เธอเหมือนนางฟ้าตกสวรรค์ จากทุกอย่างที่เพียบพร้อม ณ ตอนนี้การเตไม่เหลืออะไรอีกแล้ว มารดาผู้รักเธอที่สุดจากไปพร้อมความสูญเสียอันยิ่งใหญ่ ทิ้งไว้เพียงหนี้สินก้อนใหญ่ และผู้ชายที่เธอคิดจะฝากชีวิตไว้ให้ก็หักหลังการเตได้อย่างเลือดเย็น ทุกข์ที่ผ่านเข้ามาช่างมากมายยิ่งนัก การเตอาจจะตรอมตรมอยู่กับมัน แต่เธอจะไม่ยอมให้อุปสรรคและความเจ็บปวดใดๆทำร้ายเธอได้ หากทุกอย่างก็มีข้อยกเว้น เมื่อเจ้าหนี้ของเธอชื่อพาณาสน์ ผู้ชายที่ฝากความหลังให้เธอ จนอยากหลีกให้ไกลจากเขา
เมื่อเป็นหนี้ก็ย่อมชดใช้ ไม่มีข้อยกเว้นใดๆ และเมื่อลูกหนี้ของพาณาสน์ที่ชื่อการเตด้วยแล้ว เขายิ่งต้องทำให้เธอได้รู้ว่าการเป็นหนี้ของเขา ต้องชดใช้ด้วยสิ่งใด เปล่าเลย ไม่ใช่ด้วยร่างกายหรือความสาวบริสุทธิ์ หากคือความเป็นมนุษย์ที่ต้องยืนหยัดด้วยความเข้มแข็ง แม้ว่าวิธีของเขาจะเย็นชาและหนักหนาสักเพียงใด แต่เมื่อเกิดมาเป็นลูกหนี้ของพาณาสน์ การเตต้องทนได้
ความเสียใจไม่มีค่าอันใด หากเธออยากได้การยอมรับจากทุกคนรวมทั้งพาณาสน์ โลกที่งดงาม สมบูรณ์แบบ พรั่งพร้อมที่เธอเคยรับรู้ไม่เหลืออีกแล้ว จากนางหงส์ที่เคยเฉิดโฉยท่ามกลางแสงไฟ บัดนี้การเตเปลี่ยนสภาพมาเป็นเพียงสาวโรงงาน จะลำบากยากเข็ญเพียงใด การเตทนได้เสมอ ยกเว้นเพียงอย่างเดียวเท่านั้นคือพาณาสน์ เพราะอะไรเขาถึงต้องคอยกลั่นแกล้งเธอร่ำไป
เปล่าเลย ทุกอย่างไม่ใช่การความสนุกที่พาณาสน์ได้รับเมื่อได้เห็นความทุกข์ของการเต หากแต่เขากำลังสอนให้เธอได้รับรู้ความจริง และเมื่อหมดเวลาที่จะกลั่นแกล้งการเต ก็ถึงเวลาที่เขาจะทำทุกอย่างให้กลับสู่สิ่งที่ควรเป็น หลายปีที่ผ่านมาความรู้สึกผิดและความรู้สึกที่แท้จริงก็ควรจะเปิดเผยต่อผู้หญิงที่เขาเฝ้ารอคอยมาเนิ่นนาน การเต
เพียงชั่วข้ามคืน ดั่งตื่นจากฝันอันโหดร้าย อดีตที่ผลักไสให้เธอและพาณาสน์ต้องจากกันไปผ่านพ้นไปแล้ว ผู้ชายที่เอาแต่ใจและใจร้ายคนนั้นไม่มีอีกต่อไป ความรักที่เคยผิดที่ ผิดทาง ผิดคน ได้กลับมาสู่หนทางที่เคยเป็น เรื่องราวมากมายที่การเตไม่เคยรู้ว่า แท้จริง เบื้องหลังชีวิตของเธอ ทั้งสุขและทุกข์ มีพาณาสน์อยู่เคียงข้างไม่เคยห่าง
เมื่อก่อนนั้น เขาได้ปล่อยหัวใจตัวเองให้โบยบินออกไปห่างตาและห่างใจ แต่บัดนี้ เมื่อการเตอยู่ตรงนี้แล้ว เขาจะทำทุกอย่างไม่ให้การเตจากไปไหนอีกแล้ว ความรักของพาณาสน์คือทำทุกอย่างให้การเตมีแต่ความสุข ให้เธอรู้ว่าไม่มีผู้ชายคนไหน จะดีกับเธอ และรักเธอได้เท่าเขาอีกแล้ว เพราะเธอคือการเต หญิงอันเป็นที่รักของพาณาสน์เพียงคนเดียว
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 264 คน [
ว่าด้วยเรื่องของนางเอกที่เป็นหงส์ปีกหัก ทุกอย่างที่สมบูรณ์แบบกลับไม่เหลืออะไรเลย แม่ตาย ทิ้งหนี้มหาศาลไว้ให้เธอ คนรักก็ตีจาก แต่เจ็บจากผู้ชายแย่ๆ ไม่ปวดใจเท่าคนที่รักเธอทอดทิ้งเธอไว้คนเดียว หนี้สินที่ต้องแบกรับ นางเอกจะไม่ยอมให้ใครตราหน้าแม่ของเธอได้ หากแต่เจ้าหนี้ที่เธอไม่อยากจะยุ่งเกี่ยวด้วยนี้ล่ะ แต่เมื่อพระเอกคือคนเดียวที่จะพลิกทุกอย่างในชีวิตเธอได้ นางเอกก็ต้องทน จากนักแสดงบรอดเวย์ ผันตัวเองมาเป็นสาวโรงงานแบบเต็มขั้น นางเอกจะได้ลิ้มรสชาติของการทำงานเหนื่อยสายตัวแทบขาด ซ้ำร้าย ยังเหมือนถูกพระเอกแกล้งนิดๆ ด้วยซ้ำไป แต่จริงๆแล้วไม่ใช่เลย เป็นเพราะพระเอกอยากให้นางเอกได้เข้าใจงานและไม่ให้นางเอกไปไหนห่างตัวเขาอีก หากเมื่อความเข้าใจต่างๆ ได้รับการแก้ไข ความรู้สึกที่ควรจะได้เปิดเผยมานานก็ไม่ใช่ว่าจะราบรื่น เมื่อคุณแม่สามีไม่ปลื้มว่าที่ลูกสะใภ้สักเท่าไร แต่กำแพงที่ตั้งไว้ก็ไม่ได้แน่นหนาอะไรนัก สุดท้ายแล้ว อุปสรรคจากผู้ใหญ่ คนรักเก่าของนางเอก และผู้หญิงที่มุ่งมั่นจะชนะใจพระเอกก็ต้องพ่ายแพ้ไปเสียหมด ตามประสานิยายแอลลี่
เหมือนที่บอกข้างต้นนั่นล่ะว่านี้คือนิยายแอลลี่ คุณไม่ต้องห่วงเรื่องกินหญ้าต่างข้าวของพระเอกทั้งหลาย ยังไงก็ยังคงคอนเซ็ปต์ เป็นนางเอกแอลลี่ดีที่สุด พระเอกเขารักแบบไม่แคร์ใคร เรื่องนี้ก็ไม่ต่างกัน ช่วงแรกๆ จะเหมือนเจ้าหนี้ใจหิน หากแต่ความจริงพระเอกแค่อยากเก็บนางเอกไว้ใกล้ๆตัวและอยากจะให้นางเอกได้เข้าใจงาน แต่เมื่อได้สารภาพรักกันไปแล้ว สบายใจหายห่วงได้ พระเอกเขาจะรัก ทนุถนอม สรรหาแต่เรื่องดีเลิศให้นางเอก ใครจะใส่ไฟ นินทา หาเรื่องเข้าใจผิดให้นางเอก อย่าหวังว่าพระเอกจะเชื่อหรือสนใจ ประมาณว่าแก/หล่อนเป็นใคร ปกป้องได้ตลอดเวลา แม่ไม่ค่อยจะยอมรับนางเอกก็พยายามหาทางให้แม่ยอมรับนางเอกจนได้ รู้จักส่งเสริมว่านางเอกแท้จริงเก่งกาจในเรื่องอะไร ไม่มีขัดขวาง เข้าหลักสูตรของพระเอกเค้านั่นล่ะค่า
ส่วนนางเอก แม้ต้นเรื่องจะระทมตรมน้ำตา อาบเหงื่อต่างน้ำกันไปบ้าง แต่นางเอกก็ยังเป็นพวกโชคดีมีพระเอกคอยรอรัก เป็นคนเด็ดขาด เมื่อตัดรักแล้วก็ตัดแบบไม่เหลือเยื่อใยใดๆอีกแล้ว และที่ชอบมากคือ รู้จักฝากเนื้อฝากตัวกับแม่สามี เจอแบบนี้เข้าไป แม่สามีไม่อ่อนให้ก็คงจะใจดำไปนิดล่ะ
มาตรฐานนิยายแอลนั่นคืออะไร คือนิยายที่พระเอกมันบ้ารักนางเอกค่ะ ประมาณนั่นเลยจริงๆค่ะ ไม่ต้องกลัวว่าแม้เล่มนี้จะเป็นแนวหนี้ที่แม่ทิ้งไว้ หากพระเอกเป็นเจ้าหนี้ที่ไม่ได้กะเอาตัวนางเอกมาขัดดอก แต่จะเอามาทำเมียรักจริงๆ ก็เลยไม่กลัวว่าจะพระเอกจะงี่เง่าให้รำคาญใจ แท้จริง พระเอกน่ะเขารักนางเอกมาตั้งแต่นางเอกยังเป็นเด็กสาวอายุสิบเจ็ดด้วยซ้ำไปแต่ว่ามีเหตุให้จากกันไป กลับมาเจอกันคราวนี้ ไม่มีทางแล้วที่เขาจะปล่อยเธอไป ช่วงแรกพระเอกอาจจะเป็นพวกปากร้าย และค่อนข้างจะเหมือนเจ้าหนี้ใจร้ายไปบ้าง แต่ลึกๆคือความห่วงใยนางเอกเสมอมา
จะว่าไปนอกจากรักแล้ว พระเอกก็ยังเป็นคนช่างแกล้งอีกต่างหาก อย่างฉากที่แกล้งนางเอกให้บึ่งรถจากกรุงเทพกลับไปที่บ้าน เพียงเพื่อเอาขนมกับอาหารไปให้พระเอกตามคำสั่งเนี่ย เรียกว่าแกล้งกันชัดๆ เป็นฟีน่าไม่มีทางหรอกที่จะทำ อ๊าย คนกำลังจะได้กินของอร่อยกับเพื่อน แต่ต้องไปเอาของให้คุณชายท่าน งานนี้ไม่งอนล่ะก็แปลก แต่มันก็ดูน่ารักกุ๊กกิ๊กดีค่ะ
แต่จะว่าไป การได้เห็นพระเอกแกล้งนางเอกจนนางเอกงอนก็เป็นฉากที่น่ารักดีนะคะ เหมือนๆกับความหน้าด้านของพระเอกที่เข้ามาทำเหมือนบ้านนางเอกคือบ้านตัวเอง มากินข้าว นั่งดูบอล ไม่ยอมไปไหน ถ้าเป็นฟีน่าก็คงจะคิดเข้าข้างตัวเองไปแล้วค่ะ ทำประหนึ่งเราเป็นแฟนกันไปได้ แต่ก็น่ารักดีนะคะ การกระทำแบบนี้ก็เหมือนบอกใบ้นางเอกกลายๆว่า ระหว่างเราสองคนมีอะไรมากกว่านั่น เราไม่ใช่แค่เจ้าหนี้กับลูกหนี้ธรรมดา
ในจุดที่ชอบอีกอย่างคือแม่พระเอก ถึงแม้ว่าจะเป็นคนที่ไม่ชอบผู้หญิงทุกคนที่เข้าใกล้พระเอก ประเภทแม่สามีตามละครหลังข่าว หากสิ่งที่แตกต่างไปก็คือ แม่พระเอกไม่ใช่พวกเชื่อตัวอิจฉาแบบไม่ลืมหูลืมตา ไม่ได้เอาแต่คิดว่ายัยตัวร้ายมันดีเลิศประเสริฐศรี ทั้งๆที่เห็นๆอยู่ว่าหล่อนนิสัยแย่ยิ่งกว่านางเอก แม่พระเอกแค่หวงลูกชายตัวเอง กลัวลูกชายจะไปรักเมียมากกว่าแม่ แต่ก็ยังเป็นแม่ที่ดี แม้จะไม่ได้รักใคร่นางเอกแต่แรก หากก็ไม่รังเกียจ รังแก เอานางอิจฉาเข้าบ้านมาช่วยกันรุมลูกสะใภ้ตัวเอง มีความคิดแบบผู้ใหญ่ค่ะ ยิ่งหลังๆ ก็ช่วยปกป้องและส่งเสริมลูกสะใภ้ของตัวเองอีกต่างหาก
แน่นอนในเรื่องย่อมต้องมีตัวร้าย ซึ่งตัวร้ายของแอลจะเป็นประเภท มองเห็นก็รู้เลยว่าหล่อนและเขาต้องเป็นตัวร้ายพันเปอร์เซ็นต์ ตัวร้ายแบบแอล ยืนหยัดการเป็นตัวร้ายแบบนางอิจฉาละครหลังข่าวมาก หล่อนจะมั่นใจว่าหล่อนดี สวย เริ่ดกว่าใครในสามโลก ว่าที่แม่สามีถือหาง(ตรงไหน) ส่วนฝ่ายชายก็ประเภท เข้าข้างตัวเองว่านางเอกไม่มีวันเลิกรักเขา สมควรจริงๆ คู่นี้ บ้าพอๆกัน แต่ดีกรีฝ่ายชายคงสู้ฝ่ายหญิงไม่ได้ค่ะ อ่านแล้วรู้เลยว่าหล่อนชักจิตแล้ว เห็นได้ชัดแล้วตอนเอาชฎามาใส่ แหม ประหนึ่งหล่อนเป็นเลดี้กาก้า ตอนมาเล่นคอนเสิร์ตเมืองไทย แต่หล่อนและเขาจะบ้า จะเพี้ยน จะมารยาสาไถ ใส่ความนางเอกแค่ไหน ก็ไม่ได้ระคายผิวนางเอก เพราะมีพระเอกนี้ล่ะคอยปกป้อง สบายหายห่วง อ่านๆไปเลยสงสารตัวร้ายแทนค่ะ
อ่านนิยายแอลมาทุกเล่ม ก็สังเกตได้เลยว่าพระเอกของแอลจะมาในรูปแบบพระเอกขี่ม้าขาว มาช่วยเหลือโอบอุ้มนางเอกในยามไม่เหลือใคร สิ้นไร้ไม้ตอก พระเอกเล่มนี้ก็ไม่ต่างกัน คล้ายกับหลายเรื่อง อย่างเช่นอ้อมใจตุลย์ แต่มันก็คงง่ายที่จะทำให้เห็นว่า การมีเขาอยู่เคียงข้างน่ะมันดีแค่ไหน สบายใจหายห่วง เพียงแต่รู้สึกว่าพล็อตแนวนี้นิยายแอลมีมากจริงๆ
สังคมในเรื่องราว ถือว่าใกล้ตัวฟีน่าค่ะ แม้จะไม่ทำงานโรงงานใหญ่ แต่ก็ทำให้เรานั่งหัวเราะหลายฉาก ประเภท เนี่ยล่ะชีวิตฉัน ชะตากรรมของพวกบัญชีที่ต้องมีตารางการทำงานต้นเดือนเช่นไร หัวฟูเหมือนนางเอกยังไงยังงั้นกันเชียวค่ะ
หากแต่สิ่งหนึ่งที่อาจจะรู้สึกแปลกๆ ก็คือนางเอกอกหัก รักสลายมาจากแฟนเก่า เธอน่าจะเข็ดๆความรัก แต่ไฉนเลยจึงเปิดใจกับพระเอกรวดเร็วไปนิด หรือจะเพราะความรู้สึกที่เกิดขึ้น มันมีตะกอนค้างเก่ามาจากรักแรกพบระหว่างกัน ทำให้มันง่ายขึ้นในการจะยอมรับว่าที่ผ่านมา พระเอกเอาใจใส่เธอมากกว่าคำว่าลูกหนี้ หากแต่ไม่กล้าเข้าข้างตัวเองมากไป เมื่อพระเอกมาบอกรักเลยตัดสินใจง่ายขึ้นว่าต่อจะเป็นเช่นไร
ประเด็นต่อมาคือ เรื่องฝันเฟื่องของคุณมะปราง เธอลงในเฟซบุ๊คส์ใช่ไหมค่ะ แต่ทำไมกลับกลายว่า มันเป็นหัวข้อสนทนากันทั่วไปทั้งในโรงงาน จังหวัด ลามไปถึงเข้าหูแฟนเก่านางเอกได้ คือมันก็เป็นไปได้ที่มันจะเป็นเรื่องโด่งดัง เราเคยเห็นกันแล้วว่ามีพวกหัวข้ออะไรเด็ดๆ เป็นเรื่องดังมาให้วิจารณ์กันมากมาย แต่ส่วนใหญ่มันจะเริ่มมาจากสื่ออย่างข่าวบันเทิงอะไรแบบนั้นมาเล่นกัน แต่นี้มันเหมือนนิยายรักของสาวคนหนึ่งที่ฝันเฟื่องในโรงงาน ถ้ามันจะดังในโรงงานนั้นๆก็ยังพอเข้าใจได้ หรือดังในจังหวัดก็พอไหว สังคมต่างจังหวัดมันแคบ แต่ขนาดที่เมียของแฟนเก่านางเอกอยู่กรุงเทพแล้วยังรู้ว่านางเอกโดนด่าในเฟซบุ๊คส์เนี่ยมันแปลกๆค่ะ โรงงานที่นางเอกทำงานก็ไม่ได้อยู่ที่กรุงเทพอีกด้วย อ่ะ ให้เหตุผลประกอบว่า หล่อนคงจะจับตามองนางเอกอยู่ว่ามีข่าวค(ร)าว อะไรบ้าง จะบอกว่าค้นหาเจอในgoogle ก็คงไม่ขึ้นมาอยู่ช่วงแรกๆสักเท่าไร ตรงจุดนี้ฟีน่ายังไม่ค่อยเชื่อสักเท่าไร
แต่ทั้งหมดโดยรวมแล้ว เรื่องนี้สำหรับฟีน่าก็สนุกดีค่ะ เพราะฟีน่าเป็นคนชอบพระเอกแนวรู้ใจตัวเอง อาจจะไม่ได้ประเภทแสนดีตั้งแต่แรกที่เรากลับมาเจอหน้ากันใหม่ก็ตามที แต่พระเอกเป็นพวกปิดทองหลังพระ แอบดูแลมาตลอด ความรู้สึกที่แท้จริงอาจจะไม่แสดงออกมาก แต่มาในรูปของการแสนให้นางเอกเข้มแข็ง ย่อมดีกว่าให้นางเอกอ่อนปวกเปียก แบบนี้ไว้ใจได้ว่า ต่อให้พระเอกเป็นอะไรไป นางเอกก็ดูแลโรงงานแทนเขาได้ อาจจะไม่ดีเท่า หากก็ไม่ได้เข้าข่ายเหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ
ส่วนความหวาน ช่วงแรกๆจะไม่ค่อยมีค่ะ เพราะเป็นช่วงที่นางเอกทำงานคลุกฝุ่นมากกว่า จะมาช่วงกลางๆ เรื่องหน่อยถึงจะเริ่มมานะคะ หากแต่รู้สึกไปเองว่าความหวานยังไม่สะใจเท่าที่ควร
แต่เรื่องนี้ขอแซวหน่อยเหอะ ปกติงานแอลเขาจะขายนิยายเก่า ซึ่งเล่มนี้ขายไม่ครบอีกเช่นกัน อิๆๆ ขาดไปหลายเล่มอยู่เชียวล่ะ แต่งวดนี้เธอเล่นขายนิยายเล่มในอนาคต ใครที่ค้างคาใจ ว่าคุณเพชราเขาไปท้องกับใคร เมื่อไร งานนี้คนสงสัย รออ่านเล่มหน้านะคะ ใครอยากอ่านไวๆ ไปเร่งคนเขียนกันเองนะคะ