Bloggang.com : Perfect Girl : วันที่รู้ซึ่งถึงความไม่เอาไหนของตัวเองกับการตัดสินใจครั้งใหญ่ในชีวิต (>

วันที่รู้ซึ่งถึงความไม่เอาไหนของตัวเองกับการตัดสินใจครั้งใหญ่ในชีวิต (>_<)

วันนี้นกไปยื่นเอกสารประมูลงานที่โคราชมา

ก่อนที่จะมา เจ้านายย้ำนักย้ำหนาว่า

" ขอนามบัตรของเจ้าที่ยื่นเอกสารทุกรายมาด้วยนะ รู้มั้ยเราจะได้รู้ว่าคู่แข่งของเราเป็นใคร หรือไม่เผื่อมีงานอะไรที่เราต้องทำที่โคราช จะได้ขอคำแนะนำจากเค้าได้ "

" รับทราบเจ้าค่ะ เจ้านาย " มั่นใจมากกก เหลือเกินชั้น

ปรากฎว่า ตอนไปยื่นซอง มีคนไปยื่นซอง 10 กว่าราย แล้วก็เป็นคนในพื้นที่ทั้งน้านนน เลย

คุยกันอีโหง่โซงเซงไปหมดเลย

ไอ้เราก็ .... " เอาละซิตรู... จะเริ่มเข้าไปคุยยังไงดีง่ะ คนเยอะขนาดนั้น "

" เอ้ออ .. ขอโทษนะคะ นี่มายื่นซองกันหมดเลยเหรอคะ "

" ใช่แล้วครับ .. ที่โคราชเนี่ยคนมายื่นซองกันเยอะ นี่งานนี้ยังน้อยนะ บางงานมีมายื่นเป็น 20 กว่าราย "

เริ่มฝ่อ ... " ขู่เราเปล่าวะเนี่ย เห็นเราแปลกถิ่น เลยขู่แ_'งเลย หรือไง

" อย่าลืมขอนามบัตรมาให้ครบทุกรายนะ " แว่วเสียงของเจ้านายลอยมาในโสตประสาทอ่ะ

" จะทำยังไงดี้ คนตั้งเยอะจะให้ไล่ขอทุกคนเลยเนี่ยนะ

เชื่อมั้ยคะ สุดท้ายนกก็ไม่ได้นามบัตรกลับเลยสักคนเดียว แต่ชื่อแต่ละรายเนี่ยจำแทบจะขึ้นใจเลยล่ะ ว่ามีใครยื่นบ้าง

ระหว่างที่ขับรถกลับ Office ก็ขับไปสมเพชตัวเองไปด้วย

" ทำไม เราถึงปอดอย่างนี้นะ แล้วอย่างนี้จะไปทำอะไรได้ กะไอ้แค่ขอนามบัตร คนที่ไม่เคยรู้จัก มันจะปอดอะไรมากมายขนาดนั้น "

" ไม่ได้เรื่องจริง ๆ เลยหนอตัวเรา "

นกก็ลองคิดดูแล้วว่า ถ้าเป็นอย่างนี้ต่อไปงานการก็คงจะไม่รุ่งแน่ ๆ แล้วสุดท้ายมันจะมีประโยชน์อะไร
ในเมื่อเราไม่สามารถทำงานให้บริษัท ได้เต็มที่ แล้วสุดท้ายเราก็คงจะไม่มีงานให้ทำ เฮ้อ

เศร้า

ยิ่งมาคิดย้อนดูผลงานตัวเองที่ทำมา มันก็ไม่ได้เป็นมักเป็นผลมากมายเท่าใด

ถ้าเป็นอย่างนี้ต่อไปคงไม่รอดแน่ ๆ

เลยลองมาวิเคราะห์ดูชีวิตที่ผ่านมาทั้งหมดของนกเอง

" ที่ผ่านมาเราใช้เวลาในแต่ละวันได้ประสิทธิภาพหรือเปล่า "

คำตอบคือ
เวลาในแต่ละวันไม่ค่อยได้ประสิทธิผลเท่าไหร่เลย แล้วนกก็ลองมาคำนวณเวลาที่หายไป

นั่งอ่านกระทู้ในห้องแป้ง คิดว่าน้อยนะ แต่เอาเข้าจริง ๆ วันละไม่ต่ำกว่า 3 ชั่วโมง พอคิดออกมาเป็นปีแล้ว ตกใจมาก เท่ากับว่านกทิ้งเวลาที่ไปตั้ง 45 วันเลย

นี่ยังไม่รวมเวลาที่นั่งดู Mail ส่วนตัว หรือดู Web MMU อีกนะ

มิน่าล่ะ เราถึงมีงานค้างมากมายขนาดนั้น

ทำงานเท่าไหร่เหมือนไม่ได้มีการพัฒนาตัวเองขึ้นมาเลย เหมือนย่ำอยู่กับที่

มันก็แหง่อยู่แล้วอ่ะ เล่นเอาเวลาที่ควรจะหาความรู้เพิ่มเติมไปนั่งอ่านกระทู้ที่ชาวบ้านเค้าตั้งขึ้น แทนที่จะเอาเวลานั้นไปอ่านหนังสือที่มีประโยชน์ หนังสือพัฒนาตัวเองซื้อมาเป็นตั้ง ๆ แต่อ่านไม่จบสักเล่ม

รู้สึกเหมือนเงินเดือนไม่ค่อยพอใช้เท่าไหร่

ครืออ ....

จริง ๆ แล้วมันก็พอใช้อ่ะนะ แต่ก็ไม่ได้มีเงินเก็บเป็นกอบเป็นกำ เพราะด้วยความที่มัวแต่ดูกระทู้รีวิวของทีห้องแป้ง

แค่ MMU ขนาด Sample ที่บ้าสั่งเข้ามา ก็เอาไปถมที่ได้แล้ว ไหนจะเสื้อผ้าอีก แล้วมันจะไปมีเงินเก็บเร้อ

ความตั้งใจที่อยากจะเก็บเงินไปซื้อกองทุน ก็เลยยังไม่เป็นวุ้นสักที

ไม่ได้มีการวางแผนชีวิตไว้เล้ยยย....

ถึงขนาดเป้าหมายประจำอาทิตย์ เป้าหมายประจำเดือนในการทำงานยังไม่มี ทำงานไปวัน ๆ แล้วมันจะไปหาความก้าวหน้ามาจากไหนล่ะ เคาะเอาจากกอไผ่เรอะ

... สรุป .....

" เรามันคนไม่เอาอ่าววว ......"

ไม่ได้แล้วเรา จะใช้ชีวิตต่อไปอย่างนี้ไม่ได้เด็ดขาด

ดังนั้น นกจึงตัดสินใจว่า ต่อไปนี้เราจะทำการปฏิวัติตัวเองเสียใหม่

โดยเริ่มจากสิ่งที่วิเคราะห์ได้วันนี้ ที่เป็นข้อเสียของตัวเองเสียก่อน

Revolution of Perfect Girl

1. เสียเวลากับ Internet ในเรื่องที่ไม่เกี่ยวกับงานและการพัฒนาตัวเองแค่วันละ 30 นาทีเท่านั้น

2. อ่านหนังสือให้ได้อาทิตย์ละ 1 เล่ม และก็จะเอามาเป็น Book of Week ลงใน Blog ซ้าหน่อย
เผื่อเป็นประโยชน์ต่อท่านผู้อ่านได้บ้างไม่มากก็น้อยค่ะ

3. หาทางเก็บตังค์ให้ได้แล้ว ลด เลิก ละ นิสัยการใช้เงินโดยไม่คิด
เสื้อผ้าเลิกซื้อ MMU เลิกสั่ง

4. กำหนด Goal ของทุกอาทิตย์และ Goal ประจำเดือน อันนี้ก็ว่าจะเอามาลงที่ Blog เหมือนกัน จะได้รู้ว่าเราทำอะไรไปบ้าง แล้วสำเร็จตามเป้าหมายที่ตั้งไว้หรือเปล่า

Thing Must Do !!!!

ต้องหาทางที่จะติดต่อกับคนได้ทุกคน ทั้งคนแปลกหน้า คนรู้จักก็ต้องสนิทขึ้นไปอีก เป็นสิ่งที่ต้องแก้ไขอันดับแรกเลยล่ะ อันนี้

น่าจะประมาณนี้เนอะ

Create Date : 25 มีนาคม 2552

Last Update : 27 มกราคม 2554 13:53:07 น.

7 comments

Counter : 282 Pageviews.

อย่าซีเรียสไปเลยครับ

ประสบการณ์สั่งสมไปเรื่อยๆ

เดี๋ยวก็กล้า

แรกๆก็อายแหล่ะ

โดย: yokekung

วันที่: 25 มีนาคม 2552 เวลา:23:51:09 น.

โอ๊ะโอ ชะตากรรมเดียวกัน
แต่พรุ่งนี้เป็นต้นไป เราจะเริ่มต้นใหม่ล่ะ มาจับมือกันมั้ยคะ ว่าจะทำกันได้มั้ยยย

โดย: หน้าตาเหรอหราเชียวนะเรา

วันที่: 26 มีนาคม 2552 เวลา:0:57:26 น.

วิธีการให้ได้นามบัตรคนอื่นก็ไม่มีอะไรมากหรอกค่ะคุณน้อง.......เริ่มจาก.....ใจกล้า...หน้าด้าน

โดย: เจ๊น้องม๋า IP: 124.121.143.253 วันที่: 26 มีนาคม 2552 เวลา:10:11:16 น.

ยิ้มเข้าไปก่อน (แน่นอนค่ะ การแยกเขี้ยวแล้วคำรามย่อมทำให้ผู้พบเห็นเกิดการไม่แน่ใจในอาการของเรา อากาศยิ่งร้อนๆอยู่ อิอิอิ)

แนะนำตัวเองง่ายๆประมาณว่า "หนูชื่อนกค่ะ เพิ่งเริ่มทำงาน มีอะไรพี่แนะนำนกหน่อยนะคะ" แล้วก็ยื่นนามบัตรของเราไปให้เค้า

เชื่อป้าเถอะนู๋เอ๊ยยยย ไอ้การที่เราเป็นผู้หญิง แล้วยังสาวยังแส้ดูยังละอ่อนหยั่งนู๋นกเนี่ย ปู้จายมันหลงกลเรามานักต่อนักแร๊ววววว =P แล้วโดยธรรมชาติของคนทำธุรกิจ เวลามีคนมายื่นนามบัตรให้ก่อน มันก็ประมาณว่าเป็นการขอแลกนามบัตรแหละค่ะ เค้ามักจะควัก เอ้ย ยื่น(นามบัตร)ของเขากลับมาเป็นการแลกเปลี่ยน

ถ้านู๋นกไปเจอใครทำหน้ามึนๆ ไม่ยอมให้นามบัตรกลับมา เราก็ถามไปดื้อๆเลย "รบกวนนกขอนามบัตรพี่ไว้ซักนิดได้มั้ยคะ" (ให้มันรู้ไปว่าตูด้านขอ แล้วเอ็งจะด้านไม่ให้ตูอี๊กกก)

รอบหน้าลองใหม่ดิ๊ ;-)

โดย: เจ๊น้องม๋า IP: 124.121.143.253 วันที่: 26 มีนาคม 2552 เวลา:10:17:16 น.

หลายคนจะเปลี่ยนแปลงตัวเองก็ต่อเมื่อเจอวิกฤติ มีไม่กี่คนที่เปลี่ยนแปลงเพราะมีวิสัยทัศน์
การเปลี่ยนแปลงตัวเองบางทีต้องเหนื่อย ต้องฝืน ก็อย่าท้อนะครับ
สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ เป้าหมาย และกำหนดระยะเวลาชัดเจน เหมือนจะลดน้ำหนัก ต้องมีเป้าหมายว่าจะลดกี่โลภายในกี่เดือน ถ้าไม่กำหนดชัดเจนแล้ว จะมีคำว่า "เดี๋ยวค่อย...ก็ได้" แล้วก็เลิกในที่สุด

ก็เป็นกำลังใจให้สำหรับการลุกขึ้นมาเปลี่ยนแปลงตัวเองนะครับ ^^V

โดย: ShinchanX IP: 202.6.107.51 วันที่: 26 มีนาคม 2552 เวลา:12:40:34 น.

เอาน่าคุณนก ดูดวงบ่อย ๆ ไง จะได้คุ้นกะคนแปลกหน้า 555555

แต่อยากบอกว่า รูปอ่ะ...ทำปายด๊ายยยยยยยย

โดย: DarthTrowa

วันที่: 17 เมษายน 2552 เวลา:1:53:37 น.

กำลังใจยังดี
ยังหาจุดบกพร่องของตัวเองเจอ

ให้สู้ต่อไปนะจ๊ะ

โดย: faisai

วันที่: 12 พฤษภาคม 2552 เวลา:13:07:34 น.