็จแล้วไม่รีบกลับร้านรึไง ไปซะทีซิ” รามฤทธิ์โล่งอกที่ไม่มีคู่แข่ง เริ่มไล่บุคคลที่สามไปพ้นๆ แต่ฝ่ายถูกไล่ใช่ยอมง่ายๆ แผนหนึ่งไม่สำเร็จแผนสองแผนสามยังมี เพิ่งรู้เอาตอนนี้แหละว่านอกจากการชงกาแฟจะเป็นงานสนุกแล้ว งานสร้างความร้าวฉานก็หฤหรรษ์ไม่น้อย “ไม่ใช่นลินีเพื่อนคุณอัมพิกาหรอกครับ ก็คุณผู้ชายคนนั้นไงครับที่พาคุณไปร้านไออุ่นบ่อยๆ คนที่เคยใช้ให้ผมเอา first kiss เอย care for เอย always เอย มาให้คุณ” “ผู้ชายคนไหนครับอัม” รามฤทธิ์ตาโต ถามหญิงสาวเสียงดุ นอกจากเราแล้วยังมีไอ้หนุ่มหน้าไหนมาจีบอัมพิกา แถมยังไปร้านกาแฟกันบ่อยๆ แล้วที่อื่นที่ไม่ใช่ร้านกาแฟอีกล่ะ โอ้ย!..ไม่รู้อัมกับไอ้หมอนั่นไปกันถึงไหนแล้ว คนถูกซักรู้สึกพิพักพิพ่วนในอกพิกล ไม่ชอบที่นายรามมารุกเร้าถามเรื่องที่ไม่ใช่ของตัว พอๆกับหมันไส้คนทำหน้าทะเล้นเต็มประดา พูดออกมาได้ว่าคนที่สั่งของให้เราวันนี้เป็นคนเดียวกับที่สั่ง first kiss เอย care for เอย มาให้ ก็ใครกันล่ะ ถ้าไม่ติดว่ารามฤทธิ์นั่งอยู่ด้วยนะมันน่าถองให้สักอั๊ก แล้วดูซิคนอุตส่าห์เขยิบหนีตามมากระแซะอยู่ได้ “อั้มไม่รู้ จะขึ้นไปข้างบนล่ะ เชิญรุตต์กับรามคุยกันให้สบายใจเลยนะ” พูดจบอัมพิกาก็ลุกพรวดปานสายฟ้าแลบ แต่ก่อนที่หญิงสาวจะตัดช่องน้อยแต่พอตัวก็มีความเร็วแสงของมือคนที่นั่งข้างๆคว้าข้อมือเธอได้ทันแถมอาศัยจังหวะที่หญิงสาวไม่ทันระวังฉุดให้ร่างบางลงนั่งอีกครั้ง “..นี่ ” คนถูกบังคับนั่งอุทานได้แค่นั้นทั้งที่อยากร้องกรี๊ด เมื่อพบว่าถูกฉุดให้ลงมานั่งแนบตักนายตัวแสบ เท่านั้นยังไม่พอคนฉุดยังถือโอกาสเอามืออีกข้างตวัดรอบเอวบาง ตีหน้าตายขยับปากที่เคลียอยู่กับขมับเหนือแก้มแดงปลั่ง เอ่ยในเรื่องที่ตรงข้ามกับความจริงอย่างสิ้นเชิง “แหมคุณอัมรา เอ๊ย! อัมพิกา จะลุกก็ลุกไปดีๆหน่อยซิครับ ไหง .เซซะทับผมเข้าให้” “อัมเป็นอะไรไปรึเปล่าครับ” รามฤทธิ์ผุดลุก ยิงคำถามแสดงความห่วงใยรวดเร็ว แม้จะฉุนๆกับความไม่ยุติธรรมจากฟ้าที่ได้รับ ทำไมอัมต้องไปล้มทับไอ้รุตต์ด้วย อัมน่าจะมาล้มทับผมรับรองจะไม่โวยวายเลย ผมยินดีจะเป็นตักให้อัมนั่งทับทุกวี่วัน โชคไม่เข้าข้างเลยโว้ย “ปะ..เปล่าไม่เป็นอะไร” อัมพิกาบังคับเสียงไม่ให้สั่นด้วยความยากเย็น เพราะความรู้สึกทั้งโมโหทั้งเขินอายสารพัดมันรุมเร้าอยู่ในอก จนหัวใจเต้นโครมครามนับจังหวะไม่ถูก นี่มันเท่ากับเธอถูกกอดรึเปล่า หญิงสาวรีบพาตัวเองลงจากตักของคนขี้โกง ดีที่หมอนั่นยอมคลายแขนที่รัดเอวอยู่ แต่มือใหญ่ที่จับมือเธอเอาไว้นี่ซิบิดยังไงก็ไม่หลุด จะสะบัดแรงๆก็ไม่กล้ากลัวคนฝั่งตรงข้ามผิดสังเกต และนั่นก็เป็นโซ่ตรวนที่ทำให้อัมพิกาไม่สามารถวิ่งกลับขึ้นตึกได้อย่างหวัง ก็เรื่องอะไรนิติรุตต์จะปล่อยกระต่ายจอมซนไปล่ะ บทสนทนากำลังเข้มข้น พระเอกเริ่มแสดงอาการหึงหวงสืบสวนข้อเท็จจริง แล้วจำเลยเอ๊ย..นางเอกจะหนีคดีดื้อๆก็ไม่สนุกน่ะซิ มันต้องปะทะกันซะหน่อย แล้วก็ เฮ้อ ได้กลิ่นแก้มอั้มใกล้ๆตะกี้ชื่นใจจังเลย เพิ่งรู้ว่าอั้มเอวนิดเดียวความจริงอยากกอดนานกว่านั้นแต่เกรงใจ มืออั้มก็นิ๊มนิ่ม งั้นขอจับมือล่ะกันนะจับนานๆให้หายแค้น “อย่าเพิ่งขึ้นห้องเลยนะครับอัม คุยกันต่อนะครับ” “นั่นน่ะซิครับ คุณอัมพิกายังไม่ได้ชิมของฝากเลยนะครับ เดี๋ยวลูกค้าขาประจำร้านผมเขาเสียใจแย่เลย” เสียงสุภาพของบริกรที่เอ่ยทวงสิทธิให้ลูกค้า สำหรับอัมพิกาแล้วมันช่างป่วนประสาท ‘คนบ้า คนผีทะเล เมื่อวานยังทำซึมอยู่เลยไหงวันนี้หน้าระรื่นจะมาไม้ไหนก็ไม่รู้ แล้วเมื่อไหร่จะปล่อยมือเราซะทีบิดไปบิดมาจนเมื่อยแล้วนะ ดีนะที่มีโต๊ะบังไว้ไม่งั้นนายรามเห็นเข้าเราจะทำหน้ายังไง จะอธิบายยังไง อายเขาตายเลย หญิงสาวไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมจะต้องอาย ไม่ใช่อายแค่รามฤทธิ์แต่อายไปซะทุกคนนั่นแหละ ถ้าใครเขารู้ว่านี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ถูกนิติรุตต์จับมือ ถ้าเขารู้ว่าตะกี้มันเป็นการจงใจกอด ถ้าเขารู้ว่าเรากับรุตต์เคย เคย เคย ..โอ้ยยยยยย ยิ่งคิดใจก็ยิ่งสั่นไหวจนมือไม้อ่อนแรง จากที่ดิ้นขลุกขลักกลายเป็นแน่นิ่งยอมให้ฝ่ายตรงข้ามกระทำการตามอำเภอใจ ฝ่ายนั้นเมื่อเห็นว่าไม่มีการดิ้นรนผลักไสแทนที่จะรามือกลับรุกหนักขึ้น ไม่ใช่กำแน่นเพื่อป้องกันการหนีรอดเหมือนเก่าก่อน แต่เป็นการรุกไล่รูปแบบใหม่ ที่อ้อยอิ่งกว่า นิ่มนวลกว่า หากสร้างความไหวสะเทือนที่หวาบหวิวกว่าแก่หัวใจดวงน้อยที่หมดสิ้นหนทางป้องกันตัวเองอีกแล้ว “ไม่ต้องไปกินหรอกครับอัมไม่เห็นมันจะน่ากินตรงไหน ไว้ผมพาอัมไปกินที่ โอบองแปง รึจะแบล๊คแคนย่อน สตาร์บั๊คก็ได้นะครับ รับรองของเขาอร่อยทั้งนั้น ร้านก็สะอาดสะอ้าน บริการดี ไม่เหมือน ” “แหม! นายก็ว่าของร้านเราเกินไป ถึงมันไม่หรูหราแต่ก็กินอร่อยท้องไม่เสีย ที่สำคัญเครื่องดื่มร้านเราแต่ละสูตรไม่มีขายเกลื่อนเมืองจนกลายเป็นของโหลๆ อย่างเจ้า chocolate cutey แก้วเนี่ย ลูกค้าเราเขาสั่งให้คิดสูตรใหม่ขึ้นมาเป็นพิเศษ เขาว่าอยากให้คนพิเศษของเขากินเป็นคนแรก แล้วอย่างนี้คุณอัมพิกาจะไปหาจากร้านไหนได้ล่ะครับ ก็ต้องร้านไออุ่นที่เดียว” ปากฟาดฟันคุมเชิงอยู่กับรามฤทธิ์หากมือข้างที่กุมมือของคนนั่งข้างๆไว้ก็ยังไม่ละเลิก ไม่ได้บีบรัดอะไรรุนแรงนักหรอกเพียงแค่ไล้ไปตามเรียวนิ้วเล็กๆนั่นจากโคนนิ้วจรดปลายเล็บ ตั้งแต่นิ้วหัวแม่มือจรดนิ้วก้อย ‘กระดูกนิ้วอั้มนิดเดียว ไม่กล้าบีบแรงๆแล้วล่ะกลัวมันจะแตกละเอียด เสียดายที่เอาขึ้นมาดูไม่ได้อยากเห็นรูปร่างมันชัดๆว่าจะน่ารักขนาดไหน จะเหมือนตา เหมือนแก้ม เหมือนปากของอั้มรึเปล่า’ “อัมครับไอ้หมอนั่นมันเป็นใคร” ได้ยินข้อความที่สื่อถึงความสัมพันธ์ระดับ คนพิเศษ ของอัมพิกากับบุรุษนิรนาม รามฤทธิ์หมดสิ้นความอดทน แทบอยากจะคั้นคอนิติรุตต์ให้คายออกมา ส่วนอัมพิกาถ้าเพียงเขามีสิทธิ์ในตัวเธอมากกว่านี้ก็อาจจะจับมาเค้นด้วยวิธีเฉพาะเหมือนกัน “เขาจะเป็นใครรามจะรู้ไปทำไม มันไม่เกี่ยวกับรามซะหน่อย” พยายามทำเสียงแข็งแล้วเพื่อให้คนซักหยุดถามในเรื่องที่ไม่ใช่ของตัว แล้วก็ไม่ชอบเอาซะเลยที่รามฤทธิ์เที่ยวไปเรียก เขา ว่าไอ้หมอนั่น กับ มัน จะว่าไปก็ไม่ชอบตั้งแต่นายรามพูดจาเหมือนดูถูกคนนั่นแหละ คิดว่าเสียงแข็งแต่ความจริงมันทั้งค่อยทั้งสั่นพร่าดัวยว่าจิตใจของหญิงสาวถูกครอบงำไว้ด้วยฝ่ามือข้างนั้นของคนนั่งข้างๆจนเต้นไม่เป็นส่ำ ยิ่งตอนนี้นิ้วทุกนิ้วของเขาสอดประสานกับของเธอ ให้ความรู้สึกทั้งถูกปกป้องแต่ก็ครอบครองและเรียกร้องการตอบรับในเวลาเดียวกัน ช่างเป็นความรู้สึกที่ทั้งอ่อนหวานและหวาบไหว จนใจเต้นแรงกระเจิดกระเจิงเหมือนมันไม่ใช่สิ่งที่เธอควบคุมได้อีกแล้ว บางสิ่งที่หญิงสาวไม่เคยรู้จักมาก่อน บางสิ่งที่มีอิทธิพลรุนแรงเกินต้านทานได้ลุกโชนขึ้น สุดที่จะขัดขืนอัมพิกาบีบนิ้วน้อยๆทั้งหมดที่ถูกแทรกกลางด้วยนิ้วที่ใหญ่กว่า แรงเท่าที่เรี่ยวแรงอันอ่อนระทวยจะทำได้ ตอกย้ำให้ฝ่ามือของเธอและเขาแนบแน่นยิ่งขึ้น “เขาเป็นแฟนอัมเหรอครับ” “เอ่อ .” ถ้าเป็นปกติอัมพิกาคงสวนกลับทันที “ไม่ใช่” แต่ตอนนี้เธอกำลังเผชิญในสภาวะที่ไม่ปกติ ถ้าตอบว่า ‘ไม่’ รามฤทธิ์ก็คงป้วนเปี้ยนไม่เลิกลา แต่ในขณะเดียวกันถ้าตอบ ‘ใช่’ ก็ส่งผลให้เธอพ่ายแพ้คนข้างๆ ก็เคยบอกเขาปาวๆ ไม่มีทางจะเอาเขามาเป็นแฟนหรอก เธอกับเขาไม่ได้มีอะไรกันซะหน่อย เหมือนถูกสมิงรามฤทธิ์ไล่ล่ามาถึงปากเหวถ้าไม่กระโดดคงถูกจับกิน แต่ถ้ากระโดดลงไปก้นเหวก็เห็นอยู่แล้วว่ามีจระเข้จอมกะล่อนนอนนิ่งอมยิ้มรอลิ้มรสเนื้อหวานๆของกระต่ายน้อยผู้อับจนหนทาง เกลียดขี้หน้าทั้งรามฤทธิ์กับนายจอมกวน ทำไมผู้ชายน่ากลัวขนาดนี้นะ เพราะอยากไล่รามฤทธิ์ไปพ้นๆ และที่สำคัญอยากชำระคดีกับนิติรุตต์มากกว่า ขอกระโดดน้ำหนีภัยเสือเขี้ยวยาว แล้วค่อยเอาเหล็กแหลมทิ่มปากจระเข้ก็น่าจะพอไหว อัมพิกากลั้นใจพูดในสิ่งที่คิดว่า แค่เอาตัวรอดเท่านั้นแหละ อย่าหวังว่ามันจะเป็นจริง “ชะ ..ใช่ เขาเป็น ..เป็น ฟะ ..แฟน อั้มเอง” คำตอบของอัมพิกาทำให้พระรามตัวเขียวเปลี่ยนเป็นขาวซีด ‘อัมมีแฟนแล้ว แม่ตุ๊กตาของเขามีเจ้าของแล้ว’ ความจริงแค่เรื่องมีแฟนมันไม่เท่าไหร่นักหรอก แต่ ตั้งตัวไม่ติดเพราะไม่ได้คิดมาก่อนต่างหาก “ผม เอ่อ ไม่ยักรู้มาก่อนว่าอัมมีแฟน” “น้าน .โผมก็ว่าแล้วว่าเขากับคุณอัมพิกาต้องเป็นแฟนกันแหงๆ เห็นคอยสรรหาของกินมาให้ห่วงใยใส่ใจสารพัด ถ้าไม่รักไม่ชอบผู้ชายที่ไหนจะทำให้ขนาดนี้” เด็กส่งกาแฟใช้มือข้างว่างตบโต๊ะฉาดใหญ่สวมบทบาทลูกขุนพลอยพยัก แสร้งแสดงความเห็น เน้น ความ คม ชัด ลึก ของสิ่งที่หญิงสาวพูดเข้าไปอีก ‘อั้มกล้าพูดกับนายรามแบบนี้แสดงว่าไม่ได้คิดอะไรกับหมอนี่เลยใช่ไหม โอ้ย อั้มน่ารักขนาดนี้ผมคงเลิกรักอั้มไม่ได้แล้วล่ะ ถ้าไม่มีนายรามตรงหน้าผมจะกุมมืออั้มแนบอก แล้วจะบอกว่ารักอั้มที่สุด รักมาตั้งนานแล้วด้วย รักมาก่อนอั้มจะรู้จักผมอีกมั้ง’ “โอ้ย ..” แล้วลูกขุนพลอยพยักที่กำลังคิดเพ้อเจ้อ ก็อุทานออกมาอย่างลืมตัว “เป็นอะไรว่ะไอ้รุตต์” รามฤทธิ์เผลอตะคอกเพื่อน ลืมวางมาดพระเอกผู้ดีด้วยว่าเพิ่งมีเรื่องสะเทือนใจอย่างหนัก “เอ่อ ..มดกัด .มดแดงตัวใหญ่มาก กัดเจ็บมากด้วย” “ระวังหน่อยนะรุตต์ แถวนี้มดเยอะ แต่ละตัวฟันคมๆทั้งนั้นแหละ ถ้าไม่อยากโดนกัดอีก อั้มว่าไปนั่งข้างรามดีกว่านะ” นอกจากคำแนะนำให้เปลี่ยนที่นั่งอย่างประสงค์ดีแล้ว มดแก้มแดงยังคงทำการ ‘กัด’ จนมือข้างที่นิติรุตต์ใช้รังแกเธอ เป็นจ้ำแดงไปทั่ว “ถ้ามดตรงนั้นเยอะ อัมย้ายมานั่งข้างผมดีกว่านะครับ เดี๋ยวมดกัดอัมแย่เลย ไอ้รุตต์น่ะมันหนังด้าน ไม่สะท้านหรอก” “มดน่ะไม่กัดอั้มหรอก เขาจะเลือกกัดเป็นคนๆ” “ อูยเจ๊บ..” คนโดนมดกัดอวดครวญ ‘ชมว่าน่ารักไม่เท่าไหร่เอาเรื่องอีกแล้วนะอั้ม’ เพราะมั่วดีใจเลยเผลอปล่อยมือของอัมพิกาหลุดไปได้ไงไม่รู้ ที่แน่ๆตอนนี้นิ้วเล็กๆที่คิดว่ากระดูกเปราะบางน่ะหยิกเจ็บชะมัด บิดเนื้อตรงหลังมือซะระบมไปหมด ‘อั้มนะอั้มทำกันเจ็บๆอีกแล้ว ไม่น่ารักเล้ย เฮ้อ ถึงอั้มไม่น่ารัก ผมก็ยังรักอั้มอยู่ดี’ “เพิ่งรู้ว่าสั่งมดได้ สงสัยจะเป็นแม่มด” หลังจากดึงมือพ้นรังมด นิติรุตต์เริ่มค่อนขอด “เป็นแม่มดก็ดีซิ จะสาปคนบางคนให้กลายเป็นดักแด้ แล้วจะอนุเคราะห์เหยียบให้แบนแต๊ดแต๋” “ถ้าจะถูกสาป ขอเป็นแมลงสาปดีกว่า ก่อนตายยังได้ดมอะไรหอมๆ” นิติรุตต์งึมงำต่อรอง อัมพิกาขว้างค้อนโครมใหญ่กับประโยคที่พูดพอได้ยินเพียงสองคนของคนอยากเป็นแมลงสาป โมโหก็โมโห ขำก็ขำ อายก็อาย โอ้ย .อยากร้องกรี๊ดๆ แล้วฟาดกำปั้นใส่แมลงสาปยักษ์ นายยังมีคดีติดตัวอยู่นะทำมายอกย้อนดีไปเถอะ เดี๋ยวเปลี่ยนใจบอกรามฤทธิ์ว่าไม่มีแฟนซะเลยนี่ ก็ใครอยากเป็นแฟนคนบ๊องๆอย่างนายเล่า รามฤทธิ์ไม่เข้าใจในบทสนทนาของคนทั้งสอง แต่ที่แน่ๆนอกจากจะขุ่นเคืองบุรุษนิรนามที่เขารู้จักเพียงว่าเป็นแฟนอัมพิกา ก็ชักจะเริ่มฉุนกับท่าทางกรุ่มกริ่มของนิติรุตต์ ปกติหมอนี่ไม่เห็นจะมีเรื่องราวอะไรกับสาวที่ไหน แล้วมันดันทำท่าพูดจาแปลกๆกับอัมพิกา ไม่น่าไว้ใจซะแล้ว มันไม่สมควรจะมานั่งตีคู่พูดคุยกับอัมอีกต่อไป “ผมรบกวนเวลาอัมมากแล้ว อัมไม่ค่อยสบายไม่ใช่เหรอครับ ขึ้นไปพักเถอะ เดี๋ยวผมจะกลับแล้ว นายก็เหมือนกันรุตต์ กลับร้านไปได้แล้วเดี๋ยวเขาก็ตัดเงินหรอก หายมานานเหลือเกินนี่” “ขอบใจมากนะราม สำหรับลิลลี่” ด้วยสงสารในท่าทางเซื่องซึมของรามฤทธิ์ ก่อนกลับขึ้นตึกอัมพิกายังไม่ลืมช่อลิลลี่ที่เขาอุตส่าห์ซื้อมาฝาก ไม่ใช่เพราะชอบของสวยหรูแต่เป็นการแสดงความขอบคุณต่อน้ำใจ ความจริงหมอนี่ไม่เห็นจะน่ากลัวเหมือนที่เคยถูกขู่ไว้ คนขู่นั่นซิน่ากลัวกว่ามาก เจ้าเล่ห์ก็ปานนั้น กวนประสาทเป็นที่หนึ่ง “หวังว่าอัมจะเอ็นดูมันบ้างนะครับ ถ้ามองมันก็คิดถึงผมบ้าง แล้วไงเราค่อยเจอกันอีกนะครับ” รามฤทธิ์ทิ้งท้ายด้วยมาดพระเอกผู้อบอุ่น “เดี๋ยวครับคุณอัมพิกา” เด็กส่งกาแฟจัดการนำ chocolate cutey พร้อมด้วย ขนมกลีบลำดวนใส่ถุงอย่างรวดเร็วยัดใส่มือหญิงสาว ยิ้มกว้างตาวาวระยับสื่อความหมายที่รู้กันเฉพาะ “หวังว่าคุณอัมพิกาจะ เอ็นดูเจ้า chocolate cutey กับขนมกลีบลำดวนบ้างนะครับ ถ้ากินมันก็คิดถึงผม เอ๊ย..ร้านไออุ่นบ้างนะครับ เอ๊ะ แต่คนที่ต้องคิดถึงก่อนเลยก็คือคนที่สั่งของมาให้ แฟนคุณด้วยน่ะครับ เขาคงดีใจตาย” อัมพิการู้สึกร้อนวูบวาบที่หน้า รู้ว่านิติรุตต์ล้อเลียนรามฤทธิ์ และที่มากกว่านั้นล่ะ พูดเรื่องแฟนอยู่ได้ ไม่เข้าใจรึไงนะที่เราต้องเอามาอ้างก็เพื่อกันนายลามโรคจิต ในเมื่อไม่รู้จะตอกกลับด้วยวิธีไหนในสถานการอย่างนี้หญิงสาวทำได้แค่ขึงตาขยับปากพูดแบบไร้เสียงใส่บริกรแห่งร้านไออุ่น ก่อนจะหอบช่อลิลลี่และหิ้วขนมขึ้นห้อง ‘อีตาบ้า เกลียดขี้หน้านัก’ . “อีตาบ้า เกลียดขี้หน้าที่สุด ฉันไม่มีวันเป็นแฟนกับนายเด็ดขาด คนผีทะเล” ทันทีที่เข้ามาในห้องอัมพิกาก็ตะโกนสิ่งที่อัดอั้นมานาน ช่อลิลลี่ถูกเหวี่ยงไว้บนโต๊ะเขียนหนังสือ ใจจริงอยากเหวี่ยงถุงร้านไออุ่นอยู่เหมือนกันแต่กลัวมันจะหก หญิงสาววางเอาไว้บนโต๊ะเช่นเดียวกัน หยิบแก้ว chocolate cutey ออกมา จ้องดูเหมือนจะให้เห็นเป็นคนที่ทำนั่นแหละ “เกลียด เกลียด เกลียด โอ้ย .ทำไม เกลียดนายได้ขนาดนี้ เกลียดจนไม่รู้จะเอาไปเปรียบกับอะไรแล้ว” ตอนนี้ chocolate cutey ไม่ร้อนแล้วมีเพียงอุณหภูมิอุ่นบางๆเท่านั้น แต่เมื่อเปิดฝาก็ได้กลิ่นหอมหวานของอบเชยโชยมาแตะจมูก วิปครีมสีขาวข้นตัดกับผงช็อคโกแล๊ตสีน้ำตาลเข้มยังอวดสีสันเรียกน้ำลายได้อย่างดี ความจริงวันนี้หญิงสาวยังไม่มีอะไรตกถึงท้องจนนี่ก็ปาไปเกือบเที่ยง เพราะมัวแต่รับแขกตัวยุ่งอยู่นั่นแหละ ทั้งโมโหทั้งหิว อัมพิกาเลยเอาหลอดที่ปลายด้านหนึ่งถูกตัดให้เหมือนช้อนจ้วงวิปครีมส่งเข้าปาก ปล่อยลิ้นให้ดื่มด่ำกับความนิ่มละมุน ก่อนจะก้มลงดูดเจ้า chocolate cutey ที่เข้มข้นด้วยนมสดผสมช็อคโกแล็ต รสชาติมันเจือหวานและออกขมนิดเดียวผสมกับกลิ่นหอมช็อคโกแล็ตกับอบเชย ลองหยิบขนมกลีบลำดวนขึ้นมาชิม เนื้อขนมคงผ่านการอบกำลังดีจึงไม่แข็งหรือร่วนเกินไป เอาเข้าปากซักพักมันก็เริ่มละลายเองได้ด้วย ลิ้นสัมผัสรสชาติหวานนำหากไม่หวานมากยังมีเค็มปะแล่มๆตัด ที่ขาดไม่ได้คือความมันกับกลิ่นหอมๆ รูปสวยเหมือนดอกลำดวนสีขาวผุดผ่อง ผสานกับรสหวานมันหอมอร่อยครบเอกลักษณ์ขนมไทย กินดอกลำดวนไปเพียง 1 ดอกก็ต้องยกเจ้า chocolate cutey มากินอีกเพื่อช่วยให้ลื่นคอ ความจริงมันก็เข้ากันเหมือนกันแฮะ เสียดายเย็นไปหน่อย ถ้าได้กินร้อนๆนะ “หึ ถ้าช็อคโกแล็ตแก้วนี้เป็นเลือดรุตต์ อั้มจะกินแบบนี้” อัมพิกายก chocolate cutey ขึ้นดื่มไม่อาศัยหลอดอีกต่อไป รวดเดียวมันก็เข้าไปอยู่ในท้อง แม้แต่คราบที่ติดบนริมฝีปากหญิงสาวก็ปาดเลียหมดจด “แล้วถ้าขนมกลีบลำดวนเป็นกระดูกรุตต์ อั้มก็จะเคี้ยวแบบนี้” แล้วเจ้าดอกลำดวนที่โชคร้ายเมื่อถูกส่งเข้าไปในปาก ก็โดนแม่มดฟันคมขบเคี้ยวรุนแรง ละเอียดยิ่งกว่าละเอียด พอได้ระบายแค้นจนสาแก่ใจ อีกทั้งหนังท้องตึงด้วยเต็มไปด้วย เลือด กับ กระดูก ของคนที่เธอเกลียดขี้หน้า อารมณ์ของอัมพิกาก็เริ่มดีขึ้นตามลำดับ จนในที่สุดนัยน์ตากลมพราวระยับเป็นประกายหวานยิ่งกว่าเจ้ากลีบลำดวนริมฝีปากอิ่มยิ้มพราย หญิงสาวพลิกมือข้างที่ถูกเกาะกุมมานานขึ้นมาดูมันก็ยังเป็นมือของเธอ แต่ทำไมถึงรู้สึกว่ามันไม่เหมือนเดิมแล้วนะ ที่ไม่เหมือนเดิมคืออะไร มือ หรือว่าความรู้สึก แล้วถ้าถามตัวเองว่ายังโกรธเขาอยู่ไหมเรื่องเมื่อวาน ‘ไม่รู้ซิ อยากบอกว่าโกรธ แต่ก็ไม่อยากโกหกตัวเองเลยว่า ไม่โกรธแล้ว’ ทำไมหายโกรธเขาเร็วจัง ‘ก็ ร้องไห้มากๆมันก็เบื่อ เลยขี้เกียจร้อง ขี้เกียจเก็บมาคิดมากให้ร้องไห้อีก’ แล้ววันนี้เรื่องที่เขาป่วนทั้งเราทั้งรามฤทธิ์ เขาทำไปเพราะหึงเรารึเปล่า ‘โอ้ย อีตานั่นจะมาหึงเราทำไม ก็คงแค่กวนประสาทไปเรื่อยเหมือนหลายๆครั้งที่แกล้งเรานั่นแหละ’ คิดบ้างไหมว่าเขามาง้อ ‘ไม่มั้ง เขาง้อกันแบบนี้เหรอ ไม่เห็นเขาแสดงท่าทางสำนึกผิดงอนง้อเลย มีแต่ท่าทางน่าหมั่นไส้’ แล้ววันนี้ที่เจอเขา รู้สึกยังไง ‘โอ้ย ถามอยู่ได้’ น่า ตอบมาเถอะ ตอบในใจไม่มีใครได้ยินหรอก ‘ก็ แบบว่า แบบว่า แอบดีใจ นิดๆ นิดเดียวจริงๆนะ ตอนที่เขาบอกว่า เขาคิดสูตร chocolate cutey ขึ้นมาใหม่ อยากให้คนพิเศษกินเป็นคนเป็นแรก มันทำให้คิดไปถึงแก้วอื่นๆที่เขาเอามาให้ แต่ไม่รู้ว่าคำพูดจะน่าเชื่อถือได้แค่ไหน’ อยากเป็นคนพิเศษของเขางั้นซิ ‘บ้า คิดอะไรยัยอั้มเพ้อเจ้อไปใหญ่แล้ว เลิกคิดแล้วไปทำการบ้านไป๊’ แล้วคำถามสุดท้ายก็ไม่ได้รับคำตอบ เพราะคนถูกถามสลัดความคิดฟุ้งซ่านทั้งมวลก่อนจะกระโจนลงไปในกองการบ้าน ที่มีโถใส่ sweet heart กับ always คอยให้กำลังใจอยู่ข้างๆ สวัสดีค่ะ ลูกค้าร้านไออุ่น และแม่ยกของนายรุตต์ คุณเมย์ ----- ตอนนี้นายรุตต์สู้แล้วค่ะ สงสัยได้กำลังใจจากคุณเมย์แน่เลย คุณNatee ------ ขอบคุณที่แวะมาค่ะ คุณ... ----- เพลงพี่บุ๋นเก่าแต่เพราะนะคะ (ห้ามเดาอายุข้าน้อยเด็ดขาด เพราะอายุไม่ได้แปรผันตามเพลงค่ะ อิอิ) น้องอ้อ ----- แหม! นายรามเขาก็มีมุมน่ารักๆ อยู่นา คุณpantee ----- ขอบคุณอีกหนึ่งเสียงเชียร์ที่ให้นายรุตต์ค่ะ ตอนนี้รู้สึกนายรุตต์ชักจะเฮิมเกริม กลั่นแกล้งหนูอั้มของเราเกินไปซะแล้ว ;) หวังว่าตอนนี้คงถูกใจกองเชียร์ ส่วนตอนหน้ามาติดตามเรื่องราวของนลินีกับนายตัวดี เป็นหนึ่ง นะคะ   Create Date : 20 กรกฎาคม 2552 35 comments Last Update : 20 กรกฎาคม 2552 0:30:49 น. Counter : 597 Pageviews. Share Tweet

ว้าย ว้าย ว้ายยยยยยยยยยยยย... นายรุตต์น่าร๊ากกกกกกกกก ที่สุด ... อยากเตะยายอั้มตัวจริงให้ตกถังขยะ แล้วอุปโหลกตัวเองขึ้นมาเป็นยายอั้มแทน .. อิอิ สงสัยอินจัด น่ารักมากมายค่ะ ... ต่อไปตาของนายหนึ่ง .. สงสัยคงต้องดัดนิสัยนายนี่ซะหน่อยล่ะมั้ง โทษฐานหลายใจ คบหญิงหลายคน ทำให้นลินีต้องชีช้ำจนชาชิน... ขอ จุ๊บ จุ๊บ นายรุตต์ทีนึงนะ ราตรีสวัสดิ์ค่ะ   โดย: เมย์ IP: 78.69.65.82 20 กรกฎาคม 2552 1:42:02 น.

โอ้โห ตอนนี้มาเร็วจริงๆด้วย รักพี่เก๋จังเล้ยยยย โอ้ย รุตต์ของอ้อน่ารักที่สุดจนบรรยายไม่ได้เลยอ่ะค่ะ คราวหน้าถ้าคิดสูตรใหม่แล้วยัยอั้มเล่นตัว ไม่กินนะ ส่งมาทางนี้ดีกว่าเน๊อะ   โดย: ต้นอ้อสีม่วง IP: 125.26.181.135 20 กรกฎาคม 2552 9:38:02 น.

:)   โดย: natee IP: 173.88.223.191 20 กรกฎาคม 2552 11:04:59 น.

ใจร้าย ไม่ยอมให้รุตต์กับอั้มดีกันก่อนเรื่องนีกับหนึ่งเอาไว้ก่อนก็ได้นะคะ   โดย: ฟ้าเคียงเดือน IP: 58.9.103.214 20 กรกฎาคม 2552 14:46:38 น.

เป็นไงอั้มเจอทีเด็ดนายรุตต์ อิอิอิอิ   โดย: pantee IP: 115.87.100.195 20 กรกฎาคม 2552 20:42:25 น.

นายรุตต์แอบร้ายเหมือนกันนะเนี่ย หลอกจับมือหนูอั้มซะได้   โดย: ... IP: 58.11.66.133 21 กรกฎาคม 2552 0:28:52 น.

ไม่ได้มาทักทายเลย อ่านถึงตอน เองค่ะ ช่วงนี้งานเยอะมากแล้วเน็ตก็แย่ เข้าไม่ค่อยได้ แต่ยังเป็นลูกค้ารอลุ้นนายรุตต์อยู่นะคะ   โดย: nasa IP: 10.45.107.244, 202.28.179.13 21 กรกฎาคม 2552 17:14:31 น.

โดย: veerar 22 กรกฎาคม 2552 0:08:16 น.

::::::: H A P P Y :: B I R T H D A Y ::::::: ขอให้มีความสุขมากๆและมีสุขภาพแข็งแรงนะคะ   โดย: หนีแม่มาอาร์ซีเอ 22 กรกฎาคม 2552 0:26:18 น.

โดย: Macys 22 กรกฎาคม 2552 6:12:52 น.

สุขสันต์วันเกิดค่ะ มีความสุขมาก ๆ นะคะ   โดย: a_music 22 กรกฎาคม 2552 7:28:37 น.

สุขสันต์วันเกิดค่ะ ขอให้มีความสุขมากๆนะคะ ^^   โดย: Charlotte Russe 22 กรกฎาคม 2552 7:54:05 น.

Happy Birthday ครับ ((( แวะมาอ่าน และอวยพรวันเกิดครับ )))   โดย: byonya 22 กรกฎาคม 2552 9:15:00 น.

Happy Birthday. May all your wishes come true!. สุขสันต์วันเกิดนะคะ ขอให้สุขภาพแข็งแรง ปราศจากโรคภัยไข้เจ็บ และภยันตรายทั้งปวง สมใจในทุกสิ่งที่ปรารถนา ประสบแต่ความสุข ความเจริญรุ่งเรือง มั่งมีศรีสุขตลอดไปนะคะ   โดย: ป้าตุ้ย (amornsri ) 22 กรกฎาคม 2552 9:41:02 น.

โดย: sosopa 22 กรกฎาคม 2552 10:26:07 น.

สุขสันต์วันเกิดค่ะ ขอให้มีสุขภาพแข็งแรง ปราศจากโรคภัยไข้เจ็บ สมหวังในสิ่งที่รักและดีงามตลอดไป   โดย: I_sabai 22 กรกฎาคม 2552 10:28:52 น.

สุขสันต์วันเกิดค่ะ ขอให้มีความสุขมากๆ มีสุขภาพแข็งแรงทั้งกายและใจ ทำสิ่งใดก็ขอให้ประสบความสำเร็จทุกประการค่ะ   โดย: แม่น้องแปงแปง 22 กรกฎาคม 2552 10:51:22 น.

ป้าเชิญนางฟ้า..มาอวยพรวันเกิดค่ะ ขอให้พบแต่สิ่งดีๆ คนที่ดีมีจิตใจดี และเหตุการณ์ดีๆรวมทั้ง... ความรักที่ดีที่สุดในชีวิตนะคะ หวังว่าคงจะไม่ช้าไปนะคะ ********* ******* ***** *** *   โดย: ป้าหู้เองจ่ะ (fifty-four ) 22 กรกฎาคม 2552 11:10:50 น.

โดย: no filling 22 กรกฎาคม 2552 11:49:28 น.

โดย: rat29 22 กรกฎาคม 2552 12:01:47 น.

สวัสดีครับ สุขสันต์วันเกิดนะครับ ขอให้ให้มีความสุขมากๆ น๊า อย่าเจ็บ อย่าจน คิดหวังสิ่งใด ขอให้สมความปรารถนานะครับ ยิ๊นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน.....ดีจั๊ดนักครับ   โดย: เพลงดาบกระบี่เดียวดาย 22 กรกฎาคม 2552 12:24:52 น.

มีความสุขกับวันเกิดมากๆนะครับ เกิดวันเดียวกันเลย   โดย: หมาปลา-นายแบบยุคสุดท้ายของโลก 22 กรกฎาคม 2552 12:28:16 น.

::::::: H A P P Y..B I R T H D A Y :::::::   โดย: kornoon 22 กรกฎาคม 2552 14:31:39 น.

::::::: H A P P Y..B I R T H D A Y :::::::   โดย: kornoon 22 กรกฎาคม 2552 14:33:04 น.

โดย: kornoon 22 กรกฎาคม 2552 14:43:59 น.

สุขสันต์วันเกิดค่ะ ขอให้มีแต่สิ่งดีดีเข้ามาในชีวิต และ... ขอให้สนุกกับทุกๆสิ่งที่ทำนะคะ   โดย: เราชอบดอกแก้ว (tanH2O ) 22 กรกฎาคม 2552 14:50:47 น.

โดย: FeeL100% 22 กรกฎาคม 2552 16:25:39 น.

โดย: mamminnie 22 กรกฎาคม 2552 17:35:18 น.

แวะเข้ามา Happy Birthday ค่ะ ขอให้มีความสุขมากๆ ... สุขภาพแข็งแรง มั่งมีความสุข มั่งมีเงินทองนะคะ .. ที่สำคัญ เข้ามาอัพเรื่องราว ภายในร้านกาแฟให้อ่านกันต่อเร็วๆ นะคะ :)   โดย: เมย์ IP: 78.69.65.82 22 กรกฎาคม 2552 18:14:02 น.

Happy Birthday ด้วยคนนะคะ พอดีแวะมารอตอนต่อไป ปรากฏว่าคนมาอวยพรวันเกิดเจ้าของบล๊อกกันใหญ่เลย เลยเอากะเค้าบ้าง ขอให้มีความสุข มีสุขภาพดี ร่างกายแข็งแรง ขอให้รวยๆๆๆๆๆๆ แล้วก็งานหนักก็อย่าหักโหมนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่า   โดย: ... IP: 58.8.192.185 22 กรกฎาคม 2552 19:04:42 น.

โดย: แม่ปุ้มปุ้ย 22 กรกฎาคม 2552 19:07:32 น.

โดย: ส้มแช่อิ่ม 22 กรกฎาคม 2552 20:48:53 น.

สุขสันต์วันคล้ายวันเกิดนะคะ   โดย: หนูเมเปิล 22 กรกฎาคม 2552 21:11:45 น.

ได้ข่าวว่าวันนี้เป็นวันคล้ายวันเกิด แฮปปี้เบิร์ธเดย์ค่ะ มีความสุขมาก ๆ นะ ร่ำรวย ๆ เงินทองเยอะ ๆ สนุกกับชีวิตในทุกเรื่องที่ทำจ้า... ^^   โดย: เชอร์เบต จี๊ดด ด 22 กรกฎาคม 2552 22:38:42 น.

อ้าว อ้อตกข่าวอ่ะ มาทีหลังแต่ก็ แอปปี้เบิร์ดเดย์ทันเน๊าะพี่เก๋ มีความสุขมากๆนะคะ ไม่มีอะไรจะให้ นอกจากตัวและหัวใจดวงน้อยๆ (ให้นายรุตต์) รักษาสุขภาพกายและใจนะคะ มีความสุขมากๆค่ะ จ๊วบๆ   โดย: ต้นอ้อสีม่วง 22 กรกฎาคม 2552 23:02:46 น.