ความฝันของฮารุเนะ อดีตเชฟสาวก็คือเธอจะต้องได้เป็นนักวาดการ์ตูนผู้มีชื่อเสียง เพื่อต่อเติมความฝันของน้องสาวที่ไม่อาจเป็นจริงไปได้ แต่แล้วในวันที่ชีวิตอันแสนเรียบง่ายของเธอกลับพลันเปลี่ยนแปลงไปเพราะคำขอร้องแปลกๆของเพื่อนสาวรุ่นพี่ที่มีความใฝ่ฝันอันสูงสุดคือได้แต่งงาน แต่ไฉนชายหนุ่มที่เธอยอมตกปากรับคำมาเพื่อล่อหลอกให้ติดกับดักวิวาห์ กลับมาเปลี่ยนเป้าหมายเป็นเธอไปได้ ไม่นะ ฮารุเนะยังไม่ได้อยากแต่งงานสักหน่อย และที่สำคัญที่สุดเขาไม่ใช่ผู้ชายธรรมดา แต่เป็นพระด้วยเนี่ยนะ
ถ้าจะถามว่าอาคิโตะชอบฮารุเนะที่ตรงไหน เขาตอบได้เต็มปากเต็มคำว่าเพราะหน้าตาของเธอ ฮารุเนะนี้ล่ะผู้หญิงในสเปคของเขาเลย และพรหมลิขิตก็คงขีดเส้นให้เธอและเขาต้องเป็นเนื้อคู่กันแน่นอน ในเมื่อเธอคือเสียงแห่งฤดูใบไม้ผลิ เขาก็เป็นเสียงแห่งฤดูใบไม้ร่วง แค่นี้ก็ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเราเกิดมาคู่กัน ต่อให้ตอนนี้ฮารุเนะจะยังไม่รักเขา แต่เชื่อเถอะเธอต้องใจอ่อนยอมรับรักเขาในเร็ววันนี้แน่
ตกลงว่าอาคิโตะเป็นพระจริงๆหรือเป็นผู้ชายร้ายกาจคนหนึ่ง เขาไม่มีอะไรบ่งบอกว่าทำงานกับวัดเลยแม้แต่นิดเดียว หน้าด้าน พูดอะไรเข้าข้างตัวที่สุดแถมปากว่ามือถึงไม่ใช่ย่อย แถมหน้าตาก็ดีเกินกว่าจะไว้วางใจได้ นับๆไปหลายข้อแล้วก็ไม่เห็นมีอะไรดีสักอย่าง แล้วทำไมฮารุเนะถึงต้องใจอ่อนกับเขาด้วยนี้
ถ้าฮารุเนะจะยังไม่คิดกับเขาไปไกลถึงขนาดไหน อาคิโตะก็ไม่สนใจ เพราะจุดหมายเดียวของเขาคือต้องแต่งงานกับฮารุเนะให้ได้ ก็เธอเป็นผู้หญิงที่เขารักนี้ ไม่เห็นจำเป็นต้องมีเหตุผลมากมายตรงไหน แต่เขาก็แสนจะไม่เข้าใจว่า ทำไมการจะเป็นแฟนกับผู้ชายหน้าตาดีๆ แต่มีอาชีพเป็นพระนี้มันแปลกตรงไหนเชียว ฮารุเนะถึงต้องปกปิดกับทุกคน
มันไม่น่าอายตรงไหนที่ต้องเป็นแฟนกับอาคิโตะแต่ความฝันของฮารุเนะคือต้องเป็นนักวาดการ์ตูนให้ได้เสียก่อน และเธอเองก็ยังสับสนกับความรู้สึกของตัวเองว่ามันจะยืนยาวไปถึงขนาดไหน เธอมีดีอะไรที่ทำให้ผู้ชายที่เพียบพร้อมอย่างอาคิโตะถึงได้รักเธอ จะเพียงเพราะแค่หน้าตาเท่านั้นหรือ แค่นี้คงไม่พอให้ความรักยืนยาวไปได้
สำหรับอาคิโตะแล้วฮารุเนะคือทุกสิ่งทุกอย่างที่เขารัก แม้ในยามที่อยู่กับเธอจะเต็มไปด้วยเรื่องวุ่นวายมากมาย แต่ก็ยิ่งทำให้ชีวิตมีสีสันมากขึ้นกว่าเดิม แล้วแบบนี้เขาจะเปลี่ยนใจไปจากเธอได้เช่นไร เธอเป็นดั่งเสียงดนตรีแห่งความรักที่ผลิบานในหัวใจของเขา เหตุผลเพียงแค่เธอคือคนใช่ในเวลาที่ใช่สำหรับหัวใจของอาคิโตะ ที่เฝ้ารอคอยฤดูแห่งรักที่มีฮารุเนะมาเติมเต็มความสุขให้กับเขา
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 264 คน [
รักหลงฤดูเป็นเรื่องราวที่เกิดในญี่ปุ่นล้วนๆ ตัวละครก็ญี่ปุ่นไม่มีไทยเจือปนเลยนะคะ เรื่องของอดีตเชฟสาวที่ผันตัวมาเป็นนักวาดการ์ตูนเพราะจะเติมเต็มความฝันของน้องสาวที่ไม่อาจเป็นจริง แล้ววันหนึ่งเธอดันไปตกปากรับคำช่วยคนรู้จักทำอะไรบ้างอย่างที่มาเจอพระเอก แทนที่เขาจะชอบคนที่นางเอกไปช่วยทำคะแนน กลับกลายว่าเขามาชอบเธอเอง เพราะนางเอกตรงสเปกเขาทุกอย่าง งานนี้ดูเหมือนพระเอกจะคิดไปฝ่ายเดียว แต่คนอย่างเขาถูกใจไม่มีถอยต้องรุกเท่านั้น ถือคติแบบคนไทยว่าด้านได้อายอด นางเอกที่หวั่นไหวอยู่แล้วก็ต้านทานไม่อยู่ ตกปากรับคำเป็นแฟนแต่ต้องเก็บไว้รู้กันสองคนเพราะมีเงื่อนไขจิปาถะจากนางเอก กลายเป็นเรื่องสนุก วุ่นวายกันไป เมื่อฝ่ายชายอยากแต่งงานใจจะขาด แต่ฝ่ายสาวเจ้ากับไม่มั่นใจว่าอนาคตจะเป็นเช่นไร เพราะเธอไม่ใช่จะเป็นแค่แม่บ้านธรรมดา แต่อาจจะเป็นภรรยาของเจ้าของวัด หากอุปสรรคจากอะไรหรือใครๆ ก็ต้องให้คนสองคนร่วมฟันฝ่าไปให้ได้
ขอบอกได้ไหมค่ะว่าอ่านแล้วให้ความรู้สึกเหมือนฟีน่ากลับไปผูกคอซองตัดผมใส่ใช้คำนำหน้าชื่อว่า เด็กหญิงเลยค่ะ กรี๊ดนี้มันเหมือนการ์ตูนญี่ปุ่นตอนเด็กหญิงฟีน่าอ่านตอนเรียนม.ต้นมากมาย ไม่ใช่ไม่ชอบนะคะ ชอบค่า ลดอายุตัวเองดีจริงๆ ไม่รู้ซิค่ะพูดไม่ถูก แต่ให้ความรู้สึกว่ากำลังนั่งอ่านการ์ตูนแต่แทนที่จะเป็นภาพวาดกลับมาเป็นตัวหนังสือแทน
มุกในนิยาย เหมือนเรากำลังจินตนาผ่านมาในรูปแบบการ์ตูนได้เลยค่ะ คล้ายๆกำลังนั่งอ่านงานของอาจารย์ไซไต้ จิโฮรุ่นพวกตำนานรักห้องสมุด(บ่งบอกอายุอีกแล้ว) วาตาเซะ ยู นางเอกเปิ่นๆ กับพระเอกผู้เพียบพร้อม แถมคนรอบข้างประหลาดๆ มุกของพี่ชายพระเอกผู้หลงทางเป็นประจำ อธิบายไม่ถูกค่ะ ต้องลองอ่านเองค่ะให้กลิ่นแบบนั่งอ่านการ์ตูนค่ะ อ่านไปบางฉากก็ฮาเลยค่ะ
ฟีน่าชอบอาชีพของพระเอกและนางเอกนะคะ โดยเฉพาะพระเอก พระเนี่ย ไม่ได้แปลกใจมากเพราะฟีน่าเคยเรียนภาษาญี่ปุ่นมาบ้างนิดหน่อยและสมัยวัยรุ่นอ่านการ์ตูนญี่ปุ่นมานานจนหันมาอ่านเป็นนิยายนี้ล่ะ รู้แล้วว่าพระญี่ปุ่นไม่ได้เหมือนพระแบบบ้านเรา แต่จะชอบตรงบางเรื่องเราไม่รู้จริงๆ อย่างธุรกิจของการเป็นวัด มีอะไรบ้าง ของแบบนี้เรียกว่าคนเขียนเปิดโลกคนอ่านดีค่ะ โลกเรามีอะไรที่เราไม่รู้อีกมากมาย
เหมือนกับอาชีพนางเอก แต่อันนี้ไม่ได้แปลกมาก ถ้าอ่านการ์ตูนจะมีเรื่องราวของตัวเอกที่อยากเป็นนักวาดการ์ตูนหลายเรื่อง และที่ชอบกว่าคือตัวอิจิมะ คนที่มาดูแลนางเอก กวนๆแบบนี้ และต้องมีบุคลิกแบบนี้เลย เพี้ยนๆ สมกับคนวงการการ์ตูนไม่ต่างไปจากอาจารย์ที่เขาไปตามต้นฉบับบนภูเขาเลยจริงๆ
อีกอย่างที่อ่านแล้วชอบก็คือ เหมือนได้ปัดฝุ่นภาษาตัวเองดีค่ะ หลังจากร้างการใช้ไปสิบๆปี ตอนถอดรหัสคำกลอนกับตัวเลข ฟีน่ามานั่งนับเลขหนึ่งถึงสิบใหม่ ก็งงๆ พอมาเจอคันจิก็เลยเข้าใจ อิๆๆ ถ้าไม่มีคันจิกำกับใบ้คงกินค่ะ เพราะเสียงมันนึกไม่ออก ต้องเห็นตัว จะร้องอ้อ ทำให้นึกถึงตอนเลือกมาเรียนภาษาว่า ก็เพราะเราชอบอ่านการ์ตูนญี่ปุ่นเลยอยากเรียนภาษา แต่สุดท้ายก็ไม่รอดเพราะไม่มีหัวด้านนี้ ได้งูได้ปลาไปแทนภาษา แต่ก็ดีนะคะ ได้วัฒนธรรมแบบคนญี่ปุ่นมาด้วย อ่านเล่มนี้ก็เลยสนุกไปใหญ่ค่ะ
ในส่วนของตัวละครอย่างพระเอก ฟีน่าชอบมากเลยค่ะ เขาเป็นคนมุ่งมั่นดี ประเภทรักแล้วรักเลย ปิ๊งแล้วไม่มีถอย ต้องรุก ไม่รักตอนนี้แต่ยังไงก็ต้องรัก หื่นเป็นระยะๆ แต่ไม่เอะอะก็ปล้ำจะเอาสาวเจ้าทำเมีย แม้ใจจะอยากทำจะตายไป แต่น่ะ ทุกอย่างก็ต้องมาพร้อมกับคำว่ายินยอมพร้อมใจซิ ฟีน่าจะอ่านแล้วขำๆ ตอนพระเอกหึงนี้ล่ะ โดนเฉพาะตอนนางเอกไปเที่ยวชายหาดแล้วแอบติดเครื่องดักฟังแล้วไปนั่งขบเขี้ยวเคี้ยวฟันคนมาจีบนางเอกแกมงอนสาวเจ้า
ส่วนนางเอกก็แนวสาวแว่นสุดเปิ่น เฉิ่ม โก๊ะ เอ๋อ สาวธรรมดาที่ไม่ธรรมดา เธอจะพกพาความโก๊ะๆมาให้เราฮาว่าเธอคิดไปได้นะแต่ละความคิด ไม่ต่างกับคนรอบข้าง แต่ฟีน่าก็ชอบเธอนะคะ ใสๆ น่ารักดี สมกับพระเอกล่ะ
และที่ลืมไม่ได้คือชุนอิจิ หลานชายสุดแสบผู้มีพระเอกเป็นไอดอลตลอดเวลา หน้าตาก็คล้ายกันแล้ว ความแสบก็ไม่ต่างกัน แถมยังชอบผู้หญิงรสนิยมเดียวกันอีก
ฟีน่าชอบตัวละครในเรื่องนี้ทั้งนั้นเลยค่ะ อย่างที่บอกว่าเหมือนเราได้อ่านนิยายที่ให้รสสัมผัสแบบการ์ตูน น่ารักใสๆ คิดถึงวัยผูกคอซองดีค่ะ แม้จะเลิกอ่านมานานแต่เพราะตอนเรายังวัยรุ่นอินวัฒนธรรมญี่ปุ่นมาเยอะ เรียกว่าฟีเวอร์ไม่ต่างจากตอนนี้ที่เด็กๆเป็นเกาหลีฟีเวอร์ เลยอ่านแล้วเก็ทง่ายค่ะ ไม่ต้องคิดมากว่าอะไรเนี่ย ป้าแก่แล้วไม่เข้าใจ
ฟีน่ารู้สึกชอบที่ญี่ปุ่นเป็นประเทศที่ดูต่างกันสุดขั้ว เขาเจริญสุดๆ แต่กลับรักษาวัฒนธรรมไว้ได้มั่นคงมาก คุณอาจจะเห็นคนญี่ปุ่นแต่งตัวกันหลุดโลก แต่ก็สามารถแต่งกิโมโนเดินตามท้องถนนได้อย่างไม่แปลก เป็นเมืองไทยคงหาว่าคุณบ้า ความนอบน้อมและสุภาพแบบคนญี่ปุ่น และที่ฟีน่าไม่เข้าใจเลยจริงๆ คือคนญี่ปุ่นจะวาดรูปเก่งกันไปไหนค่ะ แทบทุกคนจะต้องวาดรูปได้หรือไง อาจจะไม่ถึงขนาดเป็นมือโปรแต่เรียนกับอาจารย์คนไหน วาดรูปกันได้ทุกคน เขาเกิดมาเป็นชาติเพื่อกุมอำนาจเรื่องการ์ตูนหรือไงเนี่ย โม้นอกเรื่องจังเลยเนอะฟีน่า
กลับมาเข้าเรื่องดีกว่าค่ะ อ่านแล้วชอบกว่าเรื่องก่อนอย่างที่โตเกียวนี้มีรักค่ะ เพราะให้ความรู้สึกว่าน่ารักมากๆ เหมือนฟีน่ากลับไปอ่านการ์ตูนน่ารักๆหนึ่งเรื่องแต่ไม่ได้มีรูปภาพแต่เป็นตัวหนังสือ เรื่องสมจริงคงไม่ต้องพูดถึง เพราะคนเขียนอยู่ญี่ปุ่น คนอ่านก็ชอบค่ะ เพราะคุ้นเคยกับพวกนี้มาพร้อมกับการ์ตูนที่อ่าน
พระเอก นางเอก และตัวประกอบทุกคนน่ารักดี มีบทบาทที่ทำให้เรื่องสนุก ขำๆ ฮาๆ สมกับความรู้สึกที่ฟีน่ารู้สึกว่าสบายใจ อ่านเพลินมาก มีแอบลุ้นว่านางเอกเมื่อไรจะยอมพระเอก (คิกๆๆๆ นึกว่าจะลากเข้าเลิฟโมเต็ลซะแล้ว) แต่ที่ยังคงมุกเดิมคือ ท้ายเรื่องจะต้องแถมอีกคู่แบบฉบับเร่งรัดมาให้ ซึ่งว่าแล้วต้องเป็นแบบนี้แหงๆ แต่ก็น่ารักดีค่ะ ใครที่อยากอ่านงานสนุกๆให้ความรู้สึกเหมือนได้อ่านนิยายให้บรรยากาศการ์ตูนญี่ปุ่นตาหวานสมัยเราสาวๆก็ต้องเอาหามาอ่านดูค่ะ ธรรมเนียมญี่ปุ่นอ่านไม่ยากด้วยค่ะ มันคือความคุ้นเคยที่เราเห็นจนชินตา ที่พักหลังอาจไม่ค่อยเห็นเพราะโดนกระแสเกาหลีมาแรง ส่วนตัวฟีน่าชอบค่า แล้วจะรอเรื่องใหม่นะคะ