ตั้งแต่จำความได้ไม่เคยได้อยู่กับแม่เลย  จำได้แต่ว่าอยู่กับป้าและลูกๆของป้าอีก 5-6 คนที่ต่างจังหวัด  แม่ไปแต่งงานใหม่กับฝรั่งมีลูก 2 คน ชาย 1 หญิง 1 เป็นปีถึงจะมาเยี่ยมสักที  ตอนนั้นคิดถึงแม่ อยากให้แม่อยู่่ข้างๆ  จำได้ว่าอายุประมาณ 5 ขวบ แม่มาหาพาสามีมาด้วย  ป้าให้เราอาบน้ำใ้ห้สะอาด เราดีใจมากถูแล้วถูอีก คิดว่าสะอาดเต็มที่  พอแม่มา..ให้ไปอาบน้ำใหม่ ก็อาบอีกรอบ แม่พาไปซื้อของ หาเสื้อผ้าใหม่ พาไปเที่ยวทะเล  ที่พัทยา เป็นครั้งแรกที่เห็นทะเล  อดแปลกใจไม่ได้ว่า...ทำไมน้ำทะเลถึงขึ้นไปถึงบนฟ้า   พวกเราพักที่โรงแรม  เป็นครั้งแรกที่เราได้กินนมสดใส่แก้วใหญ่ๆ เราดื่มไปอึกเดียว ไม่เอาอีกเลย  เพราะไม่เคยกิน  ก็จนนะ.... อยู่ได้ไม่นานแม่ก็กลับอเมริกา  (แม่ฝากลูกชายให้คนข้างบ้านเลี้ยง)

เราอยู่ต่างจังหวัดที่บ้านป้าฐานะไม่ดี พวกพี่ๆเข้าสวนไปยิงนก เราก็ไปด้วยช่วยหิ้วนกที่ถูกยิงนำกลับมาย่าง อร่อยอย่าบอกใคร

ต่อมาพ่อเรา ซึ่งบวชเป็นพระอยู่อีกจังหวัดก็มารับเรามาอยู่ด้วย โดยให้อยู่กับย่า ย่าดุมาก เราโดนรมควันด้วยวิธี ใช้กากมะพร้าวจุดใส่เตาแล้วพัดให้ควันลอยมา   หายใจเอาควันเข้าไป  ทำให้สำลัก  เข็ดเลย..ไม่กล้าซนอีกเลย 

วันงานโรงเรียนวันพ่อ หรือวันแม่  เราต้องร้องไห้ตลอด...เพราะพ่อ กับแม่ไม่เคยมาเลย

ต่อมาเราเข้ามาเรียนที่กทม.พักกับผู้มีพระคุณ  แม่กลับครอบครัวก็มาเืมืองไทย พักที่โรงแรม แม่นัดเราให้ไปเจอที่เซ็นทรัลลาดพร้าว  เราไม่กล้าไปคนเดียว กลัวว่าจะทำตัวไม่ถูก เพราะไม่เคยไปกับแม่สองต่อสอง จึงชวนเพื่อนไปด้วย  (น่าอายจริง)

เราจะคิดว่า ทำไมแม่ไม่อยู่กับเรา ไม่เลี้ยงเราเหมือนแม่คนอืืน  คิดไปต่างๆ นาๆ.....

แต่ตอนนี้เรามีลูกแล้ว 3 คน  ถึงรู้ว่า..ไม่มีแม่คนไหนที่ไม่รักลูก
ไม่มีแม่คนไหนไม่อยากอยู่กับลูก  แต่ชีวิตก็ดำเนินต่อไป   เรารักแม่ที่สุดในโลกเลย.......





จม.ที่แม่เขียนมาหาเมื่อวันที่ ๑๖ ธันวาคม ๒๕๑๗






ซองจม.ของแม่ตอนเราเรียนอยู่ ป.7 แม่ใส่เงินมาในซองด้วย  แต่เราไม่ได้รับเงิน ซองจม.ถูกเปิดก่อนแล้ว..




และนี่คือครอบครัวของเรา