ใครๆก็รู้ทั้งนั้นว่าแก้วดวงมาน ไม่ใช่ผู้หญิงที่จะเข้าถึงตัวได้ง่าย จีบสบาย เพราะความเป็นลูกสาวค่ายมวยชื่อดัง นิสัยห้าวหาญเกินสตรี ใจร้อน เอาแต่ใจ ปากร้าย และสารพัดที่คงจะไม่มีผู้ชายสติดีที่ไหนสนใจในตัวเธอ แต่กลับกลายเป็นว่าความแปลกของเธอดึงดูดแดนสรวง ผู้ชายที่แสนจะเลิศเลอเพอร์เฟคทุกอย่าง ที่เรียกได้ว่า เขาไม่มีทางมาตกหลุมรักเธอได้รวดเร็วง่ายดายแบบที่พร่ำเพ้อเป็นแน่นอน
สำหรับแดนสรวง ความผูกพันมันไม่ได้เพิ่งเกิดขึ้น แต่เนิ่นนานแล้ว หากแต่แก้วดวงมานกลับจำมันไม่ได้ ซึ่งแดนสรวงก็ไม่สนใจ อดีตคือสิ่งที่ผ่านไป เขาจะสร้างความรู้สึกใหม่กับผู้หญิงที่เขาเฝ้ารอคอยเธอมาตลอดชีวิต แต่ปัญหาสำคัญคือจะทำเช่นไรให้แม่สาวห้าว ดุเกินร้อยคนนี้ยอมตกลงปลงใจกับเขาดีๆ
ก็ไม่รู้เพราะอะไรทำให้แก้วดวงมานยอมตกลงกับแดนสรวงง่ายดายเพียงนี้ หากแต่คนที่ไม่เข้าใจความรักเช่นเธอก็อาจจะเป็นมือใหม่ไปสักนิด จนในบางครั้งเธอก็อาจจะเผลอทำให้แดนสรวงผู้ชายที่ออกจะรักเธอจนเข้าข่ายมากผิดปกติเสียใจไปบ้าง แต่เมื่อได้สัมผัสถึงความรักที่แดนสรวงมีให้ แก้วดวงมานก็ยอมที่จะเสี่ยงเอาหัวใจเป็นเดิมพันชีวิตรักครั้งนี้
เมื่อแก้วยอดดวงใจได้กลับคืนมาอยู่ในมือของแดนสรวงแล้ว เขาสาบานว่าจะทนุถนอมแก้วดวงมานดวงนี้ตลอดไป หากแต่แดนสรวงไม่รู้เลยว่า ความรักของสองคนไม่ได้จบลงแค่คำว่าแต่งงานกัน รักกันอย่างลึกซึ้งดูดดื่ม แต่มันมีตัวแปรหลายอย่างที่อาจจะมากกว่าคำว่าความรักที่มีให้ต่อกัน
ไม่ใช่ว่าแก้วดวงมานจะไร้เดียงสาหรือมองโลกแบบหญิงสาวผู้ตกอยู่ในห้วงแห่งรัก หากเธอเป็นผู้ใหญ่พอจะเข้าใจในหลายๆเรื่อง เธออาจจะใจร้อน ใจร้าย นิสัยห้าวๆ จนไม่เหมือนผู้หญิง แต่เธอก็พยายามบอกตัวเองว่า เมื่อชีวิตนี้มีคำว่าอีกคนเข้ามาในชีวิต เธอต้องโตเป็นผู้ใหญ่เสียที หากสิ่งเดียวที่ทำลายทุกอย่างลงอย่างสิ้นเชิงคือความไม่เชื่อใจ และนั่นคือสิ่งที่ทำให้แก้วดวงมานรู้สึกแล้วว่า หรือความรักระหว่างกันจะมาถึงทางตัน
กว่าแดนสรวงจะได้แก้วดวงมานมาครอบครอง เขาต้องฝ่าฝันอุปสรรคนานัปประการ และเขาเองที่ทำให้ทุกอย่างมันเลวร้ายสุดขีดถึงเพียงนี้ เพราะความโง่เขลาของเขาคนเดียวจริงๆ แก้วตาดวงใจของเขากำลังจะหลุดลอยไป แม้จะรู้ดีว่าเขาคือต้นเหตุทั้งหมดที่ทำให้แก้วดวงมานต้องเจ็บปวดปางตายเช่นนี้ เขาก็จะขอเห็นแก่ตัวเก็บเธอไว้ข้างใจแบบนี้
มันไม่ใช่แค่ความรักระหว่างกัน แต่มันต้องมีสิ่งอื่นใดมากว่านั้น ทั้งๆที่แก้วดวงมานตัดสินใจแล้วว่า นับแต่นี้จะไม่มีเธอและเขาอยู่ร่วมทางสายคำว่าชีวิตครอบครัวอีกต่อไป หากแต่ความผูกพันแปลกๆ และความทรงจำที่ครั้งหนึ่งเคยเลือนหายกลับคืนมา จนเธอชักไม่มั่นใจว่าจะตัดแดนสรวงออกได้หรือ และเมื่อให้แก้วดวงมานเลือกที่จะหันหลังให้กับเขาหรือยอมเสี่ยงอีกครั้ง เธอก็อยากจะลองทำตามหัวใจเรียกร้องอีกสักครั้งหนึ่ง
เมื่อความรักที่เคยมีไม่ได้ขาดหายไป เพียงแต่กลับไปทบทวนความหวานชื่นที่เคยมี แดนสรวงก็จะไม่ยอมให้โอกาสนี้หลุดลอยไป เขาจะสร้างทุกอย่างขึ้นมาอีกครั้งเพื่อทำให้แก้วดวงมานเข้าใจว่า สำหรับแดนสรวงแล้ว ไม่มีสตรีใดในหัวใจของเขาเลยตลอดชีวิต จะมีก็เพียงแค่แก้วดวงมานคนนี้เท่านั้นที่เป็นยอดดวงใจ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 264 คน [
ว่าด้วยเรื่องของรักและความผูกพันแต่เก่าก่อน นางเอกที่เป็นสาวห้าวสุดๆ นิสัยก็ไปทางแมนๆหน่อย เพราะอยู่ในค่ายมวยมาตลอด แต่แล้วก็มีพ่อเทพบุตรคลั่งรักสุดเพี้ยน เวียนว่ายมาแจกขนมจีบที่นางเอกก็งงว่าอีตานี้สงสัยจะชอบผู้หญิงแปลก แม้จะขัดขืนแต่ก็ไม่อาจปฏิเสธหลายๆอย่างได้ รวมทั้งหัวใจตัวเอง หากแต่การแต่งงานไม่ใช่บทสรุปทุกอย่าง เมื่อปัญหาการแย่งชิงตัวพระเอกก็เกิดขึ้น จนมันสร้างรอยร้าวอันใหญ่ให้กับพระเอกนางเอก จนแทบจะกลายเป็นโศกนาฎกรรมรักกันไป ดีว่าได้ความหน้าด้านของพระเอกและการหยุดคิดที่จะหันหลังให้กัน ทุกอย่างเลยกลับมาดีดั่งเดิม
ถ้าหากจะให้บอกว่าพระเอกเรื่องนี้เป็นไง แกเป็นคนบ้ารักนางเอกมาก มากจนเหมือนคนเพี้ยน สติไม่เต็ม ที่เพ้อหาแต่นางเอก รักแต่นางเอก ยอมแต่นางเอกให้ข่มได้เต็มที่ เฮียรักของเฮีย ล้อเล่น เอาเปรียบ ปากว่ามือถึงตลอดเวลา แต่ถ้าเป็นคนอื่น เวลาแกไม่พอใจเขาจะกลายเป็นคนเย็นชา ห่างเหิน ไว้ตัว ไม่เหมือนกับนางเอกที่รักสุดหัวใจ ไม่เคยถอยห่างจากนางเอกเลย มีมุกมาให้เราขำกับความห่าม ความเพี้ยนของแกจริงๆค่ะ หลุดขำพรืดใหญ่กับความบ้าบอคอแตกของพระเอกหลายรอบ จนอ่านๆ คิดว่าไอ้หมอนี้มันสติดีหรือเปล่า หรือเพราะแกฉลาดล้ำเกินมนุษย์ เป็นอาร์ติสต์(แตก)ตัวพ่อถึงได้สุดโต่งแบบนี้
ต่างไปจากนางเอกที่ออกจะห้าวเกินหญิง ปากร้าย ดุมากๆ หมัดหนักอีกต่างหาก แต่ดันเป็นคนที่พระเอกรักมาก และความรักก็ทำให้เธอค่อยๆลดความบ้าบิ่นลง กลายเป็นเมียที่ดี น่ารัก สมเป็นเมียในทุกความหมาย แต่เธอก็ร้ายกาจ มองคนออกว่า ผู้หญิงทั้งหลายที่เข้ามาพัวพันกับสามีเธอต้องการอะไรบ้าง ไม่เคยหูเบาเชื่อในเรื่องที่ตัวอิจฉาสร้างมาเพื่อแยกทั้งสองออกจากกัน หากแต่ความตรงไปตรงมาของนางเอกก็กลับกลายเป็นดาบที่ทำร้ายเธอให้เจ็บปวดได้เป็นที่สุด จนนางเอกที่แสนจะเด็ดเดี่ยวคิดว่า คงถึงเวลาต้องจบความรักระหว่างกันได้แล้ว
เรียกว่าหนึ่งเล่ม หลากอารมณ์มากค่ะ ตอนแรกอ่านฟีน่าจะฮาตลอดๆ กับมุกหวานเลี่ยน หาสาระอันใดไม่ได้ ก็พอรู้ล่ะว่าพระเอกปักใจรักนางเอกมานานตั้งแต่เด็กๆ แต่ใครจะไปคิดว่าพระเอกจะแจกมุกเลี่ยนๆให้นางเอกจนสาวใจแข็งยังต้องอ่อนระทวยให้ แต่ก็ไม่ลืมแทรกอะไรฮาๆตลอด ที่เรียกว่าไม่ใช่แค่นางเอกเอ๋อกิน คนอ่านก็เอ๋อเหมือนกัน ซึ่งมาพร้อมกับความสงสัยส่วนตัวประมาณว่า เล่มก็โตขนาดนี้จะมีอะไรให้เล่นเนี่ย เด๋วพระเอกนางเอกแต่งงานกันแล้วหรือจะโชว์แต่ความหวานเลี่ยนในส่วนที่เหลือให้อ่าน ไม่ไหวนะ เลี่ยนตายเลย
แต่ขออภัยค่ะ ชักไม่ใช่ล่ะ กรุ่นกลิ่นดราม่าชักลอยมา จริงๆก็เริ่มเห็นตั้งแต่ความเป็นเจ้าสาวกลัวฝนของนางเอกแล้ว เมื่อรุ่นพี่เธอเคยอิจฉาในความรักที่ได้สามีดี ร่ำรวย รักมากมายแต่แล้วความรักก็ชักขม สามีออกลายจนทำให้นางเอกชักหวั่นใจว่าคนรักกันมากๆ ก็ยังทำแบบนี้ได้ พระเอกล่ะจะเหมือนกันไหม เล่นเอาพระเอกหัวหมุนไปพักใหญ่ แล้วก็มาด้วยปัญหาครอบครัวของคนรอบข้างนางเอกที่บิดเบี้ยว เต็มไปด้วยเรื่องราวของครอบครัวที่ไม่สมบูรณ์แบบเลย ยกเว้นครอบครัวพระเอกและนางเอกที่อบอุ่นจนร้อนไปในบางที
และแล้วก็มาถึงเหตุของนิยายกันบ้าง สารภาพว่าไม่คิดเลยว่าหวยจะออกมาในรูปนี้ ดูไม่มีเค้าลาง ไม่น่าจะเป็นไปได้ แต่มันก็เป็นไปแล้ว ไม่ได้เกิดจากรักที่น้อยลง แต่เกิดจากความคลางแคลงใจกันเพียงนิดเดียว ความไว้วางใจที่เคยมีให้กันก็ถูกสงสัย ทุกอย่างที่เคยดีก็พังทลายไปในพริบตา เหมือนปราสาททรายอันสวยงามที่โดนคลื่นทะเลซัดก็ไม่เหลืออะไรให้ไว้เลย
อย่างที่บอกว่าตอนแรกก็คิดตลอดว่าจะมีอะไรมาเล่นเนี่ย มุกเดิมๆ เลี่ยนๆ แบบโอเว่อร์ของพระเอกหรือไง แบบนี้น่าเบื่อแย่ แต่ชักชอบเมื่อกลับกลายไปว่าเป็นการสอนให้เห็นถึงสัจธรรมเรื่องการใช้ชีวิตครอบครัวและหลายๆอย่าง ที่เห็นได้ชัดคือ ชีวิตครอบครัวของรุ่นพี่นางเอกนี้ล่ะ ความสวยงามที่ใครๆก็อิจฉาก็จบลงเพราะความไม่พอของผู้ชายที่พร่ำบอกว่ารักจนวันตาย แล้วความรักของเขาก็ทำร้ายผู้หญิงคนหนึ่งให้เจ็บปวดและรู้สึกว่าเธอสกปรก จนอาจจะไม่มีหน้าไปรักชายอื่น
เธอโดนสามีเก่าข่มขืน แต่ไม่เลย การเลือกทางแบบนั้นไม่ใช่จะทำให้เธอกลับไปรักเขาอีก ยิ่งเกลียดเขา และเมื่อมีผู้ชายดีๆคนใหม่เขามาก็ทำให้เธอไม่กล้าเปิดใจรับเขา จนผู้ชายคนนั้นได้ทำให้เธอเชื่อมั่นและเลิกดูถูกตัวเองว่าต่ำต้อยด้อยค่าในสายตาคนอื่น เพราะเขานี้ล่ะที่ไม่เคยตีตราค่าของคนที่เขารักด้วยคำว่าเธอเป็นม่ายหรือโดนข่มขืน แต่เขาจะรักเธอเพราะตัวเธอเท่านั้น วันนี้เธอไม่รักเขาไม่เป็นไร เขารอได้ ในเมื่อรอมาตั้งแต่เธอยังไม่แต่งงาน จนเลิกรากับสามีเขารอได้ ทำไมจะอีกสักนิดไม่ได้เชียวหรือ อ่านแล้วบอกได้ว่า ฟีน่ารักคุณคณิต พ่อม่ายคนนี้มาก ช่างน่ารัก แสนดี เข้าสเปคฟีน่าทุกอย่าง เป็นคนแก่ พูดจาอ่อนหวานสุดๆ เวลาโหดก้อได้ใจ ปกป้องคนที่ตัวเองรักสุดๆ แม้ว่าเขาจะไม่ใช่พระเอกในเรื่อง แต่ฟีน่าก็ชอบคุณคณิตมาก
ในส่วนของพระเอกเนี่ย เขาทำคะแนนรักนางเอกมาดีตลอด มาเสียคะแนนนิดหน่อยตอนดราม่าชีวิตคู่ เพียงแค่เขาคิดผิดในเรื่องการเชื่อใจกันไปนิดหน่อย ชีวิตคู่เกือบล้มเหลวไปตลอด อาจจะเพราะความรู้สึกผิด อัตตาและทิฐิบางอย่าง รวมทั้งการรู้จักมารยาหญิงน้อยไปทำให้เป็นเรื่องราวแบบนี้ขึ้น แต่มันก็สอนใจคนเราได้ ในยามที่คนที่เรารักต้องการการเข้าข้างและปกป้องจากคนที่เรารักที่สุด แต่สายตาของเขากลับเต็มไปด้วยคำกล่าวหา เมื่อหมดความไว้วางใจกัน ความรักที่มีก็คงไม่พอ เรียกว่าความหวานและความฮาแบบรักเพี้ยนๆที่พระเอกมีให้ขมปี๋ไปเลยค่ะ ซีนอารมณ์ของนางเอกที่ขอหย่ากับพระเอกทำเอาฟีน่าปวดใจไปเลย พระเอกผิดไหม ก็ผิด ผิดที่ไม่เชื่อเมียตัวเอง กล่าวหานิดๆ แต่ความรักที่มีของเขาไม่หมดไป เขาอาจจะรู้สึกว่านางเอกหมดความอดทนกับเพื่อนเขาจนเผลอทำอะไรไป ความโมโหจนพลั้งเผลอไม่เชื่อใจกัน นำมาซึ่งความเจ็บปวด
ตรงนี้คนเขียนบรรยายความเจ็บปวดของนางเอกได้สุดๆมากค่ะ ไม่ร้องไห้ ไม่ฟูมฟาย นิ่ง ลึก น่ากลัวมาก กับคำพูดที่ตัดขาดสถานะแบบไม่มีเหลือเยื่อใย การบรรยายความปวดร้าวของนางเอกที่ไม่อาจจะฝืนกลับไปหาพ่อแม่ได้ ความเครียดที่ทำให้เธอต้องมีสุขภาพทรุดโทรม แต่ในความเจ็บก็ข้อเตือนใจ ในยามที่เราเจ็บปวด ไม่ใช่แค่เราทุกข์ใจ พ่อแม่ของเราก็ทุกข์ทรมานไปกับเราด้วย และมากกว่าด้วยซ้ำเพราะเราเป็นลูก คนที่พ่อแม่รักที่สุด ปรารถนาให้มีความสุขที่สุด นางเอกเลยรู้ว่าหากเธอทำแบบนี้พ่อแม่ต่างหากที่เสียใจไม่ใช่คนที่ปากบอกว่ารักเธอ แต่ระแวงเธอ สามีเลิกรักเธอได้ แต่พ่อแม่ไม่มีวันเลิกรักเธอได้ แม้จะทำตัวแย่แค่ไหน เรียกว่าจุกไปทั้งอกเลยค่ะ
ซึ่งตรงนี้ ฟีน่าก็แอบคิดนิดหนึ่งว่าทำไมนางเอกถึงตัดรักพระเอกได้ง่ายนักทั้งที่ ตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกันสามีไม่เคยแสดงอาการนอกใจเลย รักและปกป้องมาตลอด แต่ผิดแค่ครั้งเดียวทำเอานางเอกกล้าขอเลิก แต่เมื่อทบทวนแล้ว นางเอกน่ะ แอบหน้าชื่นอกตรมนิดๆ ใช่ที่ว่าพระเอกไม่เคยทำตัวเป็นคนสองใจ แต่การได้เห็นทั้งแฟนเก่าที่เป็นผู้จัดการส่วนตัวมาพยายามยั่วพระเอกเพื่อจะแย่งคืน ซึ่งนั้นยังไม่หนักเท่า คนที่ใชคำว่าบุญคุณมาบังคับให้พระเอกทำดีด้วย และกลับกลายเป็นว่าพระเอกเชื่อหล่อนมากกว่าเธอ มันก็เลยระเบิดตูมใหญ่มา จนกลายเป็นเช่นนี้ คิดไปคิดมา เลยสงสารนางเอก
แต่ความเสียใจของพระเอกก็ไม่ต่างกัน มันปวดจนพระเอกสติเพี้ยนไปเลย ปฏิเสธความจริงว่าเมียทิ้งไปแล้ว คิดว่าทุกอย่างเป็นแค่ฝันร้ายที่เขาตื่นขึ้นมาก็จะพบกับเมียรักที่อยู่ด้วยกัน แต่ไม่ใช่เลย มันคือความจริง เขากำลังจะเสียเมียไปแล้วเพราะความโง่ของตัวเอง และการจะได้นางเอกกลับคืนก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย เพราะไม่ใช่แค่เรื่องนี้ แต่เขามีบางอย่างปิดบังนางเอกอยู่
อย่างที่บอกไปแล้วว่าอ่านไปตอนแรกคิดว่าเป็นนิยายแนวรักหวานๆ เลี่ยนๆ ไม่มีอะไรมากมาย แต่พอได้อ่านจริงๆ มันแฝงคำว่าการใช้ชีวิต การมองชีวิต ความรักไม่ใช่ทุกอย่างของชีวิตคู่ แทบทุกคนในเรื่องมีบาดแผล แต่จะใช้ชีวิตเช่นไรกับแผลของเธอ รุ่นพี่นางเอกที่โดนสามีหักหลัง รุ่นน้องที่อยู่กับคำว่าพ่อเจ้าชู้จนเธอรังเกียจผู้ชายและคิดว่ารักผู้หญิงเหมือนกัน เพื่อนนางเอกที่ครอบครัวก็ผิดพลาด และใฝ่หาทางออกที่ผิดๆซ้ำรอยเดิม หากมีครอบครัวนางเอกนี้ล่ะเป็นแม่แบบของคำว่าครอบครัวอบอุ่นให้เห็น ถ้าเราอ่านดีๆ จะเห็นเลยว่ามนุษย์มีทางเลือกในการดำเนินชีวิตที่อยู่กับคุณว่าจะทำเช่นไร เรียนรู้ในความผิดพลาดของอดีตหรือปล่อยให้อดีตทำร้ายตัวเอง
ฟีน่าชอบการเล่าเรื่องที่ใช้อารมณ์ขันในการเล่าให้รู้สึกว่ามันไม่ได้มีแต่รสหวานเลี่ยน หรือขมหน่อยๆ ที่เป็นการปูทางให้เราหลงกล ก่อนผลักลงหุบเหวแห่งอารมณ์บาดใจ ซึ่งในระหว่างตรมน้ำตา ก็ยังมีอารมณ์ขำขันที่พระเอกโดนเอาคืนต่างๆนาๆ เก็บไว้เป็นทุนให้เราเอาใจช่วยพระเอก ซึ่งฟีน่าไม่ได้เกลียดพระเอกเลย เพียงแต่บางครั้ง เหตุการณ์มันก็พาไปจนคนเราก็ผิดพลาดได้ ประมาณผงเข้าตาตัวเองจะเขี่ยออกก็ไม่ได้ คนรอบข้างกลับตาดีกว่าเข้าใจทะลุปรุโปร่งกว่าอะไรแบบนั้น รวมทั้งคะแนนที่ว่าพระเอกยังไงก็ไม่เคยแปรเปลี่ยนไปเข้าข้างตัวอิจฉา แค่ในตอนนั้นเขารู้สึกนิดเดียวว่านางเอกอาจจะโมโหไปนิดเผลอทำร้ายเข้า เธอไม่ได้ตั้งใจฆ่าเพื่อนเขา
แต่นั่นล่ะ ดันพลาดไปแล้วนิ เป็นโทษมหันต์เลย ซึ่งความรักที่มากมายของพระเอกอันมีให้นางเอกพอหักกลบหนี้กันได้อยู่ค่ะ ฟีน่าเลยไม่ได้เชียร์ให้นางเอกทิ้งพระเอกอะไรแบบนั้น แค่เอาคืนนิดๆหน่อยๆพอหอมปากหอมคอพอ เพราะนางเอกเป็นคนจริง ถ้าเลิกคือเลิก ฉันอยู่ได้ ไม่ง้อพระเอก
ว่าแต่ในเรื่องนี้ ฟีน่าว่าตัวละครชายน่ะแย่งซีนพระเอกเยอะ ทั้งคุณคณิตหนุ่มใหญ่เจ้าของปางไม้ นนท์ เพื่อนนางเอกที่เจ้าชู้ตัวพ่อ แต่น่าจะตกหลุมสาวที่คิดว่าตัวเองเกลียดผู้ชาย รวมทั้งแดนไทน้องชายพระเอกที่ไม่เข้าใจว่าพี่ชายตัวเองสติดีหรือเปล่ามารักผู้หญิงอย่างพี่สะใภ้ตัวเอง สุดท้ายก็ได้รู้ว่านางเอกเป็นคนแบบไหน นี้ล่ะ พี่สะใภ้ที่ใช่สำหรับพี่ชายเลย จะรู้สึกว่าน้องไทน่ารักมากตอนเข้าข้างพี่สะใภ้และเป็นกองหนุนช่วยพี่ชายง้อพี่สะใภ้ และฮามากที่โดนจับไปเข้าค่ายฝึกมวยไทย งานนี้น้องไทสะบักสะบอมแต่ชักชอบ ตอนนี้ก็เลยจะรอดูว่าจะมีเล่มของน้องไทกับนนท์มาเป็นเล่มต่อไปไหม จนไปๆมาๆ ฟีน่าเทใจให้น้องไทมากกว่าเฮียแดนสรวงเลยนะเนี่ย
ส่วนตัวค่อนข้างชอบเรื่องนี้ค่ะ ตอนแรกคิดว่าตอนรีวิวคงได้แต่บอกว่าพระเอกหวานเว่อร์ โน่นนี้ รักนางเอกมากๆ แต่พอมารีวีวจริงๆ ประเด็นรักหวานๆ ไม่ใช่เรื่องหลักที่ฟีน่าคิดถึง กลับไปคิดถึงความจริงของชีวิตของการแต่งงาน ครอบครัวอะไรพวกนั้นมากวว่า เล่มนี้น่ะ เรียกว่าเป็นดราม่าได้เลย เพียงแต่ทำให้มันเบาด้วยมุกขำๆ เพี้ยนๆ ของพระเอกไปแทนค่ะ เราเลยไม่เครียดกับคำว่าปัญหาครอบครัวมากนัก ฟีน่าแนะนำเรื่องนี้นะคะ แต่อย่าคาดหวังว่าจะได้นิยายรักเบาสมองอ่านไปอมยิ้ม ฮา กับความรักเว่อร์ๆของพระเอก เพราะคุณจะโดนความเป็นจริงของชีวิตรักของแต่ละคู่เบรกไว้ตลอดค่ะ ซึ่งฟีน่าชอบเลยล่ะแนวนี้