Bloggang.com : p_pat_p : Aisawan มีเธอมีฉัน 5 วันที่พัทยา

Aisawan มีเธอมีฉัน 5 วันที่พัทยา

24 / 04 / 2009

ไอศวรรย์คือที่พักของเราในวันนี้ ไม่รีรอรีบเข้าไป check in

Lobby เค้าใหญ่โตโอ่โถงซะเหลือเกิน

มุมนี้อยู่ใต้บันไดหน้า front desk

ที่นี่รับทัวร์อะฝรั่งเยอะคนแยะ วุ่นวายแอบผิดหวัง งั้นให้คนนี้ดื่มน้ำดับร้อนไปก่อน

เอาผ้าเย็นมาให้ซับน้ำลาย เอ้ยซับเหงื่อด้วย

ได้ห้องแล้วค่ะ

ห้องที่เราจองไว้เป็นห้อง Villa Lanai เป็นตึกใหม่ของที่นี่ แต่ทำไมเราว่าเก่าๆ

เปิดประตูเข้ามา 555 คืนนี้เราได้ twin bed

โต๊ะเครื่องแป้ง มีอะไรวางไว้เต็มจนไม่มีที่จะวางของเลยง่ะ

อ้อ...มีผลไม้ไว้ให้หลายอย่างเลยค่ะ ให้เยอะกว่า sea sand sun อีก

ดอกไม้ก็มีค่ะ แล้วก็มีน้ำมันหอมละเหยให้ด้วย

คนบางคนเตรียมหารีโมทเปิดทีวีแล้วค่ะ พี่ท่านเหมือนอัตโนมัติเดินเข้าห้องสิ่งแรกที่ทำคือมุ่งตรงไปที่ทีวี แล้วก็ไม่สนใจอะไรอีกเลย

สิ่งอำนวยความสะดวกอื่นๆ

คราวนี้ก็ถึงเวลาของห้องน้ำค่ะ

ห้องน้ำของไอศวรรย์ธรรมดามากๆ มีอ่างอาบน้ำ มีตู้อาบน้ำค่ะ

ออกไปข้างนอกดีกว่านะคะ โรงแรมก็งั้นๆอะค่ะไม่ได้สวยอะไรมากมาย ออกไปเที่ยวดีกว่า

อยากกินส้มตำชื่อดังที่หน้าธนาคารไทยพาณิชย์ แต่ว่าพนักงานที่ idyll บอกว่าบ่ายๆ แบบนี้น่าจะหมดไปแล้ว ก็เลยขับรถมองหาร้านส้มตำร้านอื่นก็ได้ ออกมาจากไอศวรรย์แค่เลี้ยวขึ้นขวาก็เห็นร้านน่าสนใจรีบแวะเข้าไปเลย เป็นร้านของ โรงแรม Long beach garden

เห็นแล้วน้ำลายไหลเลย กินอาหารทะเลมาหลายวันเริ่มเบื่อ

อร่อยมากด้วย สมใจอยากเลยเรา

ไม่กินเหรอคะคุณพี่ หาเบอร์กิ๊กอยู่เหรอก๊ะ

อิ่มแล้วค่ะอิ่มแบบจุกเลยด้วย มื้อนี้ 325 บาทอร่อยแทบลืมหายใจ จากนั้นเราจะไปขับรถซิ่งกันค่ะ

ล้อเล่นค่ะ จริงแล้วเราตั้งใจมาที่นี่ต่างหากค่ะ

ตั๋วราคา 120 บาท 2 คนก็ 240 แต่เราโดนโกงด้วยนะคะ คือว่าตอนแรกเลยให้เงินเค้าไปก่อน 40 บาทแล้วกำลังหาแบงค์ 100 อีก 2 ใบ แต่ว่าไม่มีจึงให้แบงค์ 500 ไปแทน เค้าก็ถอนเงินเรามา 260 บาท พอเราถามถึง 40 ที่ให้ไปเค้าบอกว่าไม่รู้เรื่อง โดนโกงเห็นๆ 40 บาทแต่ไม่อยากเถียง เราซื่อบื่อเอง

เมืองจำลองก็จำจำลองสิ่งมหัศจรรย์ต่างๆของโลกไว้มากมาย รวมทั้งสถานที่สำคัญๆ ของไทยทั่วทุกภาค

แดดร้อนเหลือเกิน หน้าแทบไหม้ทำให้เราไม่ค่อยอยากเดินเลยอะ ต้องหาร่มนั่งแล้วใช้วิธีนั่งมองดูภาพโดยรวมมากกว่าจะเดินไปดูทีละที่ๆ

แต่ละสิ่งก็จะมีป้ายบรรยายให้ด้วยค่ะ

คุณสามีนี่ก็ลามกเหมือนกันนะเนี่ย แอบซูมก้นนางผีเสื้อสมุทรมาด้วย

เราชอบมุมนี้เพราะว่าสีสันสดใสได้ใจ

ส่วนคุณสามีชอบมุมนี้ เพราะไทยประกันอยู่ในมือหัวหน้าศูนย์

ออกจากเมืองจำลองก็ไปยูเทิร์นมาดูพิพิธภันฑ์ขวดที่ฝั่งตรงข้าม

ค่าเข้าชมคนละ 70 บาท

เป็นพิพิธภัณฑ์การฝีมือ ที่ทำของจิ๋วเข้าไปไว้ในขวด ตอนแรกเราคิดว่าจะมีขวดรูปทรงแปลกให้ดู แต่แล้วก็แอบผิดหวังแต่ก็ทึ่งในความสามารถ ทึ่งในความปราณีตที่หยิบสิ่งของต่างๆ ลงไปเรียงไว้ในขวดแก้ว

ก็คิดเสียว่ามาช่วยกันอุดหนุนเด็กๆ กับอาจารย์ที่สนใจในงานอาชีพที่มีความละเอียดละออมากๆ อย่างหนึ่ง ก่อนที่เค้าจะหยุดกิจการไปเสียก่อน เพราะตอนที่เราไปไม่มีใครดูเลยนอกจากเรา 2 คน

ข้างๆพิพิธภัณฑ์ขวดมี 7 11 รีบวิ่งไปซื้อน้ำดื่มก่อน จากนั้นเรามุ่งหน้าสู่โรงละครอลังการ

บัตรใบนี้ให้น้องอรซื้อให้ตั้งแต่งานท่องเที่ยวไทยในราคา 1000 บาทสามารถดูได้ 3 คน แต่เรามาแค่ 2 คนก็เหมือนกับว่าค่าเข้าชมคนละ 500 บาทแต่ถ้ามาซื้อหน้างาน ก็คนละ 1000 บาท แพงมั่กๆขอบอก

ถึงแม้จะมีบัตรแล้วก็ต้องโทรมาจองล่วงหน้า พอมาถึงแล้วต้องเอาไปแลกบัตรใหม่มาอีก 2 ใบซึ่งจะระบุหมายเลขที่นั่งให้เหมือนตั๋วหนัง

เจ้าตัวนี้ถ้าใครถ่ายรูปด้วยแล้วไม่จ่ายตังค์เค้าก็จะร้องไห้เสียงดังแล้วก็วิ่งตาม

เมื่อเข้าไปในโรงละครแล้วเค้าห้ามถ่ายรูปการแสดง แต่ว่าด้านหน้าโรงละครยังถ่ายได้ตามปกติ ก็จะมีนักแสดงมายืนให้ถ่ายรูปด้วยเมื่อการแสดงจบ

การแสดงก็จะเป็นประวัติความเป็นมาของชาติไทยตั้งแต่สมัยสุโขทัย อยุธยา รัตนโกสินทร์จนถึงปัจจุบัน และประเพณี 4 ภาคของไทย เรา 2 คนผิดหวังกับโชว์ของอลังการ เพราะมันไม่ได้อลังการสมชื่อ ตอนแรกคิดว่าจะยิ่งใหญ่กว่านี้ แต่ดูแล้วเฉยๆ มากสั้นด้วย ไม่คุ้มค่าเงิน

ถ้ามาพัทยาโชว์สาวประเภท 2 ดูแล้วคุ้มเงินที่สุดทั้งทิฟฟานี่และอัลคาซ่าร์ ตระการตากว่าเป็นไหนๆ แต่มันก็คนละแนวอะนะ ก็ไม่สามารถเปรียบเทียบกันได้

จากนั้นเราขับรถเลี้ยวเข้าไปที่หาดจอมเทียน จะไปกินข้าวที่สุดทางรักค่ะ

ร้านสุดทางรักเป็นร้านยอดนิยมของพัทยาค่ะ ใครๆมาพัทยามักจะไม่พลาด รถเยอะเลยค่ะ คนเต็มหาที่นั่งแทบไม่ได้ ต้องมานั่งหลบมุมแถวๆ โซนอาหารญี่ปุ่นเลย

คนเยอะแต่อาหารก็ไม่ช้ามาก แค่ลืมๆต้องทวง

มื้อนี้จ่ายไป 270 บาท จริงๆ แล้วไม่ค่อยหิวนะ แต่มานั่งดูบรรยากาศว่า อืมม์...เคยมาแล้ว

ขับรถไปพัทยากลาง เราจะไป walking street แต่วนๆหาที่จอดรถลำบากจังจึงขึ้นไปจอดที่ The Avenue

หน้าห้างมีตุ๊กตาคิกขุๆ ให้ถ่ายรูปด้วย

จอดรถที่นี่แล้วเดินไปเรื่อยๆ เดินเล่นชมแสงสีพัทยายามค่ำคืน

เดินลัดไปลัดมา เข้าห้างนั้นออกห้างนี้เลาะไปทางชายหาดอีกไม่นานก็ถึง walking street

อ๊ายยย... ชีวิตยามค่ำคืนของคนพัทยา เต็มไปด้วยแสงสี แต่งตัววับๆ แวมๆ นุ่งน้อยห่มน้อย เรา 2 คนเหมือนตัวประหลาดที่หลงเข้ามา ถ้าให้มาคนเดียวหรือว่ามากับเพื่อนผู้หญิงเราคงไม่กล้ามาเดินแบบนี้

เต้นเรียกแขกกันข้างหน้าร้านแบบนี้เลย

เดินๆอยู่ก็มีคนมาถามเป็นระยะๆ ว่าสนใจดูโชว์ไหม พี่ต้นก็ไม่กล้าดูแต่เรานั้นอยากดู ได้ยินเสียงร่ำลือมานานแล้วว่ามีโชว์พิศดารๆ แถวๆนี้ แต่อีกใจก็กลัวเข้าไปแล้วจะโดนมอมเมาให้เสียเงิน หรือว่ามีอะไรๆ น่ากลัวที่คาดไม่ถึง พอดีมีตำรวจยืนอยู่ก็เลยถาม เค้าก็บอกว่าไม่มีอะไรอันตราย แต่เป็นโชว์ลามกนะ ถ้าเข้าไปแล้วไม่ชอบก็ออกมา 555 ตำรวจเป็นใจด้วยนะนั่นอะ งั้นเราไม่รอช้า ชวนพี่ต้นใหญ่เลย พี่ต้นก็ไม่ค่อยกล้า เราเลยบอกว่าอยากดูอะ ไปเถอะๆๆ แล้วก็เดินเข้าไป ก่อนเข้าไปต้องจ่ายเงินค่าเข้าคนละ 200 บาท

พอขึ้นไปได้เท่านั้น ตายละหว่า... แก้ผ้าถูสบู่อยู่บนแท่นเลยเหรอนั่นตาค้างเลยเราไม่เคยคิดเคยฝันว่าที่เค้าเล่าๆกันมา ได้ยินกันมาจะมีจริงๆ แบบนี้ บางคนไม่ใส่เสื้อใน บางคนแก้ผ้าเดินโทงๆ โอยยย...จะเป็นลม อิอิ แต่ตาก็ดูไม่กระพริบเลยเรา หันไปมองหน้าพี่ต้น พี่ต้นก็ทำหน้าเรียบเฉยมากๆ แต่ในใจคงเต้นโครมคามไม่แพ้เราแน่ๆ

200 บาทก็เข้าไปนั่งแล้วเค้าจะเอาน้ำมาให้คนละ drink เราเลือกน้ำส้ม พี่ต้นเลือกโค้ก แต่ว่าไม่ค่อยกล้าดื่มอะ กลัวใส่ยาอะไรมาให้กิน นั่งดูไปเรื่อยๆ ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลาโชว์ มีแค่เต้นรูดเสา แก้ผ้าถูสบู่ นั่งรอไปประมาณ 20 นาทีก็เริ่มแล้วครับท่านผู้ชม เริ่มโชว์แล้ว อยากจะบ้าตาย....

ใช้อวัยวะหว่างขาเปิดขวด เป่าเทียน ปาเป้า เป่าโป่ง บางทีก็รูดดอกไม้ แล้วก็รูดมีดโกนออกมาจากตรงนั้น ดูนานๆ แล้วอยากจะอาเจียน แต่อีกใจก็นึกสงสารคนโชว์ ว่าเพราะอะไรหนอ...เค้าถึงเลือกอาชีพแบบนี้ เค้าไม่อายบ้างหรือไงที่ให้คนอื่นมาจ้องมองของสงวนแบบนี้ แต่เค้าคงไม่มีทางเลือกถึงต้องทำแบบนี้ จากที่เราสังเกต คนที่โชว์พิศดารๆ จะเริ่มแก่และไม่สวย แต่คนที่ยังพอจะให้หน้าตาใช้หุ่น และยังดูเด็กก็จะเต้นรูดเสา ไม่ถอดข้างล่างแค่เปลือยด้านบน

แอบถามคุณสามีว่าดูแล้วรู้สึกวืบวาบอะไรบ้างไหม เค้าบอกว่าไม่เคยมีความรู้สึกอะไรเลย แหมม.. แกล้งตอบเอาใจเราหรือป่าววะเนี่ย อ้อ..ลืมบอกว่าไม่ใช่จะมีแต่ผู้ชายที่ไปดูโชว์แบบนี้นะ ผู้หญิงก็มีเยอะด้วย แต่ส่วนใหญ่จะไปกับสามี หรือแฟน แต่ตอนที่เราดูก็มีผู้หญิงมาเป็นกลุ่มเลย เราว่าผู้หญิงส่วนใหญ่ที่มาดู มาดูเพราะอยากรู้ อยากเห็นเหมือนเรานี่แหละ มาดูเป็นกรณีศึกษา ว่าที่เค้าว่ากันน่ะมันมีจริงๆ นะ

เค้าห้ามถ่ายรูปค่ะ อยู่ดูไม่ทันจบ เหม็นบุหรี่มากๆ เริ่มปวดหัวเหมือนอากาศไม่ถ่ายเท เลยชวนพี่ต้นกลับ ขากลับแวะซื้อเบอร์เกอร์ที่ Mac ตอนแรกอยากกินไอติมร้าน iberry แต่ว่ามันจะปิดแล้วอ่ะ รีบขึ้นไปเอารถกลัวเลยเวลาเพราะจะเริ่มชั่วโมงใหม่ แค่นี้ก็เสียค่าจอด 40 บาทแล้ว

กว่าจะได้นอนก็เกือบตี 2 อาบน้ำไปปวดหัวไปนอนหลับรวดเดียว ตื่นมาไม่เช้ามากรีบอาบน้ำแต่งตัวไปทานอาหารเช้า

คนเต็มห้องอาหารเลยค่ะ โดยเฉพาะฝรั่ง ที่นี่ทัวร์ลงเยอะมากจริงๆ เป็นบุฟเฟ่ต์ค่ะ อาหารมีให้เลือกพอใช้ค่ะไม่มากไม่น้อย ความอร่อยปานกลางค่ะ

เมื่อกินอิ่มเราก็ไปเดินดูบริเวณรอบๆค่ะ เมื่อวานอดใช้สิทธ์เครื่องดื่มเลยค่ะเพราะเค้าให้มานั่งดื่มริมทะเลนั่งดู Sunset ค่ะแต่เราไปดูอลังการโชว์แทน

จะขึ้นไปบนสปาค่ะ ตามมาเลย

ติดต่อทำสปาได้ที่นี่นะคะ

มีสระน้ำสวยๆ มองลงไปข้างล่างก็จะเห็นสระว่ายน้ำเห็นทะเล

สระว่ายน้ำมี 2 สระนะคะ คนเยอะมาก

แหะๆ เสียมารยาทอย่างแรงเลยเรา แอบถ่ายคนนอนอาบแดด

สบาเบื่อแล้วก็เดินลงไปชายหาด

บริเวณหน้าห้องอาหารที่เรากินข้าวเมื่อเช้า จะมีร้านขายของที่ระลึก ร้านเสื้อผ้าเล็กๆ

เดินเข้าไปนั่งเล่น ที่ Lobby

มีคนมาเช็คอินอยู่เรื่อยๆ เลยค่ะ

เค้าก็ตกแต่งได้สวยเหมือนกันนะ แต่เราไม่ชอบที่ว่าคนเยอะ และห้องพักดูเก่าๆ

สถานที่ต่างๆ ของไอศวรรย์จะต้องมีคำว่าบัวอยู่ข้างหน้า แต่ไม่มีบัวลอยไข่หวานนะ อิอิ

หลายๆ จุดจึงตกแต่งด้วยดอกบัว

ทั้งบัวขาวบัวชมพู บัวม่วง บัวเขียว แต่ยังไม่เห็นบัวเหลือง บัวส้ม แล้วมันจะมีมั๊ยละนี่

เดินจะกลับไปที่ห้อง ตึกที่เรานอนชั้นล่างจะสามารถออกมาจากห้องแล้วโดดเล่นน้ำได้เลย แต่ว่ามันไม่ส่วนตัวเอาซะเลย เพราะเราอยู่ชั้น 2 มองลงมา ก็เห็นเลยว่าใครกำลังว่ายอยู่ เห็นชุดว่ายน้ำแบบชัดๆ ถ้าชุดโป๊มากๆ ยิ่งเห็นใกล้ๆ ชัดๆ เต็มๆ

เข้าไปนอนเล่นในห้องดีกว่า รีบไปเก็บของด้วย

จริงๆ แล้วเรารักกันนะ ถึงแม้จะชอบทะเลาะกัน จะเรียกว่าทะเลาะก็ไม่เชิง แค่ขัดแย้งกันบ่อยๆ อิอิ

ได้เวลาแล้วล่ะ เราจะไปเกาะล้านต้องรีบเก็บของ มัวนั่งพิรี้พิไรนะยัยคนนี้

ก่อนไปขออีกนิดจากระเบียงหลังห้องจะเห็นวิวตึกเก่าของไอศวรรย์

หยิบ keycard เอาไปคืนที่ front

check out แล้วจ้า

ตอนเข้ามาก็มุมนี้ ตอนจะไปก็ขอมุมนี้อีกสักทีนะคะ

เราจะย้ายที่พักกันอีกแล้วค่ะ ออกจากที่นี่ก็จะไป The zight ต่อนะคะเชิญตามเราไปได้เลยค่ะ แล้วเราก็จะพาไปเที่ยวเกาะล้าน

Create Date : 18 มิถุนายน 2552

Last Update : 21 มิถุนายน 2552 16:54:21 น.

3 comments

Counter : 4660 Pageviews.

ว้่าาาาาาาาาาวววววววว ข้อมูลเย้อะ เยอะ ชอบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ555555555555555555555555+

โดย: คน IP: 58.9.162.107 วันที่: 23 เมษายน 2553 เวลา:0:13:54 น.

ขอแนะนำ ร้านอีก ร้านนึงค่ะ อยู่ในใจเราตลอดเลย

แนะนำร้านอาหาร พัทยา ร้านอาหาร ปูสดมาก (นามสมมุติ)
ชายหาด จอมเทียน

ได้ยินว่าเป็นร้านอาหารชื่อดัง เลยขอลองสักหน่อย
สั่งอาหารไปมากมาย อาหารจานแรกก็ถูกยกมาเสริฟ แต่กินไปสามสี่คำ แมลงวันเยอะมากๆ ต้องคอยใช้มือโบกไล่แมลงวันตลอดเวลา ถามพนักงาน ว่าทำไมแมลงวันเยอะขนาดนี้ เค้าบอกว่า “นี่เป็นหน้าแมลงวันให้ทำใจ”
ปัดไปได้สักพัก อาหารที่สั่งทยอยมา กองทัพแมลงวันก็เริ่มมาก ขึ้นเรื่อยๆจนน่ากลัว เริ่มรู้สึกว่ามือเดียวปัดไม่พอ ปัดทางซ้าย ทางขวาก็มา ปัดไม่ทัน สู้กับมันไม่ไหว ปัดกันจนเหนื่อย ก็ไร้ประโยชน์ แมลงวันพากัน ตอมลงไปในอาหารอยู่ดี นึกถึงหนอนแมลงวัน เลยต้องปลง รับประทานไม่ลง

เจ้าของร้านบอกว่า “คุณต้องทำใจ คนไทยกับแมลงวันเป็นของคู่กันไม่มีใครเอาชนะธรรมชาติได้ ”????

“คุณดูทำไมโต๊ะอื่นเค้ายังกินกันได้ ผมเปิดร้านมา สามสิบกว่าปีแล้ว”

เออจริง ด้วย …

หันไป มองโต๊ะอื่นเขา กินกันอย่างเอร็ดอร่อย เลยสงสัยว่าทำไมมันบุกมา
ตอมแต่โต๊ะเรา เราลอง เดินเข้าไปดูใกล้ๆ พระเจ้าช่วย !!! เห็นชัดๆว่า เค้านั่งกินกัน ท่ามกลางหมู่แมลงวันที่ตอมอาหาร เราเอามือไปโบกที่อาหารเค้า ฝูงแมลงวันก็บินฮือ ออกมาจากอาหารที่เค้ากำลังกินกันอยู่

ดีใจจังนึกว่า เราโดนอยู่โต๊ะเดียว -_-!

ตกลงนี่ เราบ้า หรือ พวกเขา เมา กันแน่ หรือเป็นเพราะตอนนั้นมีกันอยู่แค่สอง สาม โต๊ะ แมลงวันเลยรุมกันเป็นพิเศษ ถ้าเราโชคดี มาในวันที่มี ลูกค้าหลายๆโต๊ะ คงจะช่วยแชร์ๆ แมลงวัน กันไป คนละ สิบ ยี่สิบตัว

แต่ที่แน่ๆ เราไม่กล้ากินอาหารที่มีแมลงวันตอมมากมายขนาดนั้น ถ้าคุณ คิดว่าสี่ห้าตัว คุณกำลังคิดผิด เพราะมันมีเป็นร้อย แล้วในครัวจะขนาดไหนเนี่ย
เจ้าของร้านบอกว่า “คุณช่วยบอกวิธีกำจัดแมลงวันให้ผมหน่อย ถ้าตอบได้ ผมให้แสนนึง” เราบอกว่า คุณต้องรักษาความสะอาด ปิดถังขยะให้มิดชิด เค้ากลับไม่ฟังบอก “ทำไม่ได้ เป็นไปไม่ได้มันต้องมี เหมือนคุณห้ามไม่ให้เมืองไทยมียุงคุณทำได้ไหม” เราบอก นี่มันอาหารนะ ลูกค้าต้องอดทนเหรอ เค้าบอก “คุณเข้าใจมั้ยผมไม่ได้แกล้ง” (ตอบไม่ตรงคำถามเลย แล้วที่สำคัญเราแกล้งคุณเหรอ ที่กินไม่ได้) “ผมไม่สามารถ สั่งห้ามแมลงวันไม่ให้มาตอมอาหารคุณได้” (แต่เราก็ไม่สามารถกินอาหารที่มีแมลงวันตอมได้เหมือนกัน) เจ้าของร้านบอกว่า “คุณจะให้ผมทำยังไง ไหนคุณลองบอกผมสิ” เราพูดว่างั้นคุณบอกลูกค้าสิว่านี่เป็นหน้าแมลงวันนะ รับได้มั้ย ก่อนสั่งอาหาร ลูกค้าจะได้ทำใจล่วงหน้า หรือเตรียมตัวรับมือกับแมลงวันร้านคุณ เจ้าของบอก “ แล้วถ้าคุณเป็นผมหล่ะ คุณจะบอกลูกค้ามั้ย”

(อ้าว นี่คุณหลอกให้เราสั่งอาหารมากมาย แนะนำ ให้เราสั่งอาหารมาหลายเมนู มาวางเต็มโต๊ะให้แมลงวันร้านคุณ แย่งกิน เราผิดหรอเนี่ยที่เข้ามาสั่งอาหารร้านคุณ เวรกรรม)

เราเชื่อว่าถ้าคุณบริหารจัดการให้ดีกว่านี้ แมลงวันจะต้องน้อยลง จนเราพอกินอาหารได้บ้าง อย่างแน่นอน เราลองหา ในgoogle มีวิธีกำจัดแมลงวันมากมาย ถ้าคุณพยายามมันต้องลดลงบ้าง เพราะเท่าที่เคยทานร้านอาหารทะเลมาก็ยังไม่เคยเจออะไรแบบนี้

แต่นี่ดูเหมือนคุณชินและทำใจรับสภาพ ว่าแมลงวันมันคู่กันกับอาหารทะเล ทั้งๆที่ความสะอาด สำคัญเท่ากับรสชาติของอาหาร คุณกลับไม่ยอมให้ความสำคัญ ไม่ยอมจัดการอะไรเลย
ลูกค้าต้องทนรับสภาพอย่างเดียว ถ้าคุณทำใจให้เป็นธรรม เห็นใจลูกค้าบ้าง คุณจะเข้าใจสิ่งที่เราต้องการสื่อคืออะไร
เจ้าของร้านบอก “คุณโกรธอะไรมาใช่ไหม แล้วมาลงที่ผมใช่ไหม”
จะบ้าตายเราเพิ่งตื่นนอนมาอารมณ์ดีๆแท้ๆ แสดงว่าคุณไม่ได้รู้สึกเลยว่ามันสกปรกมาก กลายเป็นเราที่เป็นคนแปลก ในสายตาคุณ
สุดท้ายเราทนรับสภาพไม่ไหว ต้องยอมจ่ายเงินทั้งๆที่ไม่ได้กินอาหารเลย เจ้าของร้านดูบิลแล้วบอกว่า “เงินแค่นี้คุณมีปัญหาทำไม คิดให้ดีก่อนมีปัญหานะ คิดให้ดี”

แต่เราคิดว่าคำพูดนี้น่าจะเป็นคำพูดของเรามากกว่า อีกอย่าง เงินไม่ใช่ปัญหา เพราะเราไม่ใช่พวกหลอกกินอาหารฟรี แต่เรารู้สึกว่ามันไม่ยุติธรรมต่างหากที่ถูกคุณเอาเปรียบแบบนี้ เจ้าของร้านบอก “คุณเข้าใจมั้ยของผมทำออกมาแล้ว ผมลงทุนไปแล้ว” เราพยักหน้าบอกเข้าใจ
เจ้าของร้าน กลับพูดว่า
“คุณไม่เข้าใจหรอก คุณคิดถึงแต่ตัวเอง” ( อ้าว แล้วทีคุณหล่ะจะให้เรากินอาหารที่มีแมลงวันบ้าเลือด ตั้งหน้าตั้งตากินอาหารแข่งกับเราหล่ะ ถ้าเราท้องเสีย ท้องร่วง เข้า โรงพยาบาล หล่ะ ใครๆก็รู้เข้า โรงพยาบาล ที ไม่ต่ำกว่าหมื่น )
คุณก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน เพราะคุณคิดถึงแต่ตัวเอง รู้แต่ว่าของคุณทำออกมาแล้ว คุณจะไม่ยอมขาดทุนเด็ดขาด ถ้าเป็นเมืองนอก ร้านคุณโดนสั่งปิดแน่
แต่จนใจ นี่เป็นประเทศไทย Thailand only T_T

อยากถามว่า ถ้าคุณซื้อแอร์มาใช้ที่บ้าน เกิดมันไม่เย็นขึ้นมา แล้วคนขายบอกคุณต้องทำใจ เมืองไทยมันเป็นเมืองร้อน คุณต้องทำใจ ผมไม่สามารถเปลี่ยนอุณหภูมิโลกได้ คุณจะรู้สึกยังไง คุณจะถามเค้ามั้ย ก็ในเมื่อคุณรู้ว่ามันเสีย แล้วคุณจะขายมาทำไม อาหารที่ทำออกมาแล้ว มีแมลงวันมาตอมอาหารมากมาย จนลูกค้ากินไม่ได้ก็ไม่ต่างกัน

เข้าใจว่าคุณลงทุนทำอาหารออกมาแล้ว แต่แมลงวันร้านคุณมันตอม จนสกปรกไปหมด กินก็กินไม่ได้ คุณยังจะขายให้เราอีกหรอ ทางร้านอ้างว่าเป็นความผิดเรา ที่เราเข้ามาสั่งอาหารเอง ถ้าเราไม่สั่งเขาก็ไม่ทำออกมา เฮ้อ….

ถ้าเจ้าของร้าน อยากจะขายอาหาร อย่างเดียว คิดว่าสภาพแวดล้อมบรรยากาศ ความสะอาด ในการทานอาหารไม่สำคัญ ล่ะก็ อย่าเปิดร้าน ให้คนนั่งทานจะดีกว่า ควรจะแนะนำให้ลูกค้าซื้อกลับบ้าน ไม่ใช่ปล่อยให้นั่งกินท่ามกลางฝูงแมลงวันแบบนั้น น่าจะมีจรรยาบรรณ สงสารสุขภาพลูกค้าบ้าง

ตอนแรกเราโกรธจนไม่ยอมจ่ายเงินแต่ คิดดูอีกทีคุณคงจะขาดทุนมากอย่างที่คุณว่า เลยยอมจ่ายเงินไป อาหารก็ต้องทิ้งไปทั้งหมดแบบนั้น เพราะไม่รู้จะเอาไปทำอะไร หรือ ไปฝากใครได้ ขนาดตัวเรา ยังไม่กล้ากิน

ไม่อยากมีบาปติดค้างต่อกัน แต่เวรกรรมที่คุณทำกับลูกค้านี่สิ ขอเชิญคุณรับตามสบาย เข็ดกับร้านอาหาร นี้ จริงๆ ต่อไปนี้ ขอเลือกร้าน ที่สะอาดเป็นหลัก อร่อยน้อยหน่อยดีกว่า จะได้กินไปคุยไปแบบสบายใจ ไม่ต้องคอยไล่แมลงวัน

โดย: แนะนำ ร้านอาหาร พัทยา หาดจอมเทียน IP: 10.0.1.12, 58.9.1.210 วันที่: 24 พฤศจิกายน 2553 เวลา:15:45:58 น.

สถานที่น่าไปทั้งน้านเลย ไปมารอบที่แล้วได้เที่ยวแค่เกาะล้านเองคะ

โดย: กานต์ IP: 125.25.197.162 วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:11:25:20 น.