ร้อยรักมเหสี จั้นลู่
ไฟสงครามที่แผดเผาเป่ยเยี่ยนให้วอดวายจนแทบไม่เหลือสิ่งใดให้เฉินเยี่ยนปิงได้มีทางเลือกยกเว้นเพียงแค่ใช้ตัวเองเป็นราชบรรณาการแด่ศัตรูหากเจ้าหญิงไร้บัลลังก์เช่นเธอไม่คาดหวังถึงการตำแหน่งอันสูงส่งใดๆ บนฐานะเชลยหากสิ่งที่เธอได้รับกลับเหนือความคาดหมายสตรีผู้กุมอำนาจที่สุดในวังหลังตกมาสู่เงื้อมมือของเธอได้อย่างง่ายดาย
แม้นว่าเฉินเยี่ยนปิงจะได้เป็นถึงพระอัครมเหสีแล้วเป็นเช่นไรต่อให้มีรัชทายาทอยู่ตรงหน้า คนอย่างอู่อ๋อง เสิ่นมู่หลิงก็ไม่เคยสนใจ เมื่อในสายตาของเฉี่ยนเยี่ยนปิงเขาคือเทพสงครามผู้มอบความหายนะให้แก่บ้านเมืองของเธอด้วยแล้วสงครามเย็นระหว่างกันและกันจึงเป็นเรื่องที่ถูกต้องสมควรดีแล้วไม่ใช่หรือ
กล้ำกลืนฝืนทนเมื่อตำแหน่งจอมปลอมนี้พอจะมีประโยชน์อยู่บ้างแม้จะน้อยนิด เมื่อมันทำให้ประชาชนที่เหลืออยู่ของเฉินเยี่ยนปิงปลอดภัยเธอก็ต้องยอมเสี่ยงครั้งแล้วครั้งเล่าแต่แผนการในครั้งนี้มันไม่มีจุดประสงค์เพียงแค่นั้นหากแต่เป็นชีวิตของบุรษที่เธอชิงชังที่สุดอย่างเสิ่นมู่หลิงทว่าในยามมีภัยศัตรูกลับกลายเป็นมิตรและความจริงก็อาจเจ็บปวดกว่าที่เฉินเยี่ยนปิงจะทำใจรับได้ว่าท้ายที่สุดเธอก็อาจเป็นเพียงแค่เจ้าหญิงที่ไร้ความหมาย มีค่าเพียงค่าถูกชักเชิดไปในกลแห่งการสงคราม
เมื่อเกิดเป็นคนในราชวงศ์มีสิ่งใดบ้างที่ทำได้ตามอำเภอใจ ถึงเสิ่นมู่หลิงจะเป็นแม่ทัพผู้เกรียงไกรหากเขาไม่ปรารถนาการรบราฆ่าฟันเป็นที่สุด แต่เขาเลือกได้เช่นนั้นหรือการประนีประนอมและการยอมรับที่แท้จริงต่างหากที่เขาต้องการและเมื่อมันเป็นสิ่งเดียวที่ตรงกับใจของเฉินเยี่ยนปิงเขาก็อยากจะทำให้ทิฐิในใจของเธอสลายไป ใช่แต่เพียงแค่เพื่อประชาชนแต่เพื่อตัวของเขาเองด้วย เพราะใครเลยจะรู้ว่าความรักของเขาได้เกิดขึ้นกับสตรีต้องห้ามอย่างเฉินเยี่ยนปิงผู้ดำรงตำแหน่งพี่สะใภ้ของตน
ความแค้นให้คุณกับใครบางครั้งแม้มันจะเหมือนกรีดใจตัวเองหรือทรยศต่อศักดิ์ศรีหากมันทำให้ปวงประชาเป็นสุขก็คงต้องเลือกหนทางแห่งสันติสุขและเมื่อได้ประจักษ์ถึงความลับที่ซ่อนเร้นไว้ภายใต้การศึกเฉินเยี่ยนปิงจึงได้รับรู้ถึงสัจธรรมของผู้พ่ายแพ้หากมีเพียงสิ่งเดียวที่เธอกลับชนะอย่างไม่ทันรู้ตัวก็คือเธอได้คว้าหัวใจของเทพสงครามมาไว้ในกำมือตั้งแต่การรบครั้งแรก
เพราะเสิ่นมู่หลิงคือกฎคือทุกคำตอบเช่นนั้นแล้ว หนทางที่ไม่อาจเป็นไปได้เขาก็ทำให้มันเป็นไปได้ต่อให้เฉินเยี่ยนปิงเป็นของใคร ถ้าเขาต้องการ เขาก็ต้องคว้าเธอมาเคียงใจให้ได้และเขาจะทำให้เธอได้รู้ว่าถึงแม้ได้เป็นถึงสตรีที่เหนือทั้งแผ่นดินแต่ไร้รักสู้มาเป็นผู้หญิงของเสิ่นมู่หลิงที่ได้รักของเขาเพียงคนเดียวจะยิ่งใหญ่กว่าตำแหน่งใดๆบนโลกนี้
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 264 คน [
วาระมากกว่ารักกลับมาอีกครั้งค่ะ ช่วงนี้จะอาศัยใบบุญนิยายจีนรีวิวกันไปนะคะ คาดว่าจะยังไม่กลับไปฝั่งทะเลไทยง่ายๆค่ะ ขอเวลาหานิยายโดนๆ อีกสักระยะนะคะแล้วจะจองตั๋วกลับไทยค่ะ
อ่านคำโปรยปกหลังของนิยายคิดเลยว่ามันจะลงเอยกันยังไงดีเนี่ย มันต้องดรามา ต้องเสียน้ำตา เผลอๆ ถ้าเป็นนิยายเรื่องราวหรือออกกับสนพ.อื่นฟีน่าได้มีฟันธงว่ามันต้องจบเศร้าเคล้าน้ำตา นางเอกตาย พระเอกเร้นกาย หรือไม่ก็ได้เป็นศัตรูกันฉากหน้า แต่ความจริงแอบรักแล้วไม่สมหวังเป็นแน่แท้ค่ะ แต่มันขึ้นมาที่หัวมากกว่ารัก แถมเล่มเดียวจบด้วย ก็เลยวางใจว่ามันต้องจบดี แต่เราต้องลุ้นเอาว่าระหว่างทางจะเป็นทุ่งน้ำตาหรือเปล่าก็เท่านั้นค่ะ
แต่พออ่านเอาเข้าจริงๆ มันก็ไม่ได้ดรามาน้ำตาร่วงรินอะไรนักหนานะคะ พล็อตน่ะเครียดจริงๆ แต่ผ่อนอารมณ์ไม่ให้บีบคั้นกันมาก โดยเฉพาะตัวนางเอกที่ไม่ได้คิดแต่ประมาณว่าฉันเป็นเจ้าหญิงแคว้นที่ล่มสลาย ฉันต้องกอบกู้แผ่นดิน ฉันไม่สนใจสิ่งใดนอกจากศักดิ์ศรีของตนเอง นางเอกเป็นคนที่เห็นแก่ชาวบ้านตาดำๆ ก่อน ประมาณเห็นสัจธรรมว่าเหมือนจะสู้ไปก็ไร้ประโยชน์ ยกเว้นแค่แค้นตัวพระเอกคนเดียว คิดจะจัดการไปล้างแค้นพระเอกเสียจะดีกว่า แถมไปมีจุดหักเหที่เกี่ยวกับความลับของแคว้นนางเอกเองด้วย จนกลายเป็นเหมือนอารมณ์ว่าเธอทุ่มเทไปแทบตายสุดท้ายเหมือนคนโง่ จึงเป็นที่มาของความคิด บางครั้งศัตรูก็น่าเชื่อใจกว่าคนที่เราเรียกว่าเป็นมิตรของเราเสียอีก นางเอกจะว่าไปก็น่าสงสารนิดๆ แต่ทำเช่นไรได้ เมื่อเธอเกิดมาเป็นชนชั้นราชวงศ์ก็ต้องทำใจกับเรื่องหลอกลวงเช่นนี้
และอีกหนึ่งที่ทำให้เรื่องนี้ไม่จบได้โศกาอาดูรสุดขั้วก็คือตัวพระเอกเช่นกัน เบื้องหน้าเขาเหมือนคนร้ายกาจ ไร้น้ำใจ โหดเหี้ยมและอาจจะหวังสูงชิงบัลลังก์แต่ความจริงกลับไม่ใช่เลย พระเอกเป็นคนที่หลงรักนางเอกก่อน เขาไม่ได้รักในหน้าตาของนางเอก เพราะนางเอกไม่ใช่คนสวยแบบล่มเมือง หากเธอกลับมีรอยตำหนิที่ทำให้เธอเกือบจะกลายเป็นหญิงขี้เหร่ไปเลย แต่สิ่งที่เขารักก็คือหัวสมองและความฉลาดของเธอต่างหาก เพียงแค่การศึกแรกที่ประลองกัน เขาก็นับถือในตัวเองและนำไปสู่ความรัก แต่มันจะมาซับซ้อนให้พระเอกต้องหาทางออกให้กับทั้งคู่ เมื่อนางเอกมองเขาแบบเกลียดชังที่รบชนะ จนเธอต้องกลายมาเป็นเชลยและดำรงตำแหน่งพี่สะใภ้ แต่เมื่อนิยายคือมากกว่ารัก พระเอกก็ทำได้ทุกอย่างอยู่แล้วค่ะ
ไม่ต้องห่วงว่าจะร้องไห้โฮๆ นะคะ ฟีน่ายังแทบไม่เสียน้ำตาเลยสักหยด อาจจะสงสารนางเอกบ้าง แต่เราอ่านไป เราจะรู้สึกว่านางเอกน่าสงสารอยู่ แต่พระเอกเขาก็รักนางเอก อาจจะไม่ถึงขนาดหวานนัก เพราะมีหลายปัจจัยค้ำคออยู่ แต่สิ่งที่เขาแสดงออกแบบซ่อนเร้นความจริง ทำให้รู้ว่าถ้าไม่รักจะไม่ทำแบบนี้ให้นางเอกเลย ไม่ต้องมานั่งอดทนทำหลายๆ อย่างให้ คลี่คลายความลับต่างๆ ให้นางเอกได้เข้าใจ ซึ่งมันก็เป็นเหมือนการสร้างความยอมรับให้กับนางเอกว่าถ้าจะรักเขาก็ไม่ต้องติดอยู่ที่เราเป็นศัตรูกัน พระเอกเปลี่ยนให้นางเอกได้คิดว่าสิ่งที่ผ่านไปแล้วไม่อาจหวนคืนได้ เมื่อเขาไม่ได้เลวร้ายกับคนของนางเอก ทำไมถึงจะอยู่ร่วมกันอย่างสงบสุขไม่ได้เล่า เมื่อนางเอกทำใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นความสุขก็รอคอยเธออยู่ เพราะเขามีความรักที่มากมายให้เธอคนเดียว
มันก็อาจจะดูขัดๆ เล็กน้อยที่นางเอกดูจะทำใจได้ที่จะยอมลงให้กับศัตรู แต่ถ้าคิดเอาว่า จริงๆแล้วประชาชนตาดำๆ ต้องการอะไร บ้านเมืองที่สงบหรือว่าราชวงศ์ต่างหากที่ปรารถนาการมีไว้ซึ่งอำนาจ ถ้าหากผู้ชนะไม่ได้ทำลายผู้คนอย่างไร้ความปรานี การที่นางเอกจะยอมรับความพ่ายแพ้นี้ได้ก็ดูจะมีเหตุผลบ้าง แต่สิ่งที่ออกจะผิดคาดไปสักนิดคือพระเอกยังมีใจไม่เด็ดขาดพอสำหรับการเป็นแม่ทัพใหญ่ในบางฉาก ยิ่งการปล่อยเสือเข้าป่าในช่วงท้ายเรื่อง เป็นสิ่งที่เสี่ยงมากว่ามันจะย้อนกลับมาทำร้ายเขาในอนาคตได้ เพราะคนผู้นั้นต่างจากนางเอกค่อนข้างมาก แม้จะยอมรับความพ่ายแพ้ครั้งนี้ แต่นิสัยส่วนตัวของคนผู้นั้นไม่ใช่นางเอก จะยอมรับความจริงได้สักกี่น้ำกันเชียว แต่สำหรับจุดอื่นอย่างการแผนการรบที่ทำให้ได้พบกับนางเอก ก็ทำให้รู้สึกได้ว่าพระเอกนี้เก่งกาจสมเป็นแม่ทัพที่เกรงไกรของแคว้นนี้จริงๆค่ะ
อ่านๆ ไปเราอาจจะรู้สึกว่าเรื่องนี้เหมือนพระเอกรักนางเอกข้างเดียวเสียมากกว่า ซึ่งก็เป็นเช่นนั้นในช่วงแรกๆ นางเอกเกลียดพระเอกค่อนข้างมาก จะมาเห็นแง่มุมอื่นๆ ของพระเอกขึ้นมาเรื่อยๆ แล้วเราจะมารู้สึกกันจริงๆว่าเขารักกันหวานชื่นในช่วงตอนพิเศษ จนน่าริษยาไปเลย ที่ตอบคำถามหลายๆ อย่างที่เหมือนว่าเรื่องมันเล่าไม่จบในตอนแรก เรื่องมาเฉลยหลายอย่างว่าเกิดอะไรขึ้นในช่วงแรก ความสัมพันธ์ที่เหมือนเกลียดชังของพระเอกและรัชทายาท รวมทั้งความรักของพระเอก นางเอกที่แม้ว่ามันจะเป็นความรักที่ดูแปลกประหลาด จากฐานะพี่สะใภ้กลับกลายมาแต่งงานกับพระเอกที่เป็นน้องสามีตัวเองได้ หากใครจะมองว่ามันผิดธรรมเนียมแค่ไหน แต่เมื่อถูกต้องในใจของคนสองคนก็เพียงพอแล้ว
และมีความรู้สึกขำๆ เล็กน้อยค่ะ เล่มก่อนอย่างกุนซือเคียงใจ นางเอกชื่อจั้นลู่ ก็เป็นกุนซือให้กับการรบ มาเล่มนี้ คนแต่งชื่อจั้นลู่ ก็ยังเกี่ยวกับสนามรบอีก เป็นความบังเอิญที่ขำๆ ดีค่ะ
แล้วเรื่องนี้โอเคแค่ไหน เรียกว่าสนุกดีนะคะ พล็อตน่าจะเศร้าแต่ไม่เศร้าค่ะ ไม่ต้องกลัวจบไม่ดี ใครที่ชอบเรื่องที่พระเอกรักนางเอกค่อนข้างมาก รักนางเอกก่อนด้วยซ้ำ และทำได้ทุกอย่างเพื่อให้ได้แต่งงานกับนางเอก เรื่องนี้ใช่เลยนะคะ ถ้าไม่เกิดอะไรผิดพลาดตั้งแต่แรกสถานะของทั้งสองคนอาจจะไม่ใช่พี่สะใภ้กับน้องสามี แต่คงเป็นสามีภรรยากันไปแล้ว แต่มันก็มีสีสันไปอีกแบบที่ทำให้เรื่องมันมีปมมากขึ้น ลุ้นมากขึ้นในอีกระดับค่ะ เรียกว่าอ่านแล้วค่อนข้างชอบเล่มนี้ไม่น้อยเลยนะคะ