คอมเม้นท์ส่วนตัวนะคะ


เป็นผลจากการแนะนำของเพื่อนในเฟซอีกเล่มค่ะถ้าเพื่อนไม่มาบอก ฟีน่าก็คงผ่านไปเพราะฟีน่าเองก็ไม่ได้ตามงานของคุณรัมย์มานานแล้วค่ะความที่ไม่ค่อยเก็ทมุกหรือเข้าใจบางอย่างโดยเฉพาะชื่อแปลกๆที่ทำให้งงงวยเกินไปนิดหนึ่ง แต่เพื่อนอุตส่าห์บอกว่าเล่มนี้โอเคนะคะก็เลยต้องลองค่ะ


อย่างที่คำโปรยบอกล่ะค่ะนางเอกเป็นสาวห้าวๆ ประเภทสาวมั่น ขาลุย รักการออกกำลังกายแสงแดดและการทำงานหนักมากกว่าเสื้อผ้าหน้าผม เป็นแม่บ้านแม่เรือนแต่จะเป็นเช่นไรเธอก็ไม่วายต้องปวดหัวกับการจับคู่ดูตัวของแม่แต่จะปฏิเสธยังไงก็หนีไม่พ้น ก็ไม่ใช่ว่าเธอจะไม่คิดสนใจใครแต่คนที่เธออยากรู้จักไม่มีตัวตนเป็นแค่คนในความฝันและไม่คิดว่าการทำตามคำบอกของน้องสาวว่าให้ลองไปขอพรกับองค์พระพรหมมันจะได้ผลสุดๆผู้ชายที่เธอฝันมีตัวตนจริงๆ แบบนี้ต้องรุก ต้องจีบ ต้องแสดงให้เห็นชัดๆว่าคุณคือคนที่ฉันรอคอย จึงกลายเป็นแนวว่านางเอกรุกพระเอกแบบจริงจังจนพระเอกยังต้องคอยปรามๆ ไว้บ้างแต่ท้ายที่สุดมันก็มีอะไรที่เราคาดไม่ถึงหลายประการแรงริษยาของใครบางคนที่รอเวลาทำลายผู้คนและความลับเรื่องความฝันอันเพ้อเจ้อแต่กลับกลายเป็นเรื่องจริง


ถ้าใครชอบนางเอกแบบขี้อาย แสนหวานกุลสตรีสุดๆ จงลืมเรื่องนี้ไปได้เลยค่ะเพราะนางเอกมั่นใจในตัวเองแบบคนทำงานเลี้ยงดูตัวเอง เมื่อสวนกล้วยไม้ของครอบครัวมีชื่อเสียงได้ก็เพราะความสามารถของเธอนางเอกจึงเป็นพวกขาลุยมากกว่าเป็นช้างเท้าหลัง และเธอเองก็เป็นฝ่ายรุกพระเอกก่อนด้วยซ้ำไปค่ะแต่เดี๋ยวก่อน ถ้าคิดว่านางเอกจะออกแนวน่าด้าน น่าเกลียด ไม่น่ารัก ไม่ใช่ค่ะคือนางเอกเนี่ยเป็นประเภทไม่เคยสนใจใครเลยขวานผ่าซากด้วยซ้ำไปถ้าเป็นคนที่เธอไม่ชอบ แต่กับพระเอก ออกแนวว่าบอกโต้งๆว่าฉันชอบคุณแต่ไม่ใช่แนวยั่วยวนคิดจะจับเขาทำสามีแบบไม่สนใจวิธีการเธอมีลูกหยอดที่เหมือนเด็กแสบๆมากกว่าค่ะก็เลยดูขำๆมากกว่าจะมองลอดแว่นแล้วตำหนิด้วยสายตาว่าเธอช่างไร้ยางอายอะไรทำนองนั้นนะคะและเวลาทำงานทำการนางเอกก็จะเปลี่ยนเป็นคนละคนเธอจะจริงจังกับเรื่องสวนกล้วยไม้ของเธอมากๆ แต่ก็ยังมีลูกหยอดพระเอกแบบน่ารักๆตลอดและความที่นางเอกเป็นพวกมนุษยสัมพันธ์ดีเลิศประเภทเจ้าของสวนที่รู้จักการปกครองลูกน้องทำให้นางเอกเหมาะสมกับพระเอกที่เป็นเจ้าของรีสอร์ทซึ่งต้องดูแลคนจำนวนมากเหมือนกันค่ะเผลอๆนางเอกอาจจะเข้ากับคนได้มากกว่าพระเอกด้วยซ้ำไป


ส่วนพระเอกเนี่ยจะว่าสงสารดีไหมก็ไม่ถึงขนาดนั้นเขาอาจจะช็อกบ้างที่จู่ๆก็มีสาวมาจู่โจม แต่ความที่พระเอกเป็นคนมาดดุนิ่งและปากจัดกัดเจ็บก็เลยสมน้ำสมเนื้อกับนางเอกนะคะเวลาเขาปรามกึ่งสอนนางเอก ซึ่งเขาเองก็เป็นคนแบบนี้ตลอด แม้แต่นาง(เกือบ)ร้ายของเรื่องก่อเรื่องก่อราวเขาก็ดุ ไม่มีการไว้หน้าประเภทสุภาพบุรุษแสนดีที่ไม่คิดสั่งสอนผู้หญิงนิสัยไม่ดีเป็นอะไรที่ใช่ค่ะ เขาไม่ชอบก็พูดโต้งๆว่าไม่ชอบรักแค่ฐานะน้องสาวไม่มีวันเปลี่ยนคนรักได้ ตรงไปตรงมาดีค่ะเป็นอะไรที่เคลียร์กันเลย นางเอกจะได้ไม่ต้องมาเสียเวลาคิดและแปรว่าพระเอกมีใจให้อีกสาวไหมเป็นการส่งสัญญาณให้นางเอกกลายๆว่า หัวใจยังว่าง จีบได้แต่จะสำเร็จไหมก็ต้องลองเสี่ยงเอาเอง


อ่านด้วยความไม่ได้คาดหวังอะไรมากค่ะจริงๆหวาดๆด้วยซ้ำไป จากประเด็นว่าฟีน่าไม่ได้อ่านงานรัมย์เพราะไม่ค่อยเก็ทมุกแถมเพื่อนบอกว่านางเอกรุกพระเอกก่อน จีบก่อนฟีน่าเป็นคนที่ไม่ชอบนางเอกมุ่งมั่นกับการจับพระเอกทำสามีจนไม่สนใจอะไรเลยนะคะแต่เล่มนี้ มันก็มุกประมาณนั้น แต่ความที่มันมาในรูปของความฮาๆ ห้าวๆและออกเป็นเด็กแสบของนางเอก จึงไม่ทำให้นางเอกเรื่องนี้น่าเกลียดในสายตาแม่แก่ฟีน่าค่ะรับได้การรุกของพระเอก เพราะมันจะถูกเบรกด้วยคำว่า เพ้อเจ้อของพระเอกตลอดจนรู้สึกว่านางเอกกำลังโดนครูฝ่ายปกครองอบรมอีกล่ะ แต่พอลับตานางเอกพระเอกก็แอบมีรอยยิ้มพึงใจ หรือบางทีก็พึมพำประเภทไม่เห็นทำจริงอะไรแบบนั้นก็เลยเป็นโทนนิยายน่ารักๆ แทนค่ะ


แต่สิ่งที่ชอบคือนางเอกมาที่นี้แน่นอนว่าภารกิจสำคัญอย่างหนึ่งคือ จีบพระเอกแต่เธอก็เป็นสาวทำงานจริงๆ เมื่ออยู่ในการทำงานเธอจะจริงจัง อาจจะมีแกมหยอกพระเอกแต่เธอไม่ลืมเรื่องลำดับความสำคัญของสิ่งที่ทำ รวมทั้งนางเอกเป็นคนกล้ามากในหลายภาวะที่ชวนสติแตก แต่เธอกลับนิ่ง รับมือกับเรื่องกดดันได้ทั้งเรื่องการถูกคุกคาม ซ้ำยังดัดหลังเล่นงานจนเป็นที่กล่าวถึงวีรกรรมของเธอมันต้องได้อย่างนี้ค่ะในเมื่อบทบาทของเรื่องสร้างนางเอกให้เป็นเจ้าของสวนกล้วยไม้ที่ต้องคุมลูกน้องให้เป็นให้อยู่ เธอต้องนิ่งและมีมาดหัวหน้าคนจริงๆ หรือในภาวะเสี่ยงตายนางเอกก็มีสติต่อทุกเหตุการณ์จนพาตัวเองให้ปลอดภัยได้เรียกว่าผู้หญิงคนนี้ครบเครื่องการเป็นผู้หญิงยุคใหม่ค่ะ ไม่อ่อนไปแข็งกระด้างจนเกินงาม เป็นส่วนผสมที่เหมาะกับสังคมปัจจุบันค่ะ


ส่วนประเด็นของเรื่องราวความเป็นความตายตัวละครที่เป็นฆาตกรเนี่ย นิยายไม่ได้ปิดบังสักเท่าไรเผยให้เห็นตัวตนอย่างชัดเจนตั้งแต่แรกเห็นกันเลยทีเดียวเรียกว่าฟันธงได้ทันทีว่าใช่ แต่สารภาพว่าตอนเฉลยความจริง ขนาดไม่มีภาพมีแต่ตัวหนังสือ สยองขนหัวลุกเอาเรื่องเลยค่ะ คือถ้าเป็นฟีน่าเองคงช็อกตาตั้งหรือไม่อาเจียนกันเลยทีเดียว แบบว่าประหนึ่งดูซีรียส์ Bone เลยทีเดียวค่ะมันจิตจนน่ากลัวแต่ที่สุดแล้วไม่ว่าจะยังไงก็ตามทีตัวฆาตกรและคนที่เป็นมูลเหตุของเรื่องเลวร้ายก็จัดว่าเป็นคนที่ให้คำบัญญัติความได้ว่ามนุษย์นั้นไซร้จิตใจยากแท้หยั่งถึง เต็มไปด้วยมุมมืดของชีวิตและการกระทำเลยทีเดียว


เนื้อหาสาระด้านเรื่องของกล้วยไม้เรียกว่าอยู่ในระดับที่พอดีๆนะคะ ไม่มากไปหรือน้อยไปหรือมาในรูปของการเล่าเรื่องแบบไม่เข้ากับเนื้อนิยายทำได้กลมกลืนเป็นเนื้อเดียวกันดีค่ะการเล่าทำให้เชื่อได้ว่ามาจากคนที่ทำงานด้านนี้ เข้าใจได้ง่ายไม่ได้เต็มไปด้วยทฤษฏีที่คัดลอกมาจากหนังสือ


แต่มีประเด็นหนึ่งที่ฟีน่ายังไม่ค่อยเก็ทเท่าไรคือตัวพระเอกเองมาที่สวนกล้วยไม้ของนางเอกด้วยอีกเหตุผลหนึ่งที่เราคาดไม่ถึงและมันจะรู้จนอ่านจบแล้ว แต่ทำไมเขาถึงรู้ล่ะว่านี้คือสถานที่ที่เขาต้องมาอะไรบอกเขาหรือดลใจ ซึ่งจะไม่สงสัยเท่าไรนะคะถ้าตอนท้ายไม่เฉลยว่าบางอย่างพระเอกจงใจทำ คือมันคิดไม่ออกว่าเขารู้ได้ไงหรือจะมีเหตุผลแปลกๆที่นางเอกไม่สงสัยบางหรือ แต่ฟีน่าสงสัยนะคะเป็นอะไรที่รู้สึกว่าไม่เคลียร์เท่าไร


และภาพรวมของเรื่องเป็นไงจัดว่าอ่านได้เลยค่ะ ตัวนางเอกและพระเอกมีความน่าสนใจของตัวละครนางเอกเป็นผู้หญิงมั่นแต่ไม่กระด้างลาง ไม่เรียบร้อยหากมีความน่ารักในตัวตนของเธอตัวละครทำมาหากินแบบที่ทำให้เราเชื่อว่าเขาเป็น ซึ่งนางเอกจะค่อนข้างเด่นกว่าส่วนตัวพระเอกจะยังไม่เด่นสักเท่าไรนะคะ พระเอกเป็นคนตรงประเด็นมากไม่มีทำให้เราหงุดหงิดไม่ได้ดั่งใจเรื่องสุภาพบุรุษเกินไปปากจัดแต่ไม่ใช่คนที่หยาบคายหรือน่ารังเกียจแบบด่านางเอกสาดเสียเทเสียแต่ก็จับปล้ำเสียเลยไหนๆก็อยากจะจีบเขาขนาดนั้นแต่เขากลับคอยปรามๆเจ้าเด็กแสบคนนี้เสียมากกว่า


การสรุปเรื่องต้องเรียกว่าฟีน่าไม่ได้คาดไว้สักเท่าไรว่าสรุปแล้วเรื่องจะมาแบบนี้ แม้ว่าตอนแรกก็คิดๆเอาไว้เหมือนกันแต่ก็เลิกคิดเพราะมันดูไม่มีเค้าลางสักเท่าไร พอมาเฉลย ก็ตบเข่าฉาดหนึ่งแล้วบอกว่า แหมทำไปได้นะคะ ความหวานของเรื่องอาจจะไม่มากเท่าไรค่ะเรื่องว่าจัดไว้ในระดับว่าน่ารักเสียมากกว่านะคะ แต่โดยรวมแล้วเล่มนี้น่าลองหามาอ่านนะคะซึ่งมันอาจจะเป็นเซ็ทแต่บอกได้เลยว่าแยกเล่มอ่านได้ค่ะมีจุดเดียวที่ทำให้รู้ว่าเป็นชุดเดียวกัน แต่ก็ไม่ได้สำคัญมากๆนะคะ ใครที่เมียงๆมองๆว่าเล่มนี้น่าสนใจไหม ฟีน่าบอกได้ว่าค่อนข้างดีและชวนติดตามเลยค่ะอ่านแล้วเพลินจนอยากรู้ว่านางเอกจะทำยังไงให้พระเอกสนใจเธอและเลิกพูดคำว่าเพ้อเจ้อเวลาที่เธอรุกเขาหนักๆและเปลี่ยนว่าเพ้อเจ้อมาเป็นเพ้อรักกับนางเอกซึ่งเราเองก็พอจะมีออกแล้วล่ะว่าเขาเริ่มมีใจให้กับนางเอกเพราะอะไรตัวตนจริงๆของเธอที่อาจจะไม่เห็นครั้งแรกเนื่องจากความล้นบดบังไปนิดแต่เมื่อใช้ใจดูเขาจะรู้ว่าผู้หญิงคนนี้ล่ะคือนางในฝันตัวจริงของเขาเลยค่ะ