Bloggang.com : ณวลี : หนีน้ำท่วมมาเที่ยวแม่สอด จังหวัดตาก

หนีน้ำท่วมมาเที่ยวแม่สอด จังหวัดตาก

มาดูน้ำท่วมในหมู่บ้านวันสุดท้ายก่อนที่นุ้ยจะย้ายออกมาค่ะ ในภาพนี้ยังไม่สูงค่ะวันต่อมาที่ไม่ได้ถ่ายรูปไว้นี่สูงมาก มัวแต่วิดน้ำเลยลืมถ่ายรูปค่ะ

จากเหตุการณ์น้ำท่วมสูงอย่างที่คิดไม่ถึง ทำให้ทั้งครอบครัวต้องพากันอพยพออกมาจากบ้านค่ะ หลังจากปลุกปล้ำพยายามเอาทั้งเครื่องซักผ้าและตู้เย็นขึ้นชั้นสอง แต่สุดท้ายก็ไม่สำเร็จค่ะเพราะยกกันไม่ไหว เลยเปลี่ยนมาใช้วิธียกขึ้นที่สูงแทน แต่ก็ไม่สูงมากหรอกค่ะ ตอนนี้ก็ยังกังวลกันอยู่ว่าน้ำจะสูงจนถึงตู้เย็นหรือยัง ภาวนาให้ไม่ถึงค่ะ เผื่อตู้เย็นกับเครื่องซักผ้าจะเก็บไว้ได้อีก

วันที่พากันอพยพออกมาจากที่บ้านเป็นวันที่ 4 ของน้ำท่วมค่ะ น้ำทั้งนอกบ้านและในบ้านเริ่มสูงขึ้น ที่ยิ่งกว่านั้นคือเริ่มเน่าเสียและมียุงเยอะ แม้จะอยู่ชั้นสองและมีเสบียงตุนอยู่เต็ม แต่ก็อยู่กันลำบากค่ะเพราะห้องน้ำใช้ไม่ได้ ความเครียดที่เดิมก็เยอะอยู่แล้วเลยยิ่งหนักกว่าเดิม อีกอย่างที่บ้านนุ้ยมีพี่สาวเป็นอัมพาตอยู่ ทำให้ทุกอย่างยิ่งหนักกว่าเดิม จนแม่ต้องยอมให้อพยพออกมาค่ะ (เดิมทีแม่จะไม่ยอมออกเพราะห่วงบ้านและคิดว่าชั้นสองยังอยู่ได้)

แม่สอด คือสถานที่แรกที่เราคิดถึงกันค่ะ แต่ไม่ใช่เพราะมีบ้านพักอยู่ที่นี่หรอกนะคะ พอดีว่าเพื่อนพี่ชายอพยพหนีน้ำท่วมมาเที่ยวที่นี่ก่อน ก็เลยตามกันมาแบบว่าอย่างน้อยก็ยังอุ่นที่มีคนรู้จักอยู่บ้าง ก็เลยให้พี่เขาจองห้องพักในโรงแรมให้ จากนั้นก็ติดต่อรถตู้ซึ่งเพื่อนนุ้ยเป็นคนแนะนำให้ ค่ารถก็ 8000 บาทถ้วนค่ะ รวมน้ำมันแล้วนะคะ และหารถมารับในหมู่บ้านที่น้ำท่วมประมาณเป้ากางเกงค่ะ นัดกันดิบดีว่าอีกประมาณหนึ่งชั่วโมงพี่เขาจะขับรถเข้ามารับ ปรากฏว่าผ่านไปสองชั่วโมงรถที่ขอความช่วยเหลือไปก็ยังไม่เข้ามา ตอนนั้นเราก็ยังตื่นเต้นกันอยู่ค่ะเพราะพี่เขาโทรเข้ามาเป็นระยะว่ามารับแน่ๆ แต่รถน่ะเข้ามาไม่ได้ต้องหาเรือยนต์ก่อน

แต่จนแล้จนรอดตะวันใกล้จะตกดินแล้วก็ยังไม่มีใครเข้ามารับ โทรไปถามปรากฏว่าเพราะน้ำในหมู่บ้านสูงมากทำให้รถน๊อคอยู่ด้านนอกเข้ามาไม่ได้ ส่วนเรือไม่ต้องพูดถึงค่ะหาไม่ได้เหมือนกัน ทุกคนเริ่มมองหากันว่าจะเอายังไงกันต่อดี ขณะที่กำลังจะถอดใจกันอยู่แล้ว พวกเราก็ตัดสินใจโบกรถที่ขับผ่านหน้าบ้านค่ะ คันแรกไม่รับ คันที่สองโอเคค่ะ พวกเราก็ขนของขึ้นรถ (เกรงใจเจ้าของรถมากมายเลยค่ะ เพราะของเยอะมั่กๆ ขนาดว่าพยายามจัดให้น้อยที่สุดแล้วนะคะ ^^” )

ช่วงนั้นทุลักทุเลมากค่ะ รองเท้าก็ไม่ได้ใส่นุ้ยได้นั่งกับพี่ชายอีกสองคนอยู่ที่ท้ายรถ แบบเอาเท้าราน้ำไปตลอดทางเลยค่ะเพราะของเยอะจนไม่มีที่ (ของเดิมจากเจ้าของรถด้วยนะคะ ไม่ใช่ของจากบ้านนุ้ยอย่างเดียว แหะๆ) ท้องถนนมืดมากๆ รอบตัวโดนล้อมไปด้วยน้ำ มองเห็นขยะลอยอยู่ในน้ำและได้กลิ่นน้ำเน่า ตลอดทางมีคนนั่งเรือบ้าง เดินใช้เชือกลากกะละมังไปตามทางบ้าง บางคนก็ใช้ถุงดำใส่ขยะขนเสื้อผ้าเดินลุยน้ำออกมา ตอนนั้นยังเครียดกันอยู่ค่ะว่าถ้ารถตู้ที่ติดต่อไว้ไม่รอ พวกเราจะทำยังไงกันดี เพราะไปช้ากว่าเวลานัดหลายชั่วโมง

รถที่นั่งออกมาแล่นฝ่าความมืดเข้ามาจอดฝั่งตรงข้ามของหมู่บ้านค่ะ ซึ่งเป็นส่วนที่พื้นแห้งเพราะอยู่บนสะพาน ที่สำคัญตรงนั้นอยู่ใกล้กรมทหารด้วย ก็เลยเห็นทหารเดินกันขวักไขว่ ใกล้จุดที่ลงพี่ๆ ทหารกำลังช่วยกันยกสุขาลอยน้ำลงจากรถ มีการส่งเสียงเชียร์จากชาวบ้านที่ยืนมองอยู่ด้วย พอลงจากรถก็ปรึกษากับพี่ชายค่ะว่าจะเอาไงต่อดี เพราะรถของทหารที่รับส่งคนนั้นสูงมาก คงเอาวีลแชร์ของพี่สาวนุ้ยขึ้นรถไม่ไหวแน่ แต่ทั้งที่ไม่แน่ใจเราก็ตัดสินใจโบกรถทหารค่ะ และพอรู้ว่ามีรถเข็นทหารทั้งรถประมาณ 8 คนก็ลงมาช่วยกันยกรถให้เลยค่ะ พวกเราเลยได้อาศัยรถทหารมาลงที่หน้าห้างเซ็นทรัลลาดพร้าวตอนประมาณทุ่มเศษค่ะ นาทีนั้นบอกได้คำเดียวว่า
พวกเรารักทหารที่ซู้ด…ทหารเพื่อประชาชนจริงๆ ค่ะ

กว่าจะเรียกรถแท็กซี่มาหารถตู้ที่จ้างไว้ รองเท้าที่เอามาด้วยก็หายไป 1 คู่ TT^TT จากนั้นเราก็ขึ้นทางด่วนรังสิตมุ่งตรงออกจากกรุงเทพฯ ตรงไปแม่สอด จังหวัดตาก กันค่ะ ช่วงที่อยู่ในรถนี่มีรูประหว่างทางขึ้นเขามาให้ดูกันนิดหน่อยค่ะ ถ่ายจากในรถเป็นวิวข้างทาง ตอนนั้นแปดโมงแล้วยังมีหมอกลงให้เห็นอยู่เลยค่ะ ตอนขึ้นเขาหูอื้อด้วย แต่โชคดีที่ไม่มีใครเมารถ ว่าแล้วก็มาดูรูปกันดีกว่าค่ะ

ต่อด้วยรูปห้องพักที่โรงแรมเอราวัณค่ะ ที่นี่มีสี่ชั้นทาสีม่วงค่ะ สวยดี ห้องที่นุ้ยอยู่เป็นวีไอพีแบบเสริมเตียงค่ะ คืนละ 750 บาท มีอาหารเช้าให้ วันที่ไปถึงทันได้ทานอาหารเช้าพอดีค่ะ แต่ไม่เคยได้พกกล้องไปถ่ายรูปด้วยเลย มัวแต่กินอย่างเดียวค่ะ อีกอย่างเกรงใจแขกคนอื่นด้วยค่ะ เลยไม่กล้าถ่ายรูปมา ที่เคยคิดว่าช่วงอพยพหนีน้ำท่วมจะได้ลดน้ำหนัก กลับกลายเป็นอ้วนขึ้นอีกค่ะเพราะกินกระหน่ำทุกมื้อเลย ฮือๆ

วันต่อมาเราก็ได้ไปเดินตลาดริมเมยกันค่ะ ที่นี่มีผลิตภัณฑ์เกี่ยวกับไม้เยอะค่ะ แล้วก็พวกพลอย หินต่างๆ เพื่อนนุ้ยฝากซื้อทานาคา กับหินขัดของพม่ามาด้วยค่ะ เขาว่าทาแล้วหน้าจะขาวสวย เหอๆ แต่นุ้ยไม่ได้ซื้อของตัวเองมานะคะ แหะๆ ใช้ไม่เป็นค่ะ ใครเคยใช้แวะมาบอกวิธีกันบ้างนะคะ อยากซื้อพวกเฟอร์นิเจอร์ไม้กลับบ้านค่ะ แต่ถ้าจะขนขึ้นรถคงลำบาก เลยได้แต่ดูอย่างเดียวค่ะ มาชมภาพในตลาดกันค่ะ

มุมนี้จัดไว้สำหรับถ่ายรูปเลยค่ะ เสียค่าถ่ายคนละ 20 บาท จะถ่ายกี่รูปก็ได้ แต่ตอนนั้นถ่ายมาน้อยค่ะ เพราะเกรงใจเพื่อนพี่ชายที่ขับรถพาไป กลัวจะรอนานน่ะค่ะ มาค่ะมาดูหน้าเจ้าของบล็อกกัน อิ อิ

วัดหลวงพ่อทันใจค่ะ ได้เข้าวัดไหว้พระขอพรก็สบายใจกันขึ้นค่ะ

น้ำตกพาเจริญค่ะ สวยดี มาดูรูปกันค่ะ

หลังจากไปน้ำตกแล้วก็ไม่ได้ออกไปไหนอีกเลยค่ะ เพราะพี่ชายล้มที่น้ำตกได้แผล พี่สาวขาพลิก เลยต้องอยู่กันแต่ในโรงแรมค่ะ ไว้ถ้าไปเที่ยวไหนอีกจะถ่ายรูปมาให้ดูนะคะ ช่วงนี้นุ้ยอาจจะไม่ค่อยได้เข้าไปทักใครที่บล็อกนะคะ ไว้รอกลับกรุงเทพฯ แล้วจะแวะไปสวัสดีอีกทีค่ะ ช่วงนี้อากาศเริ่มหนาวแล้ว รักษาสุขภาพกันนะคะ ^^

Create Date : 16 พฤศจิกายน 2554

Last Update : 16 พฤศจิกายน 2554 11:21:10 น.

73 comments

Counter : 3521 Pageviews.

ยังไม่เคยไปครับ...
ขอมาเยี่ยมชมบรรยากาศนะ..

โดย: ฟ้าสดใส ทะเลสีคราม

วันที่: 16 พฤศจิกายน 2554 เวลา:13:49:45 น.

อรุณสวัสดิ์ครับ