การที่จะทำให้คนเราประสบความสำเร็จในชีวิต ดร.สุพักตร์ พิบูลย์ (ซึ่งผมนับถือในความเป็นนักวิชาการของท่านที่มุ่งมั่นในการพัฒนาการศึกษาของไทย และนับถือท่านเป็นอาจารย์คนหนึ่ง) กล่าวไว้อย่างน่าสนใจว่า 1.การอ่านทำให้ชีวิตเปลี่ยน 2.Social network เป็นทุนสำคัญในชีวิต 3.ต้นทุนทางปัญญา 3.อย่าอยู่แบบหลักลอยชีวิตจะเปลี่ยน มีแผนการ ต้องล็อคเป้าหมายในชีวิต 4.การทำงานหนักชีวิตจะเปลี่ยน 

ครับเห็นด้วยกับความคิดของท่าน และอยากใช้ประโยชน์ของเครือข่ายเป็นเสมือนการแชร์ การแบ่งปันสิ่งดี ๆ ให้แก่กัน ซึ่งผมถือว่าเป็น KM ลักษณะหนึ่ง  และเป็น KM ชีวิต

เมื่อวานนี้ มีโอกาสไปไปดูชิ้นส่วนร่างกายมนุษย์จำนวน 131 ชิ้น (ชิ้นส่วนจริง ร่างกายจริง) ที่เกิดขึ้นจากการบริจาค และใช้กรรมวิธีพิเศษในการรักษาชิ้นส่วนเหล่านี้ไว้



ภายใต้รูปกายของคน ไม่ว่ารูปลักษณ์ของเขาคนนั้นจะหล่อ หรือสวยงามขนาดไหน มองลึกลงไปภายใน ก็จะเป็นดังเช่นภาพส่วนหนึ่งที่เก็บมาฝากเพื่อนพ้องน้องพี่ เหล่านี้



ในห้วงชีวิตอันแสนสั้นของคนเรานั้น...เป็นเรื่องธรรมดาของโลก ที่ทุกคนต้องแสวงหา และดิ้นรน เพื่อการอยู่รอด เพื่อความฝัน เพื่อคนที่เรารัก และเพื่ออะไรต่าง ๆ อีกมากมาย



ท่ามกลางการแสวงหาและใฝ่คว้านั้น บางที่เราลืมคิด และพิจารณาไปว่า...แท้ที่จริงแล้วเราเกิดมาเพื่อมีชีวิต และใช้ชีวิตอยู่บนโลกนี้แค่ช่วงระยะเวลาสั้น ๆ เท่านั้นเอง (70 ปี = 25,550 วัน)



และท่ามกลางการแสวงหาใฝ่คว้านั้น คนเราล้วนตกอยู่ในห้วงกิเลสตัณหา รักโลภ โกรธ หลง



และกิเลสตัณหานั้น...ทำให้กายและใจเราถูกปัจจัยภายนอกทั้งหลายในเข้ามาในแต่ละวัน ทำให้เรายึดติด ทำให้สุข ทุกข์ ไม่รู้จักจบสิ้น



ความสุขหากตั้งอยู่บนความไม่เบียดเบียนผู้ใด ไม่ทำให้ใครเดือดร้อน และรบกวนเพื่อนร่วมวัฏสงสาร ก็ถือว่าเป็นความสุขที่น่าชื่นชม



แต่จะมีใคร...ที่ตลอดชีวิตที่ผ่านมา จะมีความสุขได้โดยไม่รบกวนให้ผู้อื่นเดือดร้อน เป็นทุกข์ คำตอบคือ ไม่มี (ไม่ว่าจะเป็นการตั้งใจ อาจจะรู้ตัว หรือไม่รู้ตัวก็ตาม)



หลายครั้งที่เราช่วยคน ๆ หนึ่งให้พ้นทุกข์ แต่เราอาจะจะนึกไม่ถึงว่าเราอาจจะไปทำร้ายชีวิตอื่นโดยที่เราคิดไม่ถึง



ด้านตรงข้ามของความสุข เป็นด้านที่ไม่มีใครอยากพบ อยากเจอ นั่นเพราะความทุกข์ทำให้เราเศร้าหมอง ทุรนราย เสียใจ ท้อแท้ หมดหวัง จนหลายชีวิตเลือกที่จะจบชีวิตตัวเองลงเมื่อรู้สึกว่าไม่รู้จะก้าวผ่านห้วงเวลานั้นไปได้อย่างไร



ผมเคยฟังเรื่องเล่าของเพื่อนออนไลน์ 2 คน คนแรกเธอเลือกจบชีวิตของตนเองเมื่อชายคนรักของเธอไปมีคนใหม่ เธอขอร้องให้เพื่อนสนิทมาอยู่เป็นเพื่อนในห้วงเวลาที่เธออ้างว้างสุด ๆ เพื่อนบอกคืนนี้ไม่ว่าง ให้อดทนหน่อย เธอบอกไม่มีเขาเธอคงอยู่ต่อไปไม่ได้ และเพื่อนก็พยายามปลอบอยู่พักใหญ่เธอก็ยังไม่หายฟูมฟาย สุดท้ายโดยไม่ได้ตั้งใจเมื่อเธออ้อนวอนเพื่อนมาก ๆ เข้า ว่าไม่มีเขาคนนั้นเธอคงไม่ขออยู่ต่อไปแล้ว เพื่อนของบอกครั้งสุดท้ายว่าเมื่อเธอไม่รักตัวเองแล้วก็ตามใจ



เช้าวันถัดมา...เธอก็ตัดสินใจจากโลกนี้ไป....เพื่อนของเธอบอกว่าหากเธอยังอยู่ป่านนี้คงเป็นแพทย์ที่มีฝีมือ เนื่องจากเธอเรียนเก่งมาก



อีกคน...เธอถูกผู้ชายคนนึงหลอกจนหมดตัว และยังมีชีวิตน้อย ๆ ชีวิตหนึ่งเกิดขึ้นในร่างของเธอ เมื่อหมดหนทางสู้ชีวิตในเมืองหลวง เธอตัดสินใจกลับบ้าน จากคนที่ไม่เคยทำงานหนัก เธอเริ่มกลับมาทำสวนยาง ในช่วงแรก ๆ เธอบอกว่า เธอร้องไห้ตั้งแต่กรีดยางต้นแรก จนถึงต้นสุดท้ายน้ำตาเธอยังไม่หยุดไหล เธอบอกทุกข์แค่ไหน เธอก็จะอดทนเพื่อลูกของเธอ



หวลคิดคำนึงถึงเรื่องต่าง ๆ มากกมาย เมื่อได้มองเห็นชิ้นส่วนร่างกายจริงของคน ในพิพิธภัณฑ์ร่างกานมนุษย์ ที่เพิ่งเปิดให้คนทั่วไปเข้าชมเมื่อวันที่ 14 สิงหาคม 2555



ผมมองร่างกายของท่านอาจารย์เหล่านั้น ด้วยมุมมองของโลกและชีวิต การเกิด แก่ เจ็บ ตาย สุข ทุกข์ และธรรมชาติของชีวิต



แต่ที่มีคุณค่ามากกว่านั้น ในเชิงวิชาการแล้ว เป็นแหล่งเรียนรู้ที่ดีมาก ๆ อยากให้มหาวิทยาลัยที่มีงบประมาณเยอะ ทำสื่อและกิจกรรมในลักษณะนี้ แล้วเปิดให้คนไทยได้เข้าชมเพื่อเรียนรู้ มากขึ้น ๆ ครับ



ครับ หากใครสนใจ ติดต่อเข้าชมได้ที่พิพิธภัณฑ์ร่างกายมนุษย์ คณะทันตแพทยศาสตร์ จุฬาลงกรมหาวิทยาลัย ทุกวันพุธ เวลา 12.30 - 15.30 เข้าชมฟรีตั้งแต่บัดนี้ - 30 กันยายน 2555 ติดต่อสอบถามรายละเอียดได้ที่ 02-2188635 ครับ

กว่า 100 ล้านที่ลงทุน เป็นสื่อที่น่าสนใจมากครับ และเชื่อว่าเมื่อท่านเดินออกมาจากพิพิธภัณฑ์ ท่านจะมองโลกและชีวิตที่ลุ่มลึกไปกว่าเดิม

ท้ายสุดขอให้ดวงวิญญาณของหุ่น (ซึ่งผมนับถือเป็นครูอาจารย์) ทั้งหลาย จงไปสู่ภพชาติที่ดีด้วยเถิด

Create Date : 15 สิงหาคม 2555
Last Update : 15 สิงหาคม 2555 12:04:59 น.		2 comments
Counter : 9454 Pageviews.
Share Tweet