VIETNAM @ เดินลัลล้า.. ชมโฮจิมินท์ซิตี้ประเทศคุณภาพชีวิตดีกว่าที่คิด
ตอนที่แล้ว เที่ยวทะเลทรายแดงแวะชิมอาหารอร่อย LAM TONG QUAN พวกเราเช็คเอ้าท์จากมุยเน่ประมาณเที่ยงคืน ขึ้นรถบัสเพื่อมายังนครโฮจิมินท์หรือชื่อเดิมคือเมืองไซ่งอนในอดีต
พวกเรามาถึงโฮจิมินท์ราวๆ เกือบเจ็ดโมงเข้าที่พักที่ Kim Khoi 211 Hotel ซึ่งได้จองไว้ล่วงหน้าตั้งแต่วันที่เดินทางมาถึงวันแรก ราคาห้องพักที่นี่คืนละ
27 US$ แต่ความที่เราเข้าห้องได้ช้าเค้าเลยคืนเงินให้ 5 US$ ล่ะ มาดูห้องพักที่นี่ของพวกเรากันดีกว่า
ห้องที่นี่น่านอนเป็นที่สุด เสียดายที่พวกเราเช่าที่นี้ไว้แค่เปลี่ยนเสื้อผ้าเท่านั้น เพราะเราต้องเดินทางกลับช่วงเย็น เราจึงมีเวลาเที่ยวโฮจิมินท์ได้แค่ช่วงเช้าไปจนถึงบ่ายสามเท่านั้นล่ะ
พออาบน้ำกันเสร็จก็ลงมาทานอาหารเช้า วันนี้มีกาแฟตามสไตล์ของเวียตนามแท้ ไข่ดาว ไข่เจียว และขนมปังที่กินทีไรก็อร่อยดีอ่ะ เพราะกรอบนอกนุ่มใน ระหว่างที่นั่งทานอาหารกันอยู่นั้นก็ถามเรื่องการเดินเที่ยวในโฮจิมินท์เค้าก็ยื่นแผนที่มาให้ โอ้โห แบบนี้ สบม. เลยล่ะงานนี้ พอทานเสร็จก็ลุยกันเลย
จากที่พักเราอยู่ที่ถนนฟามหวูหลาม ชอบเรียกผิดตลอดเลยว่า ฟาร์มงูหลาม จากถนนเส้นนี้จะตัดกับ Nguyen Thai Doc พวกเราเดินตรงไปเรื่อยๆ เพื่อที่ไปยัง War Remnants Museum หรือพิพิธภัณฑ์ซากสงครามกันล่ะ
การเดินในเมืองนี้ก็เดินสบายๆ ล่ะ แค่เพียงระวังรถมอเตอร์ไซค์หน่อยก็เท่านั้นเอง ที่นี่นิยมใช้มอเตอร์ไซค์เป็นยานพาหนะหลัก เพราะฉะนั้นพี่มอเตอร์ไซคทำอะไรก็ไม่น่าเกลียดจะขึ้นฟุตบาทหรือจะเลี้ยวตรงไหนก็ตามสบาย
แต่ใช้ว่าที่นี่ไม่มีกฏระเบียบนะ เพราะเค้าบังคับให้ใส่หมวกกันน๊อคทั้งคนขับและคนซ้อนเลยล่ะ การทำผิดกฏสำหรับมอเตอร์ไซคที่นี่นั่นคือยึดรถไปอยู่ทีสถานีตำรวจหนึ่งเดือนเลยล่ะ เห็นเปล่าว่ากฏหมายมีมันต้องเข้มงวดและเอาจริงเอาจัง คนจะได้ไม่ทำผิด ว่าแต่หอนาฬิกาหน้าตาคุ้นๆ นั่นไงตลาดเบ็นถ่าน
จากแผนที่บอกให้พวกเราเลี้ยวซ้ายตรงตลาดเบ็นถ่าน เพื่อเข้าสู่ถนน Huyen Tran Cong Chua ผ่านร้านเฝอ 24 ด้วยล่ะ เป็นร้านก๋วยเตี๋ยวแฟนไชน์เหมือนก๋วยเตี๋ยวเนื้อท่าสยามบ้านเรานั่นล่ะ เสียดายไม่ได้ลองแบบว่าไม่อยากกินเฝอแล้วอ่ะ เบื่ออ่ะ
ผ่านร้านขายของดองด้วยอ่ะ เห็นแล้วต้องอึ้งเครื่องจิ้มเพียบเลยอ่ะ ร้านขนมที่นี้ก็ตั้งขายแปลกๆ คือตั้งริมถนนแบบริมถนนจริงๆ เป็นตู้ๆ เลยมีล้อลากไปมาด้วยอ่ะ คืองงไง ขายกันอย่างนี้เลยเหรอเนี่ย
แต่ร้านอร่อยต้องยกให้ร้านนี้เลยอ่ะ ไม่รู้ว่ามันคืออะไรแต่เห็นคนกินกันเยอะมากมาย เลยสะกิดเพื่อนๆ ลองนี่กันเปล่า
หน้าตาก็เป็นแบบนี้ล่ะ ใครรู้ช่วยบอกทีว่ามันเรียกว่าอะไรนะ ราคา 20,000 ด่อง คิดเป็นเงินไทยก็ 40 บาทล่ะ อ่ะเอามาหนึ่งกล่องพอได้ของก็พากันเดินต่อ
บ้านนี้เมืองนี้ช่างอุดมสมบูรณ์จริงๆ ดูสินี่ใจกลางเมืองนะมีต้นไม้ใหญ่ขนาดนี้ด้วยอ่ะ คิดดูว่าต้องปลูกมากี่ร้อยปี อนุรักษ์ไว้แบบนี้สิไม่ใช่ตัดแหลกอย่างบ้านเรา เข้ามาดูในกรุงเทพฯ เหรอเหลือแต่ต้นไม้ต้นเล็กๆ
เดินไปเรื่อยๆ เหมือนถนนเส้นนี้จะเป็นเหมือนตรงสนามกีฬาบ้านเราอ่ะที่มีขายอุปกรณ์เกี่ยวกับการกีฬาโดยเฉพาะเหมือนเป็นย่านหนึ่งเลย
และอีกอย่างที่จะเห็นจนชินตานั่นคือร้านกาแฟแบบเดิมๆ ที่นั่งทานกันริมฟุตบาท อ่านหนังสือพิมพ์ดูชิวๆ ดีจัง พวกเราว่าจะลองนั่งทานมั้งแต่ไม่ได้เพราะต้องรีบทำเวลา
พอเดินผ่าน Water Puppet Show (การแสดงหุ่นกระบอก) ก็เดินเข้าถนน Ly Quy Don ตรงหัวมุมถนนก็จะเห็นพิพิธภัณฑ์ซากสงครามแล้วล่ะ
ว่าแต่จะหิ้วกล่องอาหารเข้าไปนะเหรอ ดูไม่ดีมั้ง หาที่นั่งทานกันดีกว่าจะได้ไม่เกะกะ เอาป้ายรถเมล์นี่แหละวะ
คนละคำสองคำ .. อร่อยจังวุ้ย รู้งี้ซื้อมาสองกล่องก็ดีอ่ะ คิดดูล่ะกันกุ้งมีตัวเดียวกินกันตั้งสี่คน แบบว่ากลัวเพื่อนๆ ได้จะได้กินไม่เท่ากันอ่ะ ทำซะอย่างกะรับน้องเลยเรา อิอิ
ระหว่างที่นั่งกินกันอยู่ หิวน้ำวะ พี่กี้ไปซื้อให้หน่อยดิ พี่ตรูโครตแมนเลย วิ่งไปซื้อน้ำฝั่งตรงข้ามมาให้น้องๆ ทานกันอ่ะ เออดิ เป็นผู้ชายคนเดียวบริการดีแบบนี้น่าเอาไปด้วยว่าป่ะ อิอิ อันนี้ชมนะ
พอทานกันเสร็จก็เข้าไปซื้อตั๋วกันเลย ค่าเข้าพิพิธภัณฑ์แห่งนี้ราคาคนล่ะ 15,000 ด่อง เป็นเงินไทยก็ 30 บาทล่ะ แต่เชื่อไหมเข้าไปในพิพิธภัณฑ์แห่งนี้แล้วจะรู้สึกรักประเทศไทยมากขึ้นเลยล่ะ เดี๋ยวตอนหน้ามาดูกันว่าทำไมถึงเป็นเช่นนั้นนะ
ปล. แวะคลิ๊กเป็นกำลังใจในการเดินทางให้ จขบ สักคนละคลิ๊กโดยการร่วมโหวต Blog Award 2010 ได้ ที่นี่ นะคะ ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ
| Create Date : 05 สิงหาคม 2553 |
| Last Update : 5 สิงหาคม 2553 8:52:04 น. |
|
3 comments
|
| Counter : 4246 Pageviews. |
|
 |
|
|
..HappY BrightDaY To You.. 
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 47 คน [
