BlogGang.com : : เจ้าเมืองไคฟง : ทริปทุ่งใหญ่-ถ้ำน้ำตก ตอนที่ 2

ทริปทุ่งใหญ่-ถ้ำน้ำตก ตอนที่ 2

วันรุ่งขึ้น คณะเราออกเดินทางไปถ้ำน้ำตก ถ้ำน้ำตกนี้เป็นหนึ่งในสามถ้ำมหัศจรรย์ของอุทยานแห่งชาติลำคลองงู ได้แก่ ถ้ำเสาหิน ถ้ำนางแอ่น และถ้ำน้ำตก ซึ่งแต่ละถ้ำนั้นมีความโดดเด่นแตกต่างกันไป ถ้ำน้ำตกนั้นโดดเด่นในเรื่องความสวยงามจับใจ จนติดอันดับต้น ๆ ของโลก แต่ที่เหมือนกันอยู่อย่างหนึ่งของสามถ้ำ คือความยากในการเข้าถึง

ในการเดินทางไปถ้ำเสาหินของคณะเราวันนี้ ค่อนข้างจะมีอุปสรรคพอสมควร หนึ่งคือสองสามวันที่ผ่านมามีฝนตกลงมา ทำให้การจะเข้าไปขออนุญาติอุทยานเพื่อเข้าไปเที่ยวนั้น มีแนวโน้มว่าจะไม่ได้รับอนุญาต เพราะถ้าฝนตกแล้วจะมีอันตรายในการเดินทางไปยังตัวถ้ำ

สองคือถ้าไม่ได้ไปขออนุญาต แอบเข้าไปเอง เราจะไม่มีชูชีพใส่ ซึ่งอันตราย เพราะระหว่างทางไปถ้ำ ต้องผ่านธารน้ำที่ค่อนข้างลึก

แต่ในที่สุดผู้นำคณะของเรา พรานตุ๋ย ก็ตัดสินใจที่จะพาเราเข้าไป

เมื่อตัดสินใจดังนี้แล้วทำให้เราต้องพบอุปสรรคอีกอย่าง นั่นก็คือทางที่จะไปถ้ำนั้นอยู่ในที่ส่วนบุคคล เมื่อไม่มีเจ้าหน้าที่อุทยานนำมา คณะเราจึงไม่กล้าที่จะขับรถเข้าไปเอง จึงจำใจต้องเดินเท้าเป็นระยะทาง 6 กม.

ซึ่งก็ไม่เป็นไรครับ คณะเราไม่มีใครปริปากบ่น เพราะอยากไปกันทุกคน

ทางเดินก็เป็นธรรมชาติสวยดี เป็นป่าไผ่สลับกับไม้ประเภทอื่น

ทางเดินจะยากลำบากขึ้นเรื่อย ๆ เส้นทางไปถ้ำนั้น มีให้เลือก 2 ทาง ไม่ล่องไปตามน้ำก็เดินป่า พรานตุ๋ยเล่าให้ฟังว่า ส่วนมากพวกที่มาเที่ยวจะใช้เรือยางล่องไปกัน สำหรับคณะเราที่ไม่มีอะไรเลย ทั้งเรือทั้งชูชีพ ก็คงต้องใช้ทางบกอย่างช่วยไม่ได้

เดินมาได้สักพัก ก็ถึงจุดที่ไม่สามารถจะใช้เส้นทางบกต่อไปอีกได้ ต้องลงน้ำ ซึ่งไม่ลึกมาก พอจะล่องไปได้

เจอแพของใครก็ไม่รู้ เอามาพายเล่นเสียเลย

การมาเดินป่าที่ดีต้องเตรียมอุปกรณ์ให้พร้อมครับ เสื้อแขนยาวเพื่อป้องกันรอยขีดข่วน เป้กันน้ำบรรจุสัมภาระจำเป็นสะพายหลัง รองเท้าที่เหมาะกับการลุยน้ำ

แล้วเราก็มาถึงปากทางเข้าถ้ำ ที่นี่เราพักกินข้าวกัน ก่อนจะเดินทางต่อเข้าไปในตัวถ้ำ แต่ละคนยังไม่เหนื่อยมากเท่าไร ยังลุยต่อได้อีกเยอะ

ชักรูปกันก่อนครับ เผื่อไม่ได้มีชีวิตรอดออกมา จะได้ไว้ให้ชนรุ่นหลังดู

ระหว่างนี้ก็เป็นการเดินทางภายในถ้ำของเรา ซึ่งค่อนข้างจะทุลักทุเล ผ่านน้ำ ผ่านช่องทางของถ้ำที่แคบมาก ๆ เดินลำบากมาก ๆ และเป็นที่น่าเสียดายว่าผมและชาวคณะคนอื่น ๆ ไม่สามารถถ่ายรูปมาได้เลย เพราะในถ้ำมืดมาก กล้องของพวกเราไม่มีประสิทธิภาพมากขนาดนั้น และเหตุผลอีกอย่างคือ การเดินทางภายในถ้ำไม่เปิดโอกาสให้ถ่ายรูปได้เลย ลำพังจะเอาตัวรอดก็ลำบากแล้ว

อย่างไรก็ดี เพื่อให้ blog นี้มีอรรถรสครบถ้วน ผมจึงได้ขออนุญาตินำรูปของคุณ "AJAKE" แห่งพันธ์ทิพย์มาลงไว้ให้เพื่อน ๆ ได้ดูกัน ต้องขอขอบคุณคุณ AJAKE มากสำหรับรูปและขออภัยด้วยที่ไม่ได้ขออนุญาติให้เป็นกิจลักษณะครับ

เป็นถ้ำที่สวยงามมาก บาวช่วงงดงามอลังการเกินคำบรรยายอย่างที่เห็น

ศิลปะกรรมที่งดงามที่สุด ก็คือศิลปะที่ธรรมชาติสร้าง

นี่คือจุดไฮไลท์อีกจุดหนึ่งของถ้ำ เวลาเราเดินต้องระวังอย่าไปสัมผัสหินงอกหินย้อยพวกนี้ เพราะมันจะไม่เจริญเติบโตต่อไปอีก ต้องช่วยกันครับ สิ่งเหล่านี้จะได้อยู่ให้ลูกหลานเราดูไปนาน ๆ

ภาพข้างล่างคือน้ำตกที่อยู่ภายในถ้ำ ซึ่งอยู่ท้ายถ้ำ น่าเสียดายว่าคณะของเราไม่สามารถเข้าไปถึงขนาดนั้นได้ เพราะเวลาล่วงเลยมาเย็นมากแล้ว อีกทั้งชาวคณะแต่ละคนก็อ่อนล้ามาก ถ้ายังฝืนเข้าไปอีก เกรงว่าออกมาจะมืดเกินไป จนเดินทางกลับลำบาก ซึ่งต่อมาพบว่าเป็นการตัดสินใจที่ถูก เพราะเมื่อออกมาภายนอกถ้ำนั้นฝนตกค่อนข้างแรง และถ้าฝนตกเช่นนี้ ระดับน้ำในถ้ำจะขึ้นเร็วมาก เพราะน้ำจากข้างนอกระบายเข้าไป ถ้าขืนยิ่งช้าระดับน้ำจะขึ้นจนมิดหัว น่ากลัวและอันตรายมาก ๆ

เมื่อเราออกมาข้างนอกถ้ำนั้นฝนตกค่อนข้างแรง และอากาศเริ่มมืดแล้ว การจะเดินทางทางบกนั้นทำได้ค่อนข้างยาก เพราะดินลื่น เดินได้ช้า พรานตุ๋ยเกรงว่าจะมืดมากกว่านี้ เลยต้องผูกแพขึ้นเพื่อให้ชาวคณะล่องแพกันไป

ปรากฎว่าล่องไปได้สักพัก สายฝนยิ่งเทลงมาแรงขึ้นเรื่อย ๆ ระดับน้ำสูงขึ้นและเชี่ยวมากขึ้นเรื่อย ในตอนแรกนั้นผมไม่ได้เกาะแพไป เพราะแพค่อนข้างเล็กและจำนวนคนที่มาก ผมกะจะเดินล่องน้ำไปเรื่อย ๆ แต่ระดับน้ำที่สูงและเชี่ยวทำให้เกือบเอาชีวิตไม่รอดครับ เกือบจะถูกกระแสน้ำพัดพาไป เคราะห์ดีที่บริเวณใกล้เคียงมีโขดหินให้พอเกาะได้ และชาวคณะได้ย้อนแพกลับมารับ

เกือบตายแล้วครับ เป็นครั้งแรกในชีวิตที่ผมรู้สึกถึงความใกล้ตาย

เราจึงต้องเกาะแพรวมกันไปเรื่อย ๆ สิบกว่าคน สักพักเห็นท่าจะไม่ไหว เพราะคนมากเกินไป แพพาไปไม่ไหว ทำท่าจะล่มเอา พรานตุ๋ยก็ไม่อยู่ (แกล่วงหน้าเอาสัมภาระทั้งหมดไปทางบก เพราะคิดว่าพวกผมคงไปกันได้) เราจึงตัดสินใจแบ่งสมาชิกส่วนหนึ่งซึ่งยังพอจะเดินไหว ขึ้นไปทางบก ซึ่งบอกได้เลยว่าเป็นการเดินเท้าที่ยากลำบากที่สุดในชีวิตผม สภาพทางเดินที่ลื่นมหาลื่นและสูงชัน กว่าจะผ่านแต่ละจุดมาได้ใช้เวลานานมาก บางจุดนั้นผมลื่นแล้วลื่นอีกเป็นสิบครั้งกว่าจะปืนขึ้นได้ ระยะทางเดินป่าแค่กิโลกว่า ๆ เราต้องใช้เวลาถึงชั่วโมงกว่าจะมาสบทบกับพวกที่มาแพณจุดนัดพบบรเวณกลางทาง ซึ่งพบว่าพวกเขามาถึงก่อนเรานานแล้ว

นี่เป็นภาพที่หน่วยกล้าตายของเราจับไว้ได้ครับ จากภาพจะเห็นแต่คนไม่เห็นแพเลย เพราะน้ำหนักของคนกดให้แพจมลงไปในน้ำ

แต่เราก็รอดกันออกมาได้ กว่าจะถึงก็ดึกดื่นสี่ห้าทุ่ม ในระหว่างนี้ไม่มีใครมีอารมณ์ที่จะถ่ายภาพแล้ว มืดก็แสนมืด หิวก็แสนหิว หนำซ้ำยังต้องเดินผ่านสถานที่ซึ่งล่ำรือกันว่าบอปดุอีก เล่นเอาขนหัวลุกกันไปเลย

กลับมาเจอที่นอนอันแสนจะอุ่นของบ้านพรานตุ๋ยแล้วค่อยยังชั่ว

ลืมบอกไปว่า หลวงพี่ตี๋ของเราถูกตะขาบกัดในระหว่างทางกลับด้วยครับ ปวดและทรมานมาก แต่ท่านก็ใจสู้เหลือหลาย อดทนเดินกลับมาได้ถึงรถยนต์

ขอบคุณพรานตุ๋ยผู้นำทางที่ยอดเยี่ยมและเอื้อเฟื้อที่พัก
ขอบคุณพี่แตนกับอาหารทุกมื้อที่แสนอร่อย
ขอบคุณเจ้าหน้าที่ทุ่งใหญ่หน่วยมหาราชที่ติดรถมากับเรา และช่วยเราฝ่าฝันอุปสรรคจนออกจากทุ่งใหญ่มาได้
ขอบคุณคุณ AJAKE แห่งพันธ์ทิพย์ที่เอื้อเฟื้อรูปถ้ำน้ำตก
ขออภัยเจ้าหน้าที่อุทยานลำคลองงูและเจ้าของที่ดินทางผ่านถ้ำน้ำตกที่เข้าไปโดยไม่ได้รับอนุญาต