เจิมก่อน

มาแล้วหลังจากเจิม มาอ่านรายละเอียดอีกที

ยินดีด้วยกับเรื่องราวความภูมิใจ เรื่องราวการเรียน นี่ถ้ารัชชี่สนใจการดูหมอสักหน่อย จะให้คุณพีร์ดูให้ แต่ว่าเรื่องราวที่ผ่านมาพบว่ามนุษย์ทุกคนก็ตกอยู่ภายใต้โลกธรรมทั้งนั้น ดังนั้นจึงคิดว่าไม่อยากจะรู้อนาคตค่ะ

เรื่องเศร้าที่อยากลืม ที่คุณพีร์บันทึก และคุณพีร์เสนอไอเดียหัวข้อเขียนให้ รัชชี่ก็มีเรื่องเศร้าที่อยากลืมเหมือนกัน แต่คิดแล้วไม่เขียนดีกว่าค่ะ เพราะว่าวันข้างหน้า ถ้าเกิดกลับมาอ่านแล้วไม่อยากอ่านค่ะ อีกอย่างบางเรื่องยังไงในใจเราก็ไม่ลืม

เรื่องเศร้าข้อ 2 คุณพีร์เขียนได้กระแทกใจตัวเองเหมือนกันค่ะ มีเรื่องประมาณนี้เกิดกับตัวเองเหมือนกัน กำลังงง ๆ ที่คุณพีร์บอกว่าให้อภัยไม่ได้ คือให้อภัยเขาไม่ได้หรือให้อภัยตัวเองไม่ได้คะ


เรื่องของรัชชี่ เกิดปีนี้เหมือนกัน รัชชี่สรุปเอาเมื่อมีสติสตังค์กลับมาแล้วค่ะ มันก็ต่างมีส่วนผิดทั้งคู่น่ะแหละค่ะ แต่อย่างว่าเนาะเวลามีเรื่องนี่ ใครก็ต้องคิดว่าตัวเองถูก รัชชี่ก็เสียใจเยอะ และด้วยความรู้สึกว่าเสียใจมาก จึงตัดสินใจพูดคำว่าขอโทษไปด้วย ทั้งที่ตอนพูดก็ใจขุ่นมัวนะ

เรื่องนี้ยังเสียใจมาถึงปัจจุบัน (ยามนึกถึง) รัชชี่ก็พยายามอภัยให้อีกฝ่าย แผ่เมตตา เวลาสวดมนต์ ทั้งที่บางครั้งก็รู้สึกเฉย ๆ กับเรื่องนี้แล้ว หรือบางครั้งก็เสียใจจนกล่าวไม่ออก วันนั้นก็ต้องไม่กล่าว
(จะฝีนตัวเองไปทำไมเนาะ)

แต่สิ่งหนึ่งที่รู้สึกอีกอันค่ะ จากอ่านข้อคิดตามหนังสือ เขาบอกว่าที่เรายังเสียใจเป็นเพราะเราไม่ให้อภัยตัวเองด้วย นี่ละมั้งน่าจะเป็นไฮไลท์ของเรื่องที่ยังทำให้เราคิดถึงเรื่องนี้อยู่

แต่เหนืออื่นใด สรุปแล้วมันผิดทั้งคู่แหละค่ะ

ดังนั้นสิ่งสำคัญอีกตัวที่รัชชี่ต้องทำให้ได้ คือให้อภัยตัวเองได้อย่างแท้จริง (แต่มันก็ยากเช่นกัน)

555 กลายเป็นว่าไม่บันทึกเรื่องเศร้าที่บล็อกตัวเอง แต่มีร่องรอยที่บล็อกคุณพีร์แล้วล่ะ

มาทักทายยามเช้าค่ะ ช่วงบ่ายจะไป countdown ที่ยุวพุทธค่ะ นี่ละมั้งถือเป็นของขวัญปีใหม่ (ทางใจ) ให้ตัวเองค่ะ

ส่วนของขวัญให้ตัวเองเป็นสิ่งของ ยังไม่แน่คะ ยังเมียง ๆ มอง ๆ Smartphone ค่ะ ดูก่อน หรือไม่แน่ก็อาจจะไม่ได้ซื้อค่ะ

ส่วนเรื่องหนังสือ ให้รางวัลตัวเองบ่อย ๆ ค่ะ จนจะห้ามตัวเองเข้าร้านหนังสืออยู่แล้ว

เรื่องคนที่รัชชี่ขุ่นใจเมื่อเจอ ในชีวิต ตอนนี้มี 2 คนค่ะ

แปลกดีค่ะ ก่อนหน้านี้มีอีกคนหนึ่งที่เคยร่วมงานกัน ใช้เวลาหลายปีเหมือนกันค่ะ แผ่เมตตาให้ตลอด แต่อย่างว่านะเขาบอกว่าเพราะเรายังไม่ให้อภัยให้จริง ๆ แต่แปลกมาก เมื่อสักปีสองปีที่แล้ว จู่ ๆ วันหนึ่ง มันจางหายค่ะ และเราพบว่าเรามีความสุขและโล่งใจ

แม้ว่าเราก็ไม่ได้สนิทชิดเชื้อในปัจจุบัน แต่เหมือนเราโล่งใจเวลาเราเดินผ่านหรือสวนกันน่ะค่ะ

น่าจะเป็นพรุ่งนี้หรือเที่ยงคืนค่ะที่จะอัพบล็อกค่ะ ยังตอบไม่ได้ เรื่องขอบคุณสิ่งที่ผ่านมาของปีนี้และปณิธานในปีหน้า

สุขสันต์กับปาร์ตี้ปีใหม่กันเองนะคะ

หลังไมค์ค่ะ

..แวะมาเยือนส่งท้าย ณ ปลายปี
รับดิถีกาลเปลี่ยนเวียนมาถึง
รีบเร่งรุดมาส่งความคำนึง
ระลึกถึงส่งจิตมิตรสหาย

..ด้วยโอกาสวาระ ณ ปีใหม่
ขออวยชัยส่งสุขทุกข์สลาย
ขอเพื่อนพ้องน้องพี่สุขสบาย
ฤดีหมายสิ่งใดได้ภิรมย์..

..ความโศกเศร้าล่วงพ้นหล่นปีเก่า
อย่าได้เนาแผ้วผ่านสานสุขสม
ไร้ทุกข์โศกสลดเศร้าเหงาระทม
ให้รื่นรมย์สมฤทัยไร้โรคา..

..ขอปีนี้จงประสบแต่ความสุข
ปลดเปลื้องทุกข์โบยบินมิถวิลหา
ขอชีวาแช่มชื่นทุกเวลา
งานก้าวหน้าร่ำรวยอำนวยพร..


สวัสดีปีใหม่ค่ะ พีร์ มาส่งของขวัญค่ะ



ปล.เล่าแล้วลืมนะค๊า อิอิ

สวัสดีปีใหม่ค่ะคุณพีร์

ขอให้มีความสุขมาก ๆ
สุขภาพแข็งแรง
และสมหวังในสิ่งปรารถนานะคะ


ปล. เอาน่า อย่างน้อย ก็ยังเคยได้รู้สึกราวกับว่าในท้องมีผีเสื้อนับร้อยบินว่อนอยู่ไม่หยุด....

ความรู้สึกแบบนั้น สร้างเองไม่ได้ บังคับไม่ได้ แต่ก็ยังความอิ่มเอมให้ความรู้สึกของเราไม่ใช่หรือ
บางที ความรู้สึกดี ดี ที่เรามีให้ใครสักคนเพียงข้างเดียวนั้น มันสวยงามกว่าการสานต่อความสัมพันธ์เสียอีก เชื่อพี่เถอะน้อง แกผ่านมาเยอะ..

แวะมาฝากคำอวยพรจ้ะ "สุขสันต์ปี2010 มั่งคั่งความสุข มั่งมีความรัก พบเจอสิ่งดี ทุกข์โศกหลบหาย แข็งแรงกายใจ มากมายกว่าเดิม

อัพบล็อกแล้วนะคะ มาดูซิว่าจะมีบางข้อเหมือนกันมั้ย

สวัสดีปีใหม่เด้อน้องพีร์ ขอให้มีความสุข สุขภาพแข็งแรง ๆ คิดหวังสิ่งใดสมปราถนาเด้อ โชคดีเด้อน้อง

ปอลอ ช่วงนี้พี่ยุ่ง ๆ อยู่ ยังไม่มีเวลาอ่านบล็อก แต่จะมาตามเก็บอ่านทีหลังแน่นอนเด้อน้อง

สวัสดีครับพี่

โรงแรมพิงค์นครสงสัยจะอยู่แถวๆหนองหอยนะครับ
ผมก็ไม่ค่อยแน่ใจครับ

ดีครับพี่

มาเชียงใหม่ช่วงหลังเทศกาล
ไม่ต้องแย่งกินแย่งเที่ยวกับใครครับ

สวัสดีปีใหม่อีกรอบเด้อน้องพีร์ ป่านนี้พี่ว่าพีร์คงจะนอนไปแล้ว แต่พี่ยังไม่ได้กินข้าวเย็นเลย ยังหัวค่ำที่นี่อยู่เลย

อ่านบล็อกนี้แล้วก็มานั่ง ๆ คิดเรื่องของอ้ายบ้าง ก็เออน้อ ไม่ได้เขียนบันทึกนานมากแล้ว สาเหตุหลัก ๆ ก็มาจากการขี้เกียจอย่างเดียวเลยจริง ๆ เมื่อก่อนตอนเป็นวัยแรกแย้ม (ไม่ใช่แย้มฝาโลงนะ ) ก็ชอบเขียนบันทึกนะ เขียนหมดเป็นเล่ม ๆ

แต่พอเข้าช่วงวัยรุ่นตอนปลายสายอาชีพอย่างนี้ เริ่มขี้เกียจเขียนสะงั้น ทั้ง ๆ ที่มีเรื่องที่น่าเขียนไว้อ่านตั้งเยอะและ แต่ดั๊นนนน ไม่ได้เขียนสะงั้น

อีกอย่างก็คงเหมือนพีร์ตรงที่มีพื้นที่บล็อกให้มาเขียนอะไรเรื่อยเปื่อยตามใจด้วยส่วนหนึ่งมั้ง เลยไม่ค่อยถนัดกะการเขียนหนังสือเท่าพิมพ์เหมือนตอนนี้สะงั้นไป

บล็อกใหม่พี่นะ คำบรรยายยังไม่มา มาแต่ภาพแบบน้ำจิ้มก่อนไงน้อง ก็กะว่าให้ดูรูปเหมือนเป็นการ์ดปีใหม่ให้เพื่อน ๆ บล็อกไง เดี๋ยวรอให้กลับปักกิ่งก่อนเหอะ จะอัพบล็อกทั้งรูป ทั้งเขียนเรื่อยเปื่อยเฉื่อยแฉะตามสไตล์พี่เลยน้องเอ๊ย แล้วตอนนั้นจะนึกบ่นในใจ ว่าอ้ายนี่หาสาระไม่มีเลยจริง ๆ

สวัสดีปีใหม่เด้อน้อง ปีใหม่นี้ มามะ มาลดพุงแข่งกัน พี่ก็ใช่ย่อยเลย กะว่าจะลดให้ได้สักนิด เอานิ๊ดเดียวก่อน ไม่อยากหวังมาก มามะ

สวัสดียามเช้าครับพี่

หนังสือทั้งสามเล่มที่พี่ซื้อมา
ผมยังไมไ่ด้อ่านเลยครับ 555
ช่วงนี้อ่านแต่แนวที่ตัวเองสนใจครับ
อ้อ---แล้วก็หนังสือของหมิงหมิงน่ะครับ

ตอนนี้หมิงหมิงขวบกับ 7 เดือนแล้วครับ
เริ่มรู้เรื่องมากขึ้นเรื่อยๆ
และบ้าพลังมากขึ้นด้วยเช่นกัน

ปล. โรงแรมอยู่ที่นิมมานฯเหรอครับ
ผมไม่คุ้นเลยครับ
แต่อยู่แถวนิมมานฯก็ดีมากเลยครับ
ร้านอาหาร ร้านค้าเพียบเลย
ไปไหนก็สะดวกครับ

สวัสดียามเช้าครับพี่

อาหารดูท่าจะลำแท้เน้อ ปี้ตุ๊ก ... ชัวร์ป๊าดเจ้า

จัดร้านได้น่าฮักดี๋คั๊บ ... ยิ๊นดีนัก ๆ เจ้า

อาหารยังมีปะเรอะแม่ก่อคั๊บ ... แม่นแล้วเจ้า

... ปะสาวเหนือป๋ายปี๋บ่ดายอู้เมืองเก้งเก่งน่อ

ยังไม่เคยมองย้อนดูตัวเองซักที กลัวเจอความลับค่า

ตอนนี้หนาวช่วงเช้าแค่แป๊บเดียวเองครับพี่
กลางวันก็ร้อนสุดๆเหมือนกันครับ

ได้ค่ะ อ่านหลังไมค์แล้วคะ

ขอบคุณนะคะสำหรับของแถม

ค่ำคืนนี้มึน ๆ หัว เจ็บคอ แต่กินยาไปแล้ว เดี๋ยวรออาบน้ำให้เรียบร้อย หลับเมื่อไหร่ก็เมื่อนั้น

งั้นเดี๋ยวไว้อัพบล็อกเรื่องหนังสือเล่มนี้พร้อมกันมั้ย ยังไม่รู้เหมือนกันว่าตัวเองจะอ่านอีกเมื่อไหร่ แต่เขียนไปแล้วสำหรับที่อ่าน scan ตอนนั้นคะ

ว่าไป๊ ได้แฟนคนเหนือจั๊กคนก็คงเป็นแนวทางให้อู้คำเมืองได้ภายในระยะเวลาบ่เมินนักว่าก่อคับปี้....

ปี้ว่า จั๊ก เป๋นภาษาอิสานนา น่าจะใจ้กำว่า ซักคน นาน่อเจ้า

เก่งแต๊ะ ๆ คุณพีร์เนี่ย

สวัสดียามเช้าครับพี่

สวั๊ดดีเจ้าคุณพีร์

อันว่าโกศนั้นข้าเจ้าก่บ่ตันผ่อดีเอาก๊ะกราบ แต่กึดว่าน่าจ้ะเป๋นแปดแหลี่ยมเจ้า เพราะว่าจะใหญ่กั่วหกเหลี่ยม

.....งามแต้แต้เลยหนา เจดีย์หลวงตระการตา ประเพณีอินทขีล เจ็ดยอดเอยสืบทอดปพระธรรมล้ำยิ่ง....

ก่อนอื่นเลยนะคะที่ว่า งามแต้แต้เลยหนา >>> เป็นภาษาของลำปางเลยละ คนลำปางจะชอบลงท้ายประโยคว่าหนา เหมือยคนระยองฮิ ค่ะ

เจดีย์หลวงที่ว่าคือเจดีย์นี้เลยค่ะ ที่หน้าวิหารจะเป็นที่ตั้งของเสาอินทขิล หรือเสาหลักเมือง

วัดเจ็ดยอดก็มีอีกวัดหนึ่งค่ะ

สวัสดีครับพี่พีร์