Bloggang.com : Gia Huy - Peeradol : เล่าเรื่องรูปรับปริญญา

เล่าเรื่องรูปรับปริญญา

เมื่อต้นเดือนที่ผ่านมากรอบรูปรับปริญญาถูกส่งมาถึงมือ
นับว่าไวมาก นับเวลาได้ 1 เดือนพอดีพอดี
พอเปิดมาก็ผิดหวังนิดหน่อยที่ขณะรับปริญญาดันก้มหน้าก้มตามากไป

รูปที่ออกมาไม่ค่อยสวยดังที่ตั้งใจจะแก้มือเลย
ทั้งนี้เมื่อ 9 ปีก่อนตอนรับปริญญาครั้งแรกท่าผมสวยกำลังดี
แต่ดันกระพริบตาผลออกมาเลยเหมือนกันคนตาบอด

และรู้สึกว่าจะหันหน้าเอียงขวามากไป
รูปเลยออกมามองดูเหมือนคนไม่มีจมูกไม่มีปาก
หน้ามันจะออกแบน ๆ
(ใครจะรับปริญญาต้องระวังเรื่องพวกนี้ไว้นะครับ)

รู้สึกกังวลมากตอนนั้นถึงกับโทรไปที่ร้านรูป
แต่พอโทรหาเพื่อนสนิทมันก็ให้สติว่า

“รูปหลับตา แต่คนที่ยังเดินอยู่อย่าหลับตาก็พอ”

โห...เชื่อไหมครับว่าได้ยินแค่นั้นสติกลับมาเลยล่ะ
ให้คิดต่อไปได้ว่าพอแขวนผนังที่บ้านพ่อสูง ๆ แล้ว
ก็คงไม่มีใครมาสังเกตหรอกว่ามันจะลืมตาหรือหลับตา
อืมม์...เพื่อนมีประโยชน์อย่างนี้เองล่ะเนอะ

ดังนั้นเมื่อมีปัญหาอย่างที่เล่ามา แม้ว่าจะคิดได้ปลงตกไปนานแล้ว
พอได้มีโอกาสที่จะปริญญาอีกครั้งก็คิดจะแก้ปัญหานี้ให้ได้
เพื่อจะให้ได้ภาพสวย ๆ กะเค้าบ้าง
ต้องไม่กระพริบตา และไม่รีบหันข้างมากไป

ดังนั้นสติจึงกำกับที่ตา และที่หน้า
ว่าห้ามกระพริบตา ห้ามรีบหันขวา นะเฟ้ย...
ผลคือผมทำได้สำเร็จ ไม่กระพริบตา ไม่รีบหันขวา
แถมยังอมยิ้มที่มุมปากอีกต่างหากนะ
แต่สติมันดันไม่กำกับที่หัวว่า อย่าก้มหน้า อย่าก้มหัว
ผลคือ ตาไม่หลับ หน้าไม่หัน แต่หัวดันก้มมากไป
ดีนะที่ไม่ก้มมากจนมองดูหลังค่อมจนน่าเกลียด
เป็นอันว่าแก้ไขปัญหาเดิมสำเร็จ แต่เกิดปัญหาใหม่ ซะงั้น

ดูท่าคงต้องเรียนอีก สักใบ มั้งถึงจะแก้ไขให้ปัญหาได้ทั้งหมด

ว่าไปสาเหตุอีกประการคือ (เข้าตำรารำไม่ดีโทษปี่โทษกลองซะเลย หุหุ)
พี่คนที่อยู่ข้างหน้าผมเค้าบอกว่าเค้าจะเข้าไปรับให้ช้ากว่าที่ซ้อมจริง
ด้วยหวังว่า จะให้คนก่อนหน้าถอยไปให้พ้น ๆ (ชั้นนะยะ)

เค้าคุยว่าไม่อยากให้มีรูปคนอื่นเป็นขยะในรูปของเค้า

เค้าบอกว่า ดูสิ เธอเห็นไอ้พวกนั้นมั๊ย ถอยช้ายังกะเติมน้ำมันตราเต่า

โอ้ย..พี่ไม่ชอบเลยเธอ ถ้าเธอไม่ทำตามนี้รับรองภาพเธอไม่สวยแน่

เค้าสำทับผมไว้พร้อมมูล แต่ผมก็ไม่คิดจะทำตามเค้าเลยจนนิดเดียว
ทำได้แค่อมยิ้ม และหลับตาไป เค้าจะได้ไม่ชวนคุยอะไร
ที่ผมไม่อยากจะฟัง อิอิ (ขณะนั่งคอยคิว)
แต่ก็อดหวั่นใจไม่ได้ว่าถ้า ผมเหยียบ ตีน เอ้ย เหยียบเท้าพี่เค้าล่ะ
มันจะไม่ยิ่งแย่กว่าไอ้การที่พวกนั้นถอยช้า แล้วเป็นขยะในรูปเหรอเพ่ ?

ปรากฎว่าตอนรับพี่เค้าก็ทำแบบนั้นจริง
จังหวะนั้นพระเทพฯ ท่านคงเสียจังหวะเพราะยื่นออกมาแล้วไม่มีคนรับ
พระองค์ท่านเลยลืมพระเนตรสบตากับพี่เค้าอย่างงง ๆ
(ปกติพระองค์จะหลับพระเนตร แต่พระหัตถ์ตวัดแรง และเร็วมาก)
ชะรอยพี่เค้าคงตกใจ ยืนนิ่งไป ประมาณ 3 วินาที
(3 วินาทีขณะเข้ารับปริญญานี้ถือว่านานมากนะ)
เล่นเอาผมก้าวไปเกือบชน และเหยียบเท้าพี่เค้า

ดังนี้แล้วจังหวะที่ผมเข้าไปรับก็เลยเสียหายไปด้วย
มีความรู้สึกว่าเข้าใกล้มากจนต้องงอมือขณะรับ
และก้มหน้าลงอัตโนมัติ เพราะพยายามจะมองที่มือตัวเอง

แต่ทั้งหมดทั้งปวงไม่ใช่เรื่องใหญ่แต่อย่างใดเลยผ่านไปแล้วก็ผ่านไป
เพียงแต่นำมาเล่าสู่กันฟังเท่านั้นเอง

รูปสองรูปนี้ต่างกัน 9 ปี มีข้อเหมือนข้อต่างกันคือ

1. ครั้งแรกใส่สูท เพราะยังทำงานบริษัท
ส่วนครั้งที่สองใส่ชุดปกติขาวเพราะรับราชการแล้ว
แต่ครุยยังคงคล้ายเดิมคือแบบสวมทั้งตัว ทึบดำ มองไม่ค่อยเห็น

2. ทรงผมเมื่อ 9 ปีที่แล้วผู้ชายนิยมไว้ยาว ๆ แล้วซอยนิด ๆ
ให้มองดูหัวทุย ๆ แต่ปัจจุบันนิยมซอยให้สั้นหน่อย แต่ในรูปคราวนี้
หัวดูแบนไปหน่อยเพราะเผลองีบพิงพนักเก้าอี้นานไปหน่อย
ผมที่เซ็ทไว้ (ตอนเช้ามืด) กว่าจะได้รับตอนบ่ายโมงเลยไม่คืนตัว

3. ครั้งแรกสีสถาบันคือ เทา-ทอง ครั้งที่สองคือ เทา-แดง
ยังไงก็ยังชอบสีเทาอยู่ดีครับ

4. กรอบรูปช่วงนั้นไม่มีแบบหลุยส์ให้เลือก หรือถ้ามีก็แพงมาก
แต่คราวนี้มีกรอบหลุยส์ให้เลือกหลายแบบจนเลือกไม่ถูก
แต่แปลกใจก็ตรงที่ว่ามี option ให้เลือกพ้นน้ำยาอะไรซักอย่างกัน
สีรูปซีดอีก 100-200 บาทต่อรูป
(แสดงว่าถ้าไม่พ่นก็จะซีดในที่สุด
แต่ถ้าพ่นก็แสดงว่าจะสีจะสดไปตลอดกาลนานอย่างนั้นหรือ ?)
ความจริงน่าจะพ่น แล้วบวกราคาเข้าไว้ก่อนเลย
จะได้รู้สึกดีกว่ามาเพิ่มนั่นนิดนี่หน่อย
(หลุยส์สองรูปใหญ่และเล็ก ราคาประมาณ 2500.-)

5. ข้อสุดท้ายสำคัญมาก คือ ตอนนั้นผมยังโสด
ผ่านมาแล้ว 9 ปีผมก็ยังคงรักษาความโสด
และความสุขแบบโสด ชิล ชิล ไว้อย่างเหนียวแน่น

ถึงโสดก็มีความสุขที่สุดได้ โสดได้โสดไป อย่าได้แคร์ !!! ครับพี่น้อง

Create Date : 23 มกราคม 2554

Last Update : 1 กุมภาพันธ์ 2554 10:09:22 น.

39 comments

Counter : 9427 Pageviews.

รูปรับปริญญาของผมหายไปไหนแล้วก็ไม่รู้ครับ 555

ที่แขวนในบ้าน
เป้นรูปที่แม่เก็บไว้
ไม่งั้นผมก็คงวางเก็บไว้ไหนก็ไม่รู้ครับ แหะๆๆๆ

ขอให้พี่พีร์มีความสุขมากๆในเทศกาลตรุษจีนเช่นกันนะครับ