ตุลาคม 2557

 
 
 
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
24
25
26
27
28
29
30
31
 
 
All Blog
Kogure Shashinkan ชอบ ชอบ ชอบ

ไม่ค่อยได้อ่านหนังสือดีๆ ใหม่ๆ มานาน พอมีอ่านบ้างพอกุ๊บกิ๊บๆ แต่ก็ไม่ได้รู้สึกอยากจะเอามาแชร์เท่าไหร่นัก ตอนนี้ก็ได้หันเหไปหมกมุ่นกับ Entertainment ด้านอื่นๆ เช่น ซีรีส์ญี่ปุ่นและเกาหลี ก็ค้นพบเรื่องดีๆ สนุกๆ มากมาย ทั้งในเรื่องของ Story Line การใช้งานภาพในการเล่าเรื่อง และ Production ต่างๆ รุ้งไม่ได้มีความรู้ในเรื่องเกี่ยวกับนิเทศมากนัก เวลาจะเล่าเรื่องหรือให้ความเห็นอะไรก็คงจะเทียบกับความรู้ที่มีเกี่ยวกับเรื่อง story  งานละครหรือหนังพวกนี้ ตัวแปรมันเยอะมากจริงๆ ก็คงจะไม่ได้พูดในรูปแบบเดียวกับการติชมหนังสือแบบที่เคยทำมา แต่จะเล่าถึงความชอบ ความประทับใจ (และไม่ประทับใจ) มากกว่า และจะเลือกเรื่องที่มีเรื่องอยากจะพูดมากกว่าค่ะ

ขอพูดถึงความแตกต่างของซีรีส์ญี่ปุ่นกับเกาหลีเล็กน้อย มันต่างกันในเรื่องของการขยี้อารมณ์มากจริงๆ ของญี่ปุ่นจะ Concised มากกว่า จำนวนตอนจะอยู่แค่ 12 ตอนบวกลบเท่านั้นเอง เพราะงั้น Story line จะแน่นมาก ไม่ค่อยมีการแวะเวียนไปโน่นมานี่เท่าไหร่นัก ส่วนของเกาหลี จะเล่นกับอารมณ์คนดูเยอะมาก ฉากไหนขยี้ได้ ขยี้ซะเละ สารพัด MV Flashback ขยี้อารมณ์ เยอะในระดับที่น่ารำคาญในบางที จำนวนตอนเลยไปที่ประมาณ 20 ตอนบวกลบ

แต่วันนี้จะพูดถึง Series ที่ชอบมากเรื่องหนึ่ง เข้าใจว่าไม่ได้ดังมาก แต่เป็นเรื่องที่ดีมากๆ เรื่องหนึ่ง ชื่อเรื่องว่า Kogure Shashinkan เรื่องนี้สั้นๆ มีแค่ 4 ตอน กำลังคิดว่าจะเล่าเรื่องย่อยังไงดี ลองดูตามนี้ละกันค่ะ 

 
ครอบครัวหนึ่ง ประกอบด้วย พ่อ แม่ พี่ชาย(พระเอก) และน้องชาย ได้ย้ายเข้ามาอยู่ในบ้านสมัยเก่าที่เคยเป็นร้านถ่ายรูปมาก่อน และมีเรื่องเล่าเกี่ยวกับผีในบ้านนี้ด้วย พอย้ายมาอยู่ที่นี่ ก็มีคนเอารูปถ่ายติดผีมาให้พระเอกช่วยสืบอยู่เรื่อยๆ พระเอกก็ไม่อยากจะยุ่งแต่ด้วยความที่เป็นคนใจดีและก็แอบๆ อยากรู้อยากเห็น พระเอกก็คอยช่วยสืบให้ทุกครั้ง และในแต่ละครั้งที่สืบ สิ่งที่ได้พบได้เจอก็ทำให้พระเอกได้เรียนรู้อะไรบางอย่างเกี่ยวกับครอบครัวของตัวเองด้วยเช่นกัน

 
เรื่องย่อข้างบนไม่สปอยด์ แต่ข้างล่างนี้จะสปอยด์แหลก ใครอยากดูก็ไปดูก่อนแล้วมาคุยกันก็ได้ค่ะ

 
คือรุ้งชอบการเล่าเรื่องของเรื่องนี้มากค่ะ มีแค่ 4 ตอน แต่ละตอนจะถือว่าจบในตอนคือการสืบค้นเกี่ยวกับรูปถ่ายผี แต่ในตอนย่อยๆ ทั้งสี่นั้น ก็จะ support โครงเรื่องใหญ่อีกที เป็นการวางเรื่องที่พิถีพิถันมาก ขอเล่าเรื่องทีละตอนตามความทรงจำก่อนนะคะ เพราะดูนานแล้ว อาจจะจำได้แค่เลือนลาง

 
ตอนที่ 1 มีคนเอารูปผีมาให้ เป็นรูปผู้ใหญ่ 3 คนนั่งด้วยกัน แต่ว่ากลับมีหัวคนโผล่มาจากพื้นแล้วร้องไห้ คือเรื่องของเรื่องก็คือว่า ผู้หญิงคนนี้ได้แต่งงานกับผู้ชายที่ครอบครัวนับถือลัทธิบางอย่างที่ดูหมกมุ่นมาก เขาก็ fighting กับการมีตัวตนในครอบครัวมาก

 
ตอนที่ 2 มีคนเอารูปรวมหมู่เด็กมาให้ดู แต่ในรูปนั้นมันมีตัวอะไรก็ไม่รู้บินอยู่ สุดท้ายเด็กในรูปได้เอารูปนก (จำไม่ได้ว่าเป็นนกหรือะไร ตัวเหลืองๆ) มาตัดต่อใส่ในรูปเพื่อต้องการจะสื่อสารกับแม่ตัวเองว่า มันมีทางเลือกอื่นๆ ในชีวิตอีกมาก (แม่มักจะถูกพ่อ abuse ซึ่งลูกก็เศร้า ไม่ยอมไปเรียน แต่ก็ไม่สามารถจะช่วยแม่ได้ ก็เลยพยายามสื่อสารกับแม่ด้วยวิธีอื่น)

 
ตอนที่  3 รูปถ่ายเป็นรูปที่ครอบครัวถ่ายรูปยิ้มแย้มกัน แต่ด้านข้างกลับมีรูปครอบครัวนี้แหละแต่ร้องไห้ คนถ่ายเป็นคู่หมั้นของผู้หญิงในรูป ในเรื่องนี้หลักๆ จะพูดถึงการอยู่ให้กำลังใจในช่วงเวลา critical ว่ามันมีความจำเป็นแค่ไหน ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ถ้าหากว่าคนที่รักกันอยู่ด้วยกัน มันก็จะผ่านพ้นไปได้

 
ตอนที่ 4 พระเอกได้ตัดสินใจไปร่วมงานศพของคุณปู่ และได้ทำในสิ่งที่เขาต้องการที่นั่นเพื่อจะปลดปล่อยสิ่งต่างๆ ที่เขาและครอบครัวได้เก็บไว้ตลอดเวลาหลังจากที่น้องสาวเขาตาย

 
ขอเล่าโครงเรื่องใหญ่ต่อ คือ เป็นเรื่องภายในครอบครัวพระเอก พระเอก (เพื่อนๆ เรียกกันว่า ฮานะจัง) จริงๆ แล้วมีน้องสาวคนหนึ่ง (ซึ่งเราจะรู้ตั้งแต่แรกอยู่แล้ว) ชื่อฟูโกะจัง แต่เขาตายไปตั้งแต่ตอนเด็ก ตอนนั้นพระเอกประมาณ 10 ขวบ และน้องพระเอก (พิกะจัง) ยังเด็กมาก (จำอายุไม่ได้) การตายของเด็กคนนี้เป็นปมในใจของทุกคนในครอบครัวนี้ ถึงแม้ว่าจะเป็นครอบครัวที่น่ารัก รักกันดี แต่เหมือนกับเรื่องนี้เป็นเงาดำที่อยู่ในใจของทุกคนที่ทำให้ทุกๆ คนไม่สามารถจะเติบโตและเดินหน้าต่อไปได้ (ในทางจิตใจ) เนื่องจากพระเอกมักจะมีคนเอาภาพติดวิญญาณมาให้ไขปริศนา พระเอกก็ต้องหาข้อมูลเกี่ยวกับไป และในหลายๆ ครั้งก็เอาเรื่องบางเรื่องไปปรึกษาที่บ้าน ทำให้เรื่องเกิดการพาราเรลกันระหว่างเรื่องของรูปกับเรื่องของชีวิตจริงในครอบครัวพระเอก

 
ในตอนแรก เรื่องจะพูดถึงแบ็กกราวของครอบครัวพระเอก ทัศนคติบางอย่างที่รุ้งรู้สึกแปลกๆ ตั้งแต่แรก จะมีการเปิดเผยเกี่ยวกับการตายของฟูโกะจัง ตายยังไง เกิดอะไรขึ้น และเรื่องจะคู่ขนานไปกับการหา Identity ของลูกสะใภ้ในบ้านของสามี (ทั้งของคนที่อยู่ในรูป และของแม่ของตัวเอง) พอตอนที่ 2 เรื่องในรูปถ่ายก็จะโชว์ความ struggle ของแม่เด็กชายในรูป รวมทั้่งความ struggle ของตัวลูกเอง และก็จะคู่ขนานไปกับเรื่องของครอบครัวพระเอก ที่ตัวแม่เองก็ struggle ไปกับการที่ตัวเองปกป้องลูกไม่ได้ เรื่องก็จะเปิดเผยเรื่องที่พ่อแม่พระเอกทรมานจากการตายของเด็กขนาดไหน ครอบครัวของพ่อพระเอก (ย่าและป้า) ได้กล่าวโทษแม่พระเอกผู้ซึ่งทรมานจากการโทษตัวเองอยู่แล้ว  พอตอนที่ 3 เราก็จะได้รู้ว่าพิกะจังทรมานกับการตายของฟูโกะจังมากและคิดว่าฟูโกะจังเกลียดตัวเอง เพราะวันที่เด็กตาย ตัวเขาเองไม่สบาย แม่จึงมาดูแลแต่เขา แต่ไม่สนใจฟูโกะจนฟูโกะป่วยและตายในคืนนั้น ตัวพ่อพระเอกก็แสดงให้เห็นว่าในช่วงเวลาที่แม่ต้องถูกต่อว่า และทำสิ่งใดไม่ได้นอกจากกล่าวคำขอโทษ ช่วงเวลานั้นเป็นช่วงเวลาที่แม่ต้องการคนมายืนข้างๆ ที่สุด แต่ตัวพ่อไม่ได้ทำ และก็รู้สึกเสียใจจนถึงทุกวันนี้ สุดท้ายพ่อพระเอกเลยตัดสินใจตัดขาดจากบ้านตัวเอง ไม่ติดต่อกันอีก แม่พระเอกก็เลยตัดสินใจตัดขาดจากบ้านตัวเองด้วยเช่นกัน ตอนสุดท้ายตอนที่ 4 เราก็รับรู้ว่า ตัวพระเอกเองก็โทษตัวเองเช่นกัน เพราะตัวเขาเองเป็นคนแรกที่รู้ว่าฟูโกะป่วยแต่ตอนนั้นเขากลับเผลอหลับไป ไม่ได้ไปบอกแม่ พอตื่นมาก็พบว่า ฟูโกะตายไปแล้ว และในช่วงเวลาสามตอนที่ผ่านมา ตัวพระเอกเองก็เพิ่งได้รับรู้ความลับของแต่ละคนที่ต่างพากันโทษตัวเองทั้งบ้าน จึงได้ตัดสินใจไปร่วมงานศพของคุณปู่ แล้วพูดทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่ในใจของเขาและที่อยู่ในใจของทุกคนในครอบครัวเขาให้กับพวกญาติๆ ที่มากดดันพวกเขา


เรื่องนี้ story เริ่ดจริงๆ เล่นเอาเล่าเรื่องย่อไม่ถูกเลย เลยให้เรื่องเต็มๆ ไปเลยละกัน เรื่องจะเล่าเนิ่บๆ ดูผ่อนคลาย บ้านของพระเอกก็ดูมองโลกในแง่ดี ดูรักกัน แต่เพราะงั้นเวลาที่มารับรู้เรื่องลึกๆ ในใจของทุกคน มันก็เลยดูหดหู่ในระดับหนึ่ง แต่ก็ไม่ได้รู้สึกว่าดราม่าน้ำตาท่วมจอขนาดนั้น ตอนแรกๆ จะรู้สึกตะหงิดๆ กับปฏิกริยาของทุกๆ คนในเรื่องเกี่ยวกับผีๆ ว่าดูธรรมดา เหมือนกับเป็นเรื่องปกติในชีวิตประจำวัน แต่พอดูไปเรื่อยๆ ก็พอเข้าใจว่า ทุกๆ คนยังถือว่าครอบครัวเขามีผีอยู่ในครอบครัวอยู่ตนหนึ่งอยู่แล้ว ก็เลยไม่รู้สึกอะไรเกี่ยวกับเรื่องผีๆ เท่าไหร่นัก

 
ในแต่ละเรื่องย่อย ก็จะมี Element of plot ที่ดีให้เราตามลุ้น และในขณะเดียวกัน พอเอา 4 ตอนมารวมกัน ก็จะได้ Element of Plot ฉบับเต็มมาอีก เวลาดูในเชิงของ Story จะรู้สึกตื่นตาตื่นใจกับเรื่องนี้ทุกครั้ง

 
ในเรื่องนี้คงจะไม่พูดถึงเทคนิคอะไรพวกนั้น แค่อยากจะเล่าความประทับใจและความคิดเห็นเกี่ยวกับตัวเรื่องมากกว่า รุ้งเป็นคนที่ชอบเรื่องที่ Story แน่นๆ ประมาณว่าเล่าเรื่องย่อได้สิบหน้าอะไรแบบนี้ เรื่องนี้ก็เช่นกัน เล่าเรื่องย่อได้ยากมากเพราะเนื้อเรื่องอัดแน่น นอกจากเรื่องหลักของทั้งครอบครัวแล้ว ยังมีเรื่องย่อยๆ เกี่ยวกับรูปติดวิญญาณ นอกจากนั้นก็ยังมีเรื่องราวของนางเอกที่ถูกพ่อ abuse และชอบมองรถไฟแล่นมาทางด้านหน้าจนเกือบตายมาแล้ว เรื่องของคุณลุงโคกุเระผู้เป็นอดีตเจ้าของบ้านและเป็นวิญญาณที่อยู่ในบ้าน ตัวละครทุกตัวพัวพันกันยุ่งเหยิงกันไปหมด

 
สิ่งที่ชอบที่สุดในเรื่องนี้คือ Life goes on รุ้งว่าเป็นธีมหลักเลย ครอบครัวของพระเอก เมื่อเผชิญมรสุมที่ลูกสาวได้ตายลงไป พ่อและแม่ก็ตัดสินในที่จะตัดขาดจากครอบครัวของแต่ละฝั่งเพื่อให้ชีวิตของคนทั้งครอบครัวดำเนินต่อไปได้ เพราะพวกเขาไม่ได้มีแค่ลูกสาวคนเดียว แต่ยังมีลูกชายอีกสองคนที่ต้องดูแล เป็นการตัดสินใจที่เด็ดเดี่ยวของทั้งคู่ที่จะดำเนินชีวิตต่อไป สำหรับพระเอก พระเอกก็ตัดสินใจที่จะเดินหน้าต่อไป แม้ว่าจะมีความผิดฝังใจว่าเป็นต้นเหตุที่ทำให้น้องสาวตัวเองตาย แต่สำหรับพระเอกในฐานะพี่คนโต เขายังมีน้องชายที่น่ารักให้ดูแล และสิ่งใหม่ๆ เข้ามาในชีวิตมากมาย เขาก็พร้อมจะเดินหน้าต่อไป แม้ว่ามีสิ่งนี้ติดอยู่ในใจก็ตาม ส่วนตัวพิกะจัง น้องชายคนเล็ก เขาไม่เหมือนทั้งสามคนที่พร้อมจะฝังอดีต เขายังเด็กเกินไปที่จะสามารถกลบความรู้สึกผิดนั้นได้ เลยพยายามที่จะพูดคุยกับคุณโคกุเระที่เขาเชื่อว่า เป็นผีที่บ้านอยู่กับฟูโกะจัง ให้ช่วยพูดคุยกับฟูโกะจัง เพราะเขาเชื่อว่าฟูโกะเกลียดเขาเพราะเขาเป็นต้นเหตุที่ทำให้ฟูโกะจังตายไป

 
ในขณะที่พิกะจังพยายามที่จะปลดปล่อยอดีตที่ฝังอยู่ในตัวเขาออก คนที่เหลืออีกสามคนก็ได้เผชิญกับอดีตอันนั้นเหมือนมีคนขุดขึ้นมาอีกครั้ง ก็คือ ความเจ็บปาวยและการตายตายของคุณปู่ ที่ทำให้ทั้งสามคนได้ระลึกถึงอดีตที่ไม่อยากจะขุดมันขึ้นมาอีก สำหรับพ่อและแม่ รุ้งมองว่าเขาได้ตัดสินใจอย่างเด็ดเดี่ยวและมองไปข้างหน้าอย่างจริงจังแล้ว แม้ว่าจะมีเรื่องนี้ที่ทำให้กวนใจ แต่สำหรับคนเป็นพ่อเป็นแม่ ลูกๆ ที่ยังเหลือก็สำคัญที่สุด ปัญหาใหญ่เลยไปตกลงที่พระเอก ผู้ซึ่งอยู่ระหว่างกลาง คือตอนเกิดเหตุการณ์ก็โตพอที่จะรับรู้ความทุกข์ของพ่อและแม่ที่ถูกญาติๆ ประณาม และตอนนี้ก็รับรู้ถึงความทุกข์ของพิกะจังที่ทรมานจากการเข้าใจว่าตัวเองเป็นต้นเหตุให้ฟูโกะจังต้องตาย เพราะฉะนั้น เรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดเลย driver ให้พระเอกได้ไปทำในสิ่งที่สำคัญที่สุด เพื่อที่จะทำให้ตัวเอง go on ไปได้  

 
สรุปว่าเป็นเรื่องที่รู้สึกดีมากที่ได้ดู แม้ว่าเรื่องจะเกี่ยวกับรูปถ่ายติดวิญญาณ แต่จริงๆ ก็ไม่ได้เกี่ยวกับผีเลย มีเกี่ยวนิดเดียวตอนต้นๆ แค่นั้นเอง เป็นเรื่อง feel good ที่ตัวละครน่ารักทุกตัว อยากแนะนำให้ดู รุ้งพอได้ข้อมูลว่าเรื่องนี้ทำมาจากหนังสือ ก็เลยอยากจะอ่าน เสียดายที่ไม่มีฉบับแปลเลย แปลอังกฤษก็ไม่มี เลยอดไป

 
เอาเป็นว่า มีเรื่องอื่นๆ ที่ประทับใจอีก ก็จะมาเล่าให้ฟังอีกค่ะ

 




Create Date : 23 ตุลาคม 2557
Last Update : 23 ตุลาคม 2557 13:50:48 น.
Counter : 1652 Pageviews.

1 comments
  
Wonderful blog! I found it while searching on Yahoo News. Do you have any tips on how to get listed in Yahoo News? I've been trying for a while but I never seem to get there! Many thanks
ugg australia quebec //www.fbcunionevenezia.it/stivali-ugg/JWENjwOopd/
โดย: ugg australia quebec IP: 192.99.14.34 วันที่: 23 พฤศจิกายน 2557 เวลา:1:04:22 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

peiNing
Location :
กรุงเทพ  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 45 คน [?]



เป็นเด็กกรุงเทพแท้ๆ แต่อยู่บ้านนอกของกรุงเทพน่ะนะ ไม่ได้ชอบอะไรเป็นพิเศษนอกจากแกล้งสัตว์เลี้ยงที่บ้าน นั่นคือนกฮู้ผู้มีอายุ 10 ปีได้ (นกแก่มีหนวด) (แต่ตอนนี้ในที่สุดนกฮู้ก็จากไปอย่างสงบ ไม่รู้อายุรวมเท่าไรแต่มาอยู่ที่บ้านได้ 11 ปี ขอไว้อาลัยปู่ฮู้ ขอให้ไปสู่สุขคตินะ T^T)

ขอชี้แจงอีกอย่าง ชื่อ peiNing นี้ เป็นชื่อที่พี่กะน้องใช้ร่วมกันสองคน ดังนั้นอย่างงว่าเดี๋ยวก็แทนตัวว่ารุ้งบ้างหนิงบ้าง ก็มันคนละคนนิ (รุ้งน่ะคนพี่ หนิงน่ะคนน้อง)

FB สำหรับคนชอบงานเขียน peiNing ค่ะ

FB สำหรับคนชอบบทความสอนห้องเรียนนิยายค่ะ

  •  Bloggang.com