ใครว่าเทพผู้ยิ่งใหญ่จะไม่ต้องประสบทุกข์ใจอันหลวงที่เรียกว่ารัก หากที่ใดยังมีรัก ที่นั่นก็ย่อมมีทุกข์ เมื่อพระพฤหัสบดีผู้เป็นดั่งเทพอาจารย์ให้เหล่าเทพทั้งหลายกลับถูกทรยศหักหลังจากนางอันเป็นที่รัก แม้จะรู้ว่าเยื่อใยที่มีคงจะไม่อ่านรั้งเธอไว้ได้ แต่เพราะรักที่หมดหัวใจ เทพผู้เปี่ยมด้วยปัญญาก็โง่เขลาได้ หากความเจ็บปวดอีกครั้งกลับทำให้พระพฤหัสบดีต้องหลั่งน้ำตาให้กับความรักที่แหลกสลาย และหลบรื้อหนีหน้าเหล่าเทพเทวดา ทิ้งไว้แต่ความอัปยศในรัก
เมื่อมุกมณีต้องจบชีวิตลงทั้งๆที่ยังไม่ถึงอายุขัยและที่สำคัญไปกว่านั้นเทพนาคาผู้มีใจรักน้องสาวจนหลงลืมความดีงามทั้งปวงกำลังจะพรากวิญญาณของน้องสาวเธออีกคน เพื่อต่อรองชีวิตของน้องสาวและความสุขที่เหลือของครอบครัว มุกมณีจึงต้องยอมเสี่ยงชีวิตเพื่อค้นหาต้นน้ำกำเนิดแห่งนาคา โภคีธรา แม้เสียงร่ำลือถึงความลำบากยากแค้นในการดั้นด้นไปถึงจะมีมากมายสักเพียงใด มุกมณีก็ต้องไปให้ถึง แต่การผจญภัยในครั้งนี้ก็ดูจะไม่เงียบเหงาจนเกินไป เมื่อเธอยังมีผู้ร่วมเดินทางสำคัญอีกหลายคน แต่คงจะไม่ใครเกินผู้ชายหน้าตายที่มีความเป็นมาปริศนา หากแต่เขาก็องอาจเกินกว่าจะดูแคลน ศรวณะ
เวลาที่บำเพ็ญเพียรมาเนิ่นนานจนแทบลืมวันลืมคืนดูเหมือนจะไม่ช่วยให้ศรวณะเกิดประโยชน์อันใด เมื่อหัวใจของเขาด้านชาเกินกว่าจะรับรู้สิ่งใด หากแล้ววันหนึ่งกลับมาเทพธิดาตัวเล็กๆที่มีกำเนิดอันคลุมเครือ ทำให้เขาต้องยื่นมือเข้าไปช่วยเหลือทั้งๆที่ไม่จำเป็นอันใด แต่บางอย่างก็ทำให้ศรวณะเลือกที่จะติดตามคณะเดินทางของมุกมณี
แม้ชายหน้าตายอย่างศรวณะอาจจะดูไม่น่าไว้วางใจ หากแต่มุกมณีก็รู้สึกผูกพันกับเขาอย่างประหลาด เขาอาจจะเป็นผู้ชายที่เหมือนไร้หัวใจ เย็นชาต่อทุกสิ่งรอบข้าง ทว่าสิ่งที่มุกมณีได้รับรู้ก็คือศรวณะเป็นเพิ่งผู้ชายที่มีบาดแผลหัวใจที่ปวดร้าวที่สุด แล้วทำไมคนที่มุกมณีไม่เคยรู้จักคนนี้กลับทำให้เธอต้องไยดีเขาเป็นที่สุด
หัวใจที่ไม่รับรู้ถึงความหอมหวานแห่งรักมันเนิ่นนานเท่าไรกันแล้วนะ แล้วในวันนี้ ความรู้สึกที่ศรวณะไม่คุ้นเคยก็เกิดขึ้น เขามีความห่วงใย ใส่ใจและโหยหากับมุกมณี เทพธิดาที่แสนแปลกประหลาดคนนี้ หรือเพราะกำเนิดที่เธอมิใช่เทพที่แท้จริง หากส่วนหนึ่งยังมีความเป็นมนุษย์ เธอจึงมีความรู้สึกที่เต็มไปด้วยความรักและความหวังดีให้กับเขาและทุกคน จุดประกายให้หัวใจที่แห้งแล้งได้คืนมาอีกครั้ง แต่ศรวณะควรค่าแล้วหรือที่จะรักเธอ ในเมื่อเขาเองก็ยังตอบไม่ได้ว่านี้คือความรักหรือว่าอะไรที่ทำให้เขารู้สึกแปลกไป
เมื่อเหตุผลหลักที่มุกมณีดั้นด้นมาถึงดินแดนแห่งนี้ก็เพื่อโภคีธรา เธอก็ต้องมุ่งมั่นเพื่อมันเท่านั้น ศรวณะจึงไม่ควรเป็นเหตุผลใหญ่เหนือสิ่งใด แม้เขาจะทำให้เธอได้รู้จักรสชาติแห่งความหวานแห่งรักและขมแห่งรักได้ในคราเดียวกัน เมื่อใจเขาเธอไม่อาจล่วงรู้ว่ายังมีใครแอบซ่อนในจิตใจอยู่หรือเปล่า แล้วเธอเองจะมีสิทธิ์อะไรเป็นคนนางในดวงใจผู้ชายที่สูงส่งเช่นศรวณะ เมื่อวัตถุประสงค์ของเธอสัมฤทธิ์ผล จะให้อยู่หรือตาย ณ บัดนั้นจะมีค่าอันใด
ค่าควรครองใจของศรวณะคงมีแต่มุกมณีเท่านั้น หากในอดีตเขาไม่เคยได้รับรู้ว่าได้ทิ้งสิ่งใดเอาไว้ แต่ณ บัดนี้เขารู้แล้วว่า มุกมณีคือมณียอดดวงใจ อดีตที่คิดว่านั่นคือรักอันยากแท้จะตัดทิ้ง แท้จริงคือสิ่งที่หลอกลวง มุกมณีมีกำเนิดมาเพื่อเคียงคู่กับเขา เพื่อเป็นศรีสง่าส่งเสริมทุกอย่างในชีวิต อดีตที่เคยกล่าวโทษว่าแสนขมขื่นใจ กลับกลายว่ามันกลับก่อให้เกิดมุกมณีขึ้นมาเพื่อเป็นนางเดียวในดวงใจ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 264 คน [
อย่างที่บอกว่าเป็นชุดป่าหิมพานต์ ก็จะแนวแฟนตาซีแบบไทยๆนั่นล่ะคะ เริ่มต้นเรื่องด้วยโศกนาฏกรรมรักของพระพฤหัสบดี นางดาราผู้เป็นชายา และพระจันทร์ผู้เป็นชู้รัก และเหตุใดต้องเริ่มด้วยเรื่องนี้ ต้องอ่านค่ะแล้วจะเข้าใจในเหตุผล เมื่อรักสามเส้าจบลงด้วยความผิดหวังของพระพฤหัสบดี ที่หลบหนีผู้คนไปเพราะผิดหวังในรัก
ก็ข้ามกลับมาต่อด้วยมูลเหตุของการเดินทางหาโภคีธราต่อไป นางเอกที่ต้องมาตายลงจากความรักเกินไปของนาคาตนหนึ่ง และเพื่อเอาชีวิตน้องสาวของตัวเองคืนมา เธอจึงต้องอาสานำน้ำจากต้นกำเนิดแห่งเผ่าพันธุ์นาคมาให้ นางเอกที่ตอนนี้มิใช่คนแต่เป็นเทพธิดาชั้นล่างคนหนึ่ง หากแต่ก็มีความพิเศษจึงออกเดินทางตามหาโภคีธราพร้อมกับสหายแปลกๆอีกสอง และระหว่างทางก็ได้พบกับพระเอกที่เหมือนคนไร้ชีวิตหากแต่มีอำนาจพิเศษที่ส่งส่งบางประการ การเดินทางในป่าหิมพานต์ที่แสนแปลกประหลาดทำให้เธอได้รู้จักพระเอกมากขึ้น จนกลายเป็นความรัก แต่เธอจะสมหวังหรือ ในเมื่อพระเอกมีอดีตความรักที่ฝังใจ และเมื่อความไม่เข้าใจบางประการทำให้เธอทอดอาลัยในรักนี้ ดีที่ว่าแท้จริงพระเอกรู้ใจตัวเองแล้ว เพียงแต่ต้องกลับไปทำอะไรบางประการ มิเช่นนั้นคงได้กินแห้วแทนรักอีกรอบ สุดท้ายทุกอย่างที่เป็นปริศนาว่านางเอกคือใคร พระเอกคือใครก็ได้เฉลย เรียกได้ว่าจบแบบแฮปปี้ ทั้งสองได้ครองคู่อยู่ด้วยกันตราบชั่วนิรันดร์(แหงล่ะก็เป็นเทพไม่ใช่คนนี้จ๊ะ)
ถ้าเรียงลำดับความชอบในเซตนี้ ฟีน่าชอบโภคีธราที่สุดค่ะ เพราะนิสัยส่วนตัวฟีน่าชอบนิยายที่จริงจังมากกว่าขำๆ แต่เล่มก็ใช่ว่าจะไม่มี ก็ยังมีมุกอะไรได้อมยิ้ม แต่ไม่เท่ากับปักษานาคาที่นางเอกดูจะล้นๆค่ะ มุกมณีมีส่วนผสมอยู่บ้างแต่ไม่เท่าชลัญธรี มุกมณีจะนิ่มนวลกว่า แต่ก็ยังคงความรู้สึกแบบมนุษย์ปกติไว้บ้าง ซึ่งบางครั้งฟีน่าอาจจะรู้สึกไปเองหรือเปล่าว่ามุกมณีขัดแย้งในตัวเองไปหน่อย เธอจะแก่นแก้วไปเลยดีไหม หรือเรียบร้อยดี เลยดูก้ำกึ่งไปนิดค่ะ
ต่างไปจากศรวณะ เขาคือชายผู้แบกความเจ็บปวดในรักเอาไว้เต็มเปี่ยม เย็นชาและไม่สนใจใคร หากไม่ใช่เพราะนางเอกคือผู้ฉุดรั้งเขามาจากความเสียใจ เขาคงกลายเป็นหินไปสักวันหนึ่ง ศรวณะไม่ใช่ผู้ชายโรแมนติคอะไร แต่ฟีน่ากลับชอบเขามากกว่าค่ะ ผู้ชายแบบนี้ถ้าลงได้รักแล้ว จะรักมั่นคงปักใจเป็นที่สุด และฟีน่าเป็นคนชอบผู้ชายที่ค่อนข้างขรึมๆ เป็นผู้ใหญ่อยู่แล้ว ก็เลยชอบศรวณะค่ะ ก็ขนาดว่ามุกมณีที่ว่าจะล้นๆในบางครั้ง ยังไม่กล้าทำกับพระเอกเลย เพราะเกรงใจความนิ่งของพระเอก แต่อาจจะมีหมั่นไส้เขาไปบ้างแต่ก็พอจะเข้าใจในการกระทำได้
แม้จะรู้สึกประหลาดๆไปบ้างการตัวนางเอก เป็นอะไรไม่เป็นดันเป็นเทพตานี แต่เอาฟะ อย่างน้อยเทพตานีอย่างเธอก็ยังมีดีล่ะ เรื่องความสร้างสรรค์ในป่าหิมพานต์น่ะไม่ต้องพูดถึงค่ะ คุณรอมแพงน่ะแหวกกรอบไปแล้วตั้วแต่ปักษานาคา เล่มนี้เลยชิวๆมาก ถ้าเทียบกับเล่มแรก เพราะโทนเรื่องมันจะออกแนวเศร้าๆในรักนิดหนึ่ง
ส่วนตัวฟีน่าเป็นคนชอบเรื่องสไตล์ป่าหิมพานต์ ไตรภูมิอะไรพวกนี้อยู่แล้วอ่านก็จะเพลินดีค่ะ เข้าใจไม่ยากเท่าไร จินตนาการขึ้น อาจจะมีขัดใจตัวเองบ้างว่าสนิมชักขึ้น ความจำเรื่องพวกนี้เลือนๆไปบ้าง ก็เลยต้องลากเอาหนังสือประเภทนี้มารื้อฟื้นนิดหนึ่ง พอจับหลักได้ก็เลยคล่องหน่อย แต่จริงๆไม่ต้องจริงจังแบบนี้ก็ได้นะเนี่ย หุๆๆ ปล่อยฟีน่าไปเถอะค่า ยัยนี้ถ้าติดใจอะไรแล้วไม่รู้จะหงุดหงิดมาก
ความโรแมนติดของเรื่องนี้ ไม่ได้เยอะเท่าไร และไม่ได้หวานเท่าไร แต่จะมาในรูปของความห่วงหาของนางเอกที่มีต่อพระเอกโดยไม่รู้สาเหตุ รวมทั้งหัวใจของพระเอกที่รักนางเอกแล้วแต่ไม่รู้ตัว เมื่อรู้เขาก็ต้องย้อนกลับมาคิดว่าหากจะรักได้ต้องจัดการทุกอย่างเสียก่อน ก็เลยจะออกแนวปนน้ำตานิดๆ แต่โดนใจฟีน่าค่ะ คนที่เคยเชื่อมั่นว่าหัวใจรักใครไม่ได้อีกแล้วกลับมารู้ตัวว่ารักครั้งก่อนหมดไปแล้ว ดีอย่างหนึ่งที่พระเอกไม่ได้เสียเวลาคิดอะไรเลย แต่ต้องทำทุกอย่างเพื่อให้ได้อยู่กับนางเอกอย่างถูกต้องและทุกคนยอมรับ ไม่ใช่ไปนั่งคิดสามชาติว่ารักใคร
ในส่วนที่ชอบที่สุดคือเฉลยของต้นน้ำโภคีธราว่าอยู่ที่ไหน ฟีน่าอ่านเจอล่ะขำเลย ปัดโธ่ใกล้แค่ตา แต่ไม่เคยรู้ คิดไปได้นะคะคนเขียน ไอ้เราก็ลุ้นแทบตายสุดท้ายก็แบบนี้เอง โธ่ๆๆๆ
แต่ที่ชอบกว่าคือกำเนิดของมุกมณี ทำเอาฟีน่าร้องอ้อๆๆๆ มามุกนี้เลยหรือ ทุกอย่างมีเหตุ มีผลรองรับของทุกการกระทำว่าทำไมต้องมีตัวละคร ตัวนั้น ตัวนี้มาด้วย ฟีน่าชอบนะคะที่สุดท้ายแล้วมุกมณีเกิดมาจากตรงนี้เอง ให้ความรู้สึกว่าเป็นการเขียนให้อินไปทางคติทางฮินดูจริงๆค่ะ มีกำเนิดของเทพที่คล้ายคลึงกับแบบนี้ มันเลยดูผูกพัน ลึกซึ้งดีค่ะ
สำหรับตัวฟีน่าแล้ว รู้สึกว่าชอบเล่มนี้ที่สุดจากสามเล่มค่ะ ทั้งๆที่มันเครียดกว่า ดราม่ากว่า แต่ก็นะ ฟีน่าแปลกที่ปกติคุณรอมแพงเขาจะเด่นเรื่องเขียนนิยายโรแมนติคคอมเมดี้ แต่เรื่องที่ฟีน่าชอบที่สุดกลับเป็นนิยายดราม่าเสียมากกว่า เล่มนี้ก็เลยไม่ต่างกันค่ะ ฉากหวานก็ไม่มากเท่าไร แต่มันกินใจดีค่ะ ดูมันจริงจังกว่า มาจากความรู้สึกส่วนตัวล้วนๆฟีน่าไม่ค่อยชอบนิยายขำๆเท่าไร โภคีธราเลยได้ใจฟีน่ามากกว่าปักษานาคานิดหนึ่ง