แต่ก็จัดได้สมเกียรติของผู้ตายที่มีตำแหน่งเป็นคุณหญิง มีคนนับถือมากมาย กรรณติมาสยังรับไม่ได้กับการด่วนจากไปของมารดา หล่อนนั่งจุดธูปส่งให้แขกที่มาเคารพศพ ใบหน้าเปลอะไปด้วยคราบน้ำตา จันจิราเข้ามาเคารพศพ หญิงผู้นี้มีอายุจะอ่อนกว่าแม่ของหล่อนเพียงไม่กี่ปีเธอปักธูปลงบนกระถาง แล้วหันมาแสดงความเสียใจกับกรรณติมาส อาเสียใจด้วยนะหญิงสาวไหว้ขอบคุณ หล่อนพอจะรู้จักผู้ที่อยู่ตรงหน้าบ้างแต่ก็ไม่สนิทรู้แต่เพียงว่าเธอเป็นหุ้นส่วนดูแลไร่กาแฟของบิดา และเคยมาที่บ้านไม่กี่ครั้งแต่มารดาก็บอกว่าเธอเป็นคนดี หล่อนก็เชื่อในคำพูดของมารดาเรื่อยมาเชิญคุณอาไปนั่งก่อนค่ะเดี๋ยวสักครู่พระก็มาแล้วหล่อนพูดแล้วเดินนำไปที่ ที่นั้งแขก ที่พ่อของหล่อนนั่งเหม่ออยู่สีหน้าหม่นหมองไม่แพ้กัน คุณจันจิราอ้อมไปนั่งข้างหลังถัดจากแถวหน้าไปสองแถว โดยที่ไม่ได้หันมองหรือแสดงความเสียใจกับหุ้นส่วนที่นั่งอยู่ข้างหน้า เหตุการณ์ทั้งหมดอยู่ในสายตาของ คุณกิติภา ที่มองดูด้วยความไม่พอใจ ทำท่าจะลุกออกไปแต่มีมือๆหนึ่งดึงรั้งไว้ คุณจะไปไหนคุณหญิง ไม่เห็นแก่หลานก็เห็นแก่หน้าพี่คุณที่นอนอยู่ข้างหน้าบ้างคุณพร้อมพงษ์พูดขึ้นด้วยรู้ใจภรรยาดีว่าจะทำอะไร ความดีที่พี่คุณสะสมมานานจะหมดก็เพราะคุณทำอะไรไม่คิดแต่ที่พี่สาวของฉันต้องตายก็เพราะมันเพราะมันคนเดียว มันยังมีหน้ามาอีก สีหน้าของคุณกิติภา ที่แสดงออกมาทำให้สามีไม่สบายใจมากพอเขาปล่อยแขนภรรยาก็รีบลุกออกไปทันทีโดยที่คุณพร้อมพงษ์คว้าไว้ไม่ทันเธอเดินเข้าไปดึงแขนคุณจันจิราเดินออกไปนอกศาลาบอกว่ามีเรื่องจะคุยด้วย คุณพร้อมพงษ์รีบลุกตามไป อย่างน้อยก็เบ่าใจบ้างที่ภรรยายังรักษาหน้าครอบครัวของพี่สาวแท้ๆของตนเอง ที่ไม่ทำการแอะอะต่อหน้าแขกมีอะไรหรือคะ คุณจันจิราถามด้วยความตกใจแต่ยังรักษาสติไว้เพราะรู้แล้วว่าเรื่องอะไร ยังจะมีหน้ามาถามอีกเธอนี้มันหน้าด้านจริงทำเขาตายแล้วยังจะมีหน้ามางานเขาอีก รึจะมาสมน้ำหน้าที่ตัวเองจะได้เสวยสุขบนสมบัติที่พี่ฉันสร้างไว้คุณหญิง ใจเย็นๆพูดกันดีๆก็ได้ คุณพร้อมพงษ์ปรามฉันไม่ได้มีความสุขเลยที่เป็นแบบนี้กลับเสียใจด้วยซ้ำ คุณจันจิราร้องไห้ออกมาอย่าอัดอั้นคนอย่างเธอมันก็มารยาเสียใจจริงแล้วทำไมเธอต้องทำด้วย พี่ฉันไว้ใจเธอมากเธอก็รู้ คุณกิติภา มองผู้ที่อยู่ตรงหน้าด้วยสายตาเหยียดหยาม แต่เธอก็ทำกับเขาได้หน้าไม่อายกรรณติมาส มองมาทางบุคคลทั้งสามที่สนทนากันเห็นว่าไม่ได้ทักทายกันตามปกติธรรมดาหล่อนจึงรีบเดินเข้ามา ภานุวัตรเห็นน้องออกไปก็คิดว่ามีเรื่องแน่จึงบออกให้รตีช่วยดูแลแขกส่วนวินวรรณออกไปดูกรรณติมาส ตัวเขาจะไปตามบิดา มีอะไรกันหรือคะคุณน้า คุณอา กรรณติมาส ถามขึ้น คุณจันจิรารีบเช็ดน้ำตาหลบสายตาของหญิงสาวที่มองมาด้วยสายตาจับผิดมาก็ดีแล้วยายมาสแกจะได้รู้ว่าที่แม่แกตายเพราะอะไร คุณกิติภามองคุณจันจิราด้วยสายตาที่เหนือกว่าคุณหญิงอย่าให้อะไรๆมันเลวร้ายไปกว่านี้เลยเรื่องมันแล้วไปแล้วแก้ไข้อะไรไม่ได้แล้วคุณอย่าเรื้อฟื้นเลยดีกว่า คุณพร้อมพงษ์ปรามภรรยาแต่ก็ไม่เป็นผล กรรณติมาส มองดูน้าด้วยสีหน้าที่ไม่ดีนักแกรู้ไว้เลยนะยายมาสว่าคนที่แก ยกมือไหว้เมื่อครู่นี้ มันเป็นเมียน้อยพ่อแกเป็นคนที่ทำให้แม่แกเสียใจจนตาย หญิงสาวมองหน้าคนทั้งสามที่ละคนอย่างจะหาคำตอบจนหันไปเห็นบิดาที่เดินเข้ามาได้ยินพอดีมองหน้าบิดาเหมือนจะหาคำตอบ คุณวิศนุนิ่งเงียบหน้าเสียไม่คิดว่าน้องของภรรยาจะเป็นคนบอกหลานเองไม่ใช่ตัวเขาที่จะอธิบายภายหลังจึงยังหาคำอธิบายไม่ได้คุณพ่อตอบสิคะว่าที่คุณน้าพูดมาไม่จริง กรรณติมาสเริ่มใจไม่ดีเมื่อเห็นท่าทางของบิดา ไม่จริงใช่ไหมคะคุณพ่อ บอกลูกสาวไปสิคะว่ามันเป็นเรื่องจริง แล้วคุณยังทำให้พี่สาวฉันช๊อคตายอีกก็ยังไม่มีคำพูดออกจากปากบิดาอยู่ดีแต่ถึงอย่างนั้นเวลานี้กรรณติมาสก็พอจะเดาออกแล้วว่ามันเป็นเรื่องจริง น้ำตาที่คลออยู่ในตาไหลพรากเสียใจที่สุด มองสบตาบิดาอย่างผิดหวัง แล้วฉุดมือวินวรรณที่ยืนอึ้งอยู่บออกกับเพื่อนสาวทั้งน้ำตาว่า วิ ฉันอยากกลับบ้าน พร้อมทั้งเดินออกไปเงียบๆ คุณกิติภามองพี่เขยกับคนที่ตนเองเรียกว่าเมียน้อยด้วยสายตาเหยียดหยามและผู้ชนะก่อนจะพูดนิ่ม ๆทิ้งท้ายว่า ขอให้มีความสุขนะความสุขที่แย่งมาจากพี่สาวฉันมันอยู่ได้ไม่นาน จำไว้ แล้วหันไปทางหลานชายที่ยืนเงียบอยู่ วันนี้น้ากลับก่อนอยู่ไปก็คงใจไม่เป็นสุขแน่ดูแลน้องด้วยเล่า แล้วดึงแขนสามีเดินออกไปคุณวิศนุหันหลังเดินคอตกเข้าศาลาไปโดยที่ไม่มีคำพูดไดๆกับบุคลที่ยืนอยู่ตรงหน้าในใจคิดแต่ว่าจะอธิบายให้บุตรสาวฟังอย่างไรดี
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
จะติดตามอ่านต่อไปนะคะ