Bloggang.com : ป้าซ่าส์ : @ อ้ายเสือบุก @ 3

@ อ้ายเสือบุก @ 3

@ ตอน...อ้ายเสือ...บุก @
บ้านพักที่พวกเราอยู่กันตอนนั้น ใครๆเค้าเรียกกันว่าบ้านแขวง
ก็อย่างที่เคยบอกไปนั่นแหละค่ะ ว่ามันไกลมากๆ แถวๆนั้นก็จะ
ไม่มีตลาด ไม่มีร้านค้าอะไรเลย แม่กับพ่อก็จะเข้าไปในตัวเมือง
อาทิตย์ละครั้งเพื่อซื้อกับข้าวและของใช้ที่จำเป็นต่างๆเอามาเก็บ
ไว้ ที่บ้านแขวงเนี่ยเราจะมีเครื่องปั่นไฟใช้เอง ซึ่งเครื่องปั่นไฟ
จะเปิดตอนหกโมงเย็นถึงสองทุ่มเท่านั้นเองค่ะ ดังนั้นตู้เย็นก็ไม่
สามารถที่จะใช้ได้เลยค่ะ ทุกๆครั้งที่กลับมาจากตลาดพ่อกับแม่
ก็จะมีกิจกรรมให้โจกับน้องทำเรื่อยๆเลยค่ะ มันเป็นกิจกรรมการ
ถนอมอาหาร เราจะทำไข่เค็มเก็บไว้กินเอง ทำเป็นร้อยๆลูกเลย
ทำปลาเค็ม ทำเนื้อเค็มตากไว้กิน ทำกล้วยตาก ทำสัปปะรดกวน
โอ๊ยสารพัด ทั้งของคาว และของหวานสำหรับเด็กๆ

มีอยู่วันนึงชาวบ้านคนนึงเอาผักมาขายพ่อก็ซี้อไว้หนึ่งเข่งโตๆ
แล้วพ่อก็บอกโจว่าเดี๋ยววันนี้เราจะทำผักกาดดองกัน แล้วพ่อก็ให้
โจกับน้องเอาผักไปล้างให้สะอาด แล้วเอาไปตากแดดให้ผักเหี่ยว
โจก็สงสัยว่าผักสดๆก็สวยอยู่แล้ว ทำไมต้องทำให้มันเหี่ยวด้วย
พ่อบอกว่าเวลาเราเอาไปเรียงในโอ่ง มันจะได้ไม่เปลืองที่เพราะ
ผักเหี่ยวๆมันแฟบๆ ไม่ฟูเหมือนผักสด แล้วอีกเหตุผลนึงก็คีอมัน
จะดูดซึมน้ำเกลือที่ดองได้เร็วขึ้น

หลังจากเอาผักตากแดดจนเหี่ยวก็ปาไปเป็นช่วงบ่ายแก่ๆแล้วค่ะ
พ่อมาสอนเราให้เอาผักเรียงใส่โอ่ง ทำตัวอย่างให้ดู แล้วพ่อก็เข้าบ้านไป
โจกับน้องก็ทำงานไป เล่นกันไป คุยกันไป เรื่อยๆ อ้อลืมบอกไป
จิ๊ดสส นึงค่ะว่าโอ่งใบนี้อยู่หลังบ้าน อยู่นอกบ้าน ขณะที่โจกำลัง
เพลินๆเรียงผักอยู่นั้น ทันใดนั้นน้องสาวก็โยนผักทิ้ง ร้องกรี๊ดดดด
แล้ววิ่งไปหน้าบ้าน ปากก็ร้องตะโกนว่า พี่โจ๊ พี่โจ โจก็หัวเราะน้อง
ใหญ่เลย ในตอนนั้นนึกว่าน้องเรียงผักแล้วเจอหนอนในผัก โจก็ยัง
คงก้มหน้าก้มตาเรียงผักต่อไปไม่ได้สนใจอะไร มาเอะใจอีกครั้งตอน
ได้ยินเสียงน้องตะโกนแว่วๆว่า พ่อ พ่อ ช่วยพี่โจด้วย น่านแหละ
เลยเงยหน้าออกมาจากโอ่งแล้วหันไปดูว่าเกิดอะไรขึ้น

คุณเอ๋ย คุณขาสิ่งที่หันไปเจ๊อะนั่นนะ เสือค่ะ เสือตัวเป็นๆ กำลัง
ยืนจ้องโจอยู่ ตาไม่กระพริบเลยค่ะ ตอนนั้นโจตกใจมากๆ ทำอะไร
ไม่ถูกเลยค่ะ ขาแข็งไปหมด ตัวร้อนวูบวาบ วูบวาบ หัวใจเต้นแรงมากๆ
เราต่างยืนมองกันและกัน ไม่มีการกระดุก กระดิกกันเลยทั้งสองฝ่าย
มาแลดูกัน มาลันดูแก เหมือนจังหวะที่คาวบอยกำลังจะดวลปืนกันยังไง
ยังง้านเลยค่ะ มันเป็นเสือที่ตัวใหญ่มาก ตาดุเชียว แถมยังยืนจังก้า
น่ากลัวมั่กๆๆ ในความรู้สึกตอนนั้นเหมือนว่าเรายืนจ้องกันนานแสนนาน
แต่จริงๆแล้วแป๊ปเดียวเองค่ะ

ไฟนอลลี่ ในที่สุดซุปเปอร์ฮีโร่ก็ออกมาช่วยโจค่ะ พ่อวิ่งออกมาจาก
ในบ้าน ในมือพ่อถือปืนออกมาด้วย พ่อบอกให้โจยืนนิ่งๆ ห้ามวิ่งหนี
ใจโจอยากจะร้องไห้ แต่ก็ไม่กล้าร้อง กลัวเสือกัด อยากจะบอกพ่อว่า
วิ่งไม่ได้ ขามันไม่ยอมไป พูดก็ไม่ได้ เดี๋ยวเสือได้ยิน และแล้วก็ได้ยิน
เสียงดังปังงง ดังมากๆแก้วหูแทบแตก โจเห็นเสือกระโดดแล้ววิ่งหาย
กลับเข้าไปในป่า แล้วโจจะอยู่ทำอ่ะหยั้ง โจก็วิ่งไปหาพ่อน่ะสิค่ะ
พ่อชมโจใหญ่ว่าเก่ง แก้ไขสถานการ์ณได้ดี มีสติ แต่จริงๆแล้วพ่อน่ะ
ไม่รู้หรอกว่าโจกลัวจนก้าวขาไม่ออก แถมเกือบฉี่ราดอีกต่างหาก
พอตอนโตๆขึ้นมาเคยยกเรื่องมาคุยกับพ่อ พ่อบอกว่าวันนั้นพ่อไม่ได้
ยิงเสือหรอก พ่อยิงปืนขึ้นฟ้า พ่อสงสารมันเพราะมันยังเป็นลูกเสือ
ที่เพิ่งจะเริ่มโต ป๊าดดดดด อพิโธ่ !!!!!
แต่งานนี้จำไว้น่ะ ต่ะเองงง ซักวันเค้าจะเอาคืนนังน้องสาวตัวแสบบ

Create Date : 07 กรกฎาคม 2550

Last Update : 7 กรกฎาคม 2550 3:50:41 น.

2 comments

Counter : 284 Pageviews.

ตื่นเต้นๆ นึกว่าโดนเสือตะปบเสียแล้ว
ผักกาดดองแบบที่เล่า จำได้ตอนเด็กๆที่บ้านก็ทำเอาไว้กิน แต่เนื่องจากบ้านเดิมเป็นตึกแถวก็เลยเอาเรียงตากแดดบนดาดฟ้าบ้านเลย

..........ไปต่อ

โดย: friendship IP: 124.121.4.205 วันที่: 7 กรกฎาคม 2550 เวลา:14:33:01 น.

โดย: แป๋วภูเก็ต

วันที่: 9 กรกฎาคม 2550 เวลา:10:12:35 น.