ราชบุรี Episode 2

เอ้าเดินทางกันต่อละนะ
ความเดิมจากตอนที่แล้ว ป๋าเล่นรถไหลอยู่ตรงเนินมหัศจรรย์ซะสองสามรอบ อย่างใจเย็น (ตามใจเด็กในรถมันหน่อย) เพราะเหลือทางอีกไม่ถึง 10 กิโลก้อถึงจุดพักแรมเขากระโจมแล้ว จากนั้นก้อขับรถต่อมาอีกประมาณ2-3 กิโล เท่านั้นแหละ ป้าดติโธ่ ดูรูปเอาละกัน


เอายังไงล่ะทีนี้ทั้งแคบ ทั้งชัน หลุมบ่อก้อลึกเป็นแนวยาวตลอดทาง นึกในใจว่า ตูว่าแล้วตอนเสิร์ชดูภาพในบล็อคอื่น รูปมันหลอกตา ส่วนใหญ่เค้าถ่ายมาแต่ลูกรังแดงๆ ป๋าก้อว่าทางอย่างนี้หมูๆ พอเจอของจริงเข้าแทบเลี้ยวรถกลับ แต่เอ้าทำใจว่า ไหนๆ ก้อซื้อมาแล้วไอ้รถ 16 เนี่ยะ ยังไม่เคยได้ลองเกียร์ 4L เลย เคยขยับเต็มที่แค่ 4H ลองกันสักคราจาเปงไรไป ขับมาได้สักพักเจอป้าย อีก 4 กม.เขากระโจม หุหุหุ เห็นไม๊ซำบาย (ขณะนี้ผู้ติดตามอีกสองคนเริ่มพูดอะไรไม่ออก เนื่องจากรถไหลลงร่องทางไปสองสามรอบ)


ลงไปยืนให้ดูจะจะ ว่าลึกแค่ไหน



ขับตะลุยโยกซ้ายโยกขวากันมาอีกประมาณ 2 กม.เจอทางเข้าน้ำตกผาแดงอยู่ขวามือ(ต้องเดินเข้าไปประมาณ 200 ม.ระหว่างทางเดินได้ข่าวภายหลังว่ามีทากอาศัยเยอะหากไม่ระวังจะมีของฝากติดขาท่านกลับบ้านโดยม่ายรู้ตัว ) ส่วนซ้ายมือจะมีจุดตรวจตำรวจตระเวนชายแดนอยู่ตามรูป นั่นทำให้ป๋ามั่นใจได้อีกครั้งว่า เรายังไม่ได้หลุดไปถึงประเทศพม่า


และแล้วพอละสายตาจากจุดตรวจมามองทางด้านหน้ารถ (กล้องแพนภาพจากซ้ายไปทางหน้ารถช้าๆ พร้อมเสียงดนตรีเร้าใจ) ก้อมองเห็นสายน้ำทอดตัวอยู่เบื้องหน้า..........เจอเข้าแล้ว นึกว่าน้ำ จะขังแค่หน้าฝนนี่ตูมาหน้าหนาวแล้วยังเจออีกรึนี่.. เท่าที่เช็คตามบล็อคอื่นมา หลายท่านติดคาบ่อนี้ แต่รอดได้ด้วยการวินซ์ (ลากจูง) จากรถคันอื่นในคณะที่ไปด้วย แถมกลับไปต้องไปเคลมซ่อมกันหลายรายการ เจอปัญหาน้ำเข้ารถต้องซักพรมกันให้วุ่นวาย .....แล้วตู เอาไงเนี่ยะ ตั้งแต่ขับขึ้นมาไม่มีวี่แววสิ่งมีชีวิตอื่นเลยซักคันเดียว (ก้อดันมาวันศุกร์) แต่นึกถึงฉายาที่เพื่อนมันตั้งให้ ก้อกลัวจะเสียตำแหน่ง ป๋าถ่อ ไป เอ้าอย่างมากก้อนอนมันในรถจอดอยู่กลางน้ำนี่ล่ะว้า เดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าวันเสาร์ต้องมีคนขึ้นมาลากสิน่า


ป๋าคิดได้ดังนั้นแล้ว จึงตัดสินใจบุกเข้ายึดทำเนียบ...เอ้ย บุกลุยน้ำมันไปซะ เข้าเกียร์ 4L เพราะไม่รู้ว่าใต้น้ำมีหลุมอะไรบ้าง ขอเต็มกำลังไว้ก่อน ขับลงไปกลางบ่อเลย ระดับน้ำดูจากด้านหน้ารถ น้ำขึ้นมาถึงฝากระโปรงตรงแผงกันแมลงด้านหน้า กลัวเครื่องดับมาก พอไปได้ครึ่งทางอัดคันเร่งลงไปอีกนิด เพราะรู้สึกว่ารถมันหนืดๆ กลัวเครื่องดับอ่ะ (มารู้ภายหลังว่าจริงๆ แล้วควรขับชิดด้านขวาเลาะแนวป่าไป น้ำจะตื้นกว่า... แล้วทำไมไม่ปักป้ายบอกฟะ?) และแล้วป๋าก้อ.................................



ก้อรอดขึ้นมาได้ ฮ่า ฮิ้ว...ขับรถต่อมาทางสภาพไม่ต่างจากเดิม อีกประมาณ 2 กม. ก้อถึงจุดหมายปลายทาง เวลา 17.50 พระอาทิตย์กำลังตกพอดี ถ่ายภาพได้แต่แสงแดงๆ ไม่เห็นดวงอาทิตย์แล้ว




ขึ้นมาถึงแล้ว เจอคุณลุงเจ้าหน้าที่คนนี้ แกอยู่คนเดียวกะหมาอีก 3 ตัว แกบอกว่าวันนี้ไม่มีใครขึ้นมาเลย เรามาเป็นคันแรก (หกโมงเย็นแล้วนะเนี่ยะเพิ่งมาคันแรก) แล้วก้อให้เราเลือกหาที่กางเต้นท์ตามสบาย ตรงไหนก้อได้ ยกเว้นลานจอด ฮอ


พอป๋ากางเต้นท์ ขนาดกะทัดรัด เสร็จลุงแกก้อเดินมาบอกว่า เดี๋ยวลุงจะไปจุดตรวจด้านล่าง(ตรงน้ำตกผาแดงแถวๆ บ่อน้ำที่ลุยมานั่นแหละ) เพราะวันนี้ไม่มีใครอยู่เลย แกต้องเฝ้าทั้ง 2 จุดตรวจ .......เอาละสิ ภูเขาลูกนึงอยู่กันสามคน ไม่เคยมาด้วย ติดเขตพม่าด้วย ทำไมในบล็อคมันไม่บอกว่าต้องมาค้างอยู่เดียวดายอย่างนี้หว่า คืนนั้นป๋าเลยนั่งดวดเบียร์คนเดียวบนยอดเขาใต้แสงดาวพร่างพราว โอว...แม่จ้าว..ลมพัดแรงมากๆ ย้ำ แรงมากๆ อุณหภูมิตอนหกโมงลุงบอกว่า 15 องศา แต่ตอนกลางคืนแกบอกว่าน่าจะประมาณ 10 องศา ไอ้หนาวน่ะป๋าไม่ว่าอ่ะนะ แต่ลมนี้สุดๆ พัดเต้นท์กระพือพรึบพั่บ เสียงดังตลอดคืน กลัวมันจะล้ม (มานั่งคิดว่าทีหลังว่า แล้วทำไมตูไม่นอนในรถฟะ ประมาณอยากเท่ห์อ่ะนอนเต้นท์) พอเริ่มนอนประมาณ 22.00 น. คุณสุนัขทั้งสามก้อพร้อมใจกันส่งเสียงหอน แล้วคุณสุนัขพวกนั้นคงยังไม่รู้ตัวว่าเค้าเป็นหมา ดันหอนซะเหมือนเสียงคนเลยอ่ะ นะกลัวโคตระ ได้ฟีลมากๆ คืนนั้นหลับๆ ตืนๆ จนตี 5.30 ลุกมาเตรียมดูพระอาทิตย์ขึ้น



ประมาณ 6.00 น. โห แม่เจ้า ยังกะตลาดสดแน่ะ คนเต็มไปหมดเลย (นึกว่า แล้วทำไมเมื่อคืน เมิงไม่ขึ้นมานอนกันบนนี้ว้า ตูจาได้มีเพื่อนบ้าง)





หากใครจะทำกับข้าวกินเองบนนี้ อย่าลืมพกเตาแก๊สแบบมีที่กันลมรอบด้านไปด้วย ไม่งั้นจุดเตาไม่ติดแน่


อันนี้ห้องน้ำหญิง ส่วนห้องน้ำชายอยู่ด้านหลัง (น้ำเย็นมาก) หากไปหน้าฝนเตรียมไฟฉายไปส่องดูทากด้วยล่ะ


นักท่องเที่ยวส่วนใหญ่จะเลือกพักที่รีสอร์ทด้านล่างเขา แล้วเหมารถพวกชมรมออฟโรด (ที่จอดอยู่หลังเจ้าการ์ฟิลด์น่านแหละ) ขึ้นมาเที่ยวในตอนเช้า บางคนก้อขับรถขึ้นมาเอง


การขึ้นมากางเต๊นท์พักบนเขากระโจมไม่มีค่าใช้จ่ายใดๆ หากแต่ต้องเตรียมอุปกรณ์ อาหารไปให้ครบเพราะข้างบนไม่มีสิ่งอำนวยตวามสะดวกใดๆ ทั้งสิ้น อาจซื้อขนมผลไม้ติดไปฝากลุงหรือเจ้าหน้าที่อื่นได้ตามแต่ศรัทธา เพราะลุงแกอยู่ที่นั่นมา 20 ปีแล้วอ่ะนะเป็นยามเฝ้าประเทศตัวจริงเสียงจริง (ไม่นับที่เมื่อคืนที่ป๋าถ่อต้องเข้าเวรเฝ้าฐานที่มั่นแทนแกอ่ะนะ) และแล้วก้อถึงเวลาเก็บเต๊นท์แล้วกลับลงข้างล่าง วางแผนไว้ว่าจะลงมาแช่ธารน้ำร้อนให้หายหนาวอีกซักรอบ แล้วค่อยไปเที่ยวที่อื่นๆ ต่อไป


ติดตามตอนต่อไปใน First in Rachabui Episode 3

 

Create Date : 01 ธันวาคม 2551		3 comments
Last Update : 3 ธันวาคม 2551 1:54:12 น.
Counter : 680 Pageviews.
Share Tweet