กรกฏาคม 2553

 
 
 
 
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
 
All Blog
"ศัตรูของเจ้าหล่อน" by ดอกไม้สด น้ำเน่าแบบเก่าๆที่เราใฝ่หามานาน กรี๊ด!!!
เรื่อง "ศัตรูของเจ้าหล่อน" เป็นนวนิยายเรื่องแรกของ "ดอกไม้สด" ซึ่งเรื่องนี้ 'สด' จริงๆ คือถ้าไม่นับสำนวน ดูเอาแต่เนื้อๆก็ออกจะน่าแปลกใจอยู่ว่านี่คือเรื่องของดอกไม้สดจริงๆหรือ แต่ความเยาว์วัย และประสบการณ์ของผู้เขียน ไม่ว่านามปากกาที่ยิ่งใหญ่แค่ไหน ก็ต้องเริ่มตั้งไข่กันทุกคน เรื่องนี้ก็จัดได้ว่าเป็นเรื่องที่เป็นพื้นฐานการพัฒนาความเป็น "ดอกไม้สด" ในชั้นต่อๆไป

แต่เรื่องนั้นช่างมันเถอะ ไม่ได้จะมาวิเคราะห์คุณค่าทางวรรณกรรมและวรรณคดีหรือวรรณศิลป์อะไร แต่จะมาพูดถึงความ 'น้ำเน่า' ที่ใฝ่หา รู้สึกไม่ได้เสพย์มานาน พอเจอเรื่องนี้เข้าที่ร้านหนังสือคิโนะในพากุ้น ก็กระโดดฉวยมาป๊าด

เล่มบาง ราคา 80 บาท แถมยับๆ เหลือเล่มเดียวอีกต่างหาก แต่นั่นไม่ใช่อุปสรรคที่จะหักห้ามความอยากของตัวเองไว้ได้ ก็ซื้อมันมาทั้งอย่างนั้นนั่นแล ใช้เวลาอ่านหนึ่งวูบก็จบ แล้วก็ยิ้มแป้น ดี๊ด๊า อารมณ์ดีมานั่งหน้าคอมเพื่อจะพูดถึงเรื่องนี้นี่แหละ

เรื่องนี้เน่าแค่ไหน อ่านเรื่องย่อดูได้

'ประสงค์' ชายหนุ่มที่มีรูปร่างหน้าตาดี การศึกษาดี (นักเรียนนอกฝรั่งเศส) การงานดี เพอร์เฟคแมน หลงรักสาวน้อยอย่าง 'มยุรี' มาตั้งแต่เด็ก คู่นี้สนิทสนมกันแบบฉันท์พี่น้อง แต่ความที่อายุต่างกัน 6 ปี ฝ่ายประสงค์ถูกส่งไปเรียนที่ฝรั่งเศส และมยุรีโดนส่งไปเรียนที่อเมริกา ทำให้ทั้งคู่แยกจากกัน แต่ประสงค์ยังมีความรักให้กับน้องสาวคนนี้อยู่ในหัวใจจนกระทั่งกลับมา ในขณะที่มยุรีตอนที่จากไปอเมริกา เธอเด็กมากจนพี่ชายในความทรงจำของเธอหายไปเรียบร้อย

เรื่องเริ่มต้นจาก ประสงค์ได้รับจดหมายจากพ่อมยุรี บอกว่ามยุรีปฏิเสธการหมั้นหมายแบบคลุมถุงชน ซึ่งตัวท่านเองก็ระบุไว้แล้วว่าตั้งใจจะไม่บังคับลูก พ่อของประสงค์ก็โกรธเหมือนกัน เพราะแบบนี้มันเท่ากับดูถูกว่าฝ่ายชายชัดๆ แล้วยังได้ยินข่าวลือว่ามยุรีมีคู่รักแล้วด้วยอีกต่างหาก ประสงค์ตอนแรกก็แก้ต่างให้ว่ามยุรีคงจำเขาไม่ได้ แต่พอได้ยินว่ามีคู่รักเท่านั้นแหละ หึงจัด โกรธด้วย แล้วก็เลยไม่คิดจะยอมแพ้ บอกพ่อให้ส่งจดหมายไปหาพ่อมยุรี บอกว่าให้ยืดการหมั้นออกไปอีกครึ่งปีแล้วค่อยตัดสินใจ และจะส่ง 'ประสม' ไปช่วยกิจการด้วย

ประสมแสดงออกแต่แรกเลยว่าไม่อยากจะเสวนากับมยุรีทั้งที่เธอเป็นผู้หญิงสวยจัด ทั้งคู่เป็นไม้เบื่อไม้เมา ข้างผู้หญิงเขาก็ถือตัวว่าหยิ่ง ข้างประสมก็ไม่คิดจะง้อ ก็เลยไม่ถูกกัน

ทีนี้ความที่มยุรีเที่ยวกลางคืนบ่อย (ต้องเข้าใจว่านั่นเป็นเหตุการณ์สมัยก่อนปี 2500 เพราะงั้นมยุรีเป็นผู้หญิงเข็ดฟันสุดๆ) ทำให้ผู้ชายที่ไปเที่ยวด้วยหยิบเธอมานินทาลับหลังว่าคงเสร็จไปแล้ว ประสมก็ไปงานเลี้ยงนั่นด้วย ได้ยินเข้าก็เลยเสยเข้าไปหมัดสองหมัดสั่งสอน มยุรีได้เห็นเหตุการณ์พอดี ตั้งแต่ตอนที่นายคนนั้นดูถูกเธอ รวมทั้งสิ่งที่ประสมทำด้วย มยุรีเลยเริ่มจิตใจกวัดแกว่ง

ทั้งคู่ยังคงความไม่ถูกกันเหมือนเดิม แต่เรื่องมาเกิดก็ตอนที่มยุรีไปเที่ยวกับเพื่อนผู้หญิงข้างนอก ซึ่งเพื่อนของเธอมีพี่ชายซึ่งบังเอิญเป็นเพื่อนประสมเสียด้วย ก็เลยไปกันทั้งหมดสี่คน ดูหนังไปก็เหมือนแลกคู่ พี่ชายเพื่อนมยุรีพอดูหนังก็จะดูแต่หนัง ไม่คุยกับเธอ ในขณะเดียวกันเพื่อนเธอก็กระซิบกระซาบกับประสมอยู่ได้ มยุรีรู้สึกเหงา แล้วก็น้อยใจขึ้นมา เธอเลยเดินออกจากโรงหนังไปโทรศัพท์เรียกผู้ชายอีกคนให้มารับ แล้วก็ออกไปด้วยกัน ทิ้งทั้งสามคนนั่นเอาไว้

แต่กลายเป็นว่า เจ้าหนุ่มที่เธอเรียกมารับกลับทั้งเมาทั้งผิดหวังที่เธอปฏิเสธความรัก เลยจัดการโปะยาสลบเสียเลย ประสมตามไปช่วยทัน มยุรีทั้งเสียขวัญ ตกใจ แล้วก็ละอายในหลายๆเรื่อง คืนนั้นเธอนอนไม่หลับเลย จนกระทั่งตื่นขึ้นได้เจอประสมก็เลยคุยกัน ประสมพูดในทำนองว่าเธอน่าจะแต่งงานได้แล้ว มยุรีนึกว่าเขาจะขอแต่งงาน แต่กลายเป็นว่า เขาพูดถึงคู่หมั้นที่เธอไม่เคยเจอหน้าคนนั้น มยุรีก็น้อยใจขึ้นมาอีก ก็เลยคิดว่าได้พบคู่หมั้นก็ดี เผื่อจะเป็นไม้กันหัวใจไม่รักดีของตัวเองได้

เมื่อมยุรีพบว่าคู่หมั้นของเธอที่ชื่อ 'ประสงค์' กลับเป็นคนเดียวกับ 'ประสม' มยุรีทั้งแปลกใจและดีใจที่ทั้งคู่เป็นคนเดียวกัน มยุรีไม่แน่ใจว่าเขายังยอมรับเธอหรือไม่เพราะในคืนนั้นที่เธอเกือบถูกทำมิดีมิร้าย มยุรีรู้สึกเหมือนตัวเองเสียหายไปแล้ว ไม่มีค่าพอ แต่ประสงค์ก็ปลอบประโลมให้คลายใจ แล้วทั้งคู่ก็ตกลงแต่งงานกันได้ในที่สุด

เน่าไหมล่ะ!

รู้สึกว่าน้ำเน่าแบบต้นตำหรับกับอ่านของสมัยนี้แล้วมันให้ความรู้สึกต่างกันจัง เน่าสมัยนี้ก็ไม่อาจขนลุกซู่ซ่าดี๊ด๊าเท่าสมัยเก่า ทำไมก็ไม่รู้สิ

เรื่องนี้ค่อนข้างอุดมคติมากมายจนลอยอยู่เหมือนกัน แต่พล็อตแห่งความน้ำเน่าที่เราต้องการกลบเรื่องนู่นเรื่องนี่ที่เราขี้เกียจคิดไปได้ และอย่างที่บอกไปแล้วว่าไม่คิดจะมานั่งวิจารณ์ในเชิงวรรณคดี แค่จะบอกว่าเรื่องนี้เติมเต็มดิฉันแล้วคร่า~า

เท่านั้นแหละ ^^"

ตอนนี้รู้สึกเติมน้ำมัน พลังพลุ่งพล่าน คงเก็บเรื่องนี้เอาไว้ร่วมกับวลัย ซึ่งนับว่าเป็นคลังนวนิยายค่าออกเทนสูง มีน้อยใช้สอยอย่างประหยัด ถึงเวลาที่พลังงานหมดค่อยหยิบออกมาใหม่จากคลังแสง แล้วอาจจะมีความพยายามในการหานิยายน้ำเน่าสมัยเก่าเช่นนี้ต่อไป ถ้ามีโอกาสได้เจอ (อยากแวะไปแถววังบูรพาจัง คงจะไม่น้อย หรือเดี๋ยวนี้ร้านหนังสือเหล่านั้นจะปิดไปเสียแล้วหนอ)

คืนนี้หนิงจะได้นอนหลับอย่างสุขใจ ราตรีสวัสดิ์ค่ะทุกคน



Create Date : 31 กรกฎาคม 2553
Last Update : 31 กรกฎาคม 2553 20:47:38 น.
Counter : 5997 Pageviews.

5 comments
  
มาตอบว่า เน่าค่ะ

แต่อ่านสนุกใช่มั้ยล่า 555+

โดย: สาวไกด์ใจซื่อ วันที่: 1 สิงหาคม 2553 เวลา:20:46:52 น.
  
ไดยินชื่อมานาน..แต่ไม่เคยอ่านเลยค่ะนิยายเรื่องนี้
มาอ่านรีวิว เพราะสนใจสำนวนรีวิว มากกว่าตัวนิยายเสียอีก
โดย: nikanda วันที่: 4 สิงหาคม 2553 เวลา:4:45:29 น.
  
แอบอ่านรีวิวคุณรุ้ง คุณหนิงมานาน เห็นรีวิวนี้แล้วอดใจไม่ไหวต้องโดดออกมาคุยด้วยค่ะ (ไม่น่าเชื่อว่าจะมีคนรุ่นใหม่ๆอ่านเหมือนกัน ^_^" )

แม้ว่าตอนนี้จะอ่านชอบนิยายเบาๆ หรือโรมานซ์ฝรั่ง
แต่นิยายของ "ดอกไม้สด" ก็อมตะสำหรับตัวเองเสมอค่ะ

เล่มโปรด คือ ชัยชนะของหลวงนฤบาล กับ หนึ่งในร้อยค่ะ
โดย: ปักกะเป้า วันที่: 7 สิงหาคม 2553 เวลา:1:03:51 น.
  
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านรีวิวนี้ค่ะ เมื่อวานได้ไปวังบูรพามาแล้ว เห็นหนังสือเก่าแล้วอยากจะกรี๊ดถลาเข้าไปเอาหน้าลูบด้วยความคิดถึง (เว่อร์มาก) คือ เราสองคนพี่น้องเติบโตมากับหนังสือในห้องสมุดประชาชนแถวบ้านซึ่งเต็มไปด้วยหนังสือเก่าๆ กลิ่นกระดาษเหลืองๆแบบนี้เลย

ไม่รู้จะซื้อเรื่องไหนดีก็เลยหยิบ "ความผิดครั้งแรก" มา ได้ความว่ายังไงเดี๋ยวค่อยรีวิวทีหลัง

คุณสาวไกด์ใจซื่อ --- อ่านแล้วสนุกกรี๊ดจนต้องรีบมาเขียนเลยค่ะ

คุณ nikanda --- ขอบคุณที่เข้ามาอ่านรีวิวของเราสองคนบ่อยๆนะคะ

คุณปักกะเป้า --- นิยายที่ดีไม่เกี่ยวว่าจะเป็นคนรุ่นใหม่หรือรุ่นเก่าตราบเท่าที่ยังมีคนต้องการเสพย์ของดีค่ะ ที่จริงก็เห็นเรื่อง "ชัยชนะของหลวงนฤบาล" เหมือนกันนะ แต่ต้องโทษที่ตัวเองไปโดยไม่ทำการบ้าน ก็เลยต้องไปมั่วหน้างาน ไว้ถ้ามีโอกาสได้ไปอีกครั้งจะลองหามาอ่านค่ะ (ปล. ชอบ "หนึ่งในร้อย" นี่แหละค่ะ ถึงได้อยากหาเรื่องอื่นมาอ่าน)
โดย: peiNing วันที่: 7 สิงหาคม 2553 เวลา:15:57:59 น.
  
ความผิดครั้งแรก กับ ชัยชนะของหลวงนฤบาล เป็นเรื่องต่อเนื่องกัน
ผมได้อ่านมานานมากแล้ว แต่ยังจำบทบทของหลวงปราโมทย์ หลวงนฤบาล ได้ดี อยากอ่านคำวิจารณ์ของคุณครับ.
โดย: เจียวต้าย วันที่: 28 พฤศจิกายน 2553 เวลา:6:40:31 น.
ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
 *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

peiNing
Location :
กรุงเทพ  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 45 คน [?]



เป็นเด็กกรุงเทพแท้ๆ แต่อยู่บ้านนอกของกรุงเทพน่ะนะ ไม่ได้ชอบอะไรเป็นพิเศษนอกจากแกล้งสัตว์เลี้ยงที่บ้าน นั่นคือนกฮู้ผู้มีอายุ 10 ปีได้ (นกแก่มีหนวด) (แต่ตอนนี้ในที่สุดนกฮู้ก็จากไปอย่างสงบ ไม่รู้อายุรวมเท่าไรแต่มาอยู่ที่บ้านได้ 11 ปี ขอไว้อาลัยปู่ฮู้ ขอให้ไปสู่สุขคตินะ T^T)

ขอชี้แจงอีกอย่าง ชื่อ peiNing นี้ เป็นชื่อที่พี่กะน้องใช้ร่วมกันสองคน ดังนั้นอย่างงว่าเดี๋ยวก็แทนตัวว่ารุ้งบ้างหนิงบ้าง ก็มันคนละคนนิ (รุ้งน่ะคนพี่ หนิงน่ะคนน้อง)

FB สำหรับคนชอบงานเขียน peiNing ค่ะ

FB สำหรับคนชอบบทความสอนห้องเรียนนิยายค่ะ

  •  Bloggang.com