ปองขวัญ สัตวแพทย์สาวหนีพันธะหมั้นหมายมาราธอนไปเรียนไกลถึงต่างประเทศหลายปี จนเธอคิดว่าพันธะที่เธอไม่ต้องการคงจะใกล้สิ้นสุดลงทุกที หากเขาว่าคู่กันแล้วก็ไม่แคล้วกัน จะหนีกันไปไกลสักเพียงใดก็หนีกันไปไหนไม่พ้น เมื่อคนที่เธอไม่อยากมีพันธะด้วยกำลังถูกตาต้องใจเธอเป็นที่สุด
ดอนเองก็ไม่ต่างไปจากปองขวัญสักเพียงใด คนอย่างเขาหรือจะรักคนที่ไม่เคยเห็นหน้ามาก่อนได้ ไม่เหมือนกับเธอ ผู้หญิงที่แม้เพียงแรกพบหน้าที่สนามบิน แค่เพียงสบตาเขาก็รู้ทันทีว่าหัวใจของเขาได้ตกเป็นของเธอตั้งแต่วันนั้น เมื่อทุกอย่างเป็นใจ ปองขวัญคือลูกสาวเจ้าของไร่ติดกับเขาและเธอก็ยังสัตวแพทย์สาวที่ไร่ของเขาเช่นกัน โอกาสทองอยู่ใกล้เพียงแค่เอื้อมเขาก็คงจะไม่โง่ปล่อยให้เธอหลุดลอยจากเขาไปง่ายๆ
ปองขวัญไม่รู้ว่าผู้ชายคนนี้มีดีอะไร หัวใจที่เคยเข้มแข็งก็อ่อนเป็นขี้ผึ้งลนไฟ เธอไม่อาจจะปฏิเสธทุกความปรารถนาจากเขาได้ แม้ว่ามันจะรวดเร็วและเอาแต่ใจสักเพียงใด แม้ปากอาจจะบอกว่าไม่แต่หัวใจเธอก็อ่อนให้เขาไปแทบจะหมดหัวใจ แต่ปัญหาใหญ่ว่าคู่หมั้นแต่วัยเยาว์ก็เป็นเหมือนตะกอนที่ทำให้เธอไม่รู้ทำอย่างไรกับปัญหานี้ดี
เมื่อเธอคือคนที่ใช่ ดอนก็ไม่รีรอจะกวาดศัตรูหัวใจทุกคนที่บังอาจจะมาแย่งของรักของเขา แม้จะรู้ดีว่าคนชนะใสคือตัวเขาไม่ใช่ใคร เพราะมองตาเขาก็รู้ใจว่าปองขวัญเองก็คิดไม่ต่างจากเขา หากปัญหาใหญ่ที่เขาก็ตรองไม่ตกคือคู่หมั้นที่ผู้ใหญ่จัดหาไว้เช่นกัน
หากบรรยากาศแห่งรักที่หอมหวลกลับมีเมฆหมอกของภัยบางอย่างเข้ามาเยี่ยมเยือนเมื่อปองขวัญคิดอยากจะช่วยเหลือชาวบ้านที่กำลังถูกเอาเปรียบจากนายทุนหน้าเลือดบางคน ปองขวัญก็ไม่รู้เลยว่าสิ่งที่เธอกำลังเสี่ยงภัยอาจพรากเธอให้จากดอนไปได้ตลอดกาล
หากฟ้าหลังฝนทุกอย่างก็กลับมางดงามเสมอ ความจริงของพันธะหมั้นหมายก็ปรากฏขึ้น ปัญหาหนักอกที่ต่างกังวลใจว่าทั้งสองต่างมีคู่หมายกลับไม่ใช่เรื่องใหญ่เพราะคู่หมั้นที่อยากจะหนีให้ไกลกลับกลายเป็นเจ้าของหัวใจ พร้อมกับความลับบางอย่างของดอนก็เปิดเผยขึ้น
อย่างที่ใครบอกว่าไว้ พรหมหากได้ลิขิตให้ใครได้เป็นคู่กันแล้ว แม้จะหนีให้ห่างกันไกลแม้สุดหล้าฟ้าเขียวเพียงใด แต่ก็ไม่อาจหนีลิขิตแห่งพรหมที่บันดาลไว้ได้ เพราะอย่างไรหัวใจก็ต้องกลับมาอยู่ใกล้กัน
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 264 คน [
ก็แนวพล็อตอมตะนิรันกาลอีกชนิดหนึ่งคู่หมั้นคู่หมายกันตั้งแต่เกิด แต่ก็ไม่อยากแต่งเลยพยายามหนีกันไป แต่ดันหนีแล้วกลับกลายว่ามาถูกใจกันเสียนี้ มันน่าตลกว่ารักกันจนจะตกลงปลงใจกันแล้วก็ยังไม่รู้เลยว่าอีกฝ่ายคือคู่หมั้นของตัวเองอยู่แล้ว
อย่างที่บอกว่าเล่มนี้จะสำลักความหวานของพระเอกตายเอาค่ะ พระเอกเล่นแบบว่ารักแรกพบสบตา เห็นหน้าสาวเจ้าครั้งแรกก็รู้เลยว่ารักแม่สาวคนนี้ ขนาดยังไม่รู้จักชื่อเสียงเรียงนามใดๆทั้งสิ้นและเมื่อโอกาสเป็นใจให้ขนาดว่าบ้านเรือนเคียงกันแถมทำงานในไร่ตัวเองอีก งานนี้ล่ะไม่พลาดจะพิชิตเธอไว้ อาการหน้าตาย เผด็จการแกมปากว่ามือถึงเล็กๆไม่มากมายเท่าไรจึงขนมาใช้รวบรัดขอนางเอกเป็นแฟนก็เลยเริ่มขึ้น ขนาดนางเอกก็งงๆกันไปว่าไปตกลงยอมรับว่าเป็นแฟนกันตรงไหนเนี่ย แต่ก็ใจน่ะมันไม่รู้เป็นไงอ่อนให้เขาเป็นพิเศษเลยยอมกันไป ก็สบายคนอ่านไปไม่ต้องคิดมากลุ้นหนัก มีเวลาได้อ่านฉากหวานนานหน่อย อาจจะมีฉากพ่อแง่แม่งอนกันบ้างนิดหน่อยพอหอมปากคอ เป็นนิยายรักที่ไม่ต้องเสียเวลาหายาฆ่าหญ้ามาพ่นเพื่อพระเอกจะได้ไม่ต้องเก็บกิน
แต่ในความชอบก็ตงิดๆใจนิดหน่อยค่ะ ข้อแรกพระเอกออกปากว่าไม่อยากมีพันธะกับคู่หมั้นแถมเจอนางเอกเกิดอาการชอบด้วยอย่างที่บอกว่ารักแรกพบ แต่ไหงวันหนึ่งพอป้ามาบอกว่าจะให้หมดพันธะหมั้นที่เคยตกลงกันไว้กับอีกฝ่ายพระเอกก็ดันบอกว่าอยากทำความรู้จักกับคู่หมั้นตัวเองสักคน มันทะแม่งๆนะคะ ก็เห็นบอกว่าประทับใจนางเอกไปแล้วแต่ทำไมยังคิดจะคงสถานะนั้นเอาไว้
หรือเพียงเพราะมีฉากที่เห็นคู่หมั้นตัวเองแว้บๆ ใจก็แปลกๆว่าทำไมถึงได้อยากรู้จักเธอสักครั้ง มันดูโลเลพิกลค่ะ เอาล่ะคิดเสียว่าแปลกๆเพราะเห็นหลังไวๆแล้วนึกถึงนางเอกล่ะกันเลยอยากรู้จัก คือถ้าใส่ไปอีกนิดว่าเธอช่างละม้ายคล้ายนางเอกก็ยังพอเข้าใจค่ะแต่ไม่มีเลยแปลกใจกันไป
ต่อมาก็มุกรักผู้ชายทุกคนรักนางเอกไปซะหมดเลยนี้ล่ะคะ เป็นมุกที่เรียกว่าไม่ค่อยเห็นมานานแล้วค่ะ มันเป็นมุกนิยายแนวเก่าจริงๆ อารายจะมีเสน่ห์เรียกหนุ่มได้ขนาดนั้น ราวกับมนตร์พระสังข์เรียกเนื้อเรียกปลา ตั้งแต่เพื่อนร่วมรุ่น พระเอก ผู้จัดการไร่พระเอก ผู้จัดการไร่ข้างเคียง นักศึกษาที่นางเอกไปเป็นอาจารย์พิเศษ ถ้ามีอีกได้คงไม่รอดพ้นตกหลุมเสน่ห์นางเอก อ่านแล้วช่างน่าหมั่นไส้นิดหน่อยค่ะ อันนี้อาจจะเป็นความรุ้สึกส่วนตัวประมาณว่าอะไรจะใจตรงกันไปซะหมดจ๊ะหนุ่มๆ
นางอิจฉาที่ร้ายซะน่าตบแต่กลับใจได้ราวกับพลิกฝ่ามือ มาควบคู่กับมุกรักนางเอกทุกคนเลยค่ะ อิๆๆ เหมือนละครของช่องหลากสีจริงๆค่ะ หลังจากเจ้าหล่อนกรี๊ดสลบตบกระจายกับนางเอกมาทุกช่วงเวลาที่เจอกัน จู่ๆมีคนมาเตือนสติก็กลับใจได้ภายในหนึ่งฉากแถมที่คนเตือนสติบอกว่าว่ารู้นะว่าเนื้อแท้คุณไม่ได้เลวอะไรแบบนั้น กลับใจได้เอาซะง่ายๆเลยค่ะ คนอ่านละปรับอารมณ์ไม่ทันค่ะ มาอาละวาดพระเอกอยู่มะกี้เองแท้ๆ กลุ้มใจตัวเองค่ะทำไมถึงเรื่องมากได้ขนาดนี้ นางอิจฉาอุตส่าห์ทำตัวเป็นคนดีได้แท้ๆยังเรื่องมากอีก แต่แบบว่ามันดูขัดๆกับนิสัยของเจ้าหล่อนไปนิดค่ะ ทำไมคิดได้เร็วจังน่าจะคิดได้มานานแล้ว ฉะนั้นคนอ่านก็ไม่น่าคิดมากตามไปค่ะ
หรือจะให้คิดง่ายๆ ก็แหมๆๆๆ นิยายแนวมุกคู่หมั้นแต่เด็ก แถมพกด้วยทุกคนต้องรุมรักนางเอก แล้วนางอิจฉาจะกลับใจได้ภายในชั่วอีดใจจะไม่ได้เชียวหรือ นิยายรักไม่ต้องซีเรียสไงย่ะหล่อน คิดมากปวดหัวเพลียใจหนักไปกว่าเดิมนะ
บ่นมาก็ไม่น้อย แต่ก็นะคะ โดยรวมแล้วชอบค่ะ ไม่ต้องคิดมากดี(สาบานได้ว่าหล่อนไม่คิดมากนะเนี่ยบ่นไม่น้อย) หวานๆอ่านสบายสมอากาศร้อนอบอ้าว ไม่ต้องเดาอะไรให้ปวดหัวมากมาย บางอย่างที่เป็นปมนิดหน่อยเพิ่มสีสันก็ไม่ยากเจอปุ๊บรู้ปั๊บ คนร้ายก็ไม่ได้เดายากว่าจะเป็นเช่นไรอะไรแบบนั้น ที่สำคัญสนุกกว่าสองเรื่องแรกที่ฟีน่าอ่านก็เลยพูดได้เต็มปากว่าแนวค่ะ แต่ขอตบท้ายอีกนิดว่าตอนจบห้วนไปหน่อยค่ะ ถ้าทอดยาวหรือใส่อีกสักฉากคงจะดีขึ้นกว่านี้ค่ะ เสริมไว้ละกันว่าหากใครอยากได้นิยายหวานๆไม่ซีเรียสก็ลองหามาอ่านค่ะคงชอบกันทีเดียว
ช่วงนี้ฟีน่าจะแนะนำแต่นิยายอ่านสบายๆค่ะ เพราะตัวเองก็เครียดๆ ใครคิดจะอ่านตามก็ทนหวานๆเลี่ยนๆกันหน่อยนะคะ