เนื่องจากตอนนี้ฟีน่าเปิดเวบเองแล้ว ขอย้ายรีวิวไปที่เวบนะคะ ใครอยากอ่านรีวิวนิยายเล่มอื่นๆ ที่ฟีน่ายัายไปลงหรือรีวิวนิยายใหม่ๆ ไปอ่านได้ที่เวบ philiciana.com นะคะ สำหรับเรื่องนี้กดไปอ่านได้เลยนะคะ รีวิวพรางรัก กลิ่นแก้ว
ว่าด้วยเรื่องย่อกันก่อน เริ่มด้วยแนวแก้แค้นเต็มอัตรา พระเอกผู้มีไฟแค้นเต็มอก วางแผนล่อให้นางเอกผู้อ่อนต่อโลกและรักพ่อมาก ยอมมีอะไรกับตัวเอง เพื่อแลกกับคำสัญญาว่าจะไม่ทำอะไรพ่อเธอ แต่สุดท้ายแล้ว คำสัญญาก็เป็นแค่ลมปาก เมื่อเธอโดนปล่อยภาพฉาวที่มีอะไรกับพระเอกไป ซ้ำร้ายยังฟ้องยึดทรัพย์พ่อนางเอก จนต้องฆ่าตัวตาย นางเอกผู้ไม่เหลืออะไร ครอบครัว เงินทอง ชื่อเสียงก็สูญสลายไปจนหมดสิ้น ความเจ็บปวดที่แสนสาหัสยังถูกตอกย้ำด้วยลูกที่เกิดจากความผิดพลาด นางเอกจึงตัดสินใจจบชีวิตตัวเอง หากแต่คนเราไม่ถึงคราวตาย ก็มีคนช่วยนางเอกไว้ และเมื่อท่านเป็นแม่ชี ก็ทำให้นางเอกได้เห็นคุณค่าของการเป็นคน นางเอกจึงหันมามองชีวิตใหม่ และตัดสินใจหันหลังให้กับอดีต ชีวิตที่เหลือเพียงเธอและลูกติดท้อง พร้อมกับหายสาบสูญไปจากสังคมเหมือนคนตายไปแล้ว
และการกระทำของนางเอกทำให้พระเอกต้องทนทุกข์อยู่กับความสุขที่ไม่สุขเลย ตราบาปที่ตราตรึงใจมาตลอดว่า แท้จริงเขาก็เลวไม่ต่างจากที่พ่อนางเอกทำ เขาเองก็ฆ่าผู้หญิงคนหนึ่งไปเช่นกัน แม้จะรู้ดีว่าความหวังคงจะไม่มีวันเป็นจริง แต่พระเอกก็ยังหวังว่านางเอกจะไม่ตาย และก็เป็นจริง และครั้งนี้ไม่ได้มีแค่นางเอกแต่เขามีลูกสาวแล้วด้วย แต่การจะเอานางเอกกลับคืนก็ไม่ใช่เรื่องง่าย เพราะนางเอกเกลียดพระเอกมาก จนพระเอกต้องใช้สารพัดวิธีเพื่อให้ได้เมียและลูกมาอยู่ใกล้ๆ ซึ่งกว่าจะทำให้นางเอกใจอ่อน ยอมคืนดีด้วยก็เล่นเอาพระเอกแทบกระอักเลือด และได้รู้ในความเลวของตัวเองดีว่า ทำแบบนั้นกับผู้หญิงที่ตัวเองไม่กล้ายอมรับว่ารักเขา เพราะเขาเป็นลูกศัตรู
ความรู้สึกหลังอ่านจบ ให้เทียบกับกำแพงกุหลาบ ฟีน่าว่าเรื่องนี้สนุกกว่าอย่างที่หลายคนบอกค่ะ แม้จะเป็นแนวแก้แค้นที่เรารู้ๆกันอยู่ว่าเรื่องมันจะดำเนินไปแบบไหน แต่ดีที่ไม่ได้พูดถึงช่วงแก้แค้นมากนักเพราะไม่งั้นฟีน่าก็อาจจะไม่รอด ช่วงนี้เพิ่งเจอแนวแก้แค้นกระอักเลือดจากมากกว่ารักไป เรื่องนี้เลยยังพอทำใจรับได้ แม้มันจะเจือด้วยคำว่า พ่อฉันฆ่าพี่สาวคุณ คุณฆ่าพ่อฉันอะไรแบบนั้น แต่หากมองให้เห็นแก่นก็คือ ความรู้สึกละวางในความแค้น ละคำว่าตัวกรู ของกรู หากเรายึดว่านั่นพ่อฉัน คุณฆ่าพ่อฉันความสุขในใจคงไม่เกิด แม้เราจะพูดได้ลำบาก ทำได้ลำบากว่าจะรักคนที่เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้พ่อเราตายได้หรือ หากแต่มันจะมีผลเช่นนี้ หากไม่มีเหตุจากการกระทำของพ่อนางเอก จึงเรียกได้ว่ามูลเหตุเริ่มต้นจากพ่อนางเอกก็เป็นได้ และการยึดความแค้นไว้ไม่มีใครมีความสุข ต่างคนต่างก็ทุกข์ใจด้วยกันทั้งสิ้น
อ่านแล้วก็ให้สงสารนางเอกยิ่งนัก ตอนแรกๆนี้เรียกว่า นางเอกระทมตรมน้ำตากันเลย กับความไม่น่ารักของพระเอก หยามเกียรติกันสุดๆ แต่อะไรก็คงจะไม่เท่าภาพหลุดของนางเอก อันนี้เรียกว่าฟีน่าไม่ชอบเท่าไร พระเอกไม่แมนสุดก็ฉากนี้ล่ะ แต่มันก็สอนพระเอกเลยว่า ท้ายที่สุดแล้วสิ่งที่คุณทำทุกอย่างล้วนสะท้อนกลับมาหาคุณ เพราะมันคือยาพิษชั้นดีที่ทำให้คุณต้องทุกข์กับการกระทำชั่ววูบของตัวเอง ก่อนคิดจะทำสิ่งใด จงตรึกตรองก่อนว่าผลมันจะออกแบบไหน
พระเอกแม้จะนิสัยแย่ในช่วงแรกๆ แต่อย่างที่บอกว่า ก็ยังไม่ได้เลวบริสุทธิ์ ประเภทตบตีนางเอก อาจจะแสดงออกด้วคำพูดแต่มาไม่เยอะมาก หลังจากนั้นเราจะเห็นความเจ็บปวดของพระเอกที่เขาก็ไม่ได้มีความสุขเลยกับสิ่งที่ทำลงไป และที่รู้สึกสะใจสุดคือตอนที่ได้นางเอกกลับมา แต่นางเอกไม่ต้องการใช้ชีวิตร่วมกันในรูปแบบของสามีภรรยา แต่เป็นแค่พ่อและแม่ก็พอ เพราะเธอรับไม่ได้ที่เห็นพระเอกก็เหมือนเห็นโลงศพพ่อ เรียกได้ว่างานนี้พระเอกต้องออกโรงง้อมากหน่อย ง้อแบบเจ้าเล่ห์บ้าง เผด็จการบ้าง หวานบ้าง ก็ถือว่าพระเอกได้ไถ่โทษความผิดแต่หนหลัง และยิ่งปกป้องนางเอกมากขึ้น
ในส่วนนางเอก ในความโชคร้ายก็ยังมีโชคดีบ้าง เธอโชคดีที่เจอคนช่วยเหลือด้วยความจริงใจ ไม่ทำร้ายนางเอกให้จมดินไปอีก และความดีของนางเอกก็ทำให้เธอก็ได้รับสิ่งดีๆตอบกลับ และเพราะการที่นางเอกมีศาสนาและผู้คอยให้คำแนะนำทางจิตใจก็ทำให้นางเอกมองโลกด้วยธรรมมากขึ้น เรื่องจึงไม่ได้ดูเครียดประเภทที่นางเอกต้องคอยมาแก้แค้นพระเอกบ้าง แต่ความเย็นชาที่นางเอกมีให้พระเอกก็ทำให้ได้อารมณ์จี๊ดๆ สะใจพิลึกดีค่ะ ตามประสาคนเจ้าคิดเจ้าแค้นแบบฟีน่า
และแน่นอนว่าคนที่คนอ่านหลายคนบอกว่ามีส่วนสำคัญคือลูกสาว ต้องยอมรับว่าน้องครีมค่อนข้างมีบทบาทกับการเป็นกาวใจชั้นดีของพระเอก นางเอก ซึ่งก็ถูกเลยค่ะที่ให้เด็กน้อยมีบทบาทมากหน่อย อย่างไรก็ตามลูกก็คือโซ่ทองคล้องใจ เป็นตัวที่ทำให้พ่อแม่ไม่อาจทำอะไรตามทิฐิของตัวเองได้เพียงเพราะคำว่าลูก นางเอกแม้จะไม่อยากกลับมาในชีวิตของพระเอกก็ต้องยอมเพราะลูก พระเอกก็ได้ทีเอาลูกมาเป็นตัวประกัน หากแต่ที่สุดแล้วเพราะความรักที่แอบซ่อนไว้ก็ทำให้เรื่องมันดีขึ้นโดยมีลูกเป็นตัวเร่ง
พล่ามมาตั้งนาน หลายคนบอกว่า เอาง่ายๆว่าชอบไหม แนวไหม สำหรับฟีน่าถือว่าสนุกค่ะ เพราะไม่ได้คาดหวังอะไรมาก ก็คิดว่าอาจจะแนวอยู่เพราะคนให้ยืมโน้มน้าวใจมาก่อนอ่านนานมากว่าขนาดไม่ชอบแนวนี้ยังปลื้มเลย เราก็อ่ะ งั้นคงอ่านรอดเพราะมีคนรับรอง และที่ไม่ต่างจากคนอื่นคือน้ำตารินๆกันเลยทีเดียว เพราะปวดใจกับเคราะห์กรรมของนางเอก แม้จะไม่ถึงขนาดกินน้ำตาต่างข้าวสุดๆ แต่ก็ถือว่าเอาการเลยล่ะ
ชอบที่นางเอกไม่ได้รับพระเอกเข้ามาในชีวิตทันทีทันใดที่เขากลับมา เธอยังไม่รักเขา ไม่ต้องการเขา อยากให้เราสัมพันธ์กันแค่เพราะเราคือพ่อและแม่เท่านั้น ไม่ใช่สามีภรรยากัน รวมทั้งการที่พระเอกสำนึกตลอดว่าทำเขาไว้เยอะ ทำไมถึงได้เลวขนาดนั้น เขาก็ไม่ต่างจากพ่อนางเอกเลย นับจากนี้เขาจะดีและรักลูกเมียที่สุด เขาจะทำทุกอย่างเพื่อคนที่รัก อะไรที่บั่นทอนความสุขเขาจะขจัดมันไปให้หมด พระเอกช่วงแรกกับช่วงหลังนี้หน้ามือเป็นหลังมือกันเลยค่ะ
เล่มนี้เหมาะกับคนชอบแนวบาดใจนิดๆ ดราม่าพอควร แต่ยังไม่เข้าขั้น ระทมใจเต็มขั้นแบบล่าสุดที่เพิ่งอ่านเตี่ยนซินค่ะ เล่มนี้เด็กๆ อยู่นะคะ เพราะอย่างที่บอกว่าฉากแก้แค้นมีไม่เยอะมาก เน้นไปทางการปูเรื่องให้เรารู้สึกว่า อีตาพระเอก แกเตรียมตัวง้อให้ดีๆ เพราะทำให้นางเอกต้องกัดฟันเลี้ยงลูกด้วยความลำบากมาก ถ้าไม่มีคนมีน้ำใจนางเอกกับลูกจะเป็นยังไง มาลบความไม่น่ารักของพระเอกได้ตอนง้อนี้ล่ะ
ตัวนิยายโดยรวมถือว่าสนุกเลยค่ะ มีทั้งขมและหวาน ขมแค่ช่วงแรก แต่หวานจะมีเยอะตอนปรับความเข้าใจกัน ที่จริงๆแล้วไม่ได้มาจากความเต็มใจของนางเอก หากมาจากเล่ห์ของพระเอก ใครที่ไม่ได้ชอบนิยายหวานจัด และมีดราม่าบ้างพอให้หอมปากหอมคอ พระเอกไม่ได้เลวบริสุทธิ์ และเข้าใจหัวใจตัวเองได้ว่าแท้จริงคิดยังไงกะนางเอก และไม่ได้คิดจะล้างแค้นไปจนสามหน้าสุดท้าย เล่มนี้ถูกแนวมากค่ะ เพราะฟีน่าเป็นพวกซาดิสต์นิดๆ แต่ไม่มาก อ่านเรื่องนี้แล้วบอกว่าสนุกค่ะ ให้รสชาติเหมือนอ่านรักเร่ของโสภาค สุวรรณเลยค่ะ พ่อพระเอกจากรักเร่คือทั้งรักและทั้งเกลียด เรื่องนี้อาจจะไม่ได้ขนาดเกลียดพระเอก แต่ออกแนวชังๆสักหน่อย เท่านั้นเองค่ะ
เลยอยากแนะนำใครที่ชอบแนวนี้ลองหามาอ่านดู เพราะฟีน่าทดสอบแล้วว่าไม่ได้ปวดใจจนร้าวระบม อ่านไปจบหน้าอกจนจุก ปวดหัวใจแทนนางเอก แม้พล็อตอาจจะไม่ได้ใหม่หรือแปลกมาก เพราะเดาทางได้ว่าเหตุของการแค้นคืออะไร เรื่องจะไปในทิศทางไหน แต่ก็จัดว่าอ่านแล้วเพลินเลยนะคะ โดยเฉพาะช่วงแก้ตัวในความแย่ของพระเอกนี้ จะเห็นได้ว่าพระเอกเขารักนางเอกและลูกมากแค่ไหน ซึ่งก็สมควรแล้วทำกับเขาไว้เยอะเลย นางเอกที่ต้องมาเจ็บปวดกับสิ่งที่ไม่ได้ก่อก็ควรได้รับสิ่งดีๆสักที เป็นแนวที่ว่าคนทำดีก็ต้องได้ดี เหมือนที่เรื่องนี้แฝงเรื่องการให้อภัยและละวางไว้ด้วยค่ะ