พอมาถึงก็ตรงเข้าอาคาร 8 ชั้นเลย ภารกิจแรกคือการซื้อตั๋วเข้าราคาคนละ 249 CNY เป็นตั๋วแบบสามวัน

เค้าจะให้มาเป็นการ์ดสำหรับผ่านเข้าออกตามรูปเลยค่ะ อีกไม่กี่อึดใจชั้นจะได้เห็นสิ่งที่อยู่ในรูปด้วยสายตาตัวเองแล้ว

พวกเราเดินเข้ามาตามทางที่เค้ากำหนดให้เพื่อไปขึ้นรถบัสสีม่วงเดินทางไปยังด้านบนเขาอวตารค่ะ

ระหว่างนั่งก็ต้องจับกันดีๆ เพราะเส้นทางเนี่ยโค้งไปโค้งมา จับไม่ดีเนี่ยอาจกลิ้งได้เลยค่ะ

ขนาดอิชั้นรากฐานมั่นคงยังเซเลยจ้า

จากนั้นก็มาถึงจุดจอดรถดูจากรั้วกั้นถ้าหน้าเทศกาลเนี่ยคนต้องเยอะมากๆ แน่นอน

ทางเข้ายังกะเขาวงกตกันเลยทีเดียว ซึ่งตรงจุดทางนี้เนี่ยจะเป็นจุดชมภาพวาดหมื่นลี้ ตอนแรก จขบ. เข้าใจว่าเดินมาเห็นภาพวาดเลย

มาจริงๆ ไอ้ภาพวาดหมื่นลี้เนี่ยคือการเดินดูเขาแล้วจินตนาการเอาเองแถมไม่ใช่ใกล้ๆ ไกลมากแล้วเดินอ่ะ โอ้ววว .. ไม่เอาอ่ะ

ข้ามเหอะเนื่องจากเวลาไม่พอ ประกอบกับจากอ่านรีวิวมาก็ไม่มีอะไรนอกจากเขา เราไปไฮไลท์กันเลยดีกว่า

ก่อนขึ้นก็ต้องถ่ายกับมุมยอดฮิตก่อนเดี๋ยวหาว่ามาไม่ถึง จากนั้นก็รอขึ้นลิฟท์แก้วโชคดีมากที่คนไม่เยอะ ไม่ต้องรอคิวยาวเลย เข้าปุ๊บก็ได้ขึ้นเลยค่ะ แค่อึดใจจริงๆ ลิฟท์ขึ้นเร็วมากเป็นช่วงเวลาที่เราจะได้เห็นเขาอวตารแบบตั้งแต่ด้านล่างยันด้นบนยอดเขาในเวลาไม่กี่วินาที มันเป็นอะไรที่ที่สุดมากอ่ะ ลิฟท์นิ่งมากยิ่งถ้ายืนมองด้านหน้าลิฟต์แก้วนะ มันอลังการงานสร้างมากอ่ะ เข้าใจเลือกโลเกชั่นในการสร้างลิฟต์มากอ่ะ

พอพวกเราขึ้นมาถึงด้านบนฝนก็โปรยปรายลงมาประหนึ่งว่าไม่เคยเจอกันมาก่อน จะตกมาทำไมฟ่ะกำลังจะได้ถ่ายรูปฟินๆ แล้ว

ตอนนี้เลยต้องรอและรอฝนหยุด ระหว่างนี้แถวขาลงก็ยาวเหยียดมากๆ บ่งบอกว่าถ้าเราจะลงเนี่ยต้องเผื่อเวลาไว้เยอะๆ เลย ไม่งั้นไม่รอด

โชคดีมากที่ จขบ.วิ่งลงมายังจุดที่เป็นไฮไลท์ของหุบเขาอวตาร ซึ่งถ้าให้เจ้าหน้าที่ถ่ายต้องเสียเงิน 10 CNY ก็หาได้แคร์ไม่ทำไมชั้นจะต้องเสียเงินในเมื่อช้านมีกล้อง ถ่ายเองเนี่ยแหละมุมเดียวกับเค้าเก็บเงินเลย แบบว่าฝนตกคนเก็บเงินไม่อยู่ อิอิ

ุจากนั้นก็กลับมารอฝนหยุดเหมือนเดิม แต่ด้วยความที่รอนานแล้วก็ยังไม่หยุดก็ต้องฝ่ากันบ้างแล้วล่ะ เดินฝ่าฝนกันเลยค่ะเปียกๆ งั้นแหละ โดยพวกเราเดินไปยังจุดรถบัสที่ใกล้ที่สุดแล้วต่อรถบัสสีม่วงที่วิ่งวนไปทั่วหุบเขาเนี่ยไปลงที่จุดจอดรถที่ใกล้โรงแรมมากที่สุด ซึ่งจะสามารถต่อรถสีครีมไปต่อได้ พอมาถึงจุดต่อรถสีครีมแท็กซี่ถามว่าไปไหม พอถามราคาเท่านั้นแหละเงิบกันเลยทีเดียว 150 CNY แปดร้อยกว่าบาทเลยทีเดียว แพงไปป่ะเนี่ยเห็นหน้ามึนๆ แบบนี้พวกอิชั้นก็ไม่โง่นะจ๊ะ 

พวกเราเลยเดินไปรอรถสีครีมตามแผนเดิม พอขึ้นรถเรียบร้อยเอ็มมี่ยืนแผนที่ให้คนขับรถดูเค้าบอกว่าไม่ผ่านพวกเราเลยลากกระเป๋าลงรถมาถามจุดปล่อยรถว่าคันไหนผ่านโรงแรมที่เราจองไว้บ้าง เค้าก็บอกว่ก็รถคนที่พวกเราลงมานั่นแหละผ่าน อ้าว .. เอาไงวะให้ขึ้นๆ ลงๆ ไมวะเนี่ย เค้าก็เลยเดินมาคุยกับคนขับให้ว่าทำไมไม่ผ่าน พวกเราเลยลากกระเป๋าขึนรถมาใหม่ แต่ที่น่าเจ็บใจเจ้าหน้าที่ขับรถอ่ะมันไม่ช่วยเราเลยอ่ะ ยืนขำกันอยู่นั่นแหละ จริงๆ มันเป็นส่วนบริการนักท่องเที่ยวนะ น่าจะบริการให้ดีๆ งี้ชาวต่างชาติที่ไหนจะอยากมาเที่ยววะ โมโหโครตๆ อ่ะ ที่สำคัญพวกมันยืนหัวเราะเหมือนว่าสะใจที่หลอกพวกเราได้งั้นอ่ะ 

จากนั้นรถบัสสีครีมก็มาส่งพวกเราที่หน้าโรงแรม โรงแรมอยู่ตรงทางโค้งพอดีเลยอยู่ฝั่งซ้ายมือ ถ้านั่งมาจากหยวนเจยเจี้ย เอาล่ะตามไปดูที่พักพวกเราก่อนเลยจ้า

ที่นี่เป็นเกสท์เฮ้าส์จ้า พวกเราเลือกแบบห้องรวมมาตกคนละ 50 CNY คิดเป็นเงินไทยก็ไม่เกิน 300 บาทต่อคน

ชาวต่างชาติพักที่นี่กันเยอะแหละ แต่อ่านข้อความภาษาไทยแล้วแอบเสียวแฮะ

ในห้องพักก็เล็กตามราคาเลยจ้า 1 ห้องซอยเป็นสองห้อง 8 เตียง เท่ากับว่าเราจะพักกันคนอื่นด้วย

มีเพียงผ้าม่านกั้นห้องไว้เท่านั้น อัยยะ !! เห็นแบบนี้มีแอร์ให้ซื้อด้วยนะ ราคา 20 CNY แต่ด้วยความที่ข้างนอกอากาศหนาว

พวกเราเลยไม่ซื้อแอร์ดีกว่า แต่พอมาในห้องมันอับมากอ่ะต้องใช้แอร์ช่วยถึงจะโอเค

ถามว่าซื้อไหม เอ็มมี่เดินไปเอารีโมทของอีกห้องมาลองกดดู ปรากฏว่าแอร์ติดเว้ยเฮ้ย

เสร็จโจรเลยงานนี้ แถมที่ฮาไปกว่านั้นจ้าห้องนั้นเค้าเอารีโมทเปิดไม่ติด เค้าเลยให้เอ็มมี่ช่วยเหลือ ลองเอารีโมทห้องเราไปกดก็ไม่ติด

สุดท้ายเลยต้องเปิดม่านเพื่อให้แอร์ห้องเราไปยังห้องเค้า พวกเราเลยได้นอนแอร์ฟรีโดยไม่ต้องจ่ายตังค์เลยอ่ะ

สำหรับที่นี่ใครไม่สะดวกห้องรวมเค้าก็มีห้องแยกให้นะ ห้องน้ำที่นี่เค้าเป็นห้องน้ำรวม เอ็มมี่สอนวิธีใช้ห้องน้ำในกรณีห้องน้ำรวม ไม่ยากเลยค่ะ ส่วนใหญ่มีเครื่องทำน้ำอุ่นอยู่แล้ว ก็เปิดให้ร้อนเลยจ้าแล้วก็ราดให้ทั่วเป็นการฆ่าเชื้อโรคไปในตัว ก็เป็นทริกเล็กๆ น้อยๆ จากเอ็มมี่ผํู้คร่ำวอดในวงการพักห้องรวม

ตามโปรแกรมพอเข้าที่พักแล้ว พวกเราจะออกไปเดินเล่นต่อแต่ด้วยความที่ฝนตกลงมายังกับฟ้ารั่ว แผนต่างๆ จึงต้องพับไปเปลี่ยนเป็นเม้าส์มอยสอยปลาทูกันในห้องแทน ประเทศจีนเนี่ยสำหรับคนติดโซเชียลเราจะเข้าอะไรไม่ได้เลย เค้าล็อกเลยจ้า โชคดีที่ตอนไปเค้ายังไม่ปิดอินสตาร์แกรมเลยเล่นได้อย่างเดียว หลังจากนั่งๆ นอนๆ อยู่พักใหญ่ทีวีก็ไม่มีทำอะไรอ่ะ หิวซะงั้นเพลานี้ก็ไม่มีทางเลือก ช้อยส์แรกคือมาม่า กับช้อยส์ที่สองสั่งอาหารที่โรงแรมทาน มาตั้งไกลจะให้มากินมาม่าไม่ใช่ทางแระ สั่งอาหารโรงแรมกินกันดีกว่า 

อันแรกเนี่ยเลือกแบบคิดว่ามันน่าจะเป็นผักอะไรสักอย่าง แลดูแล้วพวกเราน่าจะกินได้

อันที่สองเนี่ยสั่งเพราะเห็นคนอื่นเค้ากินก็เลยบอกว่าเอาแบบนั่นแหละ 1 ที่ ซึ่งก็ไม่ผิดหวัง

เห็นหน้าตาแบบนี้อร่อยใช้ได้เลยนะ รสชาติดีแบบกินกันเกลี้ยงเลยล่ะ

ส่วนอันที่สามเนี่ยเบสิคเลย กินได้แน่นอนถ้าสาหร่ายไม่ใช่พลาสติกนะ มาเมืองจีนเนี่ยก็แอบกลัวของปลอมอยู่นะ

ก็แหมพี่จีนแกเล่นเลียนแบบทุกอย่างเลยอ่ะ อิชั้นก็ต้องไม่ไว้ใจบ้างไรบ้างเป็นธรรมดาค๊า

มื้อนี้ก็จ่ายไปประมาณไม่เกิน 600 บาทไทยอ่ะ แบบว่านานจัดจำตัวเลขแม่นๆ ไม่ได้ ก็ถือว่าใช้ได้ดีกว่ากินมาม่าอ่ะนะ จขบ.มีเรื่องฮาๆ จะเล่าให้ฟังระหว่างพวกเรารออาหารอยู่นั้น ก็มีชาวต่างชาติหน้าตาใช้ได้เลยนั่งกันอยู่สองคน ระหว่างที่เรารออาหารอยู่นั้น ก็มีเสียงกรี๊ดแบบดังมาก เอ่อ.. ใครแม่งกรี๊ดวะ หันไปดู คุณพระฝรั่งตัวหล่อเลยอ่ะ กรี๊ดซะตุ๊ดแตกเพราะเห็นแมลงสาบ โว้.. ผู้ชายเดี๋ยวนี้ไว้ใจไม่ได้เลยแฮะ เผลอเป็นเกย์ยังไงเนี่ย ป้าอย่างอิชั้นรมณ์เสีย.. ก็ผ่านไปอีกหนึ่งวันสำหรับการเดินทางมายังเมืองจีนค๊า ตอนหน้าจะไปเที่ยวต่อที่ไหนตามต่อตอนหน้านะจ๊ะ