ก๋วยจั๊บญวน

โดยส่วนตัวแล้วเป็นคนชอบกินอาหารเวียดนามค่ะ

แต่เมื่อมาอยู่ที่นี่อาหารเวียดนามช่างมีรสแตกต่าง

จากที่่เคยกินที่เมืองไทยเสียเหลือเกิน ทั้งที่เป็นคน

เวียดนามทำแ้ท้ๆ อร่อยสู้คนไทยทำไม่ได้เลย

เล่าท้าวความอีกนิดสมัยสาวๆ ไฟแรง ได้มีโอกาสได้รับใช้

เป็นข้าราชการของแผ่นดิน ไปประจำอยู่ไกลถึงศรสะเกษ

ด้วยความที่ไปอยู่ประจำที่นั่นคนเดียว ไม่มีเพื่อนฝูงอยู่เลย

เลยทำให้ต้องช่วยเหลือตัวเองตาหลอด โดยเฉพาะเรื่องกิน

สิ่งที่พลาดไม่ได้เลยถ้าอยู่แถวนี้แล้ว เพื่อนบอกว่า

(มรึง)ต้องข้ามไปกินอาหารเวียดนาม!!!!

แถวๆ อุบลราชธานี อิชั้นก้อไปเลยค่ะ ไม่มีรถก้อนั่งรถเมล์แดงไป

ค่ารถบัสแดง (เรียกตามคนแถวนั้น)เที่ยวละสิบหกบาท

(ข้าราชการจนๆอย่างเราจ่ายได้ ไม่ถึงกะเดือดร้อนจ้า)

ไปลงที่ตลาดอำเภอวารินชำราบ แล้วต่อรถเมล์หรือสองแถวข้ามสะพานแม่น้ำมูล

เข้าเมืองอุบล (ค่าโดยสารสามบาท) เพื่อนบอกว่าให้เดินข้ามฝั่งมาที่ตลาด

แล้วเลือกนั่งร้านไหนก้อได้ อร่อยทุกร้าน ตอนนั้นเลือกนั่งร้านที่อยู่ใกล้

ริมแม่น้ำที่สุด แล้วสั่งก๋วยจั๊บญวนชามหนึ่ง ในชามประกอบด้วยเส้นก๋วยจั๊บสีขาวนวล

อวบอ้วนน่าเคี้ยว น้ำซุปเหนียวๆ ข้นๆนิดหนึ่ง หมูเด้ง (มารู้ทีหลังว่าเขาเรียกหมูเด้ง)

2 ก้อน หมูยอสไลด์สี่ห้าชิ้น โรยต้นหอมเขียวนิดๆ โป๊ะกระเทียมเจียวหอมมมมมม

ข้างบนอีกที พิจาราณาอยู่นานเหมือนกัน แม่ค้าเดินถือเครื่องพวงมาให้

แล้วบอกว่า "มักรสใด๋กะปุงเอาเด้อนาง"เมื่อสำรวจเครื่องพวงแล้ว

เหมือนเครื่องพวงก๋วยเตี๋ยวทั่วๆ ไป แต่มีที่พิเศษคือพริกเผา

นี่ไงตัวนี้แหล่ะที่เพื่อนบอกว่าทำให้ก๋วยจั๊บอร่อยขึ้น เริ่มลงมือได้เลย

จำได้ว่าเป็นก๋วยจั๊บที่มีรสชาดอร่อยที่สุดในโลกก้อว่าได้

หลังจากครั้งนั้นตลอดสี่ปีที่อยู่ศรีสะเกษ อิชั้นก้อ

จะแวะเวียนไปกินก๋วยจั๊บญวนที่อุบลเกือบทุกเสาร์(ถ้าไม่มีงานหรือเดินทางกลับบ้าน)

จนซี้กะพี่น้อยเจ้าของร้าน นอกจากจะได้กินก๋วยจั๊บแล้วพี่น้อยยังหาแหนมเนือง

ปลาร้าสับ แกงต้มส้มปลาไหล ซกเล็กเป็ด อื่นๆ อีกมากมายมาให้เป็นอาหารเสริม

แถมให้หิ้วกลับบ้านพักที่สีเกด อีกตะหาก ได้กินอาหารอร่อยแล้ว

ที่สำคัญอิชั้นยังหอบเอามิตรภาพกลับบ้านมากระบุงเบ้อเร่อ..เลยหล่ะค่ะ

ท้าวความซะยาวเลยเนอะ (ก้อมันเป็นเรื่องที่ประทับใจหนิ)อยู่ๆอยากกินก๋วยจั๊บขึ้นมา

ทำไงดีหล่ะนั่งนึกถึงร้านของพี่น้อย แล้วก้อนั่งดูสูตรในอินเทอร์เนต

เสร็จแล้วออกหาซื้อส่วนผสม ได้มาเท่าที่หาได้ หน้าตาเป็นแบบนี้จ้า





ถึงรสชาดจะยังไม่ถึง หน้าตายังใช้ไม่ได้ แต่ก้อพอแก้ขัด

แถมได้มีโอกาสได้นึกถึงเรื่องราวเก่าๆ มิตรภาพ น้ำใจ ของคนแถวนั้น

ถ้ามีเวลาและโอกาส หนูจะหอบลูกจูงสามีกลับไปกินก๋วยจั๊บญวนร้านพี่น้อยนะค่ะ

Create Date : 05 มกราคม 2555 Last Update : 5 มกราคม 2555 0:25:07 น. Counter : 646 Pageviews.		8 comments
Share Tweet