หายหน้าหายตารีวิวไปหลายวันค่ะ แบบว่าหาเรื่องโดนๆมารีวิวไม่ได้ แต่ที่สุดก็ได้เรื่องที่อยากแนะนำกันแล้วค่ะ ฟีน่าเนี่ยเป็นคนที่มีรสนิยมอย่างหนึ่งคือบ้ารักคนแก่มากมาย แนวคุณอาอะไรเนี่ย จะรู้สึกว่าแพ้ทางตลอดไม่รู้เป็นอะไร 555 เล่มนี้จริงๆว่าจะซื้อแต่เมื่อมีคนบอกว่าให้ยืมอ่านก่อน และตัวเองก็มีเคล็ดประหลาดคือว่า อะไรที่คนให้ยืมมักจะโดนเสมอ เราก็เลยต้องสนองสักหน่อย


เริ่มต้นเรื่องด้วยเหตุการณ์ในแนวทางคุณอาผู้ปกครอง นางเอกสูญเสียพ่อไปอย่างไม่มีวันกลับ เธอจึงถูกส่งไปให้คุณอา ที่เป็นแค่คนรู้จักของพ่อดูแล เพื่อปกป้องนางเอกจากญาติที่เหลือ แต่ว่าความสัมพันธ์ระหว่างเธอและคุณอาก็ช่างห่างเหินกันเหลือเกิน เธอถูกส่งไปอยู่โรงเรียนประจำ มีทนายของคุณอาช่วยดูแลทุกอย่าง จนเธอกับเขาเหมือนคนแปลกหน้า และเมื่อเธอไปเรียนต่อต่างประเทศ ทุกอย่างก็ห่างกันตามระยะทาง เหลือไว้แต่การติดต่อกันทางโปสการ์ด เมื่อเธอไปเที่ยวไหนหรืออยากบอกเล่าเรื่องราวให้คุณอาฟัง

แต่เมื่อเธอเรียนจบ ก็ไม่คิดว่าการได้พบคุณอาจะเร็วอย่างไม่ทันตั้งแต่ และไม่คิดว่าจู่ๆ คุณอาที่ดูเหมือนจะเข้าใจว่าเธออยากเที่ยวทิ้งทวนเกิดอารมณ์เผด็จการ คิดลากเธอกลับประเทศไทย แม้จะอยากงอนแต่เมื่อคุณอาออกโรงง้อ แถมสำนึกได้ว่าเขาคือผู้มีพระคุณ เธอก็ได้แต่ทำตาม และมันก็คือความสุขที่เธอปรารถนามานาน ได้ไปไหนมาไหนกับคุณอา

และแน่นอนว่าแท้จริงแล้วความรู้สึกที่แฝงอยู่ภายในใจของทั้งคู่ไม่ใช่แค่ความสัมพันธ์ของอาหลานต่างสายเลือด แต่มันมีมากกว่านั้น ยิ่งได้รู้จักใกล้ชิดกันมากขึ้น ทั้งที่บ้าน ที่ทำงานและเวลาที่ทั้งสองคนว่างงาน มันก็ยิ่งทวีความรู้สึกขึ้นอย่างรวดเร็ว แต่มันก็เหมือนความรู้สึกต้องห้าม เมื่ออีกคนหวาดหวั่นว่าอายุที่ห่างกันและเขาเป็นแค่คุณอา เธอจะรู้สึกเช่นไร อีกฝ่ายก็คิดว่าไม่คู่ควรกับเขา เมื่อเธอเป็นภาระให้เขามาตลอด และดูเหมือนเขาก็มีคนมาชอบพอที่เหมาะสมกันมากกว่าเธอ และความไม่เข้าใจกัน ก็เป็นเหมือนการเปิดประตูหัวใจของอีกฝ่ายให้รู้ว่าแท้จริงความรู้สึกที่มีให้กันนั้นคือความรักต่อกัน สถานะในหัวใจที่เปลี่ยนไปจึงไม่ผิดอะไร เมื่อมันตรงกัน


อย่างที่บอกว่าฟีน่าเนี่ยพ่ายแพ้ คุณอา ชายหนุ่มวัยสามสิบกว่าๆ ที่ดูเคร่งขรึม ภูมิฐาน เป็นผู้ใหญ่ คุณอารบจึงถูกจัดไว้ในหมวดชายสูงวัยที่น่ากรี๊ดกันไปเลย คืออ่านไปก็ลุ้นไปว่า อารบจะลุ้นมาดมาเป็นผู้ใหญ่ที่ดีแตกหรือเปล่า ประเภทหึงแบบไม่สนใจว่าจะทำร้ายจิตใจนางเอกแค่ไหน แต่แบบว่าไม่มีค่า อาจจะมีหลุดๆบ้างนิดหน่อยเวลาออกอาการหึง แต่ส่วนใหญ่อารบจะไม่เป็นคนเจ้าทิฐิประเภทฉันไม่ผิด ฉันไม่ง้อ คือเห็นกันตั้งแต่ตอนแรกๆที่หึงนางเอกแต่ไม่รู้ตัว จนลากเธอกลับไทยด้วยกัน และรู้เลยว่านางเอกงอน ต้องง้อเด็กด้วยการหลอกล่อให้เที่ยวญี่ปุ่นแทน และอีกหลายฉากที่อารบไม่ใช่ผู้ใหญ่ขี้งอน เมื่อนางเอกมาง้อ ก็พร้อมจะหายโกรธ เพราะยังไงก็รักเด็กไปแล้วนิ แถมเด็กก็ไม่ได้นิสัยเด็ก แต่ค่อนข้างเป็นผู้ใหญ่ส่วนด้วย แบบนี้จะไม่ให้รักได้ไง

พระเอกน่ะเรียกว่าแสนดี ทำเพื่อนางเอกตลอดเวลา ไม่สนใจอะไร ใครจะมองว่าไง คนที่เขาสนใจคนเดียวคือนางเอก ไม่ใช่พวกประเภทเอาแต่เชื่อนางอิจฉา มีไขว้เขว่บ้าง แต่เพราะอารมณ์หึงเป็นที่ตั้ง หากไม่ถึงขนาดวาจาน่าตบ เพราะสุดท้ายยังไงเขาก็มีสติเสมอไม่เคยปล่อยตัวเองให้พูดจาอะไรไม่ดีกับนางเอกออกไป ถนอมน้ำใจนางเอกเสมอ นี้คือสิ่งดีที่สุด เขาไม่เคยโกรธนางเอกได้นาน ที่สุดก็กลับมาเป็นคุณอาที่แสนน่ารักกับนางเอกทุกที แบบนี้ถ้านางเอกไม่รักก็เรียกว่าตาบอดสุดๆแล้วล่ะคะ

และขอบอกว่าคู่นี้เขาเจอกันมาตั้งแต่นางเอกยังเป็นเด็กแค่สองสามขวบ ตั้งแต่เด็ก นางเอกก็ติดพระเอกแจ เป็นสายสัมพันธ์ที่เรียกว่าแนบแน่นกันเลยทีเดียว จะว่าพระเอกเลี้ยงต้อยก็เกือบได้ ถ้าไม่ติดว่าห่างเหินกันไปหลายสิบปีจนนางเอกมาอยู่ในปกครองตอนอายุสิบห้า

สำหรับนางเอก ฟีน่าชอบความคิดของเธอที่ถูกพ่อปลูกฝังไว้ว่า การที่ต้องพึ่งพาคนอื่นไม่ใช่เรื่องเสียศักดิ์ศรี หากเราไม่อาจยืนหยัดด้วยตัวเอง แต่เราควรจะรีบเติบโตเพื่อไม่ให้เป็นภาระคนอื่น และเพื่อกลับมาตอบแทนบุญคุณคนที่ช่วยเหลือเรา ใช่เลยค่ะ ศักดิ์ศรีไม่ได้มีไว้ให้กอดจนตาย ถ้าเรารู้ตัวดีว่า เราไม่อาจโตได้ด้วยกำลัง เมื่อมีคนอยากอุ้มชู ก็อย่าทำเป็นหยิ่ง รับไว้และต้องรีบทำหน้าที่ให้ที่ดีที่สุดเพื่อคนที่ช่วยเราจะได้ไม่ผิดหวัง

นางเอกจึงไม่เคยปฏิเสธความหวังดีของคุณอาเลยสักครั้ง เธอรับไว้ในสิ่งที่พอเหมาะพอควร และเลือกที่จะรีบเรียนให้จบเพื่อจะได้กลับมาช่วยงานพระเอก นางเอกอาจจะไม่เด็กสาวประเภทหัวอ่อน เอะอะก็คุณอาตลอดเวลา เธอมีความคิดเป็นของตัวเอง แต่ในความเป็นตัวตน ส่วนหนึ่งเธอจะเกรงใจคุณอาเสมอ จะนึกถึงเขาก่อน รู้ดีว่าทุกอย่างที่เขาเลือกให้คือสิ่งที่ดีที่สุดแล้ว และเมื่อมันก็ไม่ได้ทำให้ลำบากใจหรืออึดอัดใจเลยสักนิด เธอก็พร้อมจะรับมัน และทำให้สุดกำลัง เพื่อตอบแทนบุญคุณคนที่ดูแลเธอเป็นอย่างดี

ฟีน่าชอบนางเอกแบบนี้นะคะ ไม่เคยประชดประชันอะไรพระเอกเลยสักนิด มีน้อยใจบ้าง แต่ท้ายที่สุด เธอก็เป็นคนรู้คิดว่า เธอเองก็เป็นฝ่ายผิดที่ทำให้เกิดเรื่องบาดหมางใจกัน แล้วเธอจะง้อก่อนก็ไม่เห็นเป็นไร

ใครชอบนิยายแนวหวานๆ น่ารักๆ พระเอก นางเอกไม่คอยเอาแต่ผิดใจกันตลอดเวลานะคะ เรื่องนี้เหมาะมาก ทั้งๆที่น่าจะมีเรื่องกินใจกันตลอด แต่เปล่าเลย แป๊บเดียวสองคนนี้ก็กลับมาคืนดีกัน เพราะไม่มีใครตั้งทิฐิต่อกันไว้ เมื่อใครผิดก็พร้อมจะแก้ไข ความอบอุ่นของพระเอกจะแสดงออกอย่างชัดเจนที่สุด เขาไม่บังคับนางเอก แต่ขอเพียงแค่นางเอกอยู่ในสายตาเขาก็พอ เขาต้องการแค่นี้ ไม่อยากให้นางเอกรักใคร รักแต่เขาเท่านั้น อยู่ข้างๆตลอดไป เพราะเขาปล่อยให้เธอไปใช้ชีวิตคนเดียวนานแล้ว ตอนนี้เป็นเวลาที่เธอควรจะอยู่ในที่ทางที่ควรเป็น เพราะเธอคือส่วนหนึ่งของชีวิตเขามาตลอดเวลา

อ่านแล้วรู้สึกอารมณ์ดีจังเลยค่ะ และยิ่งรู้สึกว่า ชายหนุ่มสูงวัยนี้น่ารักตรงที่ค่อนข้างมีเหตุผล แม้บางทีจะไร้เหตุผลไปบ้าง แต่ให้อภัยได้ ลำเอียงกันเห็นๆ ตัวร้ายในเรื่องอาจจะมีบทบาทกวนตะกอนในหัวใจให้ขุ่นบ้าง แต่ก็ไม่มีความหมายอะไรเลย พระเอกไม่เคยเห็นความสำคัญหรือไว้หน้าหล่อนนัก ถ้ายิ่งมาวุ่นวายกับนางเอกหรือทำให้เธอไม่สบายใจ ต่อให้ไม่ได้ทำด้วยตัวเอง เขาก็ไม่ยอมง่ายๆ

แต่ที่ทำให้ชอบที่สุดคือความรู้สึกถึงความอบอุ่นระหว่างพระเอก นางเอกเวลาอยู่ด้วยกัน มันไม่ได้มีแค่ความรักแบบหนุ่มสาว แต่มันมีความรัก เคารพและเอ็นดูอยู่ในเยื่อใยระหว่างกัน ดังนั้นเมื่อสองคนนี้มีปัญหากัน ตามประสาลิ้นกับฟัน จึงไม่ต้องอยู่ในภาวะอึมครึมนาน เมื่ออีกฝ่ายพร้อมจะขจัดความรู้สึกนี้ไปให้พ้น ผลัดกันง้อ น่ารักดีค่ะ และนางเอกที่เคยบอกว่าเธอไม่มีบ้านของตัวเอง แต่พระเอกก็ทำให้เธอรู้สึกว่านี้ล่ะ บ้านหลังนี้จะเป็นบ้านของเธอด้วย ทุกอย่างในชีวิตเขา อีกครึ่งก็คือของเธอ พระเอกไม่ใช่พวกคนแก่ปากจัด ปากแข็ง แม้เขาจะไม่ได้บอกรักนางเอกง่ายๆ แต่การกระทำที่อ่อนโยนและให้ความสำคัญกับนางเอกสื่อทุกอย่างแทนหัวใจได้หมดสิ้น และฉากบอกรักผ่านโปสการ์ดที่เขาขอให้นางเอก เป็นหวายของอา ตลอดไป ก็เรียกว่าหวานแบบไม่ต้องอะไรเลย นางเอกที่ก็เพิ่งรู้ว่า พระเอกทำทุกอย่างเพื่อเธอ มีหรือจะไม่รู้สึกดีแค่ไหน

เนื้อเรื่องอาจจะไม่ได้ขนาดว่าหวานแบบน้ำตาลเรียกพี่ แต่จัดว่าเป็นนิยายแนวอบอุ่นน่ารักจะดีกว่าค่ะ พระเอกที่ไม่เคยมีใจให้ใคร ได้แต่รอคอยนางเอก ทั้งที่ไม่รู้เลยว่าความรู้สึกมันเปลี่ยนเป็นความรักเมื่อไร เหมือนที่นางเอกเป็น จากเด็กสาวขี้กลัว หวาดหวั่นต่อชะตาที่พลิกผัน เธอกลายเป็นหญิงสาวที่มั่นใจตัวเอง แต่ก็มีสิ่งหนึ่งที่เป็นเหมือนแรงให้เธอต้องไปให้ถึงความสำเร็จก็คือต้องกลับไปตอบแทนบุญคุณคุณอา คนที่ดูแลเธอมาตลอด และความผูกพันที่ลึกซึ้งผ่านตัวหนังสือที่เธอพอจะรู้ว่าเขาก็เอาใจใส่เธออยู่บ้าง ก็กลายเป็นพันธการที่มัดเธอไว้กับคุณอา ความชื่นชมบูชาจึงเปลี่ยนเป็นความรักได้ไม่อยาก เมื่อชีวิตของเธอไม่เคยมีใครดูแลและใส่ใจขนาดนี้

ตัวฟีน่าเองก็ไม่ได้อ่านงานของกลิ่นแก้วทุกเล่ม บางเล่มอ่านแล้วเฉยๆ แต่จากที่อ่านมา พรางรักสนุกแนวดราม่า เล่มนี้สนุกแบบอบอุ่น ที่ไม่ต้องมามีกำแพงใจหรือเข้าใจหัวใจตัวเองชักช้าเลยนะคะ นิยายไม่ได้หวือหวาอะไรมาก ดำเนินเรื่องแบบค่อยเป็นค่อยไป แต่จะเห็นความสัมพันธ์ที่แนบแน่นระหว่างอากับหลานนอกไส้คู่นี้ตลอด จนไม่แปลกใจว่ามันจะเป็นความรักได้ เพราะมันค่อยๆหยั่งรากลึกมานานจนไม่แปลกใจ ใครอยากลองนิยายแนวสบายๆในอารมณ์นะคะ เล่มนี้เหมาะกับการหยิบมาอ่านเพื่อผ่อนคลายมากค่ะ

สอยตามคุณฟีน่า ไม่มีผิดหวัง

ชอบเรื่องนี้ตั้งแต่ตามอ่านในเว็บเด็กดี ชอบตรงไม่มีตัวอิจฉามาร้องกรี๊ด ๆ พระเอกไม่กินหญ้า นางเอกไม่อ่อนแอ

น่าสนใจ น่าสนใจ

ไปสอยตามคุณฟีน่าที่ซีเอ็ดเมื่อบ่ายนี้เองค่ะ หวังว่าคืนนี้คงได้อ่าน (ถ้าไม่หลับซะก่อน วันนี้งานเยอะมาก)

Dady Long Legs อะนะ
น่ารักอมตะนิรันดร์กาล

เชื่อคุณฟีน่าคะไม่เคยผิดหวังไม่พลาดต้องอ่านแน่นอนคะ