รวมใจเป็นหนึ่ง
รวมใจเป็นหนึ่ง ท่ามความมืดมรรคาพร่าสลัว ใจพรั่นกลัวเหวลึกนึกประหม่า เพ่งดวงจิตทอดกรายสุดสายตา โคมแห่งฟ้าสุกใสในอันธการ
หากหลงทางเวียนวนดลชีวิต ให้จมมิดมืดบอดสอดประสาน เดินทางมาไกลแล้วแก้วอย่าลาญ อธิษฐานสักวันฝันเป็นจริง เขียนรอยแผลลึกร้ายบนทรายขาว บอกเรื่องราวโศกครองหมองทุกสิ่ง ยามนทีตลบไหลซบอิง จึงลบทิ้งคราบน้ำตากับสาคร จารึกวันสดใสในหินแข็ง แม้นลมแรงสะบัดพัดสิงขร มิอาจลบคำน้อยถ้อยอาทร อนุสรณ์ประทับอยู่กับใจ หากอยู่ท่ามราตรีที่มืดมิด เราฝันถึงอาทิตย์วิจิตรใส รัตติกาลทอดฟ้ามายาวไกล แต่หทัยขจ่างเช่นกลางวัน จิตวิญญาณว่ายวนดั่งกลโลก รำพันโศกฤๅสุขทุกเสกสรร ถ้าจับมือทั้งผองต้องฝ่าฟัน จักสำเร็จยึดมั่นสามัคคี
พื้นหลังขอบคุณ คุณญามี่
Create Date : 18 เมษายน 2554 |
Last Update : 19 เมษายน 2554 7:36:21 น. |
|
7 comments
|
Counter : 1045 Pageviews. |
|
|