ยอดรักราวิน ลินอลิน
ต่อให้ถูกตราหน้าว่าเห็นแก่เงินเกวลินก็ไม่สนใจเมื่อการยอมแต่งงานกับคนที่อายุมากกว่าเธอเป็นรอบอย่างราวินจะทำให้เธอหลุดพ้นจากขุมนรกที่เธออยู่และเมื่อเจ้าบ่าวที่เธอจำต้องใช้ชีวิตภายใต้เงื่อนไขพิเศษก็คือราวินผู้ชายที่เกวลินทั้งรักและเทิดทูนคนนี้ เธอก็จะบอกตัวเองว่า ศรีทนได้ แต่สิ่งหนึ่งที่เป็นยอดปณิธานในการขายตัวมาแต่งงานก็คือทำยังไงก็ได้ที่จะทำให้ราวินรักเธอจริงๆ
นี้เป็นเรื่องที่บ้าบอ โง่เง่างมงายที่สุดเท่าที่ราวินเคยต้องประสบมาแค่เพียงเขาไม่ยินดียินร้ายกับคำว่าแต่งงานมีครอบครัวย่าของเขาถึงกับต้องวางแผนต้อนเขาเข้าสู่ประตูวิวาห์ซ้ำร้ายเจ้าสาวก็ยังเป็นแค่เด็กสาวอายุสิบแปดเป็นแม่ตัวแสบยอดยุ่งที่เขาไม่เคยคิดจะเฉียดใกล้ หากเมื่อราวินทำอะไรไม่ได้เขาก็ต้องก้มหน้ารับสภาพถูกจับคลุมถุงชน
การเลือกจะแต่งงานกับราวินมันไม่ใช่เรื่องง่ายเกวลินรู้ดีไม่ว่าราวินจะทำอะไรมันก็เล็กน้อยกว่าที่เธอต้องผจญมาตลอดชีวิตหากแต่ทำไมกันทั้งที่พร่ำบอกตัวเองว่าทนได้ความจริงไม่เป็นเช่นนั้นเลยเกวลินไม่อยากรับรู้ว่าราวินเฝ้ารอเวลาผลักไสเธอออกจากชีวิตเขาสักเพียงใดหรือว่าความดีที่ทำลงไปทุกอย่างจะไม่มีวันเบ่งบานในหัวใจของราวินเลยแม้แต่น้อย
เมื่อความลับที่เจ็บปวดของเกวลินเปิดเผยสายตาที่มืดบอดและมองเกวลินอย่างอคติตลอดมาก็เปลี่ยนไปเขาเริ่มเข้าใจว่าทำไมเกวลินจึงต้องทำแบบนี้ เลือกเส้นทางที่ไม่เหมาะสมกับเด็กสาววัยสิบแปดเช่นเธอแต่อีกเช่นกันราวินก็ไม่อาจทำตัวเป็นผู้ชายแสนดีได้ เขาเสพติดการมีเกวลินเสียแล้ว และตอนนี้เขาก็เริ่มยอมรับว่าบางทีการคลุมถุงชนไม่ใช่เรื่องแย่ที่สุดในชีวิตแต่มันคือเรื่องที่ดีที่สุด
สำหรับเกวลินไม่ปรารถนาอะไรมากไปกว่าความรักจากราวินแล้วเธอก็ทำสำเร็จหากโชคชะตาก็โหดร้ายยิ่งนัก เมื่อความสุขมักไม่ยืนยาวอุปสรรคระลอกใหญ่ก็ถาโถมเข้ามาพร้อมกับความจริงที่เกวลินต้องเจ็บช้ำกับมันมาตลอดชีวิตแต่เธอก็ไม่อาจยอมแพ้ได้ เธอไม่ได้ต่อสู้อย่างโดดเดี่ยวแต่เพราะเธอมีราวินเป็นจุดมุ่งหมายในชีวิต เมื่อเธอได้ความรักจากราวินมาเธอก็จะจับมือและเคียงข้างเขา
ถ้าราวินคิดว่าการได้รักเกวลินเป็นความสุขที่สุดก็คงยังไม่พอกับความรู้สึกตอนนี้ เธอคือเพชรที่งดงามที่สุดแม้จะเปราะเปื้อนสักเพียงใด แต่ประกายของความเป็นเพชรก็ไม่มีอะไรจะกลบแสงได้ตอนนี้เธอไม่ใช่แค่เป็นคนที่เขารัก แต่เธอคือคู่ชีวิต เป็นภรรยาเป็นทุกอย่างในทุกความหมาย ราวินยอมรับว่าความรักของเขาเห็นแก่ตัวแต่ผิดด้วยหรือที่เขาไม่ได้อยากให้เกวลินเป็นใครนอกจากยอดรักของราวิน
หลังจากเคยรีวิวผลงานของลินอลินไปสองเล่มเรื่องแล้วอย่างใจก้องรักและดรุณีเล่ห์รัก ผลงานเล่มที่สามที่คงคอนเซ็ปต์กินเด็กก็มาใหม่ค่ะ ยอดรักราวินเป็นเล่มต่อของใจก้องรัก ที่ตอนท้ายเรื่องนั้นเราเห็นแล้วว่าราวินจะต้องคู่กับใคร ไอ้ตัวยุ่งที่เขาไม่คิดว่าหัวขโมยตัวจ้อยที่เขาบังเอิญเจอและให้โอกาสกลับตัวใหม่คนนั้นจะทำให้เขาเจ็บแสบยิ่งกว่าการมาขโมยของ เพราะเธอดันเป็นเจ้าสาวที่ปู่กับย่าเลือกมาบังคับให้เขาแต่งงานด้วย ไอ้ครั้นจะไม่ยอมแต่งงาน สิ่งที่เขาอุตส่าห์ลงมือทำมาตลอดก็จะกลายเป็นของคนอื่นไป กัดฟันทนๆ แต่งงานกันไปแค่ปีเดียว เดี๋ยวมันก็ผ่านไป เสร็จแล้วค่อยหย่าก็ยังทัน แต่ราวินไม่รู้เลยว่าไอ้ตัวยุ่งของเขาจะวางแผนล้ำลึกกว่านั้น เพราะในสายตาของเธอเขาคือคนที่เธอปักใจ เป็นคนที่ทำให้เธอเปลี่ยนความคิด เปลี่ยนตัวเอง เป้าหมายของเธอคือทำให้เขารัก ทำให้เขาคือบ้านที่อบอุ่นสำหรับเด็กที่ขาดความรักแบบเธอ แต่จู่ๆ คนหนึ่งที่ผลักไส กับอีกคนที่พยายามจะเอาใจและท่องไว้ว่าทนได้ทุกอย่าง ก็ไม่เหมือนเดิม คนที่อยากจะคิดหย่าตลอดกลับเปลี่ยนใจ และขอบคุณการคลุมถุงชนครั้งนี้ หากจะไม่ให้มีอุปสรรคเลยก็ดูจะราบรื่นเกินไป สวรรค์เลยส่งบททดสอบใหญ่มาให้เพื่อทำให้รู้ว่าไอ้ตัวยุ่งของราวินคือคนที่เขาควรดูแลและทนุถนอมเธอจริงๆ
ตอนอ่านใจก้องรัก สำหรับคนที่ชอบนิยายพระเอกอายุมากกว่านางเอกอย่างที่ฟีน่าเป็นก็รู้สึกว่าชอบนะคะ แต่ไม่ถึงกับชอบที่สุด เพราะตอนนั้นเทียบกับดรุณีเล่ห์รักยังชอบมากกว่า เพราะดรุณีฯ มีปมและความดรามาในเรื่องที่มากกว่า สำนวนการเล่าเรื่องก็ดูเป็นการเป็นงานมากกว่า ฟีน่าเป็นคนยุคเก่าที่ชอบนิยายสำนวนเป็นนิยายไม่สวิงสวาย หรือพยายามจะใช้คำแปลกๆ ดังนั้นพอมาถึงเล่มยอดรักราวิน ฟีน่าก็ไม่ได้อะไรมาก ส่วนหนึ่งเพราะเป็นหนังสือทำมือ ก็อาจจะมีอะไรหลุดๆ ไปบ้าง หรือสำนวนแปลกๆ แบบที่ใจก้องรักก็เป็นได้ แต่ถ้าได้ลองอ่านจะรู้ว่า มันไม่ใช่ แต่เพราะอะไรสาวน้อยคนนี้จะทำให้คุณ อึ้ง ทึ่ง เอ๊ยไม่ใช่ ต้องอ่านรีวิวไปนะคะ
แม้ว่าสำนวนจะดูแปลกๆ ไปบ้างแต่ความที่เนื้อเรื่องยอดรักราวินถูกใจมากค่ะ เปิดเรื่องมาราวินก็เป็นสูตรสำเร็จของพระเอกหลายๆ เล่ม หล่อ รวย เจ้าชู้ใช้ผู้หญิงเปลือง ไม่เชื่อในรักแท้ เพราะมีความหลังฝังใจ และอะไรต่างๆ ที่เต็มเปี่ยมไปด้วยคุณสมบัติของพระเอกที่มักจะต้องถูกจับคลุมถุงชน แต่ความต่างที่ทำให้ราวินโดนใจก็คือ แน่นอนว่าเขาไม่ได้แบบว่าเจอหน้านางเอกแล้วหลงรูป หลงโฉม แต่แทบอยากจะบ้าตาย เพราะเจ้าหล่อนเป็นเด็กสาวแค่สิบแปด งานนี้จะคุกหรือเปล่า ความรู้สึกของราวินแม้ว่าจะไม่ชอบสิ่งที่ไอ้ต้วยุ่งทำ (ชอบเรียกนางเอกว่าตัวยุ่งนะคะ เพราะเป็นคำเรียกที่ถือว่าเอ็นดูนางเอกเลยละ) เป็นการทำลายตัวเอง มีอย่างที่ไหนยอมขายตัวมาแต่งงานกับคนอายุมากกว่าเกินรอบแบบเขา ดูจะล้นอย่างใครเทียบไม่ได้ หากราวินก็เป็นคนที่แค่ปากร้ายใจดี เพราะลึกๆแล้วเขาพูดอะไรกับตัวยุ่งเป็นการสั่งสอนไปในตัว จนตัวยุ่งแอบนินทาว่าราวินเป็นมนุษย์พ่อ ชอบเทศนาตลอด เป็นความน่ารักอย่างหนึ่งของราวิน ที่เขาไม่ทำตัวปากคอมีฟาร์มสุนัขหรือประเภทก่นด่านางเอกด้วยถ้อยคำหยาบคายแรงๆ ประเภทแพศยา โสเภณีอะไรทำนองนั้น ฟีน่าไม่ชอบคำพูดแบบนั้นเลย เมื่อราวินไม่ใช่กับตัวยุ่งก็ให้ผ่านแล้ว
ประการต่อมาถึงราวินไม่ได้ชอบตัวยุ่งเลย และนึกอยากจะแกล้งทำร้ายจิตใจ แต่เขาไม่ได้เล่นมุกคลาสสิคประเภทนอนกับคนอื่นเย้ย ไม่ใช่ว่าราวินจะเป็นคนดีแบบว่าคิดได้ไม่ทำทันใด แต่เขาก็คิดได้ต่อมาว่าอย่างน้อยตัวยุ่งก็เป็นเมียตบแต่งที่ปู่ย่าหาให้ เขาก็ต้องให้เกียรติและไว้หน้าเธอบ้าง เป็นสิ่งที่ถูกใจอีกอย่างหนึ่ง ไม่ใช่เอะอะก็เอาแต่หักหน้าเพื่อความสะใจ แบบนี้ไม่ค่อยไหวนะคะ เราเลยมองราวินด้วยสายตาที่ว่าชื่นชอบและอยากให้เขารู้ความจริงไวๆ ว่าตัวยุ่งไม่ใช่เด็กสาวใจแตก หน้าเงินแบบนั้น และเมื่อถึงตอนนั้นมันฟินมากเลยค่ะ
แต่ใช่ว่าเราจะชอบแค่ราวิน ตัวยุ่งอย่างเกวลินนี้ก็เป็นนางเอกที่ชอบมากคนหนึ่งเลยนะคะ เธอไม่ได้เติบโตมาแบบมุมิ (นางเอกในใจก้องรัก) หากต่างกันราวฟ้ากับเหว ดูได้จากตอนที่ราวินถามว่าครอบครัวตัวยุ่งเป็นไง เธอบอกเลยว่ามันต่างกันมาก ยิ่งตอนที่เธอออกปากเล่าเรื่องเลวร้ายในชีวิตจะเห็นว่าเธอเป็นเด็กสาวที่แกร่งมาก มากจนบางทีมันก็ขาดความสมจริงบางประการไป อย่างเช่นสิ่งที่เธอเจอมันเป็นอะไรที่แย่มาก แต่ตัวยุ่งกลับไม่มีปัญหาทางสภาวะด้านจิตใจเลย ดูค่อนข้างแปลกไปสักนิด ถ้าตัวยุ่งมีปมในใจอะไรสักอย่างหนึ่งมันจะดูว่าสมจริงมากขึ้น เพราะเด็กที่ถูกทำร้ายขนาดนั้น ไม่เคยเจอเลยที่ไม่มีปัญหาทางจิต มันเป็นปมที่อยู่ในใจ ซึ่งอาจจะไม่มีถ้ายังมีความรักจากคนเป็นแม่คอยดูแล แต่ตัวยุ่งไม่มีใครเลย การผ่านเรื่องทารุณมาแบบไม่มีด่างดวงเลยค่อนข้างผิดปกติไปสักนิด แต่ยกไว้ว่าเธอเป็นเด็กรู้คิดก็แล้วกันนะคะ แค่ฟีน่าติดมาจากการดูซีรีส์แนวนี้ตลอด เลยรู้สึกติดในใจนิดหนึ่งว่ามันไม่ค่อยสมจริงเท่าไรในด้านสภาวะทางจิต
กลับมาสู่ประเด็นความชอบในตัวยุ่ง แน่นอนว่าตัวยุ่งเป็นเด็กสาวที่แข็งแกร่ง เธอไม่ย่อท้อแต่อะไรสักอย่าง ไม่รักเดี๋ยวจะทำให้รัก เอาใจขนาดนั้นจะไม่ใจอ่อนเลยหรือ เป็นเด็กสาวที่เหมาะกับการเป็นภรรยาของใครสักคนหนึ่งอย่างแท้จริง เธอไม่มีงี่เง่า ฉลาดรู้คิด ไม่ให้ใครมาหลอกง่ายดาย เชื่อมั่นในตัวคนที่เธอรักหมดใจ ไม่ทอดทิ้งเขาแม้ในยามตกระกำลำบากสักแค่ไหน และที่สำคัญในตอนท้ายที่เหมือนว่าเธอจะทำลายอนาคตตัวเอง แต่เธอเลือกคนที่รักมากกว่า สำหรับการอ่านนิยายพาฝันบางทีเราก็ไม่อยากได้อะไรมาก แค่อยากให้คนที่รักกันอยู่ด้วยกันแบบไม่ต้องกังวลถึงเหตุผลอื่นสิ่งที่ตัวยุ่งเลือกก็จัดว่าทำถูกต้องมาก แม้จะแอบเสียดายเล็กน้อยแทนก็ตามที
แน่นอนว่าชอบยอดรักราวินนะคะ ชอบตัวยุ่งนี้ละเป็นหลักเลย เธอไม่เหมือนเด็กสิบแปด แต่เหมือนคนที่อายุมากกว่านี้ คงเพราะต้องปากกัดตีนถีบตลอดเวลา เลยทำให้ตัวยุ่งทำตัวเป็นผู้ใหญ่เกินวัย ความดีชนะทุกเกราะป้องกันจากราวินไปหมด ผู้หญิงที่เขาบอกว่าจะหย่า ผู้หญิงที่ไม่คิดว่าจะรักสุดท้ายก็รักเขาหัวปักหัวปำ แต่ตัวยุ่งน่ารักขนาดนั้น แสนดีปนแสบทรวงแบบนั้น โคแก่แบบราวินหรือจะไม่สนใจเคี้ยวหญ้าอ่อนที่มีสารอาหารครบถ้วนความเป็นเมียชั้นเลิศแบบนั้น ถ้าตาบอดไม่เก็บไว้ข้างตัวนี้ก็ไม่ควรเป็นพระเอกเลยนะคะ
ความน่ารัก ความมุ้งมิ้งนี้มีตลอดเรื่อง ถ้าจะมีน้ำตาก็ไม่ใช่เพราะราวินใจร้าย แกก็ปากร้ายแต่ใจดีกับตัวยุ่งตลอด แต่ร้องไห้เพราะสงสารเรื่องครอบครัวของตัวยุ่งค่ะ นางเอกเจอกับความทุกข์เรื่องนี้มาตั้งแต่เด็ก เลยเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้ตัวยุ่งรักคนแก่กว่าอย่างราวินก็ด้วย และเขาเป็นคนที่ทำให้เธอตาสว่างและเปลี่ยนตัวเองเป็นอีกคน ไม่ถลำลึกไปกว่านี้ โทนเรื่องออกไปทางอิ่มอกอิ่มใจกันมากกว่าค่ะ ลุ้นว่าเมื่อไรโคแก่จะลืมตัวจับหญ้าอ่อนมากินสักที หลังจากนั้นก็ฟิน ก็จิ้นกันไปนะคะ เพราะราวินเขารักตัวยุ่งมาก คนอย่างเขาลงได้รักแล้วรักเลย รักมากด้วย รักเก่า รักแก่จะรีเทิร์นไม่มีประโยชน์อะไร เพราะเมียเขาแสนดีที่สุดขนาดนี้ ถ้ากลับไปให้ถ่านไฟเก่ามันคุคงโง่เต็มทน
แต่ว่าชอบๆ นี้ใช่ว่าจะไม่มีอะไรให้บ่นนะคะ คำผิดค่ะ เยอะมาก ทั้งเขียนผิดและแบบที่เรียกว่าคงมาจากการพิมพ์ต้นฉบับที่เร็วจนไม่ได้ตรวจทานคำที่พิมพ์ผิด มีตลอดบางคำที่พิมพ์ผิดถึงกับแทบจะทำให้ความหมายเปลี่ยนหรือเล่นเอางงไปเลย อย่างฆ่าเวลา ก็เขียนเป็นค่าเวลา อ่านแล้วก็งงกับชีวิตมากมาย ปากคอเราะราย ก็เขียนเราะร้าย รวมทั้งคำผิดอื่นๆ อีกหลายคำ ถึงจะเป็นหนังสือทำมือแต่ก็ต้องดูแลเรื่องคำผิดในต้นฉบับสักหน่อยค่ะ เพราะมันสะดุดตาคนเรื่องมากแบบฟีน่าที่สุด ถ้านานๆ จะเจอทีก็ไม่เป็นไร เข้าใจว่าพลาดได้เพราะไม่ได้มีบก.ช่วยตรวจ แต่นี้เกินกว่าที่ลิมิตที่ให้ไว้สำหรับหนังสือทำมือ เพราะบางช่วงเจอแทบทุกหน้าเลยก็ว่าได้ ต้องปรับปรุงคำผิดสักหน่อยนะคะ
เล่มนี้ลดคำแนววัยรุ่นลงไปค่อนข้างเยอะ แต่มีไหม ก็ยังจัดว่ามีแต่ไม่มีปัญหาในการอ่านนะคะ หรือเพราะชอบราวินกับตัวยุ่งก็ไม่รู้ เลยไม่ค่อยได้สนใจเท่าไร สำนวนก็อาจจะมีแปลกๆ ไปบ้าง อาจจะมาจากคำผิดด้วยหรือเปล่า แต่ถือว่าให้ผ่านได้อยู่