หรือชีวิตรักของปริวัตถ์จะต้องเจอแต่ผู้หญิงหลอกลวงไปตลอด รักแรกที่เขามิอาจลืมเลือนก็ต้องจบลงด้วยการถูกหลอก รักครั้งที่สองก็มีจุดจบไม่ต่างกัน ในวันที่เขากำลังเจ็บปวดกับความรักที่ผิดหวังเหลือแสน แล้วทำไมฟ้าจึงต้องส่งมนต์วธู รักแรกของเขากลับมาในตอนนี้อีก เขาไม่อยากจะเจอผู้หญิงคนนี้อีกเลยในชีวิต แต่เมื่อหน้าที่การงานไม่อาจทำให้เขาหนีจากมนต์วธูได้ ปริวัตถ์ก็ต้องทน
การกลับมาสู่ชีวิตของปริวัตถ์ครั้งนี้ไม่ใช่เรื่องบังเอิญแต่นี้คือแผนที่มนต์วธูวางไว้อย่างดิบดี เธอไม่ต้องการเป็นแค่คนที่ปริวัตถ์เคยรัก แต่เธอต้องเป็นภรรยาของปริวัตถ์เท่านั้น เธอไม่สนใจว่าวิธีที่ทำอยู่มันจะเลวร้ายหรือน่ารังเกียจสักเพียงใด แต่เมื่อปริวัตถ์คือผู้ชายที่มนต์วธูเลือกแล้ว เธอต้องได้เขามาเป็นสามี
หากปริวัตถ์เคยรังเกียจมนต์วธูที่หักหลังเขาเลือดเย็น แต่ครั้งนี้มันยิ่งกว่าคำนั้น แผนการของนางจิ้งจอกสารพัดพิษเช่นเธอ ต้องถูกสั่งสอนให้เข็ดหลาบว่าเขาไม่ใช่ไอ้ไก่อ่อนให้ผู้หญิงไร้ยางอายเช่นมนต์วธูหลอกซ้ำแล้วซ้ำอีก แต่ในความเกลียดชังนั้นก็แฝงไปด้วยความเสียดายบางประการที่เขาไม่อาจให้เหตุผลได้
ใช่ว่ามนต์วธูต้องการทำเช่นนี้หากแต่เหตุผลของเธอก็หนักหนาจนต้องใช้วิธีนี้จับปริวัตถ์ทำสามี แต่เมื่อแผนการทุกอย่างจบสิ้นลงไป หากไม่มีอะไรเจ็บปวดไปกว่ามันทำลายทุกอย่างจนไม่เหลือ แม้แต่มิตรภาพหรือคนที่เคยรัก ยิ่งได้ยินคำปฏิเสธอย่างไร้เยื่อใยว่าแม้แต่เศษซากของความรักก็ไม่มี จะโทษใครกันเล่า เพราะเธอนั่นเองที่ทำให้ปริวัตถ์มองเธอเป็นแค่ผู้หญิงแพศยาคนหนึ่ง มนต์วธูจึงต้องก้มหน้ารับสิ่งที่เหลืออยู่ เธอไม่ใช่ผู้หญิงที่เขาเคยรักอีกต่อไป แต่ตอนนี้เธอคือลูกน้องที่ต้องทำตามคำสั่งของเขาทุกประการ
แท้จริงปริวัตถ์ควรดีใจที่มนต์วธูเปลี่ยนไป เธอไม่ใช่ผู้หญิงคนเดิมที่เขารังเกียจ ไม่มีสายตายั่วยวน หรือแม้แต่สายตาแห่งความรักหลงเหลืออีกต่อไป เธอและเขาคือคนแปลกหน้าที่เคยรักกัน เธอเคารพเขาในฐานะนายจ้างและหัวหน้าของเธอเท่านั้น อะไรกันแน่คือตัวตนของมนต์วธู หรือที่ผ่านมาเขาไม่เคยได้สัมผัสตัวตนของมนต์วธูเลย แต่เมื่อเธอถอยห่างออกไปเรื่อยๆ ปริวัตถ์ก็กลับอยากจะก้าวเข้าไปในชีวิตเธอใหม่อีกครั้ง
เมื่อรักที่ผ่านมาทำให้มนต์วธูเจ็บปวดเจียนตายถึงสองครั้ง เธอก็รู้ดีแล้วว่า ปริวัตถ์ไม่มีวันจะเป็นคนของเธออีกต่อไป รักที่เคยมีกลบฝังไปจนไม่เหลือเยื่อใยอีกต่อไป เธอจะไม่เชื่อในความรักที่มีต่อกันอีกแล้ว เธอไม่รับรู้หรือสนใจในสายตาหรือสิ่งใดที่เป็นตัวปริวัตถ์อีกต่อไป เขาจะมีสถานะเดียวนับแต่นี้คือเจ้านายผู้กุมชะตาชีวิตเธอ แต่เมื่อปริวัตถ์อยากกลับเข้ามาในชีวิตของเธออีกครั้ง มนต์วธูรู้ดีว่าเธอไม่อาจแบกรักความเจ็บปวดในครั้งที่สามได้อีก ทางเดียวที่จะรักษาหัวใจของตัวเองได้คือผลักไสมันออกไปจากชีวิต
หรือที่แล้วมาปริวัตถ์คือคนทำร้ายมนต์วธู รักครั้งแรกที่แตกสลายก็เป็นการวางแผนจากใครบางคน ครั้งที่สองก็เพราะหัวใจของเขายังไม่อาจรักเธอได้และเขาก็รังเกียจสิ่งที่มนต์วธูทำ แต่ครั้งนี้ต่อให้มนต์วธูจะผลักไส ไม่ต้องการเขากลับเข้าสู่ชีวิตสักแค่ไหน เขาจะไม่ยอมให้รักที่ขาดหายไปหลุดลอยไปอีกแล้ว เมื่อชะตาได้บันดาลให้เธอกลับมาสู่ชีวิตเขาอีกครั้ง ปริวัตถ์เคยโง่งมที่ปล่อยให้ความรักหลุดลอยไป แต่ครั้งนี้เขาจะไขว่คว้ามันและรักษาไว้เป็นอย่างดี
หากเป็นครั้งก่อนมนต์วธูอาจจะยินดีกับการได้มีปริวัตถ์เคียงข้าง แต่เธอเองไม่รู้เลยว่าตอนจบของรักบทนี้จะเป็นเช่นไร แสนสุขหรือแสนเศร้า เธอพร้อมแล้วหรือที่จะเสี่ยงหัวใจรักเขาเป็นครั้งที่สาม ถ้าไม่เพราะคำสาบานที่ทำให้เธอมั่นใจอีกครั้ง เธอและเขาแท้จริงเป็นคู่แท้ที่หากันจนเจอแล้ว แต่เพราะอุปสรรคอันมากมายพัดพาให้รักแท้ต้องล่มสลายไปครั้งแล้วครั้งเล่า แต่เมื่อกำแพงแห่งรักได้พังทลายลงไป ที่เหลือไว้ก็คือความสุขที่มนต์วธูและปริวัตถ์รอคอยมาแสนนาน
แล้วมันก็จริงค่ะ เมื่อเริ่มต้นเรื่องด้วยการที่พระเอกต้องถูกคนรักคนที่สองทรยศหักหลังไม่ต่างจากรักแรกก็คือนางเอก พระเอกขอพักหัวใจที่จะรักใครสักคนก็ต้องมากลับมาเจอถ่านไฟเก่าอย่างนางเอกเข้า แต่ว่าเธอไม่เหมือนเดิมที่เคยรู้จัก เพราะสิ่งที่เธอทำกับเขาคือการยั่วยวน หวังแต่จะลากเขาขึ้นเตียง ซึ่งแน่นอนว่าพระเอกแสนรังเกียจผู้หญิงประเภทนี้เข้าไส้ แต่ความพลาดพลั้งเพียงครั้งเดียวประเภทเพราะเขาเป็นสุภาพบุรุษก็ทำให้พระเอกเกือบต้องแต่งงานรักษาชื่อเสียงนางเอก ถ้าไม่เพราะได้พบความจริงว่าเขาโดนนางเอกจับทำสามี ซึ่งนางเอกพลาดที่ไม่รู้ว่าแท้จริงพระเอกคือใคร เธอจึงถูกเอาไปลงโทษให้หลาบจำว่าอย่าริอ่านลองดีกับพระเอกอีก
ซึ่งช่วงเวลานั้นนางเอกก็ได้ไตร่ตรองว่าเธอก็ร้ายกาจไปที่ทำกับพระเอกเช่นนั้น เมื่อได้รับข้อเสนอประนีประนอมจากพระเอก เธอจึงไม่ขัดขืนที่จะรับปาก แต่ไปๆมาๆ แทนที่จะห่างกันไปแบบชนิดชั่วชีวิตนี้ก็ไม่เจอกัน ต้องมาใกล้กันเมื่อพระเอกต้องจ้างนางเอกทำงาน แต่ครั้งเธอจะไม่มีวันกลับไปรักพระเอกอีกแล้ว เพียงเพราะคำที่ว่า เขาไม่มีหัวใจเหลือไว้ให้เธออีกต่อไป นางเอกจึงตัดใจแบบถาวร มีความรู้สีกเดียวให้เขาคือเจ้านายและเพื่อนร่วมรุ่น หากไปๆมาๆ พระเอกนั่นเองกลับรู้สึกว่าเขาต่างหากที่ตัดใจจากนางเอกไม่ได้ แต่จะทำยังไงดีที่จะทำให้นางเอกกลับมารักเขาอีก ไม่ว่าจะทำเช่นไรก็ไม่ประโยชน์อะไร เพราะสุดท้ายแล้วนางเอกก็ไม่เชื่อถือในรักนี้อีกต่อไป จนพระเอกต้องตามหาและใช้ความจริงใจบอกให้นางเอกรู้ว่ารักครั้งนี้จะไม่มีวันจบลงด้วยการเลิกราอีกแล้ว เพราะทั้งสองได้ก้าวผ่านอุปสรรคทุกอย่างในชีวิต
คิดว่าหลายคนที่ได้อ่านเล่มนี้ ในตอนแรกนางเอกคือคนที่คุณจะรู้สึกว่าเธอเป็นผู้หญิงที่น่ารังเกียจมาก ผู้หญิงดีๆที่ไหนกันทำแบบนี้ ขนาดเพื่อนพระเอกที่ทำงานด้วยกันยังคิดเลยว่า ถึงแม้หน้าสวยแต่เอาแต่ตั้งหน้าตั้งตาจับผู้ชายขนาดนี้ หน้าตาที่งดงามแค่ไหนก็ไร้ราคาให้เอามาทำภรรยา
แต่แล้วจุดที่ทำให้อารมณ์ของเราพลิกตลบกลับไปคือการที่นางเอกที่หลอกพระเอกแบบสุดๆ ถูกลงโทษด้วยการจับไปไว้ที่เกาะ เพราะเธอไม่รู้เลยว่าแท้จริงพระเอกไม่ใช่แค่วิศวกรธรรมดาแต่เป็นนายหัว ฟีน่าก็แอบคิดว่าสงสัยจะมาแนวจำเลยรักอ่ะ นางเอกร้าย พระเอกต้องปราบด้วยการปล้ำทำเมียให้สาสมกับที่เธออยากทำตัวไม่น่ารักขนาดนั้น แล้วทอดทิ้งไป เมื่อนางเอกสำนึกได้พระเอกก็ต้องตามง้อ
แต่ไม่ใช่เลย พระเอกอยากสั่งสอนนางเอกจริงๆ และยื่นข้อเสนอที่เจ็บปวดให้นางเอกว่า ไปให้พ้นจากชีวิตเขาพร้อมกับโยนเงินให้ แต่นี้ก็ยังไม่ทำให้ฟีน่าเปลี่ยนอารมณ์ได้เท่าตอนนางเอกถามพระเอกว่ายังเคยรักเธอบ้างไหม แต่ได้รับคำตอบแบบตรงไปตรงมาที่แม้จะไม่บอกว่าไม่เหลือ เปลี่ยนเป็นคำว่าขอโทษ มันก็ช่างบาดใจฟีน่าเอามากๆ ในใจเริ่มสงสารนางเอกล่ะ ยิ่งเธอไม่ฟูมฟายบ้าบอ ตีอกชกหัว ประหนึ่งคนสติไม่สมประกอบ มีแต่คำว่าขอบใจ ทำให้ฟีน่าเริ่มรู้สึกชอบนางเอกคนนี้
ยิ่งได้เห็นคำว่าตัดใจแบบไม่เหลือเยื่อใยของนางเอกที่มีต่อพระเอกก็ยิ่งรู้สึกว่าดีค่ะ ตัดคือตัด แม้ใจจะยังรักเขาเสมอ แต่เมื่อรู้แล้วว่า เขาไม่มีวันกลับมารักเธอได้อีกแล้ว ที่เหลือไว้ระหว่างเราคือคำว่าเพื่อนร่วมรุ่นกับเจ้านาย นางเอกก็กลับมายืนได้อย่างทระนง และปมที่ว่าทำไมนางเอกต้องทำตัวแย่ๆในช่วงแรกก็ได้รู้ว่ามีเหตุผลอะไร เราก็เริ่มเอาใจช่วยนางเอก เข้าข้างนางเอกไปแบบไม่รู้ตัว บางครั้งมีแอบหมั่นไส้พระเอกอีกต่างหาก ต่างจากช่วงแรกไปเลย
ฟีน่าชอบนางเอกแบบนี้ค่ะ ตัดแล้วก็ต้องตัดให้ขาด ใจน่ะแอบรักได้ แต่ประเภทปากบอกว่าไม่รักแต่แอบมีสายตัดพ้อเขาตลอดเวลาเนี่ยไม่เด็ดพอ นางเอกไม่เหลืออะไรให้เลย ที่ตัดได้เพราะครั้งแรกที่รักก็เจ็บปวดแล้ว ครั้งนี้อีกไม่เหลือเยื่อใยให้กันแบบนี้เธอก็ต้องสำนึก กลายเป็นว่านางเอกที่ใครๆเคยมองว่าเธอเป็นแค่ผู้หญิงที่เอาแต่ยั่วพระเอกก็ทำให้คนทั้งเกาะนับถือว่าเธอคือนายช่างที่เก่งคนหนึ่ง เธอมาทำงานไม่ใช่มาหาสามี และความเป็นตัวเธอในแบบนี้ที่ทำให้พระเอกรู้สึกตัวว่า เขาต่างหากที่หวนกลับมารักเธอได้ใหม่ แต่อุปสรรคคือเขาตัดสัมพันธ์กับเธอจนไม่เหลือเยื่อใยไปแล้ว
แม้ในมุมหนึ่งฟีน่ารู้สึกว่าพระเอกเนี่ยตกสเปคไปนิดหนึ่งที่ไปมีรักใหม่ จนเกือบได้แต่งงานกันแล้ว แต่มองแบบยุติธรรมพระเอกก็มีสิทธิ์จะรักคนใหม่เพราะการเลิกรากันครั้งแรกของพระเอก นางเอกมันไม่สวยงามเลย นางเอกมีข่าวว่าไปแต่งงานกับคนอื่น แอบอ้างเอาผลงานพระเอกไป คือจบแบบไม่มีดีอะไรเลย คงไม่ผิดที่พระเอกจะหาคนใหม่ แต่ไอ้เรามันพวกขี้หวงอยากให้พระเอกรักนางเอกคนเดียวก็เลยออกอาการหึงแทน เพราะช่วงที่นางเอกกลับมาหาพระเอก เขาไม่ได้รักเธอแล้วจริงๆ จนมาใกล้ชิดกันใหม่ จึงบ่มเพาะความรักครั้งใหม่
นางเอกเองก็อาจจะมีมุมที่เรียกว่าคิดอะไรประหลาดๆ อย่างที่ฟีน่าไม่เข้าใจคือ ทำไมการกลับมาในครั้งที่สองนางเอกถึงเลือกที่จะให้พระเอกรังเกียจขนาดนั้น เพราะเธอเองก็เคยเป็นแฟนกับพระเอกมาหลายปี ก็รู้ว่านิสัยของพระเอกเป็นไง รักหรือเกลียดผู้หญิงแบบนั้น ถ้ามาแบบน่าสงสารพระเอกอาจจะใจอ่อนกว่านี้หรือเปล่า แต่อย่างน้อยการทำแบบนี้ก็ทำให้เกิดเรื่องราวต่อไป เพราะนางเอกเองไม่ใช่คนดีแต่สวยเท่านั้น หากเธอก็เก่งจริง เก่งจนทุกคนเปลี่ยนสายตาดูถูกให้มาเคารพได้ ถือว่านางเอกเก่งค่ะ เธอไม่เอาความผิดพลาดมาปล่อยให้ตัวเองจมอยู่อดีต แต่ต้องก้าวต่อไปแม้จะไม่เหลืออะไรอีกแล้ว เธอจะไม่กลับไปรักพระเอกอีกแล้ว เพราะไม่อยากเจ็บและไม่เชื่ออีกแล้วว่าพระเอกจะกลับมารักเธอได้ นางเอกใจเด็ดแบบได้ใจฟีน่ามาก อย่างที่บอกว่าช่วงกลางๆเรื่อง ฟีน่าเปลี่ยนมาเข้าข้างนางเอกเต็มขั้น แม้พระเอกจะเริ่มทำดีกับนางเอกมากขึ้นเพราะได้รู้หัวใจตัวเองแล้ว ออกอาการเป็นห่วงเป็นใย แต่ขอโทษทีนางเอกไม่คิดว่าพระเอกทำเพราะรักอีกแล้ว เราเนี่ยสมน้ำหน้าพระเอกไปเลยสะใจชะมัด
อ่านๆไปเนี่ยพอได้รู้ว่าใครคือคนวางแผนการทั้งหมด ฟีน่าเข้าข่ายโกรธแทนเพราะเนี่ยล่ะตัวการทำให้ทุกอย่างเกิดขึ้น พระเอกเข้าใจผิดนางเอกอย่างแสนสาหัสเพราะริษยาคำเดียว ยิ่งทำให้พระเอกรู้สึกผิดว่าที่ผ่านเขาเข้าใจนางเอกผิดมาตลอด แต่จะโทษว่าพระเอกหูเบาก็ไม่ได้ เพราะแผนที่ถูกจัดฉากต่อให้ฉลาดแค่ไหนก็ไม่เห็นข้อผิดพลาด เอาเป็นว่านี้คือข้อทดสอบในอุปสรรคของสองคนนี้ดีกว่า ครั้งต่อไปหากกลับมารักกัน อะไรก็ไม่อาจสั่นคลอนความรักได้
จะว่าฟีน่าชอบใครมากกว่ากัน ตอนแรกไม่ชอบนางเอก แต่ก็ไม่ได้รักพระเอกค่ะ เพราะอย่างที่บอกว่าฟีน่าจะชอบถ้าพระเอกไม่คิดจะรักใคร แม้จะไม่ได้รักนางเอกแล้วก็ตาม แถมขนาดว่าพระเอกออกแนวอกหักแบบจริงๆจังๆด้วย แต่ก็สงสารพระเอกที่เจอผู้หญิงแต่ละคนเข้าใจ ควรจะช้ำในตายจริงๆ และรู้สึกดีที่ความจริงแล้วพระเอกไม่ได้นิ่งๆ แบบที่เป็น แต่เขาแอบซ่อนความร้ายกาจของคนเป็นนายหัวไว้ด้วย ที่เกือบจะเลือดเย็น
แต่มาโดนนางเอกแซงไปเพราะความเด็ดเดี่ยวของเธอนี้ล่ะ เมื่อฉันไม่รัก ก็คือไม่รัก ไม่มีเยื่อใยต่อกันจะดีกว่า พระเอกจะกลายเป็นคนร้อนรนทุกอย่าง เมื่อเห็นนางเอกไม่ไยดีเขาอีกต่อไป ซึ่งตรงนี้พระเอกไม่สนใจ ไม่แคร์ว่านางเอกจะเป็นเช่นไร เขารักนางเอกแบบนี้ อดีตคืออดีต ปัจจุบันคือปัจจุบัน ถ้านี้คือตัวตนของนางเอก เขาจะไม่ใส่ใจอดีตที่นางเอกหลอกเขา พระเอกจึงออกอาการขี้หึงเจ้าเผด็จการอย่างที่ไม่น่าเชื่อว่าผู้ชายนิ่งๆแบบเขาจะเป็นได้ แต่ก็ดูอบอุ่นน่ารักดีค่ะ
ปกติฟีน่าจะไม่ชอบนิยายที่เป็นเพื่อนกันมารักกัน แต่เรื่องนี้มันจำเป็นต้องปูเรื่องแบบนั้นเพราะจะให้เห็นว่าสองคนนี้รักกันมานานแค่ไหน ทำไมรักกัน และมีหลายอย่างที่เป็นความทรงจำที่แสนหวาน แต่ที่น่ารักมากคือ การที่นางเอกและพระเอกต่างก็เรียนวิศวะด้วยกัน แล้วหารเสื้อช็อปกัน เสื้อตัวนี้จะไม่มีวันให้ใครยืมใส่ถ้าไม่ใช่พระเอกและนางเอกเท่านั้น เป็นคำสัญญารัก ที่แม้จะเลิกรากัน พระเอกก็ยังเก็บเสื้อตัวนี้ไว้
ในมุมมองของเรื่องที่บอกว่าพระเอก นางเอกเป็นวิศวกร ฟีน่าเองไม่มีความรู้ด้านนี้ แต่อ่านแล้วโอเคเลยค่ะ รู้สึกว่าเนื้อหาการใส่ลงไปในนิยายกลมกลืนไม่โดดแยกออกมาเป็นนิยายส่วนหนึ่ง เนื้อหาความเป็นเรื่องวิศวกรรมส่วนหนึ่ง เหมือนได้เห็นพระเอก นางเอกต่างก็ทำงานนี้อยู่ และฟีน่าเองชอบนิยายที่ผู้หญิงเก่ง ทำงานได้ ดูแลตัวเองได้ ได้รับการยอมรับนับถือว่าทัดเทียมผู้ชาย นางเอกเรื่องนี้ทำได้ค่ะ ลบคำสบประมาทของทุกคนไปจนหมด ไม่เว้นแม้แต่พ่อตัวเองที่รังเกียจที่นางเอกไม่ยอมแต่งงานอย่างที่ต้องการแต่กลับไปทำงานเหมือนผู้ชาย
อ่านๆไปจะค่อยๆเห็นว่าความรักของสองคนเป็นเช่นไรและจบเช่นไร ทำไมถึงกลายเป็นหนามยอกใจพระเอก นางเอกมาตลอด และเมื่อได้รู้ความจริงว่าพระเอกเข้าใจผิด นางเอกคือคนที่น่าสงสารที่สุด จากที่รักนางเอกก็จะยิ่งรักค่ะ เพราะเธอคือคนที่กลายเป็นแพะรับบาปในสิ่งที่ไม่ได้ทำแม้แต่น้อย จึงไม่แปลกที่พระเอกจะไม่ปล่อยให้นางเอกหลุดมือไปอีกแล้ว แม้นางเอกจะไม่ยอมรักเขาอีกต่อไป เขาก็จะยอมรับชะตากรรมว่ารักเขาข้างเดียวได้เช่นกัน แม้ว่ามันจะทรมานตัวเองและนางเอกแค่ไหน
ฟีน่าร้องไห้สงสารนางเอกไปหลายฉาก เพราะรู้สึกว่าไม่ยุติธรรมต่อนางเอกเลยที่ต้องมารับเคราะห์ทุกอย่างที่ไม่ได้ทำ เมื่อพระเอกรู้ความจริง หัวใจเธอก็ด้านชาเกินกว่าจะยอมรับว่าพระเอกได้หันกลับมารักเธอใหม่ เธอหมดศรัทธาในคำว่ารักไปแล้ว ไม่ยอมเสี่ยงอีกต่อไป เธอไม่เชื่อใจแล้วว่าพระเอกรักเธอจริง อาจจะแค่สงสารว่าทำผิดต่อเธอ ปรักปรำเธอในอดีต แม้ลึกๆเธอจะรักพระเอกอยู่ตลอด แต่จะให้เชื่อได้ยังไง แต่เมื่อได้รู้ความในใจของพระเอกทุกอย่าง แล้วสองคนนี้กลับมาอยู่ด้วยกัน ฟีน่าแบบว่ายินดีมากที่นางเอกจะมีความสุขเสียทีไม่ต้องเจ็บปวดกับรักที่ไม่แน่ใจแบบนี้อีกต่อไป
แต่ฉากที่บาดใจที่สุดน่าจะเป็นฉากที่พระเอกพานางเอกไปจดทะเบียนสมรสกัน กำลังจะเซ็นชื่อแล้วแต่พระเอกมารู้ความจริงว่าโดนหลอก เขาทิ้งเธอไว้ที่อำเภอแบบไม่ไยดี ตรงนี้ตอนอ่านยังไม่บาดใจตอนรู้ความจริงและช่วงที่พระเอกแต่งงานกับนางเอกแกมบังคับ แล้วนางเอกนึกถึงวันนั้น ซึ่งพระเอกรู้เลยว่าถ้าไม่มีญาติผู้ใหญ่ นางเอกจะเดินหนีจากเขาไปเหมือนที่เขาเคยทำ กับตอนที่นางเอกถามพระเอกว่ายังหลงเหลือความรักให้แก่เธอบ้างหรือเปล่า แล้วได้ยินคำว่าขอโทษมาแทน โอ๊ยมันปวดใจ
เรียกว่าถ้าชอบดราม่าน่าจะชอบค่ะ เพราะไม่ได้ประเภท ถ่านไฟเก่าคุแล้วกลับมาดีกันง่ายๆ พลิกไปพลิกมา จากคนที่เคยไล่ล่าเอาความรักกลับคืน แต่เมื่อไม่ได้มันเธอก็พร้อมจะหันหลังไปตลอดกาล ส่วนคนที่คิดว่าไม่มีวันจะรัก แต่กลับมาสำนึกได้ว่ารักเธอ แต่มันยากมากที่จะทำให้นางเอกเชื่อมั่น ฟีน่าลุ้นทั้งให้นางเอกสมหวังแต่ใจหนึ่งก็ไม่อยากให้พระเอกสมหวัง ทำกับเขาไว้เจ็บแสบนัก ไม่เกี่ยวกับการเอานางเอกมาปล่อยเกาะนะคะ อันนั้นรับได้เพราะทำให้นางเอกได้ตาสว่างว่าทำอะไรลงไป
แต่กรณีใจร้ายกับนางเอกที่ตัดบัวไม่เหลือใย หากแต่นั้นล่ะจุดที่ทำให้นางเอกเปลี่ยนไป และพระเอกก็กล้าพอจะไม่ทำตัวให้นางเอกมีความหวังไปเรื่อยๆ เขาไม่เคยรักผู้หญิงทีละสองคน เมื่อตอนนั้นเขายังรักผู้หญิงคนที่สองอยู่ ไม่มีใจให้นางเอกก็ดีที่จะไม่โกหก มันอาจจะเชือดใจไปบ้างก็แต่แฟร์ดีค่ะ
นอกจากตัวพระเอก นางเอกที่ฟีน่าชอบ ฟีน่าก็ชอบน้องชายพระเอกและลูกพี่ลูกน้องของพระเอก เป็นคู่กัดที่น่ารักดีค่ะ เหมาะจะเอามาเป็นคู่กันมาก เหมือนกับที่ชอบเจ้าโอยัวะหมาประจำเรื่องนี้ คือฟีน่าเป็นพวกรักหมาอยู่แล้ว แม้จะไม่ได้มีบทบาทอะไรมาก แต่มันต้องเป็นหมาที่น่ารักแน่นอน
เรื่องนี้เป็นอีกเรื่องที่ฟีน่าชอบค่ะ มันดราม่าดีค่ะ อาจจะไม่ได้ประเภทสมบูรณ์ถูกใจไปทุกประการ แต่ก็ถือว่าได้ใจค่ะ เพราะนางเอกนี้ล่ะเป็นหลักใหญ่ จากผู้หญิงที่ฟีน่าไม่ชอบ จนเกือบจะเลิกอ่าน แต่ทนอ่านแม้จะรังเกียจนิสัยเธอ เปลี่ยนมา เอ๊ะ ผู้หญิงคนนี้ต้องมีอะไรมากกว่ากิริยาที่น่ารังเกียจแบบนี้ มาจนเข้าข้างและเชียร์เธอตลอด หมั่นไส้พระเอกแทน ใครชอบนางเอกเก่ง ดูแลตัวเองได้ เจ็บแล้วจำจนเหมือนดัดหลังพระเอก น่าจะหามาอ่านนะคะ สนุกดีค่ะ ได้อารมณ์ลุ้นดีค่ะ ว่าจะเชียร์ให้รักกันหรือจะให้พระเอกกินแห้วดี โทษฐานเข้าใจผิดและทำให้นางเอกเสียใจขนาดนี้ เพราะที่อ่านมาตอนเป็นแฟนกันสมัยเรียน นางเอกน่ารักมาก แต่ปัญหาของการไม่เปิดอกคุยกันทำให้เกิดเช่นนี้ขึ้น หากก็ถือว่าเป็นข้อพิสูจน์ในความรักว่าจะยืนยงได้แค่ไหน ใครอยากอ่านแนวจริงจังแบบนี้เชิญลองได้เลยนะคะ ฟีน่าขอแนะนำอีกเรื่องหนึ่ง