Review ชีวิต..ภารกิจของคนว่างงาน 28 เม.ย. 54

28 เมษายน 2554 เวลา 19.30 น.

มาถึงก็ขอบ่นก่อนว่าวันนี้อากาศร้อนมาก..ยังร้อนได้อีก แดดแรงสุดๆ แต่ก็ยังดีที่มีลมพัดบ้าง ไม่อบอ้าวจนเกินไป แต่ร้อนแบบนี้ก็ไม่ไหวนะครับ ผมร้อนมากจนเวิ่นเว้ออีกแล้ว เอาไปโพสต์ลง Facebook คุยกับเพื่อนว่า "เออ ร้อนจริง อยากให้มีพายุฝน หิมะตก ชีวิตแบบกูอยู่เมืองร้อนไม่ได้ อยากไปอยู่แถวยุโรปเหนือที่มันหนาวตลอดปี" เป็นหนักนะเนี่ย!!

วันนี้เป็นวันครบรอบ 1 เดือน หลังจากที่ผมได้ตัดสินใจลาออกจากงานที่บริษัทเก่า ลาออกอย่างจริงจัง ไม่ฟังใครว่าจะรั้งหรืออะไร ผมตัดสินใจอย่างเด็ดขาดด้วยตัวเอง และมั่นใจว่าจะสามารถหางานใหม่ได้ไม่ยาก ถึงแม้ว่าผมจะทำงานที่นั่นได้เพียงแค่ 1 ปีเต็ม แต่ก็รักและผูกพันกับหลายคน และหลายท่านก็เมตตาผมมาก ผมรู้สึกสำนึกในความกรุณาที่มีให้ ส่วนสาเหตุสำคัญที่ตัดสินใจลาออก เพราะ ประเด็นความก้าวหน้าในสายงานที่มันไม่ใ่ช่ตัวผมเลย, ตัวเนื้องาน และเรื่องความอัปยศอดสู ความต่ำช้าของเพื่อนร่วมงานบางกลุ่มซึ่งอายุก็มากกว่าผมทั้งนั้น รุ่นป้าๆ แต่ใยพฤติกรรมและความคิดเนี่ย เหมือนไร้การศึกษา ไร้การพัฒนา อบรมบ่มเพาะสิ้นดี ซึ่งไม่น่าเชื่อว่าบริษัทชั้นนำระดับประเทศจะมีบุคลากรที่มีความคิด พฤติกรรมและประพฤติตัวเยี่ยงนั้นดำรงชีพอยู่ได้ เป็นสิ่งที่ไม่เคยคาดคิด แต่ก็ประสบมาแล้ว มันผ่านไปแล้ว ก็ปล่อยให้มันผ่านไปครับ จะแผ่เมตตาและอโหสิกรรมให้กับทุกอย่างที่ผ่านมา ใครที่เค้าทำดีกับผมก็ขอให้เค้าได้รับผลดีกลับไป ใครที่ทำไม่ดีกับผม ก็อนุโมทนาสาธุให้เรื่องเลวร้ายต่างๆจงกลับไปตอบแทนพวกเขาอย่างสาสม!!

ความคืบหน้าในการหางาน คือ ช่วงสายของวันนี้มีโทรศัพท์เข้ามา 2 สายเพื่อขอนัดสัมภาษณ์งานอีกแล้ว สายแรกเป็นบริษัท freight แถวสีลม ขอนัดวันอังคารหน้า ..ซึ่งก็แน่นอนว่าผมตอบตกลงไปตามนั้น จะได้หรือไม่ได้ก็แล้วแต่เวรแต่กรรมแล้ว ประสบกับภาวะเช่นนี้มาจนชินแล้ว สัมภาษณ์งานมาทั้งหมด 10 บริษัทภายในเวลา 1 เดือน เงียบกริบไป 9 บริษัท มี 1 บริษัทที่ตอบรับ แต่เป็นตำแหน่งอื่นที่ผมไม่ได้สมัครไป ซึ่งผมก็ปฏิเสธเนื่องจากเป็นงานที่ต้องเข้ากะกลางคืนอย่างที่เคยได้เล่าไป ...แอบเซ็งชีวิตไม่้น้อยเลย... ส่วนโทรศัพท์อีกสายหนึ่งเป็นเจ้าหน้าที่ HR ของบริษัทหลักทรัพย์แห่งหนึ่งโทรเข้ามาเพื่อบอกว่า Resume ของผมนั้นน่าสนใจ เดี๋ยวเขาจะจัดการส่งต่อไปยังฝ่ายที่เกี่ยวข้องเพื่อพิจารณาอีกที แล้วจะติดต่อกลับอีกครั้ง ... ก็โอเคสรุปว่านั่นคือการที่้ต้องรอคอย ... ชินแล้ว รอมานาน จนรู้สึกเฉยชาครับ วันนี้เรื่องงานมีเท่านี้เอง

        

ด้วยความที่ไม่อยากอยู่เวิ่นเว้อ ฟุ้งซ่านที่บ้านคนเดียว ก็เลยออกไปกินข้าวเที่ยงกับเพื่อนที่ MBK เพราะเพื่อนโทรมาชวน ก็ OK ไปก็ไป... ปฏิเสธใครไม่ค่อยจะเป็นก็แบบนี้แหละ ฮาๆ ไปกิน Yayoi มีอะไรบ้างนั้นก็อย่างที่เห็นในรูปน่ะครับ หมดไปหนึ่งร้อยห้าสิบบาท ก็อร่อยดี ไม่เคยกินร้าน Yayoi มาก่อนเลย ราคาถูกกว่า Fuji หรือ Zen อีก อาหารก็หน้าตาดี รสชาติไม่ขี้ริ้วขี้เหร่อะไร service ก็ดี ภาพรวมให้คะแนน 8/10 นะ สำหรับสาขามาบุญครอง

        

ภารกิจสำคัญของวันนี้อีกอย่างหนึ่ง คือ การไปรายงานที่สำนักงานประกันสังคม เพื่อใช้สิทธิ์รัีบเงินชดเชยกรณีว่างงาน จะได้รับเงินชดเชยภายในสัปดาห์หน้าเป็นครั้งแรก ...ก็ขอใช้สิทธิ์บ้างเถอะนะ จ่ายประกันสังคมเดือนละเจ็ดร้อยกว่าบาทมา 4 ปีเต็ม ไม่เคยใช้สิทธิ์อะไรเลยสักอย่างแม้แต่ค่ารักษาพยาบาล นี่แหละจะเป็นครั้งแรกสิทธิ์ที่ผมควรใช้ อย่าลืมไปใช้สิทธิ์กันนะ รักษาสิทธิ์กันหน่อย..อยู่ในช่วงเอาคืน ฮาๆ

กลับมาบ้านช่วงบ่ายแก่ๆแล้ว เพราะทนไม่ไหว ไม่อยากออกไปผจญแดดร้อนเลย ร้อนมาก ร้อนๆๆๆๆ (บ่นทำไม?) เปิดโน๊ตบุ๊ค นั่งสมัครงานในอินเทอร์เน็ตต่อไปเรื่อยๆ ฆ่าเวลา วันนี้เปลี่ยนแนวไปสมัครจำพวก securities operation ของพวกบริษัทหลักทรัพย์บ้าง น่าจะพอเห็นความหวังลางๆบ้าง เพราะก็มีประสบการณ์กับเรื่องพวกนี้อยู่จากงานเก่าที่ผ่านมา ก็ได้แต่หวังอ่ะน่ะครับ ...ยัง ยังไม่จบ หกโมงเย็นมีพี่ HR จากอีกบริษัทหนึ่งโทรมาขอเลื่อนสัมภาษณ์งานเป็นวันพุธหน้า จากเดิมว่านัดวันพรุ่งนี้เช้า ..... แอบเซ็งอีกแล้ว!

อ่ะจ๊ะ เต็มที่นะ!! จะอะไรก็มาเลย ความเปลี่ยนแปลง ความผิดหวัง เชิญเข้ามาเยี่ยมเยี่ยนผมได้ตามสบายนะ เต็มใจรับทุกสิ่ง!!!

...วันนี้สวรรค์ทรงโปรด...ประทานความหวังมาให้...

..........แต่ใย ใจร้าย มิประทานความสมหวังมาให้สักที........

Create Date : 28 เมษายน 2554 Last Update : 28 เมษายน 2554 20:17:46 น. Counter : 650 Pageviews.		2 comments
Share Tweet