สิงหาคม 2550

 
 
 
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
 
 
12 สิงหาคม 2550
Oh Dal Ja's Spring




โอดัลจา ... หญิงสาววัย 33 ปีที่ช่างฝันถึงความรักในมุมงดงาม เธอเชื่อเรื่องเนื้อคู่และพรหมลิขิต เธอจึงรอคอยใครคนนั้น ดัลจาทำงานที่บริษัทขายสินค้าทางทีวี แม้จะได้พบกับผู้กำกับรายการชินแชโดที่เคยอาทรและมีน้ำใจแก่เธอจนเธอเก็บไปฝันว่าเขาเป็นเนื้อคู่แต่กว่าเธอจะยอมปริปากคบกับเขาก็เวลาล่วงเลยไปถึงแปดปี เมื่อความสัมพันธ์เพิ่งจะเริ่มต้นหัวใจโอดัลจาต้องแตกสลายเมื่อจู่ ๆ ชินแชโดก็เปลี่ยนไป เขาไปควงพิธีกรสาวเย่อหยิ่ง ชื่อ วีชอนจู ทำให้เธอรู้สึกเสียศักดิ์ศรี จึงจ้างคังแทบงชายหนุ่มที่มีอาชีพรับจ้างเป็นแฟนชั่วคราวมาเป็นแฟนเพื่อไม่ให้ต้องเสียหน้า



ดัลจาพบกับแทบงโดยบังเอิญแต่ไม่คิดว่าเวลาต่อมา หญิงสาวจะสลัดเขาไม่หลุด...เพื่อให้การเรียกคืนศักดิ์ศรีดำเนินต่อไป เธอจึงจ้างคังแทบงแสดงละครเป็นคู่รักชั่วคราวเป็นเวลาหนึ่งเดือน ในเวลาที่ดัลจามีปัญหาเธอสามารถขอความช่วยเหลือจากคังแทบงได้ทุกครั้ง จนกระทั่งกลายเป็นความเคยชินที่เธอต้องพึ่งพาเขา

ส่วนคังแทบงเองก็เช่นกัน เริ่มแรกทีเดียวโอดัลจาเป็นเพียงผู้หญิงสูงวัยที่ดูน่าขำในสายตาเขา แต่ยิ่งได้รู้จักเธอมากขึ้นคังแทบงได้พบว่าโอดัลจามีหัวใจที่อ่อนโยน เธอมีความรัก มีความเป็นมิตรให้กับใครต่อใครโดยปราศจากเงื่อนไข



ความสัมพันธ์ระหว่างดัลจากับแชชินโดจากเคยคิดว่ารักและคิดว่าเขาเป็นเนื้อคู่ จู่ๆ ก็เปลี่ยนไปเป็นเพียงเพื่อนสนิทที่เธอและชินแชโดสามารถคุยกันได้ทุกเรื่อง ในขณะที่ชินแชโดต้องปวดหัวและเจ็บหัวใจกับความรักของเขาที่สานแล้วกับวีชอนจู ผู้หญิงที่เปลือกนอกของเธอดูหยิ่งและไม่สนใจใยดีใคร แต่ซ่อนน้ำใจและความเป็นมิตรไว้ใต้ท่าทีเย่อหยิ่งนั้น…ซึ่งเธอทำเหมือนจะรักและคบกับชินแชโดเล่น ๆ เท่านั้น



โอดัลจาได้พบกับออมคีจุงเขาเหมือนเจ้าชายขี่ม้าขาวมาช่วยเธอไว้ด้วยความเข้าใจผิดว่าคังแทบงจะลวนลามเธอ เหตุการณ์ครั้งนั้นทำให้โอดัลจาตกหลุมรักและเข้าใจว่าออมคีจุงเป็นผู้ชายจากพรหมลิขิตของเธอ แต่คังแทบงก็ทำให้เขาเข้าใจเธอผิด คิดว่าเธอคบผู้ชายคราวเดียวหลายคน ทั้งแชชินโดที่เป็นแค่เพื่อน คู่รักปลอม ๆ อย่างคังแทบง ความสัมพันธ์ของโอดัลจากับออมคีจุงจึงลุ่ม ๆ ดอน ๆ แม้ต่อมาเขาจะเข้าใจฐานะของเธอดีแล้วและเริ่มต้นออกเดทกับเธอ แต่ภรรยาของออมคีจุงกลับมาปรากฏตัวเสียอีก เมื่อต้องกลายเป็นมือที่สาม...ถูกดึงเข้าไปเป็นคนทำลายครอบครัวผู้อื่นทั้งที่โอดัลจาไม่ได้ทำอะไรเสียหาย ภรรยาของออมคีจุงราวีไม่หยุด จนกระทั่งโอดัลจาต้องถูกย้ายแผนก แต่เพื่อรักษางานที่เธอรักไว้และเพราะวีชอนจู คนที่เคยมองว่าเป็นคู่อริกลับกลายมาเป็นเพื่อนสนิทได้พยายามเข้าช่วยเหลือ โอดัลจาจึงยอมไปทำงานฝ่ายดูแลลูกค้า ต่อมาแม้ออมคีจุงจะแยกทางกับภรรยาของเขาแล้วจริง ๆ แต่โอดัลจาก็ไม่ได้กลับไปคบกับออมคีจุง ซึ่งอาจเป็นเพราะเธอเริ่มรู้สึกด้วยว่า หัวใจของเธอแอบคิดถึงแต่คังแทบง



คังแทบงขายห้องพักและย้ายไปอยู่กับโอดัลจาหลังจากเธอสารภาพรักกับเขา แม้จะชอบคังแทบงแต่ด้วยอายุที่ห่างกันร่วมหกปีทำให้โอดัลจาไม่อาจคบกับคังแทบงได้ แต่เขาก็ตื้อสารพัดจนได้อยู่บ้านเดียวกับเธอ และการได้อยู่ร่วมบ้านก็เริ่มกลายเป็นความเคยชินที่ได้ทำอะไรร่วมกัน



แทบงฝันอยากเปิดร้านอาหาร เขาจึงไปเรียนทำอาหารกับแม่ของโอดัลจาโดยที่เธอไม่รู้ ย่าโอดัลจาได้รู้โดยบังเอิญว่าคังแทบงพักอยู่ที่อพาร์เมนท์กับโอดัลจาก็ให้สองคนเตรียมวันแต่งงานแล้วยังช่วยปกปิดไม่ให้แม่ของโอดัลจารู้เพราะย่าก็เอ็นดูคังแทบงอยู่มาก

นานวันโอดัลจายิ่งทึ่งในความสามารถของคังแทบงไม่ว่าจะความรู้เกี่ยวกับกฏหมายและอดีตที่เขาเคยมีอาชีพทนาย เขาช่วยเหลือวีชอนจูให้รอดพ้นจากการระรานของแกงค์ทวงหนี้



คังแทบงยอมเล่าอดีตที่เขาเก็บซ่อนไว้ให้โอดัลจาได้รู้ว่าเขาต้องเลิกเป็นทนายเพราะเขาเป็นสาเหตุให้ครอบครัวหนึ่งที่ล้มละลายต้องตาย เวลาผ่านมาเขาจึงพยายามหาเงินเพื่อช่วยเหลือลูกสาวของครอบครัวนั้นผ่าตัดขาซึ่งเด็กสาวคนนั้นเคยทำให้โอดัลจาแอบหึง แต่เวลาต่อมาเมื่อเข้าใจเรื่องราวทั้งหมดด้วยหัวใจที่อ่อนโยนต่อผู้คนของโอดัลจาเธอจึงไปช่วยคังแทบงดูแลเด็กสาวคนนั้นทำให้คังแทบงยิ่งซาบซึ้งและนานวันยิ่งถลำตัวชอบโอดัลจามากขึ้น



พ่อคังแทบงตามมาดูความเป็นอยู่ของคังแทบงจนได้พบแม่โอดัลจาซึ่งพวกเขาเคยเป็นคนรักเก่ากัน เรื่องราวสองครอบครัวจึงยุ่งยากมากขึ้นเมื่อแม่คังแทบงมารู้ว่า แม่โอดัลจาที่ลูกชายเธออยู่กินด้วยนั้นคือ คนรักเก่าของสามีเธอจึงไปโวยวายที่ร้านอาหารจนความลับที่คังแทบงและโอดัลจาอาศัยอยู่ด้วยกันแตก แม่โอดัลจาโกรธมากไม่ยอมให้พวกเขาสองคนคบกันเพราะเธอเห็นว่าคังแทบงมีความฝันแค่อยากเปิดร้านอาหารและยังไม่เป็นโล้เป็นพายเธอลำบากมามากจึงไม่อยากให้ลูกสาวลำบากเหมือนเธอ



คังแทบงต้องกลับบ้านเพื่อดูแลแม่ที่ทะเลาะกับพ่อเรื่องแม่โอดัลจาจนพ่อย้ายออกไปอยู่ข้างนอก ทั้งแม่ยังไม่ยอมให้เขาคบกับโอดัลจาง่าย ๆ คังแทบงและโอดัลจาจำต้องวางแผนสารพัดเพื่อต่างต้องทำให้แม่ของอีกฝ่ายยอมรับพวกเขา ซึ่งทั้งสองแม่ก็ค่อย ๆ ยอมรับการคบกันของเด็กสองคนได้ทีละน้อย ขณะเดียวกันคังแทบงก็ต้องไปขอร้องให้พ่อกลับบ้าน ซึ่งความขัดแย้งคราวนี้ทำให้พ่อเขาปรับเปลี่ยนตัวเองในทางที่ดีใส่ใจครอบครัวมากขึ้นเช่นกัน



คังแทบงได้พบอดีตหัวหน้าเก่าสมัยที่เขาทำงานอาชีพทนาย เขาได้รับเชิญไปงานเลี้ยง ซึ่งเขายอมไปงานนั้นอีกครั้งเพราะโอดัลจาอยากจะไปเห็นชีวิตอีกมุมที่เธอไม่มีโอกาสได้สัมผัสง่าย ๆ ในงานนั้นเธอได้พบกับจางซูจินอดีตคนรักของคังแทบงเธอแสดงออกชัดเจนว่าเธอต้องการดึงคังแทบงกลับไปหาเธอและเธอเชื่อเหลือเกินว่าคังแทบงยังรักเธอ







แม่โอดัลจาไม่ยอมให้คังแทบงไปทำงานที่ร้านอาหารอีก แต่คังแทบงยังต้องการเรียนทำอาหารเขาจึงต้องไปทำงานกรรมกรเพื่อให้ได้เงินเป็นค่าเรียนทำอาหาร เพราะเขาออกจากบ้านมาใช้ชีวิตลำพังโดยไม่พึ่งพาทางบ้านแม้ทางบ้านจะมีเงินมากเพียงไรก็ตาม โอดัลจาทนเห็นคังแทบงบาดเจ็บและเหน็ดเหนื่อยกลับบ้านในแต่ละวันไม่ได้ เธอจึงยอมรับเงินจากแม่ของคังแทบงที่ฝากมาให้เขา ซึ่งเป็นเหตุให้เธอต้องทะเลาะกับคังแทบงจนต้องนำเงินนั้นไปคืนแม่ของเขา เพราะเข้าใจจุดยืนที่คังแทบงต้องการพึ่งพาตัวเองเพื่อทำความฝันของเขาให้สำเร็จ



แม่โอดัลจาไปพบกับคังแทบงเพื่ออธิบายเหตุผลที่เธอไม่ยอมให้เขาคบกับโอดัลจา เพราะเขาไม่มีอะไรมั่นคงพอจะทำให้โอดัลจาอยู่อย่างมีความสุขได้ พ่อของคังแทบงก็อธิบายแก่ลูกชายให้คิดถึงตนเองหลังสุดเพราะ เมื่อมีความรักก็ต้องรู้จักดูแลคนที่ตัวเองรักได้เป็นอันดับแรก ดังนั้นคังแทบงจึงยอมกลับไปทำงานอาชีพทนายอีกครั้ง เมื่อต้องทำงานใกล้ชิดกับจางซูจินที่คิดแต่จะกลับไปคบกับคังแทบงอีก แม้การกลับไปทำงานอาชีพทนายจะทำให้พ่อแม่ของเขา ครอบครัวโอดัลจา และโอดัลจาดูมีความสุขมาก แต่ภาระกิจแรกของคังแทบงคือ การควบรวมกิจการของบริษัทที่โอดัลจากทำงานอยู่ ระหว่างความรักและหน้าที่ ด้วยจรรยาบรรณทนายเขาไม่อาจบอกเรื่องนั้นแก่โอดัลจาได้



แม่โอดัลจาต้องการให้โอดัลจาคุยเรื่องแต่งงานกับคังแทบงเสียเพราะพวกเขาอยู่กินกันมานานแล้ว เวลานั้นคังแทบงก็มีงานการมั่นคง แต่โอดัลจากลับอึดอัดไม่กล้าคุยเรื่องแต่งงานเพราะไม่แน่ใจว่าคังแทบงรักเธอ กลัวว่าการแต่งงานจะเป็นการผลักดันให้เขาต้องรับผิดชอบในตัวเธอเหมือนที่จางซูจินบอกเธอให้เข้าใจอย่างนั้น เมื่อเห็นโอดัลจาไม่ยอมจัดการเรื่องแต่งงานเสียทีแม่เธอจึงไปคุยกับคังแทบง ซึ่งเขาดีใจมากที่แม่เธอยอมอนุญาตให้เขาคบกับโอดัลจาในท้ายที่สุด

เมื่อผู้ใหญ่สองฝ่ายเข้าใจกันแล้ว คังแทบงเตรียมแหวนแต่งงานไว้ขอโอดัลจาแต่งงาน แต่จู่ ๆ เธอกลับขอเลิกกับคังแทบงเสียดื้อ ทั้งยังจะหนีเขาไปอเมริกาเสียอีก



คังแทบงรักโอดัลจา… ผู้หญิงที่แก่กว่าเขามากถึงหกปีคนนี้แน่หรือ? เขาไม่ได้หวั่นไหวกับความรักของรักแรกอย่างจางซูจินบ้างเลยหรือ… เขาจะยอมเลิกกับโอดัลจาแล้วปล่อยให้เธอทิ้งเขาไปอเมริกาได้หรือไม่ ...Oh dal ja's spring มีคำตอบความรัก มิตรภาพอันอบอุ่น เต็มด้วยรอยยิ้มรอให้ค้นหาคำตอบ

Credit : //forums.popcornfor2.com/index.php?showtopic=25377


Oh Dal Ja's Spring : นำแสดงโดย

Chae Rim as Oh Dal Ja

Lee Min Ki as Kang Tae Bong

Lee Hyun Woo as Uhm Gi Joong

Lee Hye Young as Wee Seon Joo

Gong Hyeong Jin as Shin Sae Do


Oh Dal Ja's Spring ... เป็นซีรี่ย์ที่เหมาะสำหรับสาวโสดหัวใจรักเด็ก เนื้อเรื่องให้ข้อคิดและความสนุกสนาน รวมทั้งมัดใจคนดูด้วยน่ารักแบบหนุ่มพูดน้อยของคังแทบง อยากบอกว่าหลงรักเรื่องโอดัลจาแล้วล่ะค่ะ





Ost. Oh Dal Ja's Spring

01. gi juk gat eun sarang - Lee Kyung Hwa




02. Sweet Lover - Park Hye Kyung




03. nae son eul jab ah jwuh - K-Jun








Create Date : 12 สิงหาคม 2550
Last Update : 6 มกราคม 2551 14:19:43 น.
Counter : 1192 Pageviews.

4 comments
  
ดูแล้วชอบมาก สนุกดี
โดย: ดวงตากระต่าย วันที่: 11 กันยายน 2550 เวลา:12:57:35 น.
  
เย้ๆ ทิ้งไว้หลายเดือน กลับมาซ้าที ทีนี้สไลด์ที่ทำล่วงหน้าไว้หลายเรื่องก็จาได้ฤกษ์ออกมาโชว์
โดย: ภาษาดาว วันที่: 6 มกราคม 2551 เวลา:14:37:59 น.
  
โดย: klinsorn_auy2 วันที่: 6 มกราคม 2551 เวลา:17:30:39 น.
  
ดูไป 6ตอนเองอะ รู้สึกแล้วว่าตัวเอง อายุ 33 เลยงะ
ทำไงดี 555+ หาแฟนหาแฟนเนอะ
สนุกดีค่ะ
โดย: โอดัลจา23 (klinsorn_auy2 ) วันที่: 6 มกราคม 2551 เวลา:17:32:12 น.
ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
 *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

ภาษาดาว
Location :
  

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]



"ภาษาดาว" ... เป็นผู้หญิงธรรมดา ๆ คนนึง ที่ อ่าน-ถาม-ตอบกระทู้ อยู่ใน Pantip มาสิบกว่าปี

ถ้าถามว่าอนาคตอยากเป็นอะไร? เมื่อก่อนคงอยากเป็นนักเขียน อยากทำงานอิสระและได้ท่องเที่ยวไปยังที่ต่างๆ แต่ด้วยเวลาและอะไรหลายๆอย่าง ทำให้ค่อยๆ ห่างวงการนี้ไป แต่ทุกวันนี้ก็ยังขยันอ่าน ขยันหาความรู้รอบตัวต่างๆ ใส่สมองอันน้อยนิดอยู่เสมอ

หวังว่าสักวันหนึ่ง...ไม่ว่าตอนนั้น เราจะอยู่ตรงจุดไหนหรือทำอะไรก็ตาม...เราก็ยังคงมีความสุขในแบบของเราเอง ในแบบ...ภาษาดาว