มีนาคม 2556

 
 
 
 
 
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
17
18
19
20
21
22
24
25
26
27
28
29
30
31
 
 
All Blog
นิมิตรมาร โดย แก้วเก้า (อ่านไปก็กลัวๆ นะ)

นิมิตรมาร (อ่านไปก็กลัวๆ นะ)

ไม่ได้อ่านนิยายใหม่มานานมาก เพราะรู้สึกว่านิยายดีๆ ในร้านหนังสือตอนนี้หายากเหลือเกิน ก็เลยหยุดตัวเองจากการอ่านนิยายใหม่ไปประมาณ 2-3 ปี ระยะนี้ ก็อ่านการ์ตูน อ่าน non-fic ซึ่งก็อ่านเป็นปกติอยู่แล้ว และก็เริ่มหันมาดูละคร ซีรีส์ มากขึ้น ก็ทำให้เราเรียนรู้อะไรใหม่ๆ ได้หลายอย่างจากการเสพงานวรรณกรรมในรูปแบบอื่นๆ

แต่ช่วงนี้ รุ้งพยายามออกกำลังกายด้วยการปั่นจักรยานมากขึ้น แล้วก็เป็นคนไม่ชอบออกกำลังกายเลย ก็เลยต้องหาอะไรมาเบียงความสนใจ เช่น การดูคลิป (แค่ฟังเพลงอย่างเดียวไม่พอ ต้องมีภาพด้วย) อ่านการ์ตูน และเมื่อ 2 วันที่ผ่านมาก็ตัดสินใจหยิบนิยายเก่า แต่ไม่เคยอ่านมา ก็คือ เพลิงบุญ ...

แต่วันนี้ไม่ได้จะมาพูดถึงเรื่องเพลิงบุญ (ไว้อาจจะรีวิวในอนาคตถ้าไม่ลืมไปซะก่อน) แต่จะพูดถึงเล่มที่อ่านต่อจากเพลิงบุญ ก็คือ นิมิตรมาร ซึ่งค้นพบว่า ก็มีให้เช่าในร้านหนังสือประจำ เป็นเรื่องที่ไม่เคยอ่าน และไม่คิดจะซื้อมาอ่าน เพราะว่า ...

กลัว ^^"

ทีนี้พอเอามาอ่านในครั้งนี้ ยอมรับเลยว่าอ่านไม่ละเอียดเท่าไหร่นัก ก็เพราะสาเหตุเดียวกันนี่แหละ

และก็เพราะว่าอ่านไม่ละเอียด ก็เลยอาจจะรีวิวตกๆ หล่นๆ ข้ามๆ ไปบ้าง ก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ

เรื่องย่อ...

รุ้งหาในเวปไม่เจอ เจอแต่เรื่องย่อละคร แล้วรุ้งก็ขี้เกียจย่อ เอาเป็นว่า รุ้งจะถือว่า คนที่เข้ามาอ่านบล็อค คงต้องเคยอ่าน หรือผ่านตาจากละครมาบ้างไม่มากก็น้อยนะคะ พูดง่ายๆ ว่า ก่อนอ่านบล็อคนี้ แนำนำให้ไปหาหนังสือมาอ่านก่อนจะดีกว่าค่ะ เพราะถือว่าสนุกมาก รับรอง

......

สำหรับรุ้ง สิ่งที่ดีที่สุดในเรื่องนี้คือตอนจบ ไม่ได้ว่าชอบเพราะจบแบบหักมุมเซอร์ไพส์ แต่ชอบวิธีเล่าเรื่องที่ทำให้เราเซอร์ไพร์สปน IRONY ปนสยองมากกว่า แต่ว่าเดี๋ยวเราค่อยพูดถึงทีหลังละกัน

เรื่องทั้งเรื่องนี้ ใช้วิธีการเล่าแบบ บุคคลที่ 3 ซะส่วนใหญ่ มีบางส่วนใช้กึ่งบุคคลที่ 3 บ้างซึ่งก็จะผ่านสายตาภาขวัญซะส่วนใหญ่ นั่นทำให้เราพอจะรู้จักภาขวัญดีพอที่จะคิดว่า "นี่คือนางเอกเหรอเนี่ย" แต่พออ่านๆ ไป ก็เริ่มจะเข้าใจว่า ภาขวัญไม่ใช่นางเอก แต่เป็นตัวเดินเรื่องซะมากกว่า เพราะเรื่องทุกอย่างเกิดขึ้นหมุนวนรอบตัวเธอหมด

ปกติไม่ค่อยจะได้อ่านนิยายของ ว วินิจฉัยกุลที่ออกจะเป็นแอ็กชั่นและใช้เหตุการณ์เป็นตัวเดินเรื่อง ซึ่งตามปกติ รุ้งจะชอบเรื่องที่มี details ของตัวละครเยอะ และคราวนี้ก็เป็นนิยายที่จำเป็นต้องดำลึกถึงจิตใจคน แต่รุ้งก็จับต้องตัวละครได้ไม่มากนัก กระทั่งภาขวัญที่เป็นตัวเอก รุ้งก็รู้สึกเหมือนมองไม่ชัดเลย เพราะงั้นไม่ต้องพูดถึงพระเอก เต็มใจ หรือแม้แต่นทีทอง รุ้งจำต้องได้น้อยมาก

และรุ้งก็ขอสารภาพว่าถ้าเทียบกับเรื่องอื่นๆ ขอ ว วินิจฉัยกุล รุ้งค่อยข้างจะให้เครดิตเรื่องนี้น้อย ไม่ได้รู้สึกประทับใจอะไรมากนัก แต่ในขณะเดียวกัน เราก็ต้องโทษตัวเองด้วยว่า เขาเน้นเหตุการณ์และแอ็กชั่น แต่เราก็อ่านข้ามๆ เพราะกลัว เพราะงั้น ไอ้ทีเด่นๆ ของเขา เราคงจะรับมาได้แค่ 20% เองซะด้วยซ้ำ ถ้าจะโทษ ก็ต้องโทษที่เราหยิบนิยายมาไม่ถูกจริตจะดีกว่า

และก็เพราะเรารับสารที่ส่งมาได้ไม่เต็มที่นัก มันทำให้รุ้งมีคำถามเกิดขึ้นมากมายเกี่ยวกับเรื่องนี้ ลำดับเป็นข้อๆ ได้ดังนี้

1. ทำให้ผู้เขียนถึงประเมินภาขวัญได้ดูโหดร้ายมากขนาดนี้ คือเทียบภาขวัญมีค่าเท่ากับตาทวาเลยนะ รุ้งเห็นภาขวัญเป็นคนเห็นแก่ตัวปกติที่หาได้ทั่วไปในสังคมของเรา คือการที่จะไปถึงจุดที่ภาขวัญเป็นตอนจบ นอกจากความเสียใจผิดหวังอย่างสุดซึ้งที่ไม่สามารถจะไปยังฝั่งฝันได้ มันควรจะต้องมีความเหี้ยมใจจิตใจในระดับที่พอให้ต้นความเลวมันงอกงามได้ (คือพอมีบ้างให้เห็นบ้าง แบบแย็บๆ ให้เราเห็น หรือมันมีแล้วเราจับไม่ได้เองเพราะอ่านข้ามๆ ก็ไม่รู้) แต่ถ้าถึงขนาดทำให้ภาขวัญยอมเป็นผีร้าย รุ้งก็ยังไม่อินนัก เพราะถ้าเทียบกับสิ่งที่ทวารัศน์ได้รับ รุ้งจะเข้าใจมากกว่าว่าทำไมอีตานี่ตายไปแล้วเป็นผีร้าย คือความผิดหวังในชีวิตของสองคนนี้อาจจะเท่ากัน แต่ความเหี้ยมโหดที่บ่มเพาะมา มันต่างกันนะรุ้งว่า

2. ทำไมอีตาทวามันถึงฤทธิ์เยอะจนสามารถระรานคนไปสะเปะสะปะขนาดนั้น มันดูสามารถเกินยังไงก็ไม่รู้ บอกไม่ถูก ถ้าหากว่าจัดการคนที่อยู่ในวังวนได้ ก็พอเข้าใจ นี่ตามไปจัดการถึงลูกน้องพระเอก ดูความสัมพันธ์มันห่างกันเกินยังไงก็ไม่รู้ สามารถจัดการคนที่อยู่ห่างไกลที่สิงสถิตของตัวเองได้อีกด้วย เจี๋ยนเรียบเกือบทุกตัวละครในเรื่องเลย อ่านไปเรื่อยๆ ก็รู้สึกว่า ถ้าจะเก่งซะขนาดนี้ ก็ยอมๆ ให้มันเจี๋ยนไปเถอะ เล่นกระเจิงกันทั้งเรื่องซะขนาดนี้ หรือว่าในเรื่องมีเหตุผลที่อีตานี่เก่งมากบอกไว้ แต่เราอ่านไม่เจอเองรึเปล่าก็ไม่รู้

3. ทำไมอีตาทวามันถึงง้อภาขวัญซะขนาด อยากให้ภาขวัญยอมอยู่กับตัวเองจนถึงยอมปล่อยคนเยอะขนาดนั้นในตอนที่ก่อนไฟไหม้ หรือว่า คนแบบเดียวกันมันกลิ่นเดียวกัน อยู่ด้วยกันได้ ประมาณว่าศีลต่ำเสมอกัน ผิดหวังในชีวิตในดีกรีเดียวกัน ถ้าอยู่ด้วยกันแล้วคนแชร์ความรู้สึกร่วมกันได้อะไรแบบนี้รึเปล่า อันนี้อ่านแล้วก็ยังไม่อินเท่าไหร่ (หรือเพราะอ่านข้ามๆ ในตอนที่ผีเยอะๆ อีกรึเปล่าเนี่ย)

แต่อย่างที่บอก รุ้งชอบตอนที่เล่าเรื่องตอนจบโดยเฉพาะตอนที่เกิดเรื่องคนหายที่มองผ่านสายตานายกาจ และจดหมายของกร รุ้งว่ามัน IRONY มาก กรเขียนจดหมายว่าไม่อยากจะเข้าไปเกี่ยวข้องกับวังวนนี้ แต่เขาจะรู้ไหมน้าว่าไอ้คนที่ create วังวนนี้ต่อดันเป็นพี่สาวแท้ๆ ของตัวเอง ...

ข้อสำคัญในการอ่านเรื่องนี้คือ อย่ากลัว ^^" แล้วจะสนุกมาก ขนาดอ่านไปกลัวไปยังสนุกเลย แต่ก็กลัวอยู่ดี ดีนะที่วันนั้นอ่านไปปั่นจักรยานไป ในฟิตเนตยังพอมีคนมาวิ่งบ้างอะไรบ้าง ถ้าอยู่ในห้องฟิตเนตคนเดียวล่ะก้อ .......

สรุป สนุกดี แต่ไม่กล้าอ่านมาก เค้ากลัว ....

 




Create Date : 16 มีนาคม 2556
Last Update : 16 มีนาคม 2556 16:38:26 น.
Counter : 5545 Pageviews.

6 comments
  
เล่มนี้น่าจะยังไม่ได้อ่าน
เว้นช่วงงานของว. ไปนานเหมือนกันค่ะ
โดย: ~:พุดน้ำบุศย์:~ วันที่: 16 มีนาคม 2556 เวลา:19:21:54 น.
  
ยังไม่เคยอ่านเล่มนี้ค่ะ...ละครก็ไม่เคยดู...เพราะเหตุผลเดียวกับ จขบ. คือกลัว...
โดย: Aneem วันที่: 16 มีนาคม 2556 เวลา:19:45:19 น.
  
ยังไม่เคยอ่านหนังสือและดูละครเหมือนกันค่ะ ไม่ค่อยถูกโฉลกกับแนวนี้ เดี๋ยวนอนไม่หลับ
โดย: katwan วันที่: 16 มีนาคม 2556 เวลา:21:00:04 น.
  
มายกมืออีกเสียงว่ายังไม่เคยอ่าน
เคยเปิดตอนที่เป็นละครช่อง 3 ผ่านๆ เท่านั้นค่ะ
โดย: หมาป่าเสรี วันที่: 17 มีนาคม 2556 เวลา:8:37:35 น.
  
เล่มนี้ยังไม่ได้แตะสักรอบค่ะ
โดย: หวานเย็นผสมโซดา วันที่: 18 มีนาคม 2556 เวลา:0:21:40 น.
  
เล่มนี้ไม่มีในกองดองค่ะ แต่พออ่านรีวิวแล้ว ไม่ชอบอะไรน่ากลัวๆเท่าไรค่ะ
โดย: Sab Zab' วันที่: 18 มีนาคม 2556 เวลา:21:25:51 น.
ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
 *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

peiNing
Location :
กรุงเทพ  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 45 คน [?]



เป็นเด็กกรุงเทพแท้ๆ แต่อยู่บ้านนอกของกรุงเทพน่ะนะ ไม่ได้ชอบอะไรเป็นพิเศษนอกจากแกล้งสัตว์เลี้ยงที่บ้าน นั่นคือนกฮู้ผู้มีอายุ 10 ปีได้ (นกแก่มีหนวด) (แต่ตอนนี้ในที่สุดนกฮู้ก็จากไปอย่างสงบ ไม่รู้อายุรวมเท่าไรแต่มาอยู่ที่บ้านได้ 11 ปี ขอไว้อาลัยปู่ฮู้ ขอให้ไปสู่สุขคตินะ T^T)

ขอชี้แจงอีกอย่าง ชื่อ peiNing นี้ เป็นชื่อที่พี่กะน้องใช้ร่วมกันสองคน ดังนั้นอย่างงว่าเดี๋ยวก็แทนตัวว่ารุ้งบ้างหนิงบ้าง ก็มันคนละคนนิ (รุ้งน่ะคนพี่ หนิงน่ะคนน้อง)

FB สำหรับคนชอบงานเขียน peiNing ค่ะ

FB สำหรับคนชอบบทความสอนห้องเรียนนิยายค่ะ

  •  Bloggang.com