ปลอบขวัญหญิงงาม เตี่ยนซิน ปลอบขวัญหญิงงาม  เตี่ยนซิน นี้คือความผิดพลาด หากแต่จื่อเหนียงกลับไม่สามารถทำอะไรได้เลยเพราะแม้แต่ตัวเองก็อาจจะเอาชีวิตไม่รอดเธอจึงจำยอมต้องกลายเป็นเจ้าสาวหุ่นที่ถูกชักเชิดให้มาเป็นเจ้าสาวเพื่อลบหลู่เกียรติบ้านสกุลกู้ถึงแม้ว่าเธอจะเป็นเพียงหญิงคณิกาชั้นสูงหากก็มีหัวใจแค่ต้องมาเป็นเจ้าสาวแบบไม่เต็มใจก็อดสูมากพอแล้วซ้ำร้ายยังถูกคนผู้นั้นที่ทุกคนบนแผ่นดินล้วนหวาดกลัวข่มเหงน้ำใจอีก แม้จะรู้เต็มอกว่าเจ้าสาวที่แต่งเข้าบ้านเป็นหญิงงามเมืองหากแต่เมื่อมันเป็นแผนที่กู้เหยียนคนอมโรคต้องก้มหน้ารับความอัปยศเพื่อตบตาทุกคนเขาก็พร้อมจะทนหากในความคับแค้นใจที่ถูกหลอกลวง เขาก็กลับไม่เข้าใจเลยว่าจื่อเหนียงผู้ที่ควรกร้านโลกกลับต่างไปจากที่กู้เหยี่ยนวาดไว้หรือนี้อาจเป็นเพียงภาพลวงตาที่สตรีมากเล่ห์เช่นเธอสร้างขึ้นมาตบตา เมื่อสามีผู้มีแต่กลิ่นอายของโรคภัยไม่เคยคิดรังเกียจหรือดูถูกเมื่อนั้นจื่อเหนียงก็ตั้งใจไว้แล้วว่าเธอจะต้องดูแลเขาและซื่อสัตย์ต่อเขาจนสิ้นอายุขัยแต่เพราะเงายมทูตผู้นั้นทำลายปณิธานอันดีงามของเธอและประทับตราเป็นของทั้งบนร่างกายและจิตใจ แล้วผู้หญิงแพศยาเช่นจื่อเหนียงจะมีหน้าอยู่ภายใต้สกุลกู้ได้เช่นไรกัน เพราะความใจร้อนอย่างที่กู้เหยี่ยนไม่เคยรู้จักมาก่อนเขาจึงทำในสิ่งที่ผิดพลาดไปความลับจึงไม่เป็นความลับอีกต่อไป แต่เมื่อความแค้นรอการสะสางในตอนนี้เขาก็ยังคงเป็นได้แค่เพียงกู้เหยียนผู้อมโรคต่อไปหากสิ่งที่ต่างไปจากเดิมคือเขามีสตรีที่เขารักอยู่เคียงข้าง จื่อเหนียงไม่คาดคิดเลยว่าชะตาชีวิตของหญิงคณิกาเช่นเธอจะได้ค้นพบรักแท้ เธอไม่หวาดหวั่นต่อสิ่งใดแม้แต่ศัตรูที่กู้เหยียนตามล่ามาตลอดชีวิตแต่จะมีหนทางใดเล่าที่จะปลดปล่อยกู้เหยี่ยนจากไฟแค้นที่สุมในอกเพราะมันเองก็กำลังกัดกินจิตวิญญาณของเขา ชีวิตของเขาครอบครัวของเขาต้องสูญสิ้นไปเพียงเพราะความเลวทรามของใครบ้างคน ดังนั้นต่อให้แลกด้วยชีวิตกู้เหยียนก็ไม่ยอมรามือหากแต่เมื่อยามไม่รู้จักรักเขาไม่ควรหวาดหวั่นหากตอนนี้สิ่งที่ฉุดรั้งให้เขามีสติก็คือจื่อเหนียง ความแค้นมีค่าเพียงใดหรือการมีเพียงกันและกันในอ้อมแขนจะสำคัญมากกว่าบัญชีเลือด   Create Date : 20 กรกฎาคม 2558 2 comments Last Update : 20 กรกฎาคม 2558 10:12:54 น. Counter : 4803 Pageviews. Share Tweet

หลังจากอ่านปราบพยศสาวงามไปแล้ว เราจะพอเข้าใจถึงที่มาที่ไปของเรื่องราวบ้านสกุลกู้กันแล้ว และคำถามสำคัญจำเป็นต้องอ่านต่อหรือเปล่า จำเป็นค่ะ เพราะทุกอย่างจะดำเนินไปตามลำดับของเรื่องราว อ่านข้ามมีงงนะคะ ว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไม ยังไงกันเลยทีเดียว ในเล่มนี้คือเล่มของพี่ชายคนโตของสกุลกู้ที่รอดตายมา หากแต่จากชายหนุ่มแข็งแรง มีวรยุทธ์กลับกลายเป็นคนขี้โรคที่จะตายวันตายพรุ่งก็ไม่รู้ ครั้นพอจะแต่งงานก็ดันถูกบ้านเจ้าสาวย้อมแมวขายให้อีก ดีนะที่แมวเป็นแมวสวยระดับคณิกาชั้นสูง แต่ใช่ว่าพระเอกจะไม่รู้ รู้เต็มอกแต่ต้องเล่นละครตบตาคนกันไป แต่คนที่เขาไม่ไว้วางใจคือเมียจอมปลอมคนนี้ละ หญิงงามเมืองที่ทำไมถึงกล้าทำแบบนี้ พอเจอตัวจริงก็มีภาวะงงงันเล็กน้อยว่าทำไมถึงดูอ่อนต่อโลกเสียจริง เจ้าน้ำตาอีกต่างหาก แต่อาจจะเป็นแค่มารยาหญิง เพราะมีเหตุการณ์ชวนให้เข้าใจเช่นนั้น ก็เข้าใจผิดกันเล็กน้อยพอหอมปากหอมคอก่อนจะมีรู้ความจริงของนางเอกว่าทำไมจึงดูเป็นคนอ่อนแอแบบนั้น จากที่ไม่เคยไว้วางใจก็รักหมดใจ จนกล้าที่จะบอกความลับว่าเขาคือใครให้นางเอกฟัง ซึ่งอันนี้ก็น่าเห็นใจนางเอกไปเลยว่าเหมือนตัวนี้ชั่วช้าคบชู้สู่ชาย ยังดีที่เป็นนิยายรักมันเลยไม่โศกา หากแต่ว่าภารกิจหลักของเรื่องก็ดีจะยังไม่จบจนได้ชื่อว่าจบบริบูรณ์นัก ในเล่มนี้พระเอกจะไม่ใช่ผู้ชายที่ออกอาการรักจริงหวังแต่งได้อย่างออกนอกหน้านอกตาแบบน้องเขยของตัวนะคะ เพราะมีความลับคับอกอยู่ เป็นมนุษย์แบบสองบุคลิก หนึ่งคนอ่อนโยน อ่อนแอ ขี้โรค แต่อีกคนดุดัน แข็งแรงเต็มไปด้วยความแค้นสุมอก แต่จะเป็นยังไงก็คือคนเดียวกัน ความที่เขารักแบบแสดงออกมากไม่ได้เลยก็เลยทำให้รู้สึกว่าชอบน้องเขยของเขามากกว่านะคะ เงื่อนไขในคำว่ารักเยอะแยะกันไป แต่นางเอกนี้ไม่น่าใช้คำว่าหญิงงามอย่างเดียว น่าจะเป็นหญิงงามเจ้าน้ำตาไปเลย คืออะไรจะนุ่มนิ่มขี้กลัวขนาดนั้น ถ้าไม่บอกว่าเป็นนางคณิกาจะคิดว่าลูกขุนน้ำขุนนางที่ไหน ถูกประคับประหงมจนอ่อนแอที่สุด อ่านไปบางทีเธอก็ดูน่ารักดี บางทีก็ดูน่ารำคาญกับอาการสั่งน้ำตาได้นี้ละ เราเป็นพวกไม่ชอบทางน้ำตาเท่าไร ก็เลยรู้สึกว่าจะร้องบ่อยไปไหน ถึงแม้ว่าจะมีเหตุให้เธอต้องโศกาอาดูรก็ตามทีนะ เรามันชอบสาวอึดถึกมากกว่าสาวน้อยบอบบางเสียด้วยนะคะ เอาแค่ว่าลองเทียบกับเล่มแรกก็แล้วกันว่าชอบเล่มไหนมากกว่า ฟีน่าชอบปราบพยศหญิงงามมากกว่าเพราะชอบพระเอกนางเอกนี้ละ ส่วนเรื่องนี้ก็ดีนะคะ แต่ยังไม่ถึงกับชอบมาก คือบอกไม่ถูกว่าทำไม คงเพราะแอบรำคาญนางเอกด้วยหรือเปล่าก็ไม่รู้ เป็นคนเรื่องมากเวลาอ่านนิยายเสียด้วยซิ พระเอกกับนางเอกยังไม่เปล่งรัศมีความรู้สึกว่าใช่แล้ว ถูกใจแบบที่สุด ทั้งที่พระเอกก็ไม่ได้มามาดใจร้ายแบบสุดๆ ออกจะมีความรู้สึกปรารถนาในตัวเองอยู่ลึกๆ มีเพียงแค่ความไม่ไว้วางใจก็เธอเป็นนางคณิกาชั้นสูงนี้ จะไม่ให้ระแวงก็คงไม่ใช่แล้ว พระเอกเองก็พอรับรู้ความจริงของนางเอกก็รักนางเอกมาก ทนุถนอมเธอแบบสุดๆ ซึ่งก็ทำให้มันเป็นนิยายแนวไม่ต้องคิดอะไรมากนัก ไม่มีดรามา ไม่มีน้ำตาท่วมจอ อ่านเอาสบายใจตามประสาของนิยายเตี่ยนซิน แต่ความที่เราอาจจะเจอนิยายเข้มข้นกว่านี้เรื่องนี้เลยยังธรรมดาไป แถมตัวละครอย่างหวงฝู่เจวี๋ยก็ยังคงแย่งซีนตลอด ชอบตัวละครนี้มาก เล่มแรกก็ว่าปั่นป่วนชาวบ้านมากพอแล้ว เล่มนี้ก็ไม่ต่างกัน คิดได้ไงอยากรู้อยากเห็นเรื่องชาวบ้านจนยอมไปเป็นเด็กยกน้ำชา นี้ถ้าไม่ใช่หวงฝู่เจวี๋ยไม่มีวันทำแบบนี้ไปได้หรอก แต่คนแบบนี้แน่นอนว่าคมในฝักแบบที่เราเห็นๆ อยู่ คาดว่าเรื่องของเขาเองจะต้องสนุกมากๆ (ว่าแต่เมื่อไรมาให้อ่านกัน) เล่มแรกก็ยังสนใจพระเอกนางเอกบ้าง แต่เล่มนี้สนใจตัวนี้มากกว่า กลบรัศมีตัวเอกเสียมิดเลยนะคะ ส่วนความรู้สึกที่ว่าไม่ค่อยใช่ก็มาทั้งจากตัวพระเอกและนางเอกแต่ขอพูดถึงตัวจื่อเหนียงก่อน ในเรื่องบอกว่าเธอเป็นคณิกาชั้นสูงที่ขุนนางทั่วเมืองต่างก็หลงไหล แต่กลับกลายว่ามันมีความลับบางอย่างที่มันไม่ค่อยจะอินเลย มันประหลาดมากที่ว่าเธอกลายเป็นที่รักใคร่ของฮูหยินขุนนางชั้นสูงจนเรียกเป็นลูกบุญธรรม คืออะไรทำให้เอ็นดูขนาดนั้น หรือแค่เห็นหน้าตา ก็ไม่ใช่ ไม่ค่อยอินกับพล็อตแบบนี้เท่าไร ดูมันลอยๆ พิกล แค่ตัวนางเอกไร้ที่มาที่ไปก็ไม่ค่อยเข้าใจตัวเธอพอแรงแล้ว โตในหอนางโลมแต่อ่อนแอยิ่งกว่าคุณหนูลูกขุนนางเสียอีก มันต้องมีเหลี่ยมคูกันบ้าง แต่เอาเหอะ อ่านเอาสนุกกันไปแล้วกัน มากกว่ารักทำได้ทุกอย่างอยู่แล้ว ตัวพระเอกเองถึงจะดูโอเค แต่สิ่งที่ประหลาดใจแรกๆ ก็คือในเมื่อสกุลกู้เองก็ไม่ได้สิ้นไร้ไม้ตอกอาจจะแค่ว่าเขาขี้โรคเกินไป ทำไมผู้คนในเมืองถึงไม่อยากจะเกี่ยวดอง หรือเพราะเรื่องราวในอดีตของบ้านนี้ หรือเพราะการได้ลูกเขยขี้โรคไม่ค่อยน่ายินดี อันนี้ก็ไม่เข้าใจในเหตุผลมากนัก และที่ตะขิดตะขวงใจเล็กน้อยก็คือมุกสองบุคลิก สงสารนางเอก ต้องกลายเป็นคนรู้สึกว่าสองใจ สามีแต่งกับสามีทางพฤตินัย มันก็เลยไม่ชอบจุดนี้สักเท่าไร คือพระเอกไม่ผิดที่ต้องปกปิดแต่ก็นิดหนึ่งว่าถ้าให้ลงเอยกันในตอนรู้ความจริงก็คงจะดีกว่านี้ แน่นอนว่ามันคงไม่ได้จบลงเพียงแค่ปราบพยศหญิงงามกับปลอบขวัญหญิงงามแน่นอนเพราะยังปมที่ยังไม่กระจ่างแจ้งของการคนร้ายตัวจริงที่ฆ่าคนในสกุลกู้ หญิงในชุดสีฟ้าที่มาช่วยจื่อเหนียง และตัวหวงฝู้เจวี๋ยอีกอย่าง แฟนคลับของเตี่ยนซินแบบเราก็รอคอยหนังสือออกกันไปนะคะ แต่เล่มนี้จัดไว้ว่าเป็นนิยายแนวเสมอตัว อ่านได้ในระดับหนึ่ง แต่ยังไม่ได้เป็นของสนุกที่สุด ยังดีที่ไม่มีดรามาแบบสุดใจมาเรียกน้ำตาบนความยังไม่โดนมากนักของเล่มนี้   โดย: ฟิลิเซียน่า 20 กรกฎาคม 2558 10:11:14 น.

แจ้งกันไว้เป็นระยะ ฟีน่าไม่ค่อยเข้าบล้อกเท่าไรนะคะ เพราะมันดุจากมือถือไม่ค่อยได้ ถ้าจะถามอะไร ตอบไว ตอบด่วน ไปถามที่เพจฟีน่าจะทันใจเลยค่า https://www.facebook.com/philiciana.reviewer   โดย: ฟิลิเซียน่า 20 กรกฎาคม 2558 10:12:16 น.