ลมหายใจของใบไม้
Group Blog
 
<<
พฤษภาคม 2555
 
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
2728293031 
 
21 พฤษภาคม 2555
 
All Blogs
 

:::ดอกไม้ในรอยเท้า..ที่ก้าวย่ำ:::

 



สิงหาคม 2555

สักชั่วกระบี่เดียวของโกวเล้งที่ตั้งใจให้รวดเร็วกว่ากระพริบตา
วันนี้ฉันก็ครบรอบการตัดสินใจเปลี่ยนทางไม่เปลี่ยนทิศ
ทุกเส้นทางที่ผ่านเหมือนย้อนรอยเดิม ต่างไปแค่หาคำตอบได้แล้วทั้งหมด
ไม่ใช่เพียงเพราะว่าฉันมองโลกในแง่บวกมาสม่ำเสมอ
แต่ฉันหมายถึงทุกสิ่งอย่างดำเนินมาถึงเส้นชัยแล้ว..

บางที..ฉันอาจเป็นแค่ตุ๊กตาลานที่ถูกฝังชิพ
บางที..ฉันอาจเป็นหนูทดลองยาในหลอดแก้ว
หรือบางที..
อาจเป็นฉันเองที่กำลังกดปุ่มรีโมทและนั่งดูการทำงานของตุ๊กตาลาน
มีอะไรที่ฉันอยากรู้แล้วไม่รู้ มีอะไรที่อยากได้แล้วไม่ได้?
มีไหมที่หลุดรอดไปจากสิ่งที่ต้องการให้เห็น ให้เป็น ให้มี ตอบว่ามี

แต่จะแปลกอะไร
ในเมื่อวันนี้วัยนี้แค่ต้องการเปลี่ยนผ่านจากผู้ปฏิบัติเป็นผู้บริหารจัดการ
วันนี้วัยนี้ฉันยังไม่ถึงจุดจบของหมาล่าเนื้อ
ไม่ใช่ม้าศึกโชนสนามรบ และยิ่งไม่ใช่ราชสีห์เฒ่าเฝ้าถ้ำ

วันที่ตัดสินใจเปลี่ยนเส้นทางฉันก็ตั้งเป้าหมายและเดินเครื่องหันหัวเรือออกทะเล
โชคดีเสมอที่เหมือนมีตะเกียงวิเศษติดมากับชีวิต
ทุกเส้นทางผ่านที่มองย้อนกลับ ฉันเห็นความงอกงามผุดพราย
เหมือนภาพในหนังการ์ตูนแอนนิเมชั่น
เส้นทางสายปรารถนาของฉันสร้างเสร็จทัน ฉันเห็นแท็บเล็ตว่อนทั่วไทย
เหมาะสมเพียงไรหรือไม่ ต่อยอดกันเองแล้วกัน

ในวันที่เริ่มรู้สึกตัวว่า สมองของฉันเฉื่อยลง
หลายภาพถูกตัดฉับ ความคิดกระท่อนกระแท่นไม่ต่อเนื่อง
เทคโนโลยีที่ขยันปรับเปลี่ยนท้าทายคนหัวก้าวหน้า
คนเชื่องช้าอย่างฉันจะรับไหวไหมเล่า ?

เมื่อเริ่มมองหาตัวตายตัวแทนก็ได้รับรู้ว่าคลื่นลูกใหม่ขึ้นหม้อแล้ว!
นโยบายครูคืนถิ่นปลิวฟุ้งทั่วแผ่นดินฝ่าคืนวันที่ร่ำร้องหาละม่อมในคดีอุฉกรรจ์
ที่สำคัญที่สุด หน่วยงานของฉันมีโครงการติดตามประเมินผลทุกแผนงาน
เรื่องงบประมาณตำน้ำพริกละลายแม่น้ำที่พร่ำบ่นได้รับการปรับปรุงแก้ไข

ไม่ว่าจะส่งผลเช่นใดก็ตาม ฉันยังมั่นใจ..ความคิดของฉันเป็นมาตรฐานสากล

ยังเหลืออะไรอีกที่อยากได้แล้วไม่ได้ ?
ฉันยังอยากได้ อยากเป็น อยากเห็นอะไร อีกนอกจากที่เห็นที่เป็นที่มี
เสถียรภาพของคนทำงาน เสถียรภาพขององค์กรนั่นเล่า..!
ที่ยังต้องการเห็นเหมือนกับคนไทยอื่นๆทั้งแผ่นดิน
วันนี้ฉันพลิกอีกมุมมอง หลุมดำขนาดใหญ่ของภาครัฐในภาวะการแข่งขันกระฉูด
ฉันกำลังคิดว่าในองค์กรของเราไม่มีจุดมุ่งหมายร่วมกันเสียแล้ว..
จริงใหม ? ปัญหาใหญ่ที่สุดคือการสร้างวิสัยทัศน์ร่วมกันในองค์กร!

 
 




เรารู้ว่าพื้นฐานคุณธรรม จริยธรรมของคนไทยต่ำลงทุกวัน
เรายังมองหาสิ่งที่หายากเต็มทีในสังคมไทย
เรากำลังมองหาเสถียรภาพขององค์กรรวม
การพัฒนาชาติต้องเร่งเดินหน้าในเรื่องคุณธรรม จริยธรรม
ทำอย่างไรให้ประชาชนในประเทศรู้จักแยกแยะผลประโยชน์
รู้ว่าอะไรเป็นผลประโยชน์ส่วนรวม อะไรเป็นผลประโยชน์ส่วนตัว

วาระแห่งชาติที่ว่าด้วยวินัย และจิตสำนึก อย่างเป็นรูปธรรม
เพื่อสร้างคนไทยใหม่ให้เป็นพลเมืองที่ดีของสังคม
วันนี้เรายังมองหาความมีวินัยของคนในชาติ
และที่สำคัญเรามองหาวินัยในการสร้างวัฒนธรรมในองค์กร

ฉันอยากเห็นผู้ปฏิบัติงานทุกคนมีความรักผูกพันต่อองค์กร
มีความสามัคคี เป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน มีวินัย มีความรับผิดชอบต่อหน้าที่
ฉันยังอยากเห็นคนในองค์กรทุ่มเท อุทิศตนเพื่อองค์กรอย่างจริงใจ
มีความซื่อสัตย์สุจริต รักษาผลประโยชน์และปกป้องชื่อเสียงขององค์กร
มีการวางแผนงานที่ดีและมุ่งกระทำการด้วยความตั้งใจ ขยันหมั่นเพียร
โดยคำนึงถึงผลประโยชน์ของประเทศชาติ สังคม สิ่งแวดล้อมเป็นสำคัญ


การสร้างวัฒนธรรมองค์กรจะว่าเป็นเรื่องยากก็ว่ายาก
แต่ถ้าจะให้พูดเป็นเรื่องง่ายมันก็ง่าย
แต่ถ้าเราเชื่อมั่นว่ามันทำได้ มันก็มักจะทำได้
เพราะหัวใจคือความเชื่อมั่นของคนในองค์กร
ฉันคิดว่าการสร้างวัฒนธรรมใหม่ น่าจะง่ายกว่าเปลี่ยนวัฒนธรรมเดิม
เพราะว่ามันเป็นสิ่งที่ฝังอยู่ในจิตสำนึก
ฉันเชื่อมั่นว่าถ้าเราสามารถสร้างการมีวิสัยทัศน์ร่วมให้เกิดขึ้นจริงทุกอย่างก็สำเร็จได้

ถึงแม้ว่าเราจะมีเทคโนโลยีที่ทันสมัยที่สุดในโลก
แต่คนของเรายังมีวัฒนธรรมการทำงานแบบอนุรักษ์นิยม
เทคโนโลยีทันสมัยมากมายจะช่วยหรืออำนวยประโยชน์ในการทำงานได้จริงไหม
เพราะไม่ใช่แค่มีความสามารถในการนำเทคโนโลยีใหม่ ๆ มาใช้เท่านั้น
แต่ยังต้องรู้จักสร้างแรงจูงใจให้คนในองค์กรมองเห็นเป้าหมายร่วมกันได้ด้วย

ความร่วมมือร่วมใจเท่านั้นที่จะช่วยกันผลักดันให้การขับเคลื่อนสำเร็จได้
เหมือนกับวัฒนธรรมองค์กรเมื่อสร้างได้ก็ย่อมสามารถที่จะพัฒนาได้เช่นกัน

ฉันเหลียวหาใครอีกคนที่จัดการเรื่องราวตามแปลนของฉันให้สวยงามเสมอ
เธอคนดีของฉัน เข้าใจความคิดของฉันไหม?

เธออยู่ในมุมมองเดียวกับฉันใช่ไหม ?
ฉันเชื่อว่าไม่มีอะไรในโลกนี้ ที่มนุษย์ทำไม่ได้
อยู่ที่ทำหรือยังไม่ได้ทำเท่านั้น
เธอเห็น เธอคิด เหมือนฉันใช่ใหม
ไม่มีอะไรในโลกนี้ ที่มนุษย์ทำไม่ได้
อยู่ที่ทำหรือยังไม่ได้ทำเท่านั้นจริงไหม?


 
 



เพลงประกอบ : คนในนิยาย

 




 

Create Date : 21 พฤษภาคม 2555
0 comments
Last Update : 31 ธันวาคม 2564 13:11:27 น.
Counter : 3631 Pageviews.


Peakroong
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 41 คน [?]





"หากต้องตัดสินใครสักคน

เริ่มจาก "ทำไม"คงจะดีกว่า"อย่างไร"

เพราะสิ่งที่มองเห็นไม่แน่ว่ามีอยู่จริง

สิ่งที่มองไม่เห็นใช่ว่าไม่มี

สิ่งที่คิดว่าใช่อาจไม่ใช่

สิ่งที่ไม่คิดว่าใช่สำหรับคุณ

มันอาจใช่เลยสำหรับใครอีกคน"


"
๐ ให้ลมหายใจของใบไม้เป็นบันทึกคนกล่อง
คำเขียนของคนล้มลุกคลุกคลาน
แต่ยังมีลมหายใจเป็นของตัวเอง
แม้ไม่ใช่ทุกอย่างที่มีหากเป็นทุกอย่างที่เป็น
เก็บความว่างเปล่าไว้เติมเต็ม..

๐ ขอบคุณตัวละครทุกตัว
ทั้งที่มีอยู่จริงและที่ไม่มีตัวตน
ขอบคุณวันเวลา-ครูบา-อาจารย์
ที่สอนให้เก็บเกี่ยว ฝึกให้คิด สอนให้เขียน

๐ ขอบคุณเพื่อนเพื่อนชาวไซเบอร์
ที่กรุยทางให้สร้างสรรรค์บล็อคได้เท่าใจ
ขอบคุณทุกภาพงดงามจากบล็อกน้องญามี่ขอบคุณ https://www.thaipoem.com
ที่ให้เพลงประกอบเป็นอมตะนิรันดร์กาล

๐ ขอบคุณความเป็นเธอ..
ที่ส่งผ่านการ"ให้"มาเสมอฝัน
ขอบคุณความเป็นฉัน..
คนเกี่ยวประสบการณ์ระหว่างวันมาถักทอ


'ปีฆรุ้ง
27 มกราคม 2553


Friends' blogs
[Add Peakroong's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.