คู่มายาปรารถนา เฮยเจี๋ยหมิง
หากผู้คนทั้งแผ่นดินไม่มีใครยอมรับในปาหลางอาซือหลันจะขอเป็นคนเดียวที่เข้าใจในตัวผู้ชายที่วางตัวเย็นชา นิ่งเฉยเช่นเขาเพราะเนื้อแท้ที่เขาซ่อนไว้มีเพียงเธอเท่านั้นที่ได้สัมผัสลึกลงไปว่าปาหลางไม่ควรจะถูกผลักไสให้ออกไปจากผู้คนมิตรภาพที่เริ่มต้น เบ่งบานเป็นความรักและเกราะคุ้มภัยในวันที่อาซือหลันอาจไม่เหลือใครสักคนบนโลกนี้ยกเว้นเพียงปาหลาง
ที่ผ่านมาปาหลางก้มหน้ารับสภาพที่เขาเป็นอยู่อย่างโดดเดี่ยวแต่เมื่อน้ำใจไมตรีที่ได้ถูกหยิบยื่นจากผู้หญิงคนแรกที่ไม่หวาดกลัวในตัวเขายิ่งทำให้ปาหลางปรารถนาเงียบๆ ในหัวใจที่จะได้แค่มีอาซือหลันอยู่ในสายตาหากวิบากกรรมที่เธอประสบกลับทำให้ปาหลางต้องการมากกว่านั้นเขาอยากจะก้าวเข้ามาเป็นคนในครอบครัวของอาซือหลันมากกว่าแค่มิตรที่รู้ใจ
มันมากกว่าการแต่งงานเพียงเพราะความรักเพราะหัวใจของอาซือหลันเป็นของปาหลางมาเนิ่นนานกว่าเธอจะรู้ตัวเสียอีกแต่นี้คือการได้ค้นพบคำว่าคู่ชีวิตอันแท้จริง จะยากไร้หรือตรากตรำทำงานหนักแค่ไหน แค่ข้างกายของเธอมีเพียงปาหลางก็ถือว่ามีค่ายิ่งกว่าทรัพย์สมบัติใดๆ
แม้ความรักจากหัวใจผู้หญิงคนเดียวจะเติมเต็มปาหลางได้หากบางอย่างก็ยังไม่อาจทำให้ปาหลางได้ถึงการยอมรับและมันคือจุดมุ่งหมายที่เขาต้องฝ่าฝันมันไปให้ถึงและเมื่อเขาได้เริ่มต้นเส้นทางใหม่ที่ปาหลางคิดว่าจะทำให้ได้ในสิ่งที่เขาฝันก็เหมือนว่านี้คือจุดเริ่มต้นแห่งสัญญาณอันตรายบางประการระหว่างรักที่เคยมั่นคง
จากที่อาซือหลันเคยคิดว่า มีแต่เพียงเธอเท่านั้นก็พอสำหรับปาหลางหากในวันนี้เธอได้รู้แล้วว่า มีแค่เพียงเธอก็ยังไม่พอที่จะเติมความรู้สึกยอมรับจากคนรอบข้างของปาหลางได้ทว่าในหัวใจของเธอไม่มีวันหยุดรักผู้ชายเช่นปาหลางได้เลย หากชะตากรรมที่ทั้งสองไม่ได้เริ่มก่อเกิดมันแต่กลับทำลายความรักนี้จนกลายเป็นโศกนาฏกรรมแห่งความรักที่อาซือหลันไม่อาจห้ามได้ แต่สำหรับเธอแล้วขอเพียงแต่การเสียสละนี้จะช่วยปาหลางได้เธอก็ยอมยกให้ทุกสิ่งทุกอย่าง
สิ่งที่ปาหลางดิ้นรนจนเขาทำลายความสุขในชีวิตที่ผ่านมาจนหมดสิ้นนับจากวันนั้น ชีวิตที่มีก็เหมือนตายทั้งเป็น หากเลือกได้ปาหลางไม่ต้องการให้ทุกอย่างเป็นเช่นนี้เลยแต่เขาจะโทษกันเล่า ผู้สูงศักดิ์ที่ละโมภจนกลายเป็นเภทภัยใหญ่หลวงหรือแท้จริงแล้วปาหลางต่างหากที่โง่งมไปเองในวันนี้อ้อมกอดของเขาอาจไม่เหลืออาซือหลันอีกต่อไปหากความโฉดเขลาที่ผ่านมาจะสอนให้ปาหลางไม่หลงผิดอีกต่อไป และเมื่อตอนนี้ปาหลางได้กลับกลายเป็นเกิ่งเค่อกังเวลาที่แสนทรมานที่เขาเพียรตามหาอาซือหลันคงใกล้จะจบสิ้นลงแล้วเมื่อคนที่วาสนาได้พานพบให้เจอเธออีกครั้ง เขาจะทำให้เธอได้รู้ว่า ตอนนี้มีแค่เธอเท่านั้นก็พอแล้ว
เล่มใหม่ของแม่นางเฮยมาแล้วเจ้าค่า รอคอยและอยากอ่านกันเสียเหลือเกินค่ะ เฮยเจี๋ยหมิงเป็นนักเขียนคนโปรดของฟีน่าไปแล้ว ต้องอ่านโดยไว เพราะชุดเสน่ห์เงามารเป็นชุดที่น่าสนใจสุดๆ เลยค่ะ สำหรับแฟนของเฮยเจี๋ยหมิงที่อ่านไล่เรื่องกันมาตั้งแต่คู่ฝันคะนึง คู่บุปผาข้ามภพ การจะอ่านคู่มายาปรารถนาจะทำให้เข้าใจมากขึ้นค่ะ
ก็จะคล้ายกับสองเล่มแรกของชุดนี้ กึ่งนิยายจีนโบราณและยุคปัจจุบันรวมอยู่ในเรื่องเดียวกันค่ะ เล่มที่สามก็ยังมีรากของเรื่องจากผู้นำแคว้นที่เลวร้าย จนส่งผลต่อตัวเองและคนรอบข้าง ไม่เว้นแม้แต่ราษฏรตัวเล็กๆ ครอบครัวหนึ่ง แม้ว่าเริ่มต้นเนื้อเรื่องจะเต็มไปด้วยความหวานชื่นของคู่สามีภรรยาที่รักใคร่ดูดดื่มกันดี หากแต่เมื่อตัวพระเอกปรารถนาบางอย่างลึกๆ ในใจ แม้ว่าสิ่งนั้นจะไม่ใช่ลาภยศ เงินทอง แต่มันเป็นแค่คำว่า การยอมรับ หากสิ่งที่เขาเพียรพยายามจะได้มันมากลับทำลายทุกอย่างลงไป โดยเฉพาะผู้หญิงที่รักเขาที่สุด และเขาก็รักเธอไม่ยิ่งหย่อนไปกว่ากัน หากมันก็ได้กลายเป็นวิบากกรรมของชีวิตทั้งสอง จนต้องพลัดพรากจากกันด้วยความเจ็บปวดอย่างแสนสาหัส ความผิดบาปที่เขามีต่อนางเอกจึงเป็นแรงให้เขาเฝ้าตามหานางเอกทุกชาติทุกภพไป จนท้ายที่สุดความพยายามก็สัมฤทธิ์ในชาตินี้ มีเพียงเขาเท่านั้นที่จดจำเธอได้ และมันก็เป็นสิ่งที่เขาต้องการ เพราะเขาไม่อยากให้นางเอกได้สัมผัสถึงความเจ็บปวดและความรู้สึกเลวร้ายบางประการที่เกิดขึ้นในช่วงนั้น และถ้าเลือกได้เขาก็อยากให้เธอไม่มีวันจดจำมันได้เลยตลอดชีวิต แต่มันจะเป็นไปได้หรือ แล้วเขาจะสมหวังอย่างไรกับผู้หญิงที่ตามหาจนเจอในวันนี้ เมื่อส่วนหนึ่งในใจเขาก็ยังอยู่กับคำว่ารู้สึกผิดกับเรื่องราวที่ผ่านมาในชาติก่อน
ไม่เสียแรงเลยจริงๆนะคะที่ปวารณาตัวเป็นแฟนคลับเฮยเจี๋ยหมิงไปแล้ว ผลงานเล่มนี้ก็ยังสนุกมากๆอยู่เหมือนเดิม โดยเฉพาะเล่มแรกนี้เขียนได้กระชากจิต วิญญาณและต่อมน้ำตาเลยค่ะ อ่านไปน้ำตาไหลกันไป แต่ไม่ใช่ว่าพระเอกใจร้าย เลวทรามนะคะ สองคนนี้มีรักที่ลึกซึ้ง ลึกล้ำ หวานชื่นเสมอมา และจนวันที่ทุกอย่างเต็มไปด้วยความหายนะ ความรักก็ไม่เคยหมดไป เพียงแต่ปัจจัยภายนอกต่างหากที่ทำให้ความรักที่ยังมีอยู่กลับขมขื่นและปวดร้าวชนิดที่ว่าต้องเรียกหาทิชชู่มาซับน้ำตาที่ไหลตลอดเนื่องจากสงสารนางเอกมาก ในช่วงเวลาที่ต้องบอกตัวเองว่าทนได้ รับได้เพราะพระเอกไม่ได้ไปนอกลู่นอกทางมีรักกับหญิงใหม่ แต่เขากำลังต้องการสิ่งที่เธอให้เขาไม่ได้ หรือเธอได้ให้เขาแล้ว แต่เขาคิดว่ามันไม่พอ เพราะสิ่งนั้นคือการยอมรับจากคนทั้งแคว้น ไม่ใช่แค่เธอคนเดียวเท่านั้น เป็นที่มาของคำพูดกรีดใจทั้งดวงของคนอ่านและพระเอกที่ว่า ...ขอโทษด้วยที่...มีแค่ข้า...มันไม่พอ อ่านแล้วบ่อน้ำตาที่ตอนแรกแค่ไหลเป็นทาง งานนี้ราวกับเขื่อนแตกต้องแอบไปนั่งอ่านคนเดียวเพราะอายคนในบ้านค่ะ คือร้องจริง ร้องจัง ตอนท้ายของเล่มแรกเป็นช่วงเวลาแห่งการบีบคั้นอารมณ์ให้ไปสู่จุดสุดยอดของคำว่าบาดใจ กรีดใจ หนักหน่วงหัวใจและทำร้ายหัวใจอ่อนๆ ของเราให้รวดร้าวไปกับความรักของคนทั้งสองเลยค่ะ ปลดปล่อยอารมณ์อาลัยได้เต็มที่เลย
อ่านมาจนถึงตอนนี้คำถามคือแบบนี้จบเศร้าหรือคะ คำตอบคือไม่ค่ะ จบดีเพราะสองเล่มจบ เล่มแรกจะทำเอาคนอ่านต้องใช้หัวใจในการทำงานค่อนข้างหนักเนื่องจากบีบคั้นอารมณ์เศร้าและเจ็บปวดได้ดีเกินไป มาขึ้นเล่มสอง โทนนิยายของเฮยเจี๋ยหมิงไม่ใช่โทนโลกนี้สีชมพู มันมีเมฆหมอกบางอย่างปกคลุมไว้บางๆ และมันเรียกว่าความโหยหา อาลัย รอคอยคนรัก ความหวังลมๆ แล้งๆ ที่เฝ้าดิ้นรนค้นหามาตลอด จะมีวันไหนได้สมหวังสักที และเมื่อความหวังที่รอคอยมาตลอดอยู่ตรงหน้าแล้ว จับต้องได้ไม่ใช่แค่ความฝันอันเพ้อเจ้อ ก็กลับกลัวว่ามันจะสลายเป็นแค่อากาศธาตุ หรือแค่หลับตามันจะหายไปจากตรงนี้ เล่มสองจึงให้กลิ่นอายของนิยายที่ละห้อยหา คล้ายๆ อารมณ์ ของคู่บุปผาข้ามภพค่ะ บางครั้งได้แค่เฝ้ามองก็พอใจ ขอเพียงเธออย่าสลายหายไปไหนอีกก็พอ
และในความห่วงหานางเอก ยิ่งทำให้พระเอกดูแลนางเอกดีมากๆค่ะ ทนุถนอมอย่างที่กลัวว่าเธอจะหายไปไหนอีก แต่ลึกลงไปก็กลัวว่าอดีตที่เธอจำไม่ได้จะกลับมาใหม่อีก แล้วเธอจะรับมันได้ไหม หรือหันหลังให้กับเขาหรือเปล่า ถ้าแลกได้เขาแค่เป็นคนตกอยู่ในฝันร้ายเพียงผู้เดียวตลอดไป เพราะที่ผ่านมาเธอเจ็บปวดจากสิ่งที่เกิดจากเขามากพอแล้ว ยิ่งอ่านก็ยิ่งรับรู้ได้ถึงความรักที่พระเอกมีให้นางเอกนะคะ ความผิดพลาดในอดีตเขาอยากชดใช้ให้เธอได้มีแต่ความสุข และเขาก็อยากจะอยู่ข้างๆเธอ ปกป้องเธอ ทุ่มเทเพื่อนางเอกได้ทุกอย่าง น่าอิจฉานางเอกเล็กๆ นะคะ เพียงแต่ไม่อิจฉาจนหมดใจ เนื่องจากวิบากกรรมของคนคู่นี้ มันหนักหนาเกินกว่าจะอยากเป็นค่ะ
หลังจากอ่านจบ นั่งอ่านความในใจของคนเขียน ไม่แปลกใจเลยที่เราร้องไห้เอาๆ กับเรื่องนี้ เพราะคนเขียนเองก็ไม่ต่างกันค่ะ เฮยเจี๋ยหมิงเลือกหยิบความรันทดของชาวบ้านธรรมดาคู่หนึ่งที่เราอาจจะไม่เคยได้รับรู้เลยเวลาที่อ่านนิยายที่เกี่ยวข้องกับสงครามและความสูญเสียของผู้คนมาเล่า นิยายมักจะเล่าผ่านสายตาของผู้นำ ขุนนางหรือตัวละครอื่นๆ แต่คู่มายาปรารถนา แม้ว่าทั้งสองคนจะใกล้ชิดกับผู้คนที่มีชนชั้นสูง แต่ความจริงทั้งคู่ก็เป็นแค่ราษฏรคู่หนึ่งที่ชีวิตต้องล่มสลายลงเพราะการสงคราม รักและพลัดพราก จากสิ่งที่ตนไม่ได้ก่อเลย ความละโมบของแค่คนหนึ่งทำให้ชีวิตของทุกคนต้องเหมือนตกนรกทั้งเป็น แทบจะแค้นพระเอกจากคู่ฝันคะนึงมากขึ้นเลยนะคะ แต่ถ้ากงล้อแห่งชะตากรรมไม่ได้เริ่มหมุนจากเขา มันก็คงไม่มีซีรียส์เสน่ห์เงามารแน่นอนค่ะ
จะว่าเป็นแม่ยกหรืออะไรก็ตามทีเรียกว่ายอมรับเลยนะคะ ชอบงานของเฮยเจี๋ยหมิงมากๆ ไปแล้วในตอนนี้ เป็นนักเขียนที่เก่งมาก ดึงอารมณ์นิยายได้สุดๆ ในทุกทาง ยิ่งโศกทั้งๆที่รัก ทำได้ดีมาก ไม่ได้เสียน้ำตาเพราะอีกฝ่ายหมดรัก แต่เพราะรักมากเกินไปจนกลายเป็นความเจ็บปวดกัดกินไปถึงจิตวิญญาณแบบนี้ เล่มแรกเสียน้ำตามาก เล่มสองก็ดึงอารมณ์โหยหา เศร้าและเหงาของพระเอกให้เด่นชัดมาก ผู้ชายที่เพียรพยายามมองหาผู้หญิงที่เขารักและเฝ้าตามหามาตลอดทุกชาติภพ เธอจะอยู่ตรงไหน เขาจะได้เจอเธอในชาตินี้หรือเปล่า หรือต้องรอไปชาติหน้าอีก มันหน่วงๆ ในใจเลยค่ะ จนเมื่อเขาได้เจอ เรารู้สึกยินดีไปกับพระเอกด้วย ฉากนั้นเป็นฉากที่รับรู้ได้ถึงความยินดีที่ในที่สุดเขาก็เจอเธอแล้ว เฮยเจี๋ยหมิงก็ทำให้เราอินไปกับความรู้สึกที่เปราะบางและไม่มั่นคงของพระเอกได้เสมอๆ ว่ากลัวเธอเป็นแค่ความฝัน ตื่นมาจะสลายไป เลยต้องเสียน้ำตาเล็กๆ กันไป แล้วก็ดีใจมากที่สองคนได้ลงเอยอย่างมีความสุขเสียที แต่พอจบแล้วเราเองก็เกิดภาวะว่า เมื่อไรเล่มต่อไปจะมาสักทีเล่า อยากอ่านแล้ว อารมณ์กำลังมาเต็มที่เลย ซึ่งก็ต้องทำใจร้องเพลงรอกัน เมื่อไรแจ่มใสแปลเสร็จจะได้รีบคว้ามาอ่าน
ใครที่เพิ่งหัดมาอ่านนิยายจีนนะคะ เรียกว่าพลาดงานของเฮยเจี๋ยหมิงไม่ได้เลยนะคะ ได้อรรถรสแบบครบถ้วนโดยไม่ต้องจบด้วยความเศร้าที่พระเอก นางเอกไม่สมหวังด้วยค่ะ แม้ช่วงโศกสุดๆ ก็ยังรู้สึกถึงความรักของพระเอกนางเอก ส่วนแฟนประจำเฮยเจี๋ยหมิงแบบฟีน่ายังคงกรี๊ดอยู่เหมือนเดิมค่ะ สนุกไม่ต่างไปจากเล่มอื่นๆของเธอที่เขียนมาเลยค่ะ ฟีน่าก็ขอแนะนำว่าถ้าอยากอ่านให้ครบถ้วนในทุกเนื้อเรื่อง ควรจะอ่านตั้งแต่เล่มแรกเลยนะคะ เพราะเล่มแรกคือการจุดประเด็นของเรื่องราวในชุดนี้ทั้งหมดค่ะ และเมื่อได้อ่านแล้วจะไม่เสียดายเลยที่ได้อ่าน พูดได้คำเดียวว่า สุดยอดค่ะ