เพียงเปิดใจ 6

บทที่ 6

"ไอ้ก้อง โผล่มาได้ไงวะ ข้าชวนมาตั้งนานไม่ยักจะมา อยู่ดีๆ ก็มาไม่บอกไม่กล่าว" กรกฏร้องทักทันทีที่เห็นหน้าเพื่อนชาย

    "มาดูรีสอร์ทเอ็งนะ"

    "แล้วได้ห้องพักยัง"

    "ได้แล้ว เออ ไปกรุงเทพเมื่อไหร่แวะไปร้านไอ้อัทธ์มั่งนะ บรรยากาศดีใช้ได้เลย"

    "อืม แต่ช่วงนี้คงยุ่งๆ ต้องดูรีสอร์ทก่อน เพิ่งเปิด อะไรๆ ก็ยังไม่เข้ารอยเท่าไหร่ โชคดีที่ได้เอ็งมาช่วย ดูดีกว่าที่ข้าคิดไว้เยอะเลยว่ะ"

    "เอ็งก็หุ้นส่วน นิดๆ หน่อยๆ ค่อยหักเอาจากบัญชี ไม่เป็นไรหรอก ข้าก็ช่วยในส่วนความรู้ของข้า"

  "ไอ้งก" กรกฏตอบทีเล่นเพราะรู้อยู่แล้วว่าเพื่อนชายเขาใจกว้าง กับเพื่อนฝูงให้หนักขนาดไหนก็ทำให้ได้เสมอ

    "ไอ้ปิงเอ็งทำแบบนี้ทำไมวะ"

    กรกฏมองชายหนุ่มตรงหน้าพร้อมถอนหายใจ เขารู้ว่าเพื่อนหมายความว่ายังไง แต่ก่อนจะตอบคำถามกับใคร เขาอยากได้คุยกับเจ้าตัวให้เรียบร้อยเสียก่อน

    "ข้าแค่อยากเจอพีช อยากหาโอกาสคุยกับพีช"

    "แล้วได้คุยหรือยัง... มึงอย่าทำอะไรให้พีชรู้สึกแย่มากกว่านี้เลยไอ้ปิง กูขอร้อง" สรรพนามที่เปลี่ยนไปทำให้กรกฏไม่กล้าพูดอะไรมากไปกว่านี้ เพราะเริ่มรู้ว่าเพื่อนชายชักไม่ชอบใจในการกระทำของตน

    "ไอ้ก้อง ข้ารู้ว่าข้ากำลังทำอะไรอยู่ เอ็งไม่ต้องห่วงหรอก เรื่องระหว่างข้ากับพีชมันจบไปแล้ว แต่ตอนนี้ข้าไม่มีอะไรจะบอกกับเอ็ง… ข้าไม่อยากแย่งคนรักเพื่อนอีกล่ะ ไปหาพลอยก่อนนะ"

    ปริศนาตอนท้ายของเพื่อนหนุ่มยิ่งทำให้ก้องภพแทบอยากจะกระชากเจ้าตัวให้กลับมาพูดให้รู้เรื่อง หากแต่สายตาของภรรยาของเพื่อนจ้องมองอยู่จึงทำได้แต่ปล่อยมันเดินจากไป

    หลังก้องภพเดินมาส่งพีร์ธาดาที่บ้านพักของเธอ ชายหนุ่มก็มาดักเจอกรกฏที่เรือนรับรองของเขาเพื่อถามข้อข้องใจที่เพื่อนชาย ยังคงเดินหน้าหาพีร์ธาดาอยู่อย่างนี้ แต่พอได้คุยกลับกลายเป็นเขาเองที่รู้สึกหงุดหงิดกับคำพูดปริศนาของเพื่อนชาย แล้วจะไปลากมันกลับมาคุยได้ยังไงล่ะนี่

    เมื่อเช้าก้องภพได้รับโทรศัพท์จากอินทิรา ลูกสาวเจ้าสัวใหญ่โทรมาขอความช่วยเหลือจากเขาเมื่อทราบว่าเพื่อนสนิทอย่างพีร์ธาดามาทำงานให้ใคร และพักอยู่ที่ไหน เธอกลัวว่าเพื่อนสาวของตนจะรับแรงกดดันที่ต้องเจอไม่ไหว

    'พี่ก้องไปช่วยไอ้พีชทีดิ อินเป็นห่วงมัน'

    'พีชคงไม่เป็นอะไรมั้งอิน กังวลเกินเหตุไปหรือเปล่า'

    'ไม่รู้ล่ะพี่ก้อง ถ้าอินว่างอินก็อยากตามไป แต่ช่วงนี้อินงานยุ่งมาก รบกวนพี่ก้องที แหมๆ อินรู้หรอกพี่ก้องเองก็อยากเจอพีชใช่มั้ยล่าาา'

    '...'

    'พี่ก้องเงียบ อินถือว่าตกลงนะ เอาน่า คิดซะว่าไปทำคะแนนแล้วกันเนาะ แค่นี้ก่อนเน้อ อินต้องเข้าประชุมแล้ว'

    มีเหรอว่าอย่างอินทิราจะไม่รู้ว่าเขารู้สึกยังไงกับเพื่อนเธอ อันที่จริงไอ้น้องสาวตัวดีคงรู้มานานแล้วก็เป็นได้ เขากับอินทิราเป็นเพื่อนเล่นกันมาตั้งแต่เด็ก ญาติผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายต่างรู้จักกันดีจนเขากับน้องสาวต่างสายเลือดเกือบต้องหมั้นกันเพราะความเข้าใจผิด หากทั้งคู่ก็ยืนยันความสัมพันธ์ที่เป็นได้แค่พี่น้องเท่านั้น นั่นก็ทำให้ผู้ใหญ่ต่างล้มเลิกความตั้งใจลงอย่างรู้สึกเสียดาย

    หลังจากวางสายเสร็จก้องภพใช้เวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมงเคลียร์งานบนโต๊ะ เอ่ยปากสั่งงานลูกน้องอีกเล็กน้อย ก่อนจับรถเก๋งซีดานคันเก่งมุ่งหน้าสู่จังหวัดไกลสุดของภาคตะวันออกทันที ก้องภพใช้เวลาเพียงสามชั่วโมงครึ่งก็มาถึง ถึงจะเป็นการทำเวลาที่เร็วชนิดยมบาลมารอรับเขาได้ทุกเมื่อ หากแต่กลับช้ามากในความรู้สึกของชายหนุ่ม

    ก้องภพอยากหัวเราะแทบบ้าเมื่อเขาโทรหาหญิงสาว หล่อนดูงงว่าปลายสายเป็นใครแต่กลับตอบคำถามเขาทุกคำทั้งที่ไม่รู้ว่าเป็นใคร เขามองหาเจ้าหล่อนได้ไม่ยาก เพราะสายตาแทบจะทุกดวงในบริเวณนั้นจับจ้องภาพตรงหน้าตาเป็นมัน ทำเอาเขาต้องถลึงตาหยุดสายตาหื่นกามเหล่านั้น ก็ดันมีผู้หญิงสวยสูงโปร่งนั่งกอดเข่าอยู่คนเดียวปล่อยให้ปลายคลื่นกระทบเท้าเบาๆ มาในให้มอง แล้วเด็กคนนี้อีกไม่ได้แคร์อะไรกับเขาเลย ชุดก็ล่อตะเข้ เสื้อกล้ามเข้ารูปสีขาว กางเกงขาสั้นสีส้มเผยให้เห็นเรียวขายาวสวย โอยลมหึงลมหวงจะออกหู

    เขาอยากให้เธอสบายใจขึ้น แต่คนอย่างเขาไม่เก่งนักที่จะมานั่งปลอบคน เขานั่งลงเงียบๆ หลังพูดคุยได้ไม่กี่คำ หันไปมองใบหน้าของพีร์ธาดายามเงยหน้ามองฟ้าตามที่เขาบอก 'สวยแต่หมอง' นิยามคำเดียวที่เขาคิดออก หากไม่ใช่ในสถานการณ์นี้ เขาอยากดึงเธอเข้ามากอด หากมันคงหนักเกินไปถ้าเธอต้องเอาเรื่องเขามาคิดพ่วงไปด้วยอีก หนุ่มหล่อจึงทำได้เพียงนั่งมองหญิงสาวอยู่ห่างๆ หวังให้เธอรู้สึกอะไรบ้างจากเขา

    พอเกิดเรื่องทินกรเขาพยายามทำให้สาวสวยควบคุมสติตัวเองให้ดีจึงจับเธอโยนลงน้ำ สาบานได้ว่าเขาลืมคิดไปสนิทกับชุดที่คุณเธอใส่ มันเปียกบางแนบเนื้อทำเอาเขาใจเต้นระส่ำเลยทีเดียว แต่ถึงอย่างไรเขาจำเป็นต้องแกล้งเย้าเธอกลบเกลื่อน และให้ลืมเรื่องที่เกิดขึ้นด้วย... แหม แต่อีกนิดเดียวได้จูบแล้วเชียว

    เมื่อช่วงเดือนก่อนก้องภพขอร้องมารดาอย่างหนักเพื่อให้มารดาของเขายอมตอบรับดำเนินการดูตัว เขาไม่รู้สัญญาของของพวกผู้ใหญ่หรอก เขาแค่อยากเจอพีร์ธาดาอีกครั้งหลังกลับมาจากเมืองนอก

    'ทำไมก้องถึงอยากให้แม่ทำหละลูก แล้วไม่กลัวเหรอว่าคนที่มาดูตัวจะใช่หนูพีช' นิศาเอ่ยถามลูกชายเมื่อทนการรบเร้าไม่ไหว

    'ก้องรู้ว่าแม่รู้ว่าทำไม และก้องมั่นใจครับแม่ว่าคนที่มาต้องเป็นพีชแน่นอน... ไอ้อินเหรอ แม่อย่าพูดเชียว ให้ก้องดูตัวกับมันก้องไปบวชดีกว่า มันก็คิดแบบเดียวกับก้องแหละ... นะครับแม่ ช่วยก้องที ถือว่าเป็นการต้องรับลูกชายกลับมาก็ได้' ก้องภพเข้าไปกอดประจบแม่ตัวเอง

    'ก็ได้ แม่ก็ชอบหนูพีชเหมือนกัน' ผู้เป็นแม่เขย่งปลายเท้าเพื่อหอมแก้มลูกชาย พร้อมรอยยิ้มเอ็นดู

    หลังจากนั้นพิธีดูตัวก็เกิดขึ้น ชายหนุ่มหวังเอาพิธีนี้มาทำให้การติดต่อสู่หาพีร์ธาดาง่ายขึ้น เขาอยากให้ทั้งตัวเขาและเธออยู่ในสายตาผู้ใหญ่ เพื่อยืนยันความบริสุทธิ์ใจ

    แต่มันยังไม่ใช่ตอนนี้ ชายหนุ่มบ่นในใจ พลางแหงนหน้าขึ้นบนฟ้ามืด มองดาวที่พร่างพราวเต็มท้องฟ้า มองพระจันทร์ลูกกลมสวย หากแต่ตัวเขากลับรู้สึกเหงาจับใจเมื่อต้องอยู่ตัวคนเดียว

    พีชจะรู้สึกเหมือนผมบ้างไหม

ห้าทุ่มครึ่งแล้ว พีร์ธาดาหยิบนาฬิกามือถือขึ้นมาดู เธอคิดอะไรเยอะแยะจนนอนไม่หลับทั้งที่ปกติเธอเป็นคนหลับง่าย แต่นี่ผ่านมาสองชั่วโมงก็ยังข่มตาไม่หลับ ทั้งเรื่องเพื่อนสาวเรื่องอดีตคู่หมั้นแต่สิ่งที่สร้างความปวดหัวได้มากสุดเห็นจะเป็นเรื่องของชายหนุ่มที่เธอตั้งตัวเป็นคู่ปรับมานาน... เขาเก็บความรู้สึกนี้มานานเท่าไหร่

    ทำไมเขาต้องเข้ามาอยู่ข้างกายเวลาเธอต้องการใครเสมอ ตั้งแต่เด็กยันโตเขาคนนี้ชอบยื่นมือมาช่วยเหลือตลอด เมื่อตอนผู้เป็นพ่อเสียผู้ชายคนนี้มักมาแกล้งเธอที่บ้านเป็นประจำ(ก่อนพีร์ธาดาจะตัดสินใจปล่อยบ้านให้คนเช่าแล้วไปอยู่คอนโดที่เจ้าสัวนพชัยซื้อให้เป็นของขวัญเรียนจบแทน) เธอรู้ว่าเขาไม่อยากให้เธออยู่คนเดียว โดยตอนเรื่องงานหมั้นของเธอ ก็เป็นเขาที่เพียรหางานมาให้เธอทำอย่างไม่ขาดสาย เป็นเขาที่วนเวียนอยู่กับเธอตลอดถึงแม้จะเป็นแค่เรื่องงาน ถ้าเธอไม่คิดเข้าข้างตัวเองเกินไปก้องภพต้องรู้นิสัยความชอบ ไม่ชอบอะไรของเธอแทบทุกอย่าง

    จากการกระทำที่เธอทั้งสังเกต บังเอิญสังเกต และเหมือนเขารู้ใจเธอไปเสียทุกเรื่อง เขามักเงียบเวลาเธอทุกข์ใจ ใช่... เธอต้องการความเงียบเวลาเธอมีปัญหา แต่เธอจะพูดเมื่ออยากพูดเท่านั้นและเขาแค่มองเธออย่างเงียบๆ เสมอ

    ถึงแม้จะกวนแต่เขาคนนี้กลับรู้ใจเธอไปเสียทุกเรื่อง เขาชอบกวนประสาทเธอทุกเวลากลั่นแกล้งเธอทุกครั้งที่มีโอกาส ปากก็หมา แถมยังชอบหาว่าเธอเป็นทอมอีก เธอบอกตัวเองเสมอว่าเกลียดผู้ชายกวนประสาทอย่างเขาที่สุด แต่กลับแอบยิ้มทุกครั้งที่ได้ทะเลาะกับเขา

    จนเมื่อเขาทิ้งเธอไปเรียนต่อต่างแดน หญิงสาวไม่ปฏิเสธว่านั่นทำให้เธอใจหาย เหมือนเธอขาดอะไรไปสักอย่าง เธอโกรธเขาอย่างไม่มีสาเหตุ เธอไม่ติดต่อเขาก่อน และเธอตามแช่งเขาทุกครั้งที่ได้คุยกัน แต่ตอนนี้เขากลับมาแล้ว เธอดีใจอย่างมากที่เขากลับมา ไม่รู้ว่าอะไรดลใจให้เธอคิดแบบนี้ ทำไมเธอกลับรู้สึกอบอุ่นใจประหลาด รู้สึกได้ว่าต่อจากนี้ไปเธอจะไม่อยู่ตัวคนเดียวอีกแล้ว

    พี่ชายที่แสนดี... พีชายเหรอ...

Create Date : 30 กันยายน 2553		2 comments
Last Update : 30 กันยายน 2553 14:14:52 น.
Counter : 679 Pageviews.
Share Tweet