หลังจากที่อยู่ที่นี่มาเข้าปีที่ 8 ช่วงเวลาแห่งการฝ่าฟัน กับการเดินตามความฝันตั้งแต่ปีแรกที่ตัดสินใจลาออกจากงานประจำที่เมืองไทยมา จุดมุ่งหมายตอนแรกก็เพียงเพื่ออยากจะมาเรียนภาษาอังกฤษ มันเป็นความใฝ่ฝันของเด็กไทยตัวดำๆ ผมหยิกๆคนนึง ที่อยากจะพูดภาษาอังกฤษได้ เพราะเห็นคนที่พูดได้ที่เมืองไทย โคตรเท่ห์ ในใจก็คิดว่า 6 เดือนที่ออสเตรเลียแค่นั้นล่ะ เอาวะ ลองสักตั้ง จะรอดหรือร่วงอย่างมากก็กลับประเทศไทยก็ยังไม่สาย ตอนนั้นอายุ 20 ต้นๆ ก็เลยตัดสินใจบินลัดฟ้าคนเดียว แต่ตอนนั้นก็มีรุ่นพี่ที่มหาวิทยาลัยที่เคยเรียนคณะเดียวกัน เรียนอยู่ที่ซิดนีย์ 3 คน ไอ้เราก็แบบ อย่างน้อยก็มีคนไทยคอยช่วยเหลือแนะนำวะ คงไม่น่ากลัวอย่างที่คิด  ช่วงเวลาแห่งความสนุกก็มาถึง เมื่อบินมาถึงมหานครซิดนีย์ในปี 2009 โดยมีรุ่นพี่ผู้มีอุปการคุณเดินทางมารับที่สนามบิน นางเดินตัวกลม กระโปรงสั้น ถุงน่องสีดำ ลักษณะการกรีดอายไลน์เนอร์ของเธอที่เป็นเอกลักษณ์มาจากวันนั้นถึงวันนี้ ไอ้เราก็ยังกะเด็กบ้านนอก ผู้ไม่เคยมาเมืองนอก แต่จริงๆแล้วเคยไปอเมริกามาก่อนหน้านี้ซึ่งตอนนั้นภาษาอังกฤษก็ง่อย มาคราวนี้ก็ยังไม่มีความมั่นใจเท่าที่ควร วันแรกรุ่นพี่ผู้นั้น มีนามว่า พี่แจม ก็ได้พาเข้าบ้านซึ่งเป็น อพาทเมนท์ สองห้องนอน ใจกลางเมืองซิดนีย์ หรือที่เรียกว่า CBD  ลืมบอกว่าวันแรกที่มาถึงซิดนีย์มีเงินติดตัวมา 1000 เหรียญออสเตรเลีย  ซึ่งก็ราวๆ สามหมื่นกว่าๆ ณ ตอนนั้น ซึ่งก็ถือว่าน้อยนิด ถ้าเทียบกับค่าครองชีพที่สูงของออสเตรเลีย ในใจของเราก็คือ ต้องหางานพาร์ทไทม์ให้ได้ภายในหนื่งเดือน หลังจากที่เริ่มทำความคุ้นเคยกับซิดนีย์ รู้ว่าอะไรอยู่ตรงไหน ด้วยความที่ประสบการณ์ไม่มี ภาษาอังกฤษไม่ได้ ก็ต้องพึ่งร้านไทย ขอบอกว่าคนไทยที่มาซิดนีย์แรกๆ จะเริ่มต้นหางานจากเว็บ น้าตุ๋ย //www.natui.com.au หรือไม่ก็ประกาศหางานบริเวณไทยทาวน์ ซึ่งก็อยู่ไม่ไกลจากที่พัก ได้เบอร์โทรและร้านที่ต้องการไปทำงานมากมาย บางร้านไปลองงาน ไม่ได้เงิน เราก็ไม่ผ่านด้วยประสบการณ์ไม่ถึง ภาษาไม่ได้ก็ต้องทำงานในครัวอย่างเดียว เดินหาอยู่นานก็มีวันนึงได้เดินไปหางานกับรุ่นพี่ที่มาจากเมืองไทย รุ่นพี่กลุ่มนั้นเป็นผู้ที่มีชื่อเสียงและหน้าที่การงานดีในเมืองไทยอย่างมาก แต่เดินทางมาเรียนต่อที่ Sydney film school และต้องการหางานพาร์ทไทม์ทำเหมือนกัน พวกเราจึงยื่นใบสมัครไปที่ร้านแถว New town ซึ่ง เป็น suburb ชื่อดังย่านฮิปปี้ ของซิดนีย์ ถัดจาก University of Sydney  ระยะการทำงานที่ร้านไทย จะเริ่มตอน 4.30 pm. หลังจากเลิกเรียนภาษาอังกฤษ ตอน 2.30 pm. ก็ต้องรีบจรลีนั่งรถเมล์มาทำงาน ระยะเวลาตอนนั้นทำงานเพื่อที่จะมีเงินจ่ายค่าบ้าน และค่ากินนิดหน่อย ก็ถือว่าเก่ง การทำงานร้านอาหารไทยที่ซิดนีย์ ต้องใช้ความอดทนอย่างมาก เพราะค่าจ้างไม่ได้มากมายอะไร อย่างน้อยก็ถือว่าเอาตัวให้รอดในเมืองใหญ่ๆให้ได้ช่วงแรกก็พอ แล้วค่อยคิดการใหญ่ขยับขยายเมื่อภาษาอังกฤษดีขึ้น   

Create Date : 22 ธันวาคม 2559		1 comments
Last Update : 22 ธันวาคม 2559 21:12:29 น.
Counter : 838 Pageviews.
Share Tweet