หัวใจไล่รัก ปัญญ์ปรียา
ถ้าเพียงในวันนั้น วันที่เปลี่ยนชีวิตฐิตาตลอดไป ผู้ชายคนที่ก้าวเข้ามาในชีวิตจะไม่ใช่ปณัย ฐิตาคงไม่ต้องทนทุกข์แบบวันนี้ ต่อให้เขาเกลียดชังเธอสักเพียงไหน แต่เธอก็ยังงมงายที่จะรักและภักดีต่อกับปณัย ไม่ว่าเขาจะวิ่งหนีเธอไปไกลแสนไกลเพียงใด หากฐิตาก็จะวิ่งไล่เขาร่ำไปจนกว่าสักวันหนึ่งปณัยจะหันกลับมารักเธอ
จากสายตาที่ปณัยเคยมองฐิตาเป็นสาวน้อยที่เขารักใคร่แปรเปลี่ยนไปเป็นไม่ต้องการเห็นหน้าเธออีกต่อไปเพราะความจริงที่ฐิตาซ่อนเร้นเอาไว้ ทุกอย่างที่เธอทำก็เพียงแค่เหตุผลของการเอาชนะผู้ชายแบบเขา มันไม่ได้มาจากความรักเลยแม้แต่น้อย และเมื่อเธอยิ่งปรารถนาจะเป็นเจ้าของเขา ปณัยก็จะทำทุกหนทางเพื่อขับไล่ฐิตาไปจากชีวิต
แม้จะรู้ดีว่าวิธีการที่กระทำจะยิ่งสร้างความร้าวฉานระหว่างเธอและปณัย แต่ฐิตามีทางเลือกด้วยหรือ ไม่ใช่แค่เพราะความรักเท่านั้น หากความปรารถนาดีซึ่งปณัยคงไม่มีวันเห็นและเข้าใจบังคับให้ฐิตาต้องทำ เธอไม่โกรธ ไม่แค้นอดีตพี่ชายที่แสนดีคนนี้ถ้าเขาจะเกลียดเธอมากไปกว่าเดิม เพราะอย่างน้อยสถานะคู่หมั้นไม่เต็มใจก็เป็นสิ่งที่ฐิตาปรารถนาแม้ว่ามันจะไม่ยั่งยืน
เมื่อทุกแผนการที่ทำไม่อาจกำจัดฐิตาไปจากชีวิตได้ ก็คงเหลือแค่หนทางเดียว และดูเหมือนมันจะได้ผล ในที่สุดสิ่งที่ปณัยปรารถนามาตลอดก็สำเร็จ ฐิตายอมถอยห่างจากความสัมพันธ์จอมปลอมที่เขารังเกียจ แต่ในเมื่อนี้คือสิ่งที่ปณัยบอกกับทุกคนว่าเขาอยากได้อิสระ หากเมื่อได้รับมัน รสชาติที่ได้ลิ้มรสคือความขมขื่นไม่ใช่หวานชื่นเลยแม้แต่นิด
เพราะความจริงที่ได้รู้ว่าปณัยชิงชังเธอจนแทบทนไม่ได้ เมื่อนั้นฐิตาก็พร้อมจะยอมพ่ายแพ้กับเดิมพันที่เธอลงทุนไปทั้งหมด นับจากนี้เธอจะหยุดวิ่งไล่หัวใจตัวเองและพร้อมที่จะหายไปจากชีวิตปณัยดั่งเช่นที่เขาต้องการ แต่ทำไมกันในวันที่ฐิตายกธงขาว กลับเป็นวันที่ปณัยอยากจะวิ่งไล่เธอบ้าง
ถ้าปณัยจะโทษใครก็คงต้องเป็นเขาเองทั้งสิ้น ที่ผ่านมาทิฐิที่เขาแบกไว้พร้อมกับความเข้าใจผิดเปลี่ยนทุกอย่างให้เป็นเรื่องเลวร้ายระหว่างเขาและฐิตา เมื่อครั้งหนึ่งเขาเคยผลักไสฐิตาออกไป และมันเกือบจะสำเร็จ ครั้งนี้ปณัยก็จะเป็นฝ่ายฉุดรั้งฐิตากลับมา เพราะมีเพียงเหตุผลเดียวที่เขารู้ดีว่ามันคุ้มค่าความเสี่ยงก็คือความรักที่ซ่อนเร้นภายใต้เรื่องราวที่ซับซ้อนจนเขากลายเป็นคนตาบอดต่อหัวใจเอง ทว่าครั้งนี้ปณัยจะไม่ปล่อยให้ฐิตาได้ไปไหนอีกแล้ว
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 264 คน [
ความจริงแล้วพักหลังฟีน่าก็ไม่ค่อยได้ตามงานของปัญญ์ปรียาสักระยะแล้วล่ะคะ เพราะรู้สึกว่าอาจจะไม่ต้องรสนิยมความเรื่องมากของตัวเอง แต่พอเห็นว่าทางแจ่มใสเปิดหัวใหม่และประสบความสำเร็จในการอ่านไป ก็เลยจะลองใหม่อีกสักทีนะคะเผื่อว่าจะเข้มข้นหรือเร้าใจขึ้นมาสักหน่อยตามปกที่มีลูกเล่น สีสันมากขึ้น
เนื้อเรื่องเป็นพล็อตง่ายๆ เมื่อนางเอกผู้ไม่เข้าใจว่าสิ่งใดเปลี่ยนพี่ชายแสนดีให้กลายเป็นคนที่ไม่แยแสเธอ เกลียดขี้หน้าเธออย่างไร้เหตุผล แต่เธอไม่เคยสนใจอะไร นอกจากพยายามจะทำให้เขากลับมารักเธอเหมือนเดิม แต่ยิ่งไล่ก็เหมือนยิ่งไกล จนเธอเหมือนจะมัดมือชกเขาด้วยแผนการที่มีผู้ร่วมสมคบคิดหลายคน หากการที่ได้ขยับฐานะมาเป็นคู่หมั้นของเขา ก็ไม่ได้ทำให้อะไรดีขึ้น แต่เลวร้ายกว่าเดิม และเมื่อที่สุดของความรู้สึกซึ่งเธอต้องมารับรู้ว่าเขาเกลียดของเขามันมากเกินกว่าจะรับมือได้ เธอก็พร้อมจะหันหลังให้ แต่วันนั้นกลับเป็นวันที่เขาอยากได้เธอกลับไปเพราะความจริงที่เพิ่งรู้ ซึ่งไม่ว่าเขาจะทำเธอเจ็บแค่ไหน ความรักที่มีมาเนิ่นนานก็ทำให้เธอไม่อาจเลิกรักเขาได้เลย
สงสัยว่างานนี้ฟีน่าจะคิดว่าตัวเองคงเข้าขั้นเรื่องมากถึงมากที่สุดแล้วนะคะ เพราะสารภาพเลยว่าสำหรับเรื่องนี้ มันเป็นนิยายที่มุกอมตะนิรันดร์กาลราวกับอ่านนิยายรุ่นแรกของชีวิตกันเลยทีเดียว ไม่ต้องคาดเดาอะไรในเนื้อหานิยายกันเลยค่ะ เปิดมาปุ๊บ พระเอกที่ไม่ชอบหน้านางเอก แต่นางเอกรักเขาและไม่สนใจว่าเขาจะไม่ชอบหน้าเธอ ตื้อเท่านั้นที่ครองโลก ซึ่งพระเอกเองก็ไม่ใช่ว่าเกลียดนางเอกประเภทว่าหล่อนไปทำคนรักตาย พิการ ครอบครัวเธอโกงสมบัติบ้านเขา หรือเหตุชิงชังประเภทนั้น และเนื้อเรื่องก็บอกเลยว่า มันเข้าทำนองไปตีความคำพูดกันเอาเอง สไตล์ละครไทย (ก็หล่อนอ่านนิยายไทยนี้แม่คุณ) ฟังประโยคเดียว ไม่ฟังให้จบ คิดวิเคราะห์เอง จากรักก็เปลี่ยนไป ยิ่งนางเอกตื้อ เราก็รู้เลยว่าพระเอกต้องวางแผนอะไรต่อไป เพื่อจะสลัดนางเอกให้พ้นจากชีวิต
ซึ่งมันก็จริงค่ะ ยิ่งอ่านไปก็รู้สึกว่า ถ้าฉันเดาหวยได้ออกเป๊ะขนาดนี้คงดีซินะ มาเป็นนิยายสูตรสำเร็จมากเลยค่ะ พระเอกต้องมุกนี้ ยิ่งร่วมมือกับแฟนเก่าด้วยแล้ว คงใช้แผนการแนวนี้ อะไรจะทำให้นางเอกเจ็บได้เท่ากับการกระทำที่ให้ความสำคัญกับทุกคนยกเว้นเธอ ตอกย้ำว่าเธอมันไม่ใช่คนสำคัญในชีวิตฉัน เท่ากับแบบนี้อีกแล้วคงไม่มี และเมื่อนางเอกออกปากว่าจะไปจากพระเอกไม่กลับมาอีก เป๊ะสุดๆ พระเอกต้องรู้ความจริง คราวนี้ต้องไปตามง้อ ตามไล่บ้าง สลับกับที่เข้าใจผิดมาหลายปี
คือมันก็เป็นนิยายแนวจี๊ดใจเล็กๆ ประเภทความเข้าใจผิดที่มาจากการตีความฝ่ายเดียว ฟังไม่ได้ศัพท์จับไปกระเดียดของพระเอกล้วนๆ เรียกว่าช่วงแรกจนถึงเกือบจบเรื่อง พระเอกจัดไว้ในข่ายที่เรียกว่าใช้วาจาบาดใจนางเอกตลอดเวลา แบบที่เรียกว่าไม่รู้หรือว่าฉันไม่ชอบเธอ รังเกียจเธอ ไม่อยากเห็นเธอใกล้ๆ ความน่ารักที่คนอ่านเห็นจะไม่ค่อยมี แม้ว่าเขาจะเป็นพวกหึงเงียบๆ แบบที่ทุกคนรู้แต่เขาไม่ยอมรับ จนเราอาจจะสงสัยว่านางเอกไปเห็นดีเห็นงามอะไรในตัวผู้ชายที่ไม่น่ารักคนนี้ คือต้องทำใจนะคะว่า ช่วงเวลาแสนดีของพระเอก มันเป็นช่วงที่ไม่มีในนิยาย มันคือความทรงจำที่ดีของเธอ จนมันเป็นความรัก หรือบางที่ก็มองว่านางเอกที่ทนทานต่อแรงเสียดทานสูงมากๆ เขาจะแสดงออกยังไง ศรีทนได้เพราะรักเสมอ จนบางทีก็รู้สึกเลยว่ารักนี้มีแต่ความทุกข์ล้วนๆ หวานอมขมกลืน ไม่รักวันนี้ จะพยายามเอารักกลับคืนมาให้ได้ สงสารปนอยากจะบอกว่าให้นางเอกหันมารักตัวเองให้มากกว่านี้จะดีกว่าไหมคะ ทุ่มเทให้เขาเหลือเกิน ถ้าไม่บังเอิญพระเอกมันจะมาเข้าใจถูกทีหลัง นางเอกก็ขาดทุนกับความรักย่อยยับ
เนื้อหานิยายไม่ตื่นเต้นเร้าใจ อย่างที่บอกว่ามันเป็นพล็อตธรรมดามากที่สุดค่ะ ไม่มีมุกใหม่ ไม่ชวนให้ลุ้น อ่านบทแรกเจอการประทะอารมณ์กันระหว่างพระเอกนางเอก รู้ไปจนการผลักไสนางเอก พระเอกโดนเอาคืน มาเป็นฉากๆเลยทีเดียวตามขนบนิยายสไตล์นี้ คือถ้าอยากระทึกใจเรื่องอาจจะไม่ใช่เลยนะคะ นางเอกวิ่งไล่ช่วงแรก เดี๋ยวถึงคิวพระเอกบ้างล่ะ พอดำเนินเรื่องมาตามขั้นตอนปุ๊บฉากต่อไปลอยมารอแล้วค่ะ
คนที่ไม่เข้าใจความรักแบบฟีน่าสักเท่าไร อ่านไปถามว่าซาบซึ้งกับความรักที่นางเอกทุ่มเทให้พระเอกหรือเปล่า ตอบว่าไม่ค่ะ คงเพราะเราด้านชา เย็นชาและสอนให้รักตัวเองก่อนรักคนอื่นแบบทุ่มเทหมดใจ ถ้าคนนั้นไม่ใช่พ่อแม่ของเรา คนถัดไปที่เราจะรักคือตัวเรา เหตุผลในเรื่องมันก็พอจะใช่ที่ว่าเขาคือคนช่วยชีวิตเธอไว้ จนมันเปลี่ยนจากความสำนึกบุญคุณมาเป็นรัก แต่บางครั้งก็รู้สึกว่ามันงมงายมากที่จะดันทุรังฝืนใจคนที่เมื่อก่อนรักเธอ แต่ตอนนี้เขาไม่รัก คือพยายามแรกๆก็พอเข้าใจ แต่นานๆ ไป มันคือการตื้อเกินไป ดีที่โจทย์เรื่องคือว่าพระเอกมีใจรักแต่เข้าใจผิด ถ้าไม่รักนี้มันจะเป็นความรู้สึกว่านางเอกรักตัวเองและคนที่รักเธอน้อยมาก มากจนคิดแต่จะเอาชนะอย่างเดียวจริงๆ ได้แต่ตัวเขามาแต่ใจไม่ได้ มันจะมีค่าอะไร ส่วนหนึ่งมันก็มาจากมุมมองของส่วนตัวด้วยนะคะ ที่เราจะศรัทธาคนที่เคารพในตัวเองก่อน ความรักที่ให้นิยามว่าเพื่อคนอื่นจนลืมรักตัวเอง เป็นสิ่งที่ฟีน่าไม่ได้ปลื้มแล้ว แต่บางทีมันอาจจะน่าสนใจกว่านี้ถ้ามุกหรือพล็อตของเรื่องมันมีความแปลกใหม่ หักมุม หักมุก แต่พอมาอยู่ในพล็อตเดิมๆ มันเลยทำให้เรื่องไม่มีมิติอะไรที่น่าสนใจ เร้าใจ ลุ้น อย่างที่บอกว่ามันเหมือนสูตรสำเร็จ ฉีกซอง ต้มน้ำร้อน รอให้สุก กินได้ จบเรื่อง เมื่อพระเอกเข้าใจผิด ก็ต้องสำนึกผิด ถึงเวลาง้อบ้างล่ะ
ไม่ใช่แค่มุกความเข้าใจผิด มุกผลักไสนางเอกตั้งแต่รอบแรก จนมุกสุดท้ายก็เรียกว่าพอเห็นหน้าตัวแฟนเก่าพระเอก มันต้องแบบนี้ สถานการณ์ไปในทางนั้น ต้องใช้แผนนี้ชัวร์ แล้วมันก็จริงค่ะ คือไม่อยากสปอยส์ว่าแผนอะไร แต่ลองอ่านแล้วจะรู้เลยค่ะว่าทำแบบนั้น เป็นระเบียบแบบแผนมาก ถูกต้องตามหลักสูตร จะดีหน่อยก็ตรงที่ว่าพระเอกไม่ใช่ไม่รู้ทันแฟนเก่าว่าต้องการอะไรจากเขา และเขาตัดขาดอย่างสิ้นเชิง ไม่มีลังเลสองใจ ก็เลยไม่เกิดภาวะที่เรียก ครบสูตรเกินความจำเป็นค่ะ ตัดความโลเลทิ้งได้อย่างหนึ่งนะคะ แต่นอกนั้นอย่างที่บ่นๆไปนั่นเองค่ะ
เป็นนิยายที่เรียกว่าบางเบา ไม่มีการพลิก การบิดมุกหรือใส่วาระซ่อนเร้นให้เราออกปากว่าหลอกเราได้สนิทใจ เรื่องดำเนินไปตามขนบนิยายประเภทนี้สุดๆค่ะ ดังนั้นคนที่ค่อนข้างเรื่องมาก มีความต้องการยุบยับแบบฟีน่าออกปากได้เลยว่า ก็อ่านจนจบเรื่อง แต่เป็นนิยายแนวโมโนโทนมากไปนิดหนึ่ง คือราบๆ เรียบๆ อ่านได้เรื่อยๆ ไม่ต้องลุ้น เพราะเดาได้หมดตั้งแต่แรก เหมือนนิยายยุคที่หัดอ่านเมื่อสมัยเด็กๆค่ะ เหมือนชีวิตนี้จากจุดสูงสุดคืนสู่สามัญวิสัยในเนื้อหาการอ่านนิยายเลยทีเดียว
พระเอกไม่ได้เลวร้ายแต่เข้าทำนองพระเอกที่แปรความไปเอง ยังไม่มีอะไรให้ชวนกรี๊ด ฝันหวาน บิดหมอน ริษยานางเอกว่าได้ชายคนนี้ไปครอบครอง พอๆกับนางเอกที่ฟีน่าเองก็ไม่เข้าใจในความรักของเธอคือฝังใจจนก็ยังสงสัยว่ารักหรือแค่เห็นเขาเป็นฮีโร่ รักจนยอมทุกอย่าง จนเหมือนจะลืมรักตัวเองไปชั่วขณะ รวมๆแล้วก็เลยไม่ซาบซึ้งใจกับเรื่องนี้เท่าไรค่ะ ประเด็นทั้งหมดที่ทำให้เรื่องนี้เฉยๆ ไม่ถึงกับไม่แนว ก็คือความธรรมดามากที่สุดของนิยายค่ะ แนวนี้เจอมาบ่อยและเจอมาตั้งแต่อ่านนิยายแรกๆ ทำให้ไม่ได้อยากอ่านต่อ ฟินต่อกับมันมากนัก ถ้ามีมุกเพิ่มเติมไปจากมุกพื้นฐานอาจจะทำให้เรื่องมีสีสันขึ้นนะคะ แต่เรื่องนี้ยังไม่มี ทำให้เนื้อเรื่องจืดชืดค่อนข้างสำหรับฟีน่านะคะ คนที่ไปมีความหลากหลายของเนื้อหาไปอยู่ที่คู่รองเสีย ถึงแม้ว่าก็เดาเรื่องได้อีกก็ตามที แต่ยังพอมีอะไรตื่นเต้นขึ้นมาว่าจะจบแบบขนบหรือแหกขนบ แต่เราก็ดันเดาไปทางนิยายเป็นอะไรที่พาฝันสุดๆ ก็คงไว้ซึ่งหนทางในอุดมคติเหมือนเดิมเปี๊ยบไม่มีผิดเพี้ยนเลยแม้แต่น้อยทั้งคู่หลักและคู่รอง