พ่อ และ แม่มีลูกสาว 9 คน

บ้านอยู่ต่างจังหวัด เป็นบ้านไม้ 2 ชั้น เสาแต่ละต้นเป็นเสาไม้ เนื้อแข็ง ขนาดใหญ่ สามารถผูกเปลญวนนอนระหว่างเสาสองเสาได้สบาย

ไม้กระดานที่เป็นพื้นบ้านเป็นไม้แผ่นใหญ่ เนื่อแน่นแข็ง ค่อนข้างหนา ทนทานต่อการผุกร่อน น้ำหก น้ำเปียกอย่างไร ก็แทบไม่ไม่มีรอยผุ เป็นแต่นาน ๆ ไป เงามัน ๆ ของกระดานลดเลือนลงแค่นั้น

เด็กหญิงทั้ง 9 โดนแม่ใช้งานให้ถูพื้นกันเป็นประจำ ยิ่งถูไม้ก็ยิ่งขึ้นเงามัน เดินแล้วสบายเท้าเหลือเกิน ไม่มีเสี้ยนให้ระคายเลยสักนิด

ช่วงที่ ทั้ง 9 ยังเด็ก ไม่รู้จักคุณค่าของไม้แผ่นใหญ่ ๆ นี้เลย ไม่ทนุถนอมมันด้วย แต่มันก็ช่างทนทาน

เหลือเกิน ไม่เคยมีรูพรุน หรือแตกร้าว ใด ๆ เลย

จนเมื่อ ทั้ง 9 เติบโตขึ้นมา จึงได้รู้ว่าไม้เช่นนี้หาได้ยากเหลือเกินแล้ว

เวลาโดนแม่ใช้ให้ถูบ้าน สาว ๆ จะแบ่งจำนวนแผ่นกัน เนื่องจากแผ่นใหญ่เหลือเกิน ถ้าไม่แบ่งถือว่ากินกำลังงานกัน

การแบ่ง ก็ขึ้นอยู่กับดุลยพินิจของหัวหน้าทีมในแต่ละครั้ง แบ่งอย่างลงตัว โดยที่ลูกทีมอาจไม่เห็นด้วย

แต่ต้องคล้อยตามก็มี แต่ลูกทีมบางคนที่เป็นนักสู้เก่งฉกาจ ก็ทำให้หัวหน้าทีมน้ำตาพรากได้เหมือนกัน

ถูแต่ละแผ่น ต้องลากถังน้ำตามไปด้วย ถังเหล็กใบหนัก ๆ เพื่อซักผ้าขี้ริ้วกันใหม่ เพราะถ้าไม่ซักใหม่เพื่อเริ่มแผ่นใหม่ เวลาพื้นไม้แห้งจะกลายเป็นคราบโคลน ไม่เงามัน

แม่บอกว่า ถ้าใช้ผ้าถูตลอดแผ่น แล้วควรจะซักใหม่ก่อนถูแผ่นใหม่ทุกครั้ง จะได้สะอาด

แต่นั่นเป็นวิธีที่แม่สอน

ถังน้ำสมัยยังเด็ก ก็ไม่ใช่ถังพลาสติกเช่นเดี๋ยวนี้ เป็นถังเหล็กหนัก ๆ ยกทีกล้ามขึ้นเลยละ

พี่น้องทั้ง 9 ก็จะเล่นถูกันก้นโด่งจากด้านหนึ่งไปอีกด้านหนึ่ง

จริง ๆ ไม่เรียกว่า ถูหรอก ควรจะเรียกว่า ไถ มากกว่า

เพราะใช้วิธีวางผ้าถูบ้านให้เต็มความกว้างของกระดานแล้วใช้เท้าถีบพื้นดันตัวและแขนให้ไปสุดอีกด้านหนึ่ง ถ้าเปรียบท่าทางให้เห็นชัด ก็คงคล้าย ๆ วิธีหาเคยของชาวทะเล ที่ เท้าข้างหนึ่งถีบน้ำโคลนให้แผ่นกระดานเคลื่อนไปข้างหน้า ประมาณเดียวกัน

ดีที่พื้นบ้านสมัยก่อน เป็นไม้ดีมาก ๆ จึงไม่มีเสี้ยนตำเท้าให้เป็นเรื่อง

บางทีขี้เกียจบิดผ้า ก็เล่นให้ผ้าชุบน้ำให้แฉะมาก ๆ แล้ววางแหมะบนแผ่นกระดาน ถูไปจนสุดด้านแล้ว เหลียวกลับมาดู

มันยังเปียกอยู่เลย ถ้าแม่เห็นก็จะโดนตี และ สั่งให้ถูใหม่

แต่ว่าไป พอถูเสร็จ 9 สาว ก็ชอบนอนลงไปเกลือกกลิ้ง นอนแนบแก้มกับพื้นกระดานที่ถูเสร็จใหม่ ๆ

มันเย็นสดชื่น จริง ๆ