ฝันร้าย มันคงเป็นเพียงฝันร้ายเท่านั้น คงเป็นไปไม่ได้จากค่ำคืนที่ว่างเปล่าไร้การจดจำจากฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ที่อรอุมาดื่มไปเพียงเล็กน้อย กลับต้องตื่นมาอยู่บนเตียงของผู้ชายแปลกหน้าคนหนึ่ง คนที่เธอไม่เคยพบหน้าค่าตามาก่อนเลยทั้งชีวิตและเธอก็รู้ดีทั้งๆที่อยากจะปฏิเสธว่าเขาคือคนที่พรากความบริสุทธิ์จากเธอไปเพียงชั่วข้ามคืน อรอุมาอยากกรีดร้อง คร่ำครวญ ภาวนาให้ทุกอย่างไม่ใช่ความจริง แต่ก็ไม่เกิดอะไรขึ้นเพราะทุกอย่างคือความจริงที่เธอไม่อาจปฏิเสธเรื่องที่โหดร้ายที่สุดในชีวิตของผู้หญิงคนหนึ่ง และเมื่อเธอไม่อาจเรียกร้องหาสิ่งใดให้กับตัวเองได้ สิ่งที่ทำได้คือลืมเลือนคืนวันอันเจ็ดปวดนี้ไปจากใจให้ได้
กมลภพไม่เคยลืมผู้หญิงที่ผ่านเข้ามาในชีวิตเพียงชั่วข้ามคืนคนนั้น ทุกๆองค์ประกอบของเธออยู่ในความทรงจำของเขาเสมอมา และเหมือนโชคชะตาเล่นตลก ทำให้เขาและเธอได้กลับมาพบกันอีกครั้ง นั่นเองทำให้กมลภพได้รู้ว่าอรอุมาไม่ใช่ผู้หญิงที่หากเขาคิดจะสานสัมพันธ์กับเธอจะเป็นเรื่องของความสัมพันธ์เพียงชั่วคืนไม่มีทางเป็นไปได้ ความจริงนั่นทำให้เขาต้องทบทวนความรู้สึกที่มีต่ออรอุมาให้ดีขึ้นกว่าที่คิดไว้
ยิ่งเธอวิ่งหนีอดีต ทุกอย่างก็วิ่งเข้าหาอรอุมาอย่างไม่มีทางหลีกเลี่ยง จนเธอเหนื่อยล้าที่จะปฏิเสธว่าความรู้สึกที่มีต่อกมลภพ ไม่ใช่ความรังเกียจและหวาดกลัวอีกต่อไป แต่มันลึกซึ้งกว่านั้น แม้หัวใจของอรอุมาจะรู้ดีว่า อาจจะเป็นเพียงเธอที่ต้องการความสัมพันธ์ที่จริงจังและคำว่ารักจากปากของเขา ส่วนตัวเขาก็อาจจะเป็นเพียงแค่ความสนุกของชายโสด
สำหรับกมลภพแล้ว อรอุมาไม่ใช่ผู้หญิงสวยเลิศเลอ แต่เธอกลับเป็นคนเดียวที่เขาผ่อนคลายยามอยู่ใกล้ อบอุ่นใจยามได้พบ อยากจะโอบกอดเธอเอาไว้ หากแต่เขายังไม่กล้าจะให้เธอเข้าใกล้หัวใจของเขา เพราะแท้จริงแล้วกมลภพแอบซ่อนบาดแผลหัวใจที่คอยตอกย้ำว่าไม่เป็นที่ต้องการจากแม่แท้ๆของตัวเอง และเมื่อเขาไม่จะเปิดเผยหัวใจให้แก่อรอุมาได้เต็มร้อย มันก็เกือบทำให้เธอต้องจากเขาไปชั่วนิรันดร์
ทุกอย่างเกือบจะสายไป แต่ก็ไม่ช้าเกินไปที่อรอุมาจะได้ยินคำว่ารักจากปากของกมลภพ แต่ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ได้ยินคำสั้นๆคำนี้จากปากของเขา เธอก็รับรู้ด้วยหัวใจตัวเองแล้วว่าเขามีความรักให้เธอได้มากมายเพียง แค่เพียงยามที่เธอเกือบจากเขาไปตลอดกาล ก็เหมือนพรากเอาจิตวิญญาณของเขาติดตามไปด้วย และทุกๆอย่างที่เกิดทำให้กมลภพได้รู้ว่าการได้รู้จักความรักเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขแล้ว การให้อภัยก็ช่วยเยียวยาบาดแผลที่เขาอยู่กับมันเนิ่นนาน เพราะผลตอบแทนที่ได้กลับมามันทำให้เขาได้รู้ว่าความสุขที่แท้จริงคือสิ่งใด
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 264 คน [
ส่วนตัวอ่านจบแล้วชอบค่ะ ถือว่าแนวเลยล่ะ เพราะนางเอกเข้มแข็งมากค่ะ เมื่อสูญเสียสิ่งสำคัญที่สุดในชีวิตไปเธอเลือกจะดำเนินชีวิตต่อไปอย่างเด็ดเดี่ยว แม้มันจะเจ็บปวดแต่ต้องทนให้ได้ และเมื่อพระเอกกลับมาในชีวิตอีกครั้ง เธอก็ไม่ใช่ผู้หญิงขี้โวยวายและหันกลับมารับฟังถึงความจริงที่เกิดขึ้นว่าทุกอย่างมาจากแผนการของใครสักคนหนึ่งและนั่นก็ทำให้พระเอกนับถือตัวนางเอก ยิ่งทำให้พระเอกที่ไม่รู้ว่าทำไมไม่อาจตัดนางเอกออกจากชีวิตได้ทั้งๆที่รู้ว่าเล่นๆกับนางเอกไม่ได้ กลายเป็นความรักที่เขาไม่อาจขาดเธอได้
ตัวนางเอกจะเหมือนเป็นตัวแทนของผู้หญิงร่วมสมัยอย่างเราๆ หัวโบราณในบ้างเรื่องแต่ก็เปิดใจรับในความใหม่ต่อสังคมที่เกิดขึ้นรอบตัวได้ ผู้หญิงส่วนใหญ่ต่างก็อยากเก็บความบริสุทธิ์ไว้กับตัวแต่หากเมื่อเสียไปแล้ว เราต้องเรียนรู้จะอยู่กับมันและลืมทุกอย่างที่เกิดขึ้น เพราะเรายังมีค่ามากกว่าจะทำร้ายตัวเอง และเธอก็ไม่ใช่ผู้หญิงที่เหนียมอายที่จะออกปากบอกรักคนที่เธอรักก่อนแม้จะต้องแอบเจ็บลึกๆว่าพระเอกรักเธอบ้างหรือเปล่า และเธอก็ไม่ใช่หญิงสาวแสนดีจนน่ารำคาญทั้งๆที่รู้ว่าน้องสาวชอบพระเอกก็ไม่ใช่ทำตัวเป็นพี่สาวแสนดีหลีกทางให้แต่กลับไปกังวลแค่กลัวว่าพ่อจะเสียใจที่ลูกๆมามีปัญหากันเพราะเรื่องผู้ชาย ในจุดนี้พ่อนางเอกก็ดีมากเลยค่ะให้คำปรึกษาจนนางเอกคลายกังวลใจเรื่องนี้ และยังหันกลับมาสอนน้องสาวเรื่องความรักได้อีก
ส่วนพระเอกเป็นเหมือนชายที่สมบูรณ์พร้อมทุกอย่างหากลึกๆกลับมาปมในใจเรื่องแม่ ไม่รู้ว่าความรู้สึกที่มีต่อนางเอกคืออะไรกันแน่ เป็นผู้ชายที่อาจจะปากหนัก ไม่โรแมนติกแต่แสดงออกถึงความรัก ความหวงแหนนางเอกเสมอๆแต่เพราะไม่รู้ว่าที่ทำลงไปคือรักก็เลยต้องมีเหตุให้ผิดใจกับนางเอกบ้าง แต่พระเอกน่าสงสารนิดๆค่ะ จากเรื่องแม่นี้ล่ะ อาจจะเจ้าทิฐิรักแรง เกลียดแรงไปบ้างหากพอให้อภัยได้ค่ะ ตอนท้ายๆก็แอบน่าสงสารอีกเพราะความปากหนักไปนิดหนึ่ง
เป็นนิยายที่ไม่ได้หวือหวา หวานจ๋อยอะไรแบบนั้นค่ะ อาจจะมีคนท้วงว่าแล้วนางเอกไปรักคนที่ข่มขืนตัวเองได้ไง แต่เพราะพระเอกก็ไม่รู้เรื่องและเหตุการคืนนั้นนางเอกไม่ได้รับรู้อะไรเลยเพราะสลบอย่างเดียว มันก็เลยอาจจะไม่ได้มีความทรงจำที่เจ็บปวดเทียบเท่ากับถ้านางเอกมีสติดีทุกอย่างและยิ่งมารู้ว่าพระเอกไม่ได้ตั้งใจก็พอจะไม่ถึงขนาดเกลียดเขานัก
เรื่องราวจะดำเนินแบบค่อยๆเป็นค่อยๆไป ความสัมพันธ์จะเปลี่ยนไป และพระเอกเป็นคนที่รู้จักจะทำให้นางเอกรักได้มันก็เลยเป็นความรักค่ะ และจากอีกเหตุผลหนึ่งคือ อย่างไรเสียผู้หญิงเราก็มีใจเอนเอียงให้กับผู้ชายคนแรกในชีวิตอยู่แล้วจึงไม่แปลกที่พระเอกจะได้เปรียบจากตรงนี้ พระเอกไม่ใช่คนเลวเกว หรือหน้าตาขี้ริ้วขี้เหร่ออกจะหล่อเหลาซะด้วยค่ะ นางเอกเสียอีกที่ไม่ได้สวยอะไรมากมายแต่กลับมีอะไรดึงดูดใจพระเอกจนต้องเผด็จการเล็กๆเป็นประจำ ขี้หึงแบบไม่รู้ตัว อะไรแบบนั้น
แต่ใช่ว่าจะไม่มีตอนน่ารักๆนะคะ มีค่ะหลายตอนทีเดียวแต่ฟีน่าจะชอบตอนที่เกี่ยวกับรูปภาพที่เพื่อนรักนางเอกวาดรูปนางเอกกึ่งนู้ดๆหน่อย แล้วเพื่อนนางเอกดันเอาภาพนี้ไปประมูล นางเอกรู้ถึงกับอายเลยถึงแม้เพื่อนจะบอกว่าไม่มีใครรู้หรอกว่านางแบบคือนางเอกแต่นางเอกก็ยังอายและบอกให้เพื่อนประมูลเอามาคืนเธอด้วย แต่แน่นอนล่ะคนที่ได้ไปกลับกลายเป็นพระเอก ที่รู้แต่แรกเห็นภาพว่านี้คือนางเอก แถมยังมีหน้ามาบอกนางเอกตอนจะขอซื้อคืนอีกว่าติดภาพนี้มาก ชอบดูสุดๆ ก็ขนาดว่าทนติดภาพในห้องนอนไม่ได้เพราะใจมันหวิวๆต้องเอาไปติดห้องอื่นแทน นางเอกแค่ได้รู้ว่าพระเอกติดจนไม่ยอมขายต่อให้ก็ถึงกับโวยวายและแน่นอนแกมเขินด้วยล่ะ
ตอนนี้ฟีน่าเข้าใจแล้วค่ะ ว่าทำไมตอนนั้นมีคนบอกว่าเรื่องนี้สนุก เพราะมันสนุกจริงๆค่ะ ไม่ได้สนุกแบบนิยายรักหวานหยดย้อยแต่สนุกในความเรื่องความสัมพันธ์ของทั้งสองคนที่พระเอกก็เหมือนผู้ชายทั่วไปที่มักจะแค่อยากมีอะไรกับผู้หญิงที่ถูกใจแต่ไม่ใช่รัก โดยที่เขาไม่รู้ว่าจริงแล้วมันคือความรักตั้งแต่ต้น ต่างจากผู้หญิงที่จะยอมทำทุกอย่างเพราะรัก และยอมเสี่ยงกับคำว่ารักแม้สุดท้ายเธอจะไม่ได้คำว่ารักจากผู้ชายของตัวเอง แต่เมื่อเธอได้มันก็คุ้มค่ามากเพราะเขาจะเป็นคนที่อยู่เคียงข้างเธอไปตลอดชีวิต เขาอาจจะไม่สามารถให้คำสัญญาได้ว่าเธอจะเป็นผู้หญิงที่โชคดีที่สุดในโลก จะมีแต่ความสุขที่อยู่กับเขา เพราะในอนาคตเป็นเรื่องที่ไม่อาจรู้ได้แต่เขาก็พร้อมจะทำให้ดีที่สุด
น่าเสียดายที่คนเขียนไม่มีผลงานอื่นๆออกมาอีกแล้วค่ะ เพราะในเล่มนี้ฟีน่าก็ยังชอบพรีม เพื่อนสนิทของนางเอก เธอเป็นผู้หญิงที่น่ารักดีค่ะ และอีกอย่างที่ขำๆส่วนตัวคือชื่อเล่นของนางเอก เพราะนางเอกชื่อเล่นเหมือนชื่อเล่นจริงๆของฟีน่าที่สารภาพว่าตัวเองแทบจะลืมไปแล้วว่าตัวเองชื่อเล่นจริงๆที่พ่อแม่เรียกนะชื่ออะไร แทนตัวเองว่าฟีน่าจนก็ยังนึกว่าตัวเองชื่อฟีน่าจริงๆ ก็เลยได้ทีแอบคิดว่าเราขอเป็นนางเอกกะเค้าบ้างซิเพราะไม่ค่อยเห็นใครชื่อเล่นแบบนี้เลย
แอบนอกเรื่องไปนิดหน่อยแล้วค่ะ แต่อยากจะบอกว่าอยากให้ได้หามาลองอ่านกันค่ะ สนุกดีเลยนะคะ อาจจะขัดใจนิดๆกับความไม่รู้ใจของพระเอกบ้างแต่เขาเป็นคนที่เรียกว่าถ้าปักใจกับใครแล้วอะไรก็เปลี่ยนใจยาก แม้จะไม่รู้ว่านั่นคือความรักก็เถอะ เป็นนิยายที่ไม่ได้หวานแหววแต่ก็ถือว่าน่ารักดีเลยค่ะ แต่ความลำบากของการหานี้คงอยู่ในระดับหนึ่งเลยนะคะ เพราะเป็นนิยายเก่าพิมพ์มาราวๆสามปีได้แล้วค่ะ จะหาได้ก็จากร้านมือสองเท่านั้นค่ะ ฟีน่านี้ถือว่าอ่านแบบเชยสุดๆเลยค่ะ เค้าอ่านกันไปตั้งแต่ปีมะโว้แล้ว แต่ก็ไม่สายที่จะหยิบมาอ่านค่ะ
บาดแผลหัวใจของใครสักคนหนึ่ง อาจจะไม่สามารถรักษาให้หายสนิทได้เพียงชั่วข้ามคืน แต่ความรักจะค่อยๆช่วยเยียวยาให้หัวใจกลับมาดีได้ดั่งเดิมสักวันหนึ่งด้วยรักและหัวใจที่บริสุทธิ์