NuevaMente เมืองนี้หนังสืออ่านว่าบัลปาไรย์โซแต่พอไปถึงคนชิเลียน พูดว่า “บัลปารีโซ” 

ก็เรียกตามเขาแล้วกันนะค่ะ

รุ่งขึ้นทำอาหารเช้ากันเองแล้วก็ออกเที่ยวได้เลยยย.......เมืองท่าบัลปารีโซห่างจากกรุงซานเตียโก 

ขึ้นมาทางเหนือ 120 กม. เป็นเมืองหลวงของแคว้นที่5 (V Region) ตั้งอยู่บนเนินเขา 42 ลูก  

ซึ่งเริ่มต้นจากชายหาดทะเลด้าน Pacific ไปเรื่อย ๆ ตามหาดเป็นรูปพระจันทร์เสี้ยวทำให้เมืองนี้

ไม่เหมือนเมืองอื่น ๆ ของชิลี เป็นเมืองอันทรงเสน่ห์ มีบรรยากาศแบบโบฮีเมียนหน่อย ๆ

มีเรื่องราวประวัติศาสตร์ที่น่าสนใจ  .....คร่าว ๆ ว่า ปี 1536 ชาวสเปนกลุ่มแรกได้มาถึง นำอาหารมาจาก

เปรู เพื่อสนับสนุนการเข้ามาพิชิตเมืองของ Diegode Amagro  เมืองเริ่มเจริญขึ้นอย่างช้า ๆ ...  

หลังจากได้รับอิสรภาพเมื่อ ศต.19   บัลปารีโซก็พัฒนาเป็นศูนย์กลางการค้า และการเงินของชิลี

ธนาคารแห่งแรกของประเทศ รวมทั้งตลาดหุ้น.. ท่อส่งแก๊ส และไฟถนน  มีครั้งแรกที่นี่มีการสร้าง

ระบบรถราง โทรเลขและโทรศัพท์ บริษัทการค้าใหญ่มาตั้งสำนักงานในเมือง

ปัจจุบันยังมีที่พักอันอลังการของเจ้าของเหมืองแร่ที่เปิดเป็นพิพิธภัณฑ์ให้สาธารณชนเข้าชม ความเจริญ

ของท่าเรือเริ่มถดถอยลงหลังมีการสร้างคลองปานามา ในปี 1914 แต่เรือที่ผ่าน Cape Horn ก็ยังมา

จอดสมอที่บัลปารีโซอยู่  ...ดังนั้นเพื่อให้เมืองมีความสำคัญมากขึ้น และเพื่อกระจายอำนาจของรัฐ

จากซานเตียโก ปี 1990 จึงได้ย้ายรัฐสภาจากซานเตียโกมาที่บัลปารีโซ

ประวัติศาสตร์สมัยอาณานิคมของบัลปารีโซ ซึ่งรอดมาได้จากการบุกปล้นของโจรสลัด พายุไฟป่า และ

แผ่นดินไหวเหลือไม่มากนัก ...อาคารหลัก ๆ ปลูกสร้างขึ้นมา หลังการทำลายล้างของแผ่นดินไหวปี 

คศ. 1906  (และรุนแรงยิ่งกว่า ในเดือน กค. 1971 และ มีค. 1985) แต่ก็ยังคงมีอยู่บ้าง บริเวณที่เรียกว่า 

MuellePratt  เป็นย่านเก่าแก่ในเขตท่าเรือ ย้อนไปถึง ศต. ที่ 16 ….จากแผนที่คือ ส่วนท่าเรือที่ยื่นไป

ในทะเล ดูเหมือนบัลปารีโซจะผ่านอะไร ๆ มาอย่างโชกโชนเลยทีเดียว

เราทราบประวัติเมืองนี้คร่าวๆ แล้วไปดูว่าบ้านเรือนเขาเป็นไงบ้างนะคะ ตัวเมืองแบ่งออกเป็น 2 ส่วน คือ

เขตท่าเรือบนที่ราบ  และเขตเนินเขา 17 ลูก ที่ตระหง่านอยู่เหนืออ่าว

ถ้าดูตามแผนที่ก็คือด้านล่างคือ เขตที่ราบ และด้านบน คือเขตบนเนิน

ออกจากที่พักก็เดินมาเรื่อย ๆ ยามเช้า 8 โมงกว่าแล้ว ยังเงียบอยู่เลย ที่พักเราอยู่ทางด้านตะวันออกเฉียงใต้

เป็นบริเวณพื้นที่ราบ  ตามแผนที่ก็จะอยู่ทางด้านซ้ายล่าง ๆ ค่ะ  ถ้าไม่เป็น สว. ขนาดนี้ก็คงหาที่พักบนเนิน

เหมือนกัน  เพราะทัศนียภาพทั้งกลางวันและกลางคืนสวยมาก ๆ

แต่ไม่เป็นไร แถวนี้บรรยากาศดี ผ่านโบสถ์ไปเรื่อย ๆ ผ่านอาคารสวย ๆ และร้านค้า 

ๆมาถึงชิลี ผู้คนหน้าตาเหมือนคนยุโรปมากขึ้น และอากาศก็เย็นขึ้นเช่นเดียวกัน

วันนี้เราขึ้นไปชมตัวเมืองด้านบนกันก่อนค่ะ   การขึ้นไป...ต้องอาศัยรถรางไม้แบบโบราณที่วิ่งขึ้นลง

ตามย่านต่าง ๆ บนเนินสูง ค่ารถประมาณ 4 บาท/เที่ยว ขากลับไม่เสีย เพราะเดินลงเอง

แล้วก็ขึ้นรถรางสาย Turi บริเวณ Edifico Turri ไปเนิน Concepcion  ซึ่งเป็นรถรางขึ้นเขาที่เก่าแก่ที่สุด

อาคาร Turri เป็นกลุ่มอาคารที่อยู่อาศัย 3 อาคาร ศิลปแบบ Art Deco ที่ออกแบบโดยสถาปนิกชื่อ William 

Schneider Vergara ตามคำขอของนักธุรกิจ ที่ซื่อ EnriqueTurri สร้างในปี 1929 ด้วยเงินกองทุนที่ยืมมา

โดย Saving Credit Hipotecario  กล่าวว่าเป็น 1 ใน อาคารสำคัญทางสถาปัตยกรรมของซานเตียโก 

ในต้นทศวรรษ 1920 

รถรางทั้งหมดสร้างขึ้นระหว่างคศ. 1883-1916 เนิน Concepcion และเนิน Alegre มีอาคาร บรรยากาศและ

ทิวทัศน์สวยงามแบบโบฮีเมียน  จึงดึงดูดกลุ่มศิลปินและนักศึกษาส่วนใหญ่ให้มาพำนักอยู่ ณ ที่นี้ 

และกลายเป็นสถานทีชื่นชอบของนักท่องเที่ยวทั้งหลายด้วย  

เมื่อรถรางขึ้นมาถึงข้างบน จะมี Tourist Information และป้ายบอกทางเดินระยะทาง 2 กม. ซึ่งจะวกวนไป

ตามถนนแคบ ๆ เหมือนเขาวงกต

ขอแผนที่เส้นทางได้แล้ว ที่ ศูนย์นักท่องเที่ยว  แล้วก็ตั้งต้นเดิน ๆๆๆ

บ้านไม้ทรงเรียบ ๆ  แถบถนนอัตกินซอน (Paseo Atkinson) สร้างขึ้นใน ศต. ที่ 9 เรียงต่อกันขึ้นไปตามไหล่เขา

บ้านเรือนบนนี้ส่วนใหญ่เป็นที่อยู่อาศัย แต่ก็มีหลายแห่งที่ปรับเปลี่ยนให้เป็นพิพิธภัณฑ์ร้านอาหาร และที่พัก

สำหรับนักท่องเที่ยว

ทัศนียภาพของเมืองมองจาก  Cerro Concepcion มองเห็นอ่าว และบ้านเรือนบนเนินที่อยู่ไกลออกไป

มาบนเนินนี้ ต้องเดินดูอาคารบ้านเรือนที่มีสีสันเป็นเอกลักษณ์ตามใจฉัน จนทำให้เป็นชุมชนมรดกโลกกันเลย 

หลายบ้านผนังเป็นสังกะสี .....เราเริ่มด้วยกลุ่มสีม่วง ฟ้า ครามกันค่ะ

ต่อไปก็เป็นถนนสายสีชมพู

แล้วก็กลุ่มหลากสี 

นอกจากอาคารสถานที่ บ้านเรือนสีสันสดใสงดงามแสบตา ไม่แพ้ La Boca แล้ว ที่นี่ก็มีศิลปะบนกำแพง 

ที่สวยงามไม่แพ้กัน

บนกำแพงผนังบ้าน กรอบประตู บันได หน้าต่าง เมืองนี้ผู้คนมีอารมณ์ศิลปินจริง 

Picasso มาวาดภาพทานตะวันอันโด่งดังแถวนี้นี่เอง 

ตอนที่กำลังดูแผนที่หาทางไปต่อ  มีคนใจดีมาถามว่าจะให้ช่วยอะไรไหม พอรู้ว่ามาจากเมืองไทย 

เขาบอกว่าชอบอาหารไทยมาก มีอยู่ร้านหนึ่งตรงหัวมุมถนนเขาไปกินบ่อย ๆ แล้วก็เลยอาสาถ่ายรูปให้ 

มีเพียง 2 – 3 รูป จากการแบกเป้ครั้งนี้ ไม่งั้นก็ฉายเดี่ยว - ตัวใครตัวมันทุกที

บ้านเลขที่เขียนเอา ก็เป็นติสส์ไปเลย

จากเนิน Concepcion นี้สามารถต่อขึ้นไปเนินอื่น ๆ ได้อีก แต่ตอนนี้กำลังเดินลงแล้วค่ะ

Cerros Concepcion และ Alegre และ El Puerto ได้รับการประกาศให้เป็นมรดกโลกด้านสถานที่จาก

องค์การยูเนสโก ในเดือนมิถุนายน 2003 (พศ.2546)  ……. เราจบเส้นทางมรดกโลก Cerros Concepciom 

และ Alegre ด้วยภาพมนุษย์ลึกลับคนหนึ่งกำลังปีนเสาธง ไม่รู้กำลังปีนไปเอาธงลง หรือเพิ่งเอาธงไปปัก.....

แต่บัลปารีโซยังไม่จบค่ะ

Create Date : 21 มีนาคม 2558
Last Update : 4 กุมภาพันธ์ 2562 5:45:09 น.		3 comments
Counter : 930 Pageviews.
Share Tweet