หนีให้ไกล...แต่ไม่พ้นใจตัวเอง
วันเวลาที่หมุนเวียนเปลี่ยนผันไปทั้งอย่างรวดเร็วและเชื่องช้าในแต่ละวินาที
ช่วยดึงจิตใจและความคิดให้พ้นจากสภาวะแห่งความเงียบเหงา
หยุดนิ่ง..ข้ามผ่านความทรงจำในอดีตที่พยายามจะลบเลือน
บนทางเดินอันแสนไกล ทั้งเดิน วิ่ง และพัก หันหลังให้กับวันเก่า หนีให้ไกลจากวันนั้น
...
.....
.......
แต่ยิ่งหนี ยิ่งเดินให้ไกลเท่าไร กลับไม่เป็นเช่นนั้น
เมื่อมารู้สึกตัวอีกครั้ง กลับพบว่ายังอยู่ ณ ที่เดิม
แล้วจะต้องเดินไปอีกไกลเท่าไร จึงจะหนีจากใจดวงเดิมได้...
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
และวันเวลาจะพัดสิ่งเก่า ๆ ออกไป ด้วยตัวของมันเองนะ
ทักทายยามสาย ๆ ค่ะ
จขบ เหมือนจะเศร้า ๆ อย่าเศร้านะค่ะ อิอิ