บ่วงรักผีเสื้อ จรสจันทร์ บ่วงรักผีเสื้อ จรสจันทร์ เพียงเพราะความคิดแบบเด็กๆที่แค่อยากออกนอกกรอบที่เคยทำ รวิชาจึงไม่รู้เลยว่าสถานที่อโคจรก็เหมาะสมกับชื่อของมันมารสังคมที่อยู่ภายใต้คราบของผู้ชายคนหนึ่งกำลังจะสร้างตราบาปให้เธอถ้าไม่เพราะโชคชะตาหรือว่าสิ่งอื่นใดกำหนดให้ภีมพลยื่นมือเข้ามาช่วยเธอแต่ไม่รู้เหมือนกันว่าตกลงแล้วเขาเข้ามาช่วยหรือยิ่งทำให้รวิชาตกที่นั่งลำบากไม่ต่างกันเมื่อสติฟื้นคืนเธอกลับอยู่บนเตียงกับผู้ชายเปล่าเปลือยคนหนึ่งที่เธอบังเอิญรู้จักเขาภายใต้ชื่อมาเฟียแวมไพร์ผู้ชายข้างบ้านของเธอเอง นี้คงเป็นเรื่องที่เสียหน้าที่สุดตั้งแต่ภีมพลโลดแล่นอยู่ในวงการสีเทาเมื่อเขากลับถูกแม่สาวหน้าหวานวางแผนเชิดเงินไปอย่างน่าเจ็บใจ เนื้อหวานๆก็ไม่ได้ชิม แถมยังต้องหมดตัวไปอีก แต่อย่าหวังไปเลยว่าเขาจะยอมให้เธอลูบคมได้ง่ายดายหากภีมพลก็ไม่ทันเตรียมใจจะมาพบว่า สิบแปดมงกุฏที่เขาตั้งใจจะเอาคืนกลับกลายเป็นสาวน้อยข้างบ้านที่เขาเคยอุ้มชู เอ็นดูให้ความรักมาตั้งแต่ตัวกะเปี๊ยก แค่ไม่เจอกันกี่ปีเด็กหญิงตัวน้อยๆ กลับกลายเป็นแม่สาวเนื้อหวานที่ภีมพลจะทำอะไรก็ไม่ได้เพราะรวิชาเป็นแค่เด็กสาววัยแค่สิบปีแปดงานนี้เกือบได้เฉียดคุกกับข้อหาพรากผู้เยาว์ ถ้ารวิชายังช็อกไม่พอที่ต้องมารู้ว่าภีมพลคือใครเพราะตอนนี้เขาไม่ได้เป็นแค่คุณอาข้างบ้านอีกต่อไปแล้วแต่เขาขยับฐานะขึ้นมาเป็นคู่หมั้นกำมะลอ ถึงแม้จะรู้ดีว่าทุกอย่างที่ทำก็เพื่อปกป้องเธอจากใครบางคนที่ต้องการจะรวบทั้งกิจการของครอบครัวและรวมถึงตัวเธอไปด้วยก็ตามทีแต่จะให้รวิชาไม่รู้สึกหวั่นไหวเป็นกับผู้ชายคนแรกที่เธอชิดใกล้แบบถึงเนื้อถึงตัวมาแล้วก็คงไม่ใช่ที่ซ้ำภีมพลก็ยังไม่ปรานีหัวใจน้อยๆ ของเธอ ทั้งหยอดทั้งจีบแบบนี้แล้วรวิชาจะทำอย่างไรดี ถ้ารวิชาอยากรู้สึกว่าการหมั้นหมายครั้งนี้เป็นเรื่องโกหกภีมพลก็จะทำให้เธอลืมไปเลยว่ามันไม่จริง เพราะสำหรับเขาแล้วเด็กสาวที่อ่อนกว่าเกินรอบคนนี้ทำให้คนที่ไม่มีความคิดจะกินเด็กหรือริเป็นโคแก่มาก่อนยอมทำทุกอย่างเพื่อให้ได้หญ้าอ่อนคนนี้ยอมจำนนต่อเขาแต่โดยดี ครั้งนี้รักจริงไม่หวังแค่หลอกกินเล่นๆ ไปวันๆแต่เมื่อรวิชายังเป็นแค่ดักแด้ที่ห่อหุ้มไว้ด้วยเปลือกที่คอยปกป้องเธอภีมพลก็จะเฝ้ารอและสอนสั่งให้รวิชาได้เติบโตขึ้นเป็นผีเสื้อแสนสวยสำหรับเขา ทุกอย่างที่ผ่านเข้ามาในชีวิตของรวิชามันมีทั้งทุกข์และสุข แต่ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นหากที่เธอยังยืนหยัดต่อสู้กับมันได้ก็เพราะข้างกายของเธอมีภีมพลเป็นหลักในชีวิตรวิชาได้ข้ามก้าวผ่านจุดที่เปราะบางและหักเหที่สุดในชีวิตมาแล้วและเธอไม่เสียดายอีกแล้วว่าอดีตได้ทำอะไรลงไปบ้างเพราะอย่างน้อยมันก็ทำให้รวิชาได้พบกับภีมพลคนที่เธอมั่นใจว่าเขาจะเป็นรักแรกและรักเดียวในชีวิต เวลาที่แสนยาวนานที่ภีมพลเคยคิดว่าจะทานทนได้ไหมกับการรอคอยให้รวิชาได้เป็นผู้ใหญ่ที่เข้มแข็งกลับไม่ได้ทำให้เขาต้องเสียใจที่รอคอยรวิชาเข้าใจทุกอย่างที่เธอต้องเป็นผู้หญิงที่เขาไม่คิดว่าได้เคยฟูมฟักเธอตั้งแต่ยังเป็นเด็กน้อยไม่รู้ความจนกลับกลายมาเป็นภรรยาคู่ใจเขาจะเป็นผู้หญิงคนเดียวกันความรักที่ภีมพลเคยมีให้รวิชาไม่เคยลดลงเลย แม้ว่ามันจะเปลี่ยนไปตามเวลาที่ผ่านไปหากภีมพลก็มีความสุขที่จะได้เป็นโคแก่ที่ได้เคี้ยวหญ้าอ่อนที่แสนเต็มใจอย่างรวิชาตลอดไป   Create Date : 26 กุมภาพันธ์ 2558 1 comments Last Update : 26 กุมภาพันธ์ 2558 9:18:53 น. Counter : 6407 Pageviews. Share Tweet

ประกาศตัวกันอย่างเด่นชัดตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้วว่า ฟีน่าเป็นสาวกชมรมเรารักคนแก่ที่ริอยากจะกินหญ้าอ่อน เล่มไหนมามุกนี้ แนวนี้ ฟีน่าแทบจะไม่พลาดที่จะหามาอ่านนะคะ ถ้าไม่เพราะมีเหตุผลอื่นใดจนไม่ได้ซื้อหามาอ่าน เล่มนี้จริงๆ ไม่รู้จักหรอกค่ะ เพราะฟีน่าไม่อ่านนิยายออนไลน์ แต่บังเอิญไปเจอในเวบขายนิยายออนไลน์ที่กำลังเปิดให้จอง เราก็เปิดๆ เข้าไปคำโปรย เอ๊ะๆๆๆๆ โคแก่นี้ มันต้องลองซิ นิยายก็ลงในเวบอยู่นิดหน่อย ลองอ่านก่อนตัดสินใจซื้อสักนิด ทดสอบสำนวน ก็เลยได้รู้ว่าเราเคยอ่านผลงานของนักเขียนคนนี้มาก่อนแต่จำไม่ได้เพราะไม่ได้ซื้อเก็บไว้ ของแบบนี้ต้องอ่านเต็มๆ พอได้มาก็ต้องรีบจัดการค่ะ โคแก่ปล่อยไว้นานๆ ไม่ได้นะคะ เสียของหมด สมแล้วที่เราเลือกจะเลิฟๆ โคแก่นะคะ เล่มนี้ไม่มีเนื้อหาสลับซับซ้อนอันใด ไม่มีมุกแปลกใหม่มากมาย ไม่มีปมประเด็นอะไรให้ต้องคิดกันหลายชั้น เว้ากันซื่อๆ ตรงประเด็นเลย นับตั้งแต่นางเอกที่เพิ่งเรียนจบม.ปลายหมาดๆ และดันไปเกิดน้อยใจพ่อแม่ที่ผิดนัดกับเธอบ่อยๆ ครั้งนี้เลยอยากทำตัวแหกกฏที่เคยวางไว้ ด้วยการหนีไปเที่ยวผับ แน่นอนว่ามันก็ต้องมามุกโดนวางยา แล้วก็ต้องมีพระเอกขี่ม้าขาวมาช่วย ซึ่งก็ต้องเป็นพระเอก แต่มันไม่จบแค่นั้น เพราะพระเอกกลับกลายเป็นเพื่อนบ้านของเธอเอง และยังสนิทชิดเชื้อกับพ่อแม่เธอจนออกปากให้เขาหมั้นหมายปกป้องนางเอกได้เสียอีก โดยไม่รู้เลยว่าแท้จริงแล้ว คนที่แสนจะอยากมัดมือนางเอก กลับกลายเป็นพระเอกนี้ล่ะ ที่พอรู้ว่าเธอคือใคร เขาก็ตัดสินใจแล้วว่าต้องตีตราจองก่อนที่ใครจะคว้าไป โดยที่พระเอกเขาลืมไปว่านางเอกไม่ใช่หญิงสาวที่เขาจะทำตามอำเภอใจได้ เมื่อสาวเจ้าอายุแค่สิบแปด งานนี้ก็ต้องอดเปรี้ยวไว้กินหวานแบบสุดๆ แต่ที่สุดแล้วการรอคอยก็ผลที่คุ้มค่าที่สุดสำหรับความรักของคนทั้งคู่ ใครที่ต้องการนิยายเอาไว้ให้ฟิน ให้จิ้น ให้รู้สึกริษยานางเอกแบบไม่ต้องอะไรมาก ไม่ต้องการตรรกะอะไรมากมายในชีวิต แนะนำเลยค่ะ แล้วจะรู้ว่าการรักคนแก่มันดีตรงไหน เพราะว่าพระเอกของเราดีเว่อๆ ค่ะขอบอกเลยนะคะ แม้ว่าคุณอาจจะไม่รู้ว่าพระเอกเขารักนางเอกตอนไหน ยังไง เพราะเจอกันเมื่อคืนวาน ในผับที่สาวเจ้าดันถูกวางยา ตื่นมาก็ไม่ทันได้แอ้มเธอก็จากไปพร้อมเงินเต็มกระเป๋าของเขา คาดว่าคงจะถูกตาต้องใจสาวสวยน่ารักวัยขบเผาะ ที่หากได้กินคงจะเหมือนได้กินยาอายุวัฒนะอะไรทำนองนั้น พอมารู้จักรอบสองในฐานะสาวน้อยข้างบ้าน ที่แสนจะคุ้นเคยกันเมื่อนานมาแล้ว เขาก็เต็มใจจะจับจองเธอไว้ งานนี้ล่ะพระเอกเลยได้โชว์หวาน ชั้นเชิงคาสโนวาตัวพ่อมาจีบนางเอกที่ไม่เคยรู้จักรักใคร เอาแค่ผู้ชายอื่นๆ ในโลกใบนี้ก็แทบจะไม่เคยรู้จัก จะไปมีภูมิคุ้มกันอะไรกับพระเอกค่ะ ยิ่งมาในมาดคุณอาแสนดี ช่างเอาอกเอาใจ สายตาไม่มีให้สาวไหนอีกแล้วนับตั้งแต่ได้หมั้นหมายกับนางเอก ไม่เคยทำตัวเองให้มีคดีความกับสาวคนไหน (ถ้าไม่โดนใส่ความ) ปกป้องนางเอกได้ทุกเรื่อง ไม่ว่าจะอันตรายหรือทุกข์โศกประเภทไหน คุณอาภีมพล เล่นบทฮีโร่ดูแลสาวน้อยคนนี้ได้หมด แต่ใช่ว่าเขาจะให้เธอเป็นไข่ในหิน ไม่รู้จักโลกแห่งความเป็นจริง เพราะบางอย่างเขาก็แค่คอยเป็นเพื่อนและประคับประคองนางเอกเท่านั้น เพราะพระเอกก็ต้องการให้นางเอกโตและดูแลตัวเองได้ในยามที่สักวันเธออาจจะไม่มีใคร เรียกว่าครบเครื่องพระเอกในอุดมคติของฟีน่าเลยนะคะ แก่ สปอร์ต ใจดี หล่อลาก พูดจาน่ารักกับนางเอกคนเดียว แต่บทโหดพระเอกก็สมกับเป็นคนมีอิทธิพลไม่น้อย เคลิ้มค่ะกับผู้ชายสไตล์นี้ ในบางเรื่อง พระเอกน่ะแสนดี แต่นางเอกกลับตรงกันข้ามกับพระเอกทุกประการจนฟีน่าล่ะเบื่อหน่ายจนเสียดายผู้ชายดีๆ แต่เรื่องนี้เรียกว่าสมน้ำสมเนื้อกันนะคะ แม้ว่าน้องอายจะเป็นเด็กสาวที่เพิ่งจบม.ปลายมา แต่ในความเด็กของเธอก็ยังมีความเป็นผู้ใหญ่อยู่ เธอเรียนรู้ที่จะโตขึ้นเป็นลูกสาวที่ดีของครอบครัว อยากจะสืบทอดกิจการของที่บ้าน มองคนออกไม่ใช่หัวทึบจนไม่รู้ว่าใครเข้าหาเธอด้วยวัตถุประสงค์แบบไหน ดีหรือร้ายจนถูกทำร้ายแบบโง่ๆ จนไม่เข้าใจว่านางเอกซื่อหรือบื้อกันแน่ แต่เผอิญน้องอายเป็นคนทันคนในระดับหนึ่ง ที่อาจจะอ่อนต่อโลกไปบ้าง หากดีที่ว่าข้างกายเธอมีอาภีมคอยดูแลนะคะ ทำให้นางเอกของเราเลยแคล้วคลาดมาได้ และนอกจากความทันคน เธอก็ยังไม่ทำตัวเป็นเด็กขี้งอนไร้เหตุผล แม้จะมีเรื่องให้ระแวงใจหรือไม่แน่ใจในสถานะระหว่างกัน แต่เธอไม่ใช่ความเด็กทำตัวสิ้นคิดหรือเชื่อแต่คนอื่น หากรู้จักคิดว่าจะจริงหรือไม่จริง อาจจะมีเป๋ๆ ไปบ้าง แต่ก็กลับมาได้ทุกที ทำให้ความมีหัวคิดของนางเอกเลยทำให้เรื่องนี้ไม่ต้องมาทนกับนางเอกเหลือจะทนในนิสัยแย่ๆ แบบหลายเล่มที่เจอมา โดยให้เหตุผลว่านางเอกยังเด็กเลยไม่รู้จักความ ถามว่าชอบไหม ในแง่ของนิยายแนวอ่านแล้วพาฝัน น่ารัก ให้เก็บเอาไปจิกหมอนนอนฝันต้องเรียกว่าค่อนข้างผ่านฉลุยเลยนะคะ เนื้อเรื่องขายความน่ารักเป็นทุนประกันในเรื่องเลยล่ะคะ อ่านไปก็ตาร้อนผ่าว ริษยานางเอกเป็นระยะๆ ว่าทำบุญมาดีเสียนี้กระไร จึงได้พระเอกแสนดีไปครอง วิบากชีวิตที่ว่าสาหัสๆ จึงผ่านพ้นมาได้ด้วยการประคับประคองของพระเอก พล็อตไม่ซับซ้อน เดาทางได้ทั้งเรื่อง แต่เราก็ชอบนะคะ เพราะอยากเสพความหวานของเรื่องมากกว่าจะเสพอะไร (แต่ฟีน่าก็แอบจริงจังในบางช่วงของเรื่องอยู่เหมือนเดิมนั่นเองค่ะ) แอบลุ้นนิดๆ ว่าอาภีมจะอดทนจนน้องอายเรียนจบได้ไหม หรือจะตบะแตกไปก่อน เพราะหลังๆ เด็กก็เริ่มยั่วเพราะรู้ว่าเขาจะไม่ทำอะไรเพราะติดสัญญาที่ค้ำคอไว้ คนอ่านก็แอบเข้าข้างพระเอกเล็กน้อย แต่ฟีน่าก็คือฟีน่านั่นเองค่ะ ก็ต้องมีเรื่องให้แอบบ่นเล็กน้อย เรื่องนี้คำผิดมีน้อยเจอนิดหน่อย จนเรียกว่าไม่ใช่สิ่งที่จะพูดถึง แต่อย่างที่บอกตั้งแต่แรกว่าอะไรคือแรงผลักดันให้พระเอกยอมตกปากรับคำว่าจะหมั้นกับนางเอก คือถ้าแค่รู้สึกอยากช่วยก็พอเข้าใจ แต่พระเอกเหมือนจะตกหลุมรักทั้งที่เพิ่งอยากจะเอาคืนอยู่หยกๆ แต่ในจุดนี้ เรายกประโยชน์ให้จำเลยในฐานะที่นิยายขายความหวาน และฟีน่าก็ชอบแนวอยู่แล้ว หลับตาข้างหนึ่งว่าไม่เห็นนะคะ เพราะค้นหานิยายสไตล์นี้ตลอด ประเด็นที่อยากจะพูด อันนี้ฟีน่าก็ห่างหายจากชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัยมานาน นานจนเรียกว่าจำไม่ได้ว่ากฏเกณฑ์ต่างๆ ของชีวิตรั้วมหาวิทยาลัยเป็นเช่นไร ซึ่งคาดเดาว่านางเอกน่าจะต้องเรียนมหาวิทยลัยรัฐบาลเป็นแน่ เพราะบอกว่าเธอสอบเข้าได้ เพราะมีคะแนนที่ค่อนข้างดี จริงๆ ฟีน่าก็สงสัยเล็กน้อยตั้งแต่ตัวละครที่ชื่อเนยซึ่งเป็นเพื่อนของนางเอกที่ปรากฏว่าเธอไม่ได้อายุเท่านางเอก แต่อายุมากกว่า เนื่องจากว่าเคยเรียนมหาวิทยาลัยอื่นมาก่อน แต่มีเรื่องบางอย่างเลยมาสมัครใหม่ที่นี้ อันนี้ก็เลยแอบแปลกใจปนไม่รู้จริงๆว่า ตอนนี้กฏเกณฑ์การสอบเข้าเป็นยังไงบ้าง คะแนนในการสอบเข้าใช้ของเก่าได้หรือว่าต้องทำยังไง แต่ที่สงสัยต่อไปคือ ตัวละครนี้เรียนคณะเดียวกับนางเอก แต่พอเกิดเรื่องก็ย้ายคณะไปเรียนอีกคณะเฉยๆ แล้วก็ไม่ใช่ภาควิชาเดียวกันด้วย จากบริหารธุรกิจข้ามไปสายมนุษย์ฯเลย คือถ้ายังวนๆ อยู่ในสายบริหารธุรกิจก็น่าจะพอเข้าใจได้ ก็เลยค่อนข้างแปลกใจว่ามหาวิทยาลัยรัฐบาลที่ไม่ใช่ มหาวิทยาลัยรามฯ หรือสุโขทัยฯ ทำได้ด้วยหรือเปล่า ถ้าเป็นมหาวิทยาลัยเอกชน ฟีน่าก็จะไม่คิดอะไรมาก เพราะค่อนข้างยืดหยุ่นพอตัว ไม่รู้ว่าฟีน่าเป็นคนขี้สงสัยเกินไปหรือเปล่านะคะ มันอาจจะไม่มีอะไรประหลาด แต่ความที่รู้สึกไม่คุ้นก็เลยแปลกใจบ้าง ประเด็นต่อไป เป็นประเด็นที่จะต้องสปอยส์นะคะ ใครไม่อยากอ่านสปอยส์ให้ข้ามประเด็นนี้ไปเลยค่ะ ไม่สปยยส์ไม่ได้แน่นอน พ่อแม่ของนางเอกที่ยอมเสี่ยงกับโศกนาฏกรรมครั้งใหญ่ในชีวิต ตอนแรกฟีน่าก็คิดว่าคงเป็นอุบัติเหตุอะไรสักอย่างที่ทำให้เป็นเช่นนั้น แต่มาบอกต่อไปว่า สองคนเสี่ยงชีวิตเข้าปกป้องของบางอย่างที่มันออกจะแปลกไปสักนิด ในเมื่อตั้งแต่ต้นพูดไว้ว่าสูตรของบริษัทพ่อแม่นางเอกมาจากครอบครัวฝั่งแม่นางเอก ดังนั้นสูตรพวกนี้ก็น่าจะอยู่ในระบบความจำของแม่นางเอก หรือไม่ก็ต้องอยู่ในระบบการเก็บข้อมูลอื่นๆ เช่นคอมพิวเตอร์ในบ้านส่วนหนึ่ง ไม่น่าจะอยู่ในหมวดหมู่ของกระดาษบันทึกอย่างเดียวเท่านั้น ซึ่งเป็นไปได้ยากที่ในรูปแบบบริษัทที่ค่อนข้างใหญ่โต การเก็บสูตรสำคัญจะมีแค่ชุดเดียวและเป็นแค่กระดาษ เพราะต้องป้องกันการสูญหายอยู่แล้ว เหมือนกันการเก็บตัวอย่างของทดลองที่อุตส่าห์เสี่ยงชีวิตเข้าไปเก็บมัน ทั้งๆที่รู้อยู่แล้วว่าเข้าไปเก็บเท่ากับตาย คือถ้าไม่รู้แล้วเสี่ยงก็ยังพอว่า แต่พูดเป็นนัยว่ารู้ดีแก่ใจว่าเข้าไปตาย เลยทะแม่งๆ อย่างน้อยก็ต้องคิดถึงตัวลูกสาวไว้ก่อนว่า ยังไงก็ยังมีลูกสาวไว้ให้คอยห่วงข้างหลัง บริษัทและอย่างอื่นเสียหายได้ แต่ชีวิตต้องรักษาไว้เพื่อดูแลนางเอกจะดีกว่า จริงๆ ก็เหมือนจะเขียนเพื่อให้พ่อและแม่นางเอกต้องตาย จะได้นำไปสู่การดำเนินเรื่องต่อไป แต่ฟีน่าดันไปสะดุดกับคำนั้นว่า มีโอกาสจะหนีแต่ไม่หนี เพราะต้องการเก็บความลับเหล่านี้ให้นางเอก แม้จะรู้ว่าทำแบบนี้ก็เท่ากับต้องตาย เลยรู้สึกว่ามันไม่ใช่ไปนิดหนึ่งนะคะ ตามเหตุผลที่พูดไปแล้ว หรือฟีน่าจะเป็นพวกคิดมากไปอีกแล้วก็เป็นไปได้นะคะ เขาอยากจะให้เราซาบซึ้งการกับเสียสละของพ่อแม่ที่ทำให้ลูก แต่เราดันไปคิดเล็กคิดน้อยเสียเองว่า มันควรจะเป็นแบบนั้น แบบนี้มากกว่า รวมทั้งอาจจะมีบางจุด ขาดๆ เกินๆ ในเหตุผลในบางช่วงไปบ้าง อย่างตัวร้ายก็ตัดจบปัญหาของตัวเองง่ายไปเล็กน้อย แต่รวมๆ ก็จัดว่าไม่ได้รู้สึกติดขัดอะไรมากมายนัก ดังนั้น ถ้าจะบอกว่าถ้าไม่ได้คิดมากหรือขี้สงสัยเท่าไรนัก เรื่องนี้ก็ถือว่าผ่านนะคะ ฟีน่าชอบความน่ารัก หวานๆ เลี่ยนๆ ของเรื่องนี้ ทำให้อ่านแล้วรู้สึกว่าโลกนี้สีชมพูดีค่ะ ผู้ชายคนหนึ่งทุ่มเทให้เรามากมายขนาดนี้ จากผู้ชายที่เรียกว่าคาสโนวา เขาก็มาหยุดอยู่ที่เราคนเดียว ไม่มีสายตาให้ผู้หญิงคนอื่นอีกเลย ปกป้อง คุ้มครอง เป็นทุกอย่างในชีวิตให้ได้ขนาดนี้ จะไปหาที่ไหนได้อีกค่ะ นอกจากในนิยายสักเรื่องหนึ่ง แนะนำเลยค่ะ ถ้าใครมองหานิยายสไตล์นี้อยู่ มันตอบโจทย์คนอ่านได้ดีนะคะ ฟีน่าก็เลยจัดว่าอยากอ่านงานของนักเขียนคนนี้ไปเลย ตอนนี้ว่าจะลงมืออ่านเล่มก่อนหน้าเรื่องนี้เสียหน่อยค่ะว่าเป็นไง ท่าทางน่าสนใจดีเหมือนกัน ถ้าจบแล้วน่าสนใจขนาดไหน จะเอามารีววิวทีหลังนะคะ ส่วนตอนนี้ก็ขอให้ฟินกับโคแก่ที่อยากจะกินหญ้าอ่อนใจจะขาดรอนๆ อย่างอาภีมและน้องอายนะคะ   โดย: ฟิลิเซียน่า 26 กุมภาพันธ์ 2558 9:18:28 น.