The Rose

The Rose

เพิ่งดู The Rose จบจากยูตุ๊บ ดูกระโดดไปกระโดดมาบ้าง ข้ามไปบ้างย้อนกลับมาดูใหม่บ้าง แต่ที่แน่ๆ มันยาวชะมัด และแบ่งซับพล็อตไว้เยอะมากๆ หนิงบ่นว่า เมื่อไหร่จะเขียนนิยายได้ยาวแบบนี้มั่ง ก็เลยบอกไปว่า แกก็เขียนซับพล็อตเยอะๆ สิ (ว่าแต่ มากุ๊กแกยังยาวไม่พออีกเหรอ)

ย้อนกลับมาถึงเรื่องนี้ต่อ The Rose เป็นเรื่องที่น่าจะสร้างมาจากการ์ตูนญี่ปุ่น เพราะว่ามันมีความเวอร์ในแบบที่การ์ตูนถึงจะมีได้ แต่ในขณะเดียวกัน ความมีมิติของตัวละครกลับทำให้เรื่องดูสมจริงอย่างไม่น่าเชื่อ

จะบอกว่าโดยส่วนตัวถือว่าสนุก (แต่หนิงบอกว่าไม่ชอบเพราะดูไม่หลั่นล้า) ก็จะเล่าเรื่องย่อให้ฟังก่อน เพราะงั้น Spoiled นะจ๊ะ

ป่ายเหอ เป็นคนอ้วนๆ ไม่ค่อยสวย ถูกแฟนทิ้งเพราะแฟนชอบคนสวยๆ แล้วพอกลับบ้าน ก็พบว่าย่าได้เสียชีวิตลง จะต้องถูกไล่ออกจากห้องที่เคยอยู่ ป่ายเหอได้อ่านจดหมายที่ย่าได้ทิ้งไว้ ก็ได้รู้ว่า ตัวเองยังมีแม่อยู่ เป็นดาราดัง ป่ายเหอจึงไปอยู่กับแม่

พอไปถึง ก็เจอแต่คนเย็นชา เจอแม่ (หานลี่) พี่สาว (หานฝูหรง) พี่ชาย (หายจิ่ง) น้องชาย (หานขุ่ย) ทุกคนล้วนแล้วแต่หล่อๆ สวยๆ แต่ก็ไม่มีใครต้อนรับปายเหอซักกะคน โดยเฉพาะอีตาขุ่ย ทุกๆ คนเป็นลูกแม่ แต่คนละพ่อ

ป่ายเหอก็เสียใจอยู่บ่อยๆ แต่ก็ได้ จิ่น (ตอนเมา) คอยปลอบใจ แต่พอหายเมา จิ่นก็จะลืมทุกอย่างสิ้น และอีกตาจิ่นตอนเมา มักจะแอบเข้าไปนอนในห้องป่ายเหอเสมอๆ (จนต่อๆ มา ป่ายเหอเริ่มชิน) ขุ่ยกะป่ายเหอจะจิกกันเสมอ เพราะขุ่ยก็แอบชอบพี่ชายตัวเอง ป่ายเหอก็เหมือนกัน เลยจิกกันประจำจนสนิทกัน

แต่จิ่นเคยมีคนรัก แต่ตายไป ทำให้จิ่นเป็นคนเย็นชา ไม่รักใคร แต่พอเจอความสดในของป่ายเหอ ทำให้หลงรักป่ายเหอโดยไม่รู้ตัว และแน่นอน อีตาขุ่ยผู้ซึ่งรักพี่ชายตัวเอง ก็ดันไปหลงรักป่ายเหอด้วย

สรุปสุดท้าย ป่ายเหอกลับไม่ได้เป็นลูกแม่ ไม่ได้มีความสัมพันธ์อะไรกะ แม่ ฝูหรง กละจิ่นเลย แต่มีพ่อเดียวกันกับขุ่ย จึงถือว่ามีขุ่ยเป็นน้องชาย เพราะงั้น สรุปได้ง่ายๆ ป่ายเหอก็ได้ลงเอยกะจิ่น

(ถ้าเล่ามากกว่านี้ มันจะยาวประมาณ 3 หน้า)

ความรู้สึกส่วนตัว

เรื่องทั้งหมด มันเกิดขึ้นเพราะ Definition ของความรักแต่ละคนไม่เหมือนกัน และความรักมันเกี่ยวพันกับคนอย่างน้อย 2 คน พอความคิดไม่เหมือนกัน ผู้ส่งสารส่งสารอย่างหนึ่ง คนรับสารที่ได้รับสาร กลับรับไม่ได้กับการแสดงความรักในแบบของผู้ส่งสาร เรื่องอันบัดซบก็เลยเกิดขึ้นๆเสมอๆ ทั้งเมื่อของหานลี่กับเจิ้งเหย่ เรื่องของแม่กับฝูหรงและลูกๆ เรื่องของจิ่นกับป่ายเหอ และอื่นๆ อีกมากมาย Conflict เกิดขึ้นมากมาย แต่เรื่องจะค่อยๆ ดำเนินเรื่องไปคล้ายๆ ซีรีส์ พอจะเกิด Conflict ก็จะมีตัวละครเข้ามาใหม่ๆ แล้วพอปัญหาเริ่มคลี่คลาย ตัวละครเจ้าปัญหาก็จะออกไป และทำให้ตัวละครได้เรียนรู้อะไรใหม่ๆ เกี่ยวกับความรัก เกี่ยวกับความคิดหรือการกระทำของตัวละคร และเนื่องจากปัญหาเยอะ ก็เลยมีซัพพล็อตพวกนี้เยอะมากเพื่อสั่งสอนตัวละคร

ในมุมมองตัวเอง ชอบความสัมพันธ์ของครอบครัวมากๆ เวลาที่มีปัญหา มีวิกฤตเกิดขึ้น แม้ว่าความสัมพันธ์ของครอบครัวมันจะประหลาดๆ แต่ครอบครัวก็ยังคงช่วยเหลือ เป็นกำลังใจให้กันและกัน ชอบตอนที่จิ่นร้องเพลง The rose ปลอบฝูหรงตอนที่แม่ป่วย ชอบตอนที่แม่บอกว่าทำไมถึงคลอดลูกทุกๆ คนออกมา ตอนที่ขุ่ยปลอบป่ายเหอ มันเป็นอารมณ์ซาบซึ้ง (อินกับความรักของครอบครัวง่าย)

มีสัญลักษณ์พอสมควร แต่โดยส่วนตัวชอบ Irony ตอนที่แม่ตบป่ายเหอตอนที่ป่ายเหอไปค้างกับจิ่น การโดนทำร้าย มันควรเป็นสิ่งที่เป็น negative แต่ในมุมมองอีกมุกหนึ่ง มันเป็นการแสดงความรักความเป็นห่วงอย่างหนึ่ง แม่ตบก็เพราะรัก (ฟังดูซาดิสต์แปลกๆ ไหมเนี่ย)

พูดถึงตัวละครบ้าง

แม่ - ชอบแม่ เรื่องของแม่มันน้ำเน่าสุดๆ แบบที่ว่าไม่น่าจะคิดออกมาได้เลย คิดได้ไงเนี่ย แต่แม่แสดงเก่งมากๆ เช่นกัน มีฉากที่ชอบอยู่หลายๆ ฉาก เช่น ตอนที่แม่ตบป่ายเหอ ตอนที่ป่ายเหอไปค้างกับจิ่น แล้วก็ตอนสุดท้ายที่แม่สารภาพ ได้อารมณ์ดีมาก

ป่ายเหอ - ปกติชอบ Ella อยู่แล้ว ป่ายเหอเป็นคนไม่มั่นใจใน appearance ของตัวเอง แต่ว่ามีความมั่นใจในการตัดสินใจของตัวเองมากๆ ถึงมากที่สุด จะเห็นได้ว่า ในเรื่องราวต่างๆ ที่เกิดขึ้น ตัวละครส่วนใหญ่มักจะไม่มีพื้นฐานของความรัก (เพราะไม่ได้รับความเอาใจใส่จากแม่) ก็เลยค่อนข้างจะอ่อนแอทางจิตใจ แต่ป่ายเหอแตกต่างจากคนในครอบครัวตรงนี้ เพราะงั้น มันจะมีบางตอนที่ป่ายเหอดูโง่ๆ Passive แต่ในขณะเดียวกัน พอถึงเวลาที่ ต้อง Active มันก็ Active ได้อย่างมีเหตุมีผลพอสมควรเลย

จิ่น - มีบทน้อยนะ ถ้าเทียบกะขุ่ย ออกมาไม่เยอะเท่าไหร่ ถามว่าชอบตานี่ไหม เพิ่งมาชอบตอนหลังๆ เพราะมันออกมาตอนหลังๆ ซะส่วนใหญ่ ชอบตอนที่จิ่นอยู่ในงาน(เหมือนจะ) แต่งงานของเพื่อน เป็นอารมณ์อีกอารมณ์ของจิ่นที่ไม่ได้อยู่กับครอบครัว เวลาเขา treat ป่ายเหอแบบผู้ชาย treat ผู้หญิง ไม่ใช่ พี่ treat น้องสาว

ขุ่ย - อีตานี่อย่างฮาเลย คนน่าจะชอบเยอะ เพราะบทเยอะมาก ตอนแรกๆ จะจิกไล่ป่ายเหอสุดฤทธิ์ แต่พอตอนหลัง ก็เป็นพระรองผู้แสนดี ให้กำลังใจ ช่วยเหลือป่ายเหอทุกอย่างเลย มีหลายตอนที่สงสารอีตาขุ่ยเหมือนกัน เป็นตัวละครที่มีสีสันจินๆ ชอบตอนที่ขุ่ยทะเลาะกะป่ายเหอตามปกติดูน่ารักแบบพี่สาวกะน้องชายดี ทำให้รู้สึกอยากมีน้องชายบ้าง (หลังจากที่มีน้องสาวจอมเขมือบแล้ว ก็อยากมีน้องชายจอมเขมือบด้วย จนก็ยอมวะ)

เอาง่ายๆ แค่นี้ก่อน ชอบตัวละครในเรื่องเพราะว่าค่อนข้างมีมิติ ไม่ได้เลวซะไม่มีเหตุผล ทุกอย่างมีที่มาที่ไป เพราะงั้น ทำให้ไอ้เรื่องเวอร์ๆ ที่เกิดขึ้น มันดูสมจริงไปซะหมด

ว่าแล้วไปดูใหม่อีกรอบดีกว่า ^^

ปล เรื่องนี้ฉายที่ไต้หวันปี 2003 ปี 2004 เราไปปักกิ่ง ทำไมเราไม่เห็นเรื่องนี้หว่า -_-' แปลกจัง

ปล 2 เพลงประกอบละครเพราะมาก

Create Date : 13 กุมภาพันธ์ 2551 Last Update : 13 กุมภาพันธ์ 2551 14:17:22 น. Counter : 1428 Pageviews.		1 comments
Share Tweet