แกะรอยบุษบา ตอนที่ 4

ตอนที่ 4  วิรงรองก้าวเข้าบริษัทด้วยอาการง่วงงุนคล้ายนอนไม่เต็มอิ่ม ทั้งที่เมื่อคืนนี้เธอเข้านอนตั้งแต่สามทุ่ม นับจากเวลาที่ตื่นเธอนอนไปเกินแปดชั่วโมงด้วยซ้ำ แล้วทำไมร่างกายถึงได้รู้สึกเหมือนได้พักไปงีบเดียวเท่านั้นเอง หญิงสาวเดินหาวเข้าไปนั่งที่โต๊ะของตัวเอง ขณะที่เจ้าของบริษัทน่าจะออกไปกินข้าวเช้าอยู่ที่ร้านใกล้ๆ แถวนี้ อดิเทพหรือพี่ดินใช้ทาวน์เฮาส์ส่วนตัวมาเปิดเป็นบริษัท เขาทำงานอยู่ที่ชั้นสองซึ่งเป็นส่วนพักอาศัยด้วย ส่วนพนักงานคนอื่นๆ ทำงานอยู่ชั้นล่าง ซึ่งแต่ละคนก็คือรุ่นน้องที่อดิเทพชวนให้มาทำงานด้วยกันนั่นเอง “เออ ผิงเมื่อวานพี่บังเอิญเจอกับพี่ทัชเขายังถามถึงผิงด้วยนะ” สุนีย์บอกกับรุ่นน้องที่กำลังชงกาแฟอยู่ วิรงรองชะงักไปนิดก่อนจะตอบอย่างไม่สนใจ “ไม่รู้จะถามถึงทำไม” ทุกวันนี้อินทัชยังโทรมาหาเธออยู่บ้างเป็นครั้งคราว แม้ว่าเธอจะเปลี่ยนหมายเลขโทรศัพท์หนีอยู่หลายรอบ แต่เขาก็ยังตามเจอและโทรมาหาจนได้ เธอจึงคร้านที่จะเปลี่ยนหนีเขาอีก เพราะจะต้องไปเปลี่ยนในนามบัตรด้วย ซึ่งไม่เป็นผลดีต่อการทำงานของเธอนัก “นั่นสิ แต่เขาบอกพี่ว่าที่ผิงยังไม่มีแฟนใหม่ก็เพราะผิงยังรอเขาอยู่ พี่เลยแก้แทนไปว่าไม่เคยได้ยินผิงพูดถึงเขา แต่แทนที่ฟังแล้วจะสลด เขากลับหัวเราะแล้วบอกว่าผิงรอเขาแน่ๆ เพราะผิงหาคนที่ดีกว่าเขาไม่ได้หรอก ฟังแล้วหมั่นไส้แทนชะมัด แต่เอ๊ะ หรือว่าแกจะรอเขาอยู่จริงๆ วะผิง” สุนีย์มองหญิงสาวที่เดินกลับมานั่งที่ตัวเองแล้วอย่างเริ่มไม่แน่ใจ “ผิงเคยพูดตอนไหนเหรอพี่นีย์ว่าผิงรอเขาน่ะ” วิรงรองถามกลับอย่างฉุนๆ “อ้าว ก็พี่เห็นแกไม่มีใครเลยสักคน แนะนำใครให้ก็ไม่เอา แล้วนี่แกก็จะสามสิบแล้วไม่ใช่เหรอ ถ้าไม่ได้รอพี่ทัชแกจะสงวนความโสดไว้รอใครยะ” “ก็ถ้ามีแล้วเจอคนไม่ดีก็เก็บความโสดขึ้นหิ้งไว้อย่างนี้แหละพี่ เราดูแลตัวเองได้ไม่เห็นจะต้องง้อใคร” “เออ งั้นก็คงจะจริงอย่างที่ไอ้ทัชมันว่าแล้วละ แกหาคนที่ดีกว่าไม่ได้จริงๆ” ทรายขาวที่นั่งฟังอยู่นานสรุปปิดท้าย “สรุปอะไรแบบนั้นล่ะพี่ทราย” คนที่ถูกมองว่าหาแฟนใหม่ไม่ได้โวย หากเธอก็ไม่มีโอกาสได้แก้ต่างให้ตัวเองได้อีก เพราะเจ้านายกลับเข้ามาในบริษัทพอดี “ผิงเดี๋ยวเตรียมตัวออกไปพรีเซ็นต์งานลูกค้ากับพี่นะ” อดิเทพสั่งทันทีที่เจอหน้ารุ่นน้อง ก่อนจะบอกชื่อบริษัทและรูปแบบงานที่ลูกค้าต้องการให้หญิงสาวฟังคร่าวๆ เพื่อทำแผนงานและใบเสนอราคาออกมาให้ลูกค้าได้เลือก จากนั้นจึงวิ่งขึ้นไปแต่งตัวที่ชั้นบน กลับลงมาอีกครั้งวิรงรองก็เตรียมเอกสารไว้พร้อมแล้ว ซึ่งใช้แผนงานเดิมที่ทำไว้นำมาเปลี่ยนแค่วันที่และชื่อบริษัทเท่านั้น ก่อนจะเดินนำลูกน้องสาวไปขึ้นรถแล้วขับออกไปอย่างรวดเร็ว “เรามีนัดกับลูกค้าตอนสิบโมงตรงนะ คนที่โทรมาหาพี่เป็นผู้บริหารระดับสูงของบริษัทเลย ชื่อคุณอาศิระหรือคุณโอบ เขาจะเข้าประชุมครั้งนี้ด้วย พี่ว่าน่าจะเป็นงานใหญ่เลยละเพราะปกติแล้วผู้บริหารระดับสูงไม่น่าจะต้องลงมาเอง เราต้องห้ามพลาดอีกเข้าใจไหม” อดิเทพกำชับระหว่างขับรถไปด้วย “รับทราบค่ะ ผิงเคยติดต่อขอเข้าไปพรีเซ็นต์ที่นี่อยู่ครั้งหนึ่ง แต่ตอนนั้นเขาบอกว่ามีบริษัทที่ใช้งานประจำอยู่แล้วก็เลยไม่ให้เราเข้าไป คราวนี้ไม่รู้นึกยังไงนะคะ” “พี่ว่าช่วงนี้เขาน่าจะเน้นการตลาด ข่าวปาหนันฆ่าตัวตายทำให้แบรนด์สินค้าเสียชื่อไปไม่น้อย เพราะคุณอาศิระดันไปมีส่วนพัวพันกับข่าวนี้ด้วย” “อ๋อ ข่าวนี้เองผิงนึกออกแล้วค่ะ ตอนแรกก็ไม่ได้สนใจข่าวนี้เท่าไหร่ ตกลงว่าผู้ชายที่ทำให้เปิ้ล ปาหนันฆ่าตัวตายก็คือผู้บริหารของที่นี่เองเหรอคะ ความจริงผู้หญิงสวยๆ ระดับนั้นไม่น่าจะอกหักได้เลยนะคะ” “ใครจะรู้ล่ะ ฝ่ายชายเขาก็ปฏิเสธอยู่นะว่าไม่ใช่ความจริง แต่ถ้ามีควันมันก็ต้องมีไฟจริงไหมล่ะ” หญิงสาวพยักหน้าอย่างเห็นด้วย และอยากเห็นนักเชียวว่าผู้ชายที่หักอกผู้หญิงที่เพียบพร้อมอย่างปาหนันได้ จะมีดีแค่ฐานะร่ำรวยหรือหน้าตาจะหล่อเหลาสักแค่ไหนกัน เพราะบริษัทของอดิเทพยังเป็นบริษัทขนาดเล็ก ดังนั้นจึงแทบจะนับครั้งได้ที่บริษัทจะได้ทำงานให้ลูกค้ารายใหญ่ หลังจากติดต่อกับพนักงานที่เกี่ยวข้องแล้ว หญิงสาวจึงได้เดินตามเจ้านายเข้าไปนั่งรอในห้องประชุม ไม่นานผู้ร่วมประชุมคนอื่นๆ ก็ก้าวเข้ามานั่งประจำที่ หลังจากแนะนำตัวและแลกเปลี่ยนนามบัตรกันแล้ว ผู้บริหารที่นั่งอยู่หัวโต๊ะจึงก้าวเข้ามาพร้อมด้วยเลขานุการส่วนตัว วิรงรองเบิกตากว้างอย่างห้ามตัวเองไม่อยู่ เมื่อได้เห็นชายหนุ่มในชุดสูทสีเข้มเต็มตา และเธอก็จำได้แม่นว่าเขาคือผู้ชายจอมตื๊อที่เธอเดินหนีเมื่อวานนี้ แน่นอนว่าเธอยังยืนยันว่าเธอไม่รู้จักเขามาก่อนอยู่เช่นเดิม แต่ไม่รู้ทำไมพอเห็นเขาที่ด้านหลังของเธอกลับเย็นวาบจนขนลุกเกรียวไปทั้งตัว หญิงสาวอยากจะขอเปลี่ยนตัวผู้ช่วยเจ้านายเป็นสุนีย์หรือทรายขาวไปเสียเดี๋ยวนั้น เพราะถ้าเขาเห็นหน้าเธอเข้าบริษัทอาจจะชวดงานใหญ่ครั้งนี้เพราะเธอก็เป็นได้ แต่โชคร้ายที่เธอไม่มีโอกาสทำแบบนั้น เพราะเมื่ออดิเทพแนะนำตัวเสร็จ ก็ถึงคิวของเธอที่ต้องแนะนำตัวเป็นรายต่อไป หญิงสาวเกือบสะดุ้งเมื่อชายหนุ่มคนนั้นหันมาทางเธอ หากด้วยสถานการณ์บังคับทำให้เธอฝืนยิ้มแล้วทำหน้าที่ของตัวเองต่อไปได้ ผู้บริหารหนุ่มไม่มีทีท่าว่าจะทักหรือจำเธอได้ เขาเพียงแต่พยักหน้ารับแล้วให้เริ่มนำเสนองานได้เลย “โชว์ของเรามีหลายโชว์นะครับ ทางลูกค้าสามารถเลือกได้เลยว่าจะเอาโชว์ไหนไว้ หรือตัดโชว์ไหนออก” อดิเทพเอ่ยหลังจากเปิดภาพการแสดงชุดต่างๆ ของบริษัทให้ดู “โชว์ของคุณก็น่าสนใจดีนะครับ แต่งานเลี้ยงครั้งนี้เป็นงานเลี้ยงประจำปีของฝ่ายบริหาร ผมอยากให้พนักงานของเราได้มีส่วนร่วมกับการแสดงด้วย ท่านอื่นๆ เห็นด้วยไหมครับ” อาศิระตอบหลังจากอ่านเอกสารที่ได้มาอย่างคร่าวๆ แล้ว ซึ่งพนักงานคนอื่นๆ ต่างก็เห็นดีด้วย “ถ้าอย่างนั้นผมจะคิดการแสดงแต่ละชุดมาให้เลือก จากนั้นจะส่งคนมาช่วยฝึกท่าเต้นให้ดีไหมครับ” อดิเทพเสนอพลางนึกถึงนักเต้นที่ทำงานให้เขาเป็นประจำ ว่ามีใครที่เหมาะจะเรียกมาฝึกสอนให้ลูกค้าได้บ้าง วิรงรองได้เสนอความคิดเห็นของเธอเป็นระยะ หากหน้าที่หลักของเธอคือการจดความต้องการของลูกค้ามากกว่า การประชุมดำเนินไปเรื่อยๆ ไม่ใช่เป็นเพียงการนำเสนองานแบบเป็นตัวเลือกหนึ่งให้ลูกค้า หากเป็นการคุยถึงขั้นตอนทุกอย่างจนละเอียด ราวกับว่าลูกค้าได้ตกลงจ้างให้บริษัทของเธอดูแลงานครั้งนี้ให้แล้วอย่างแน่นอน จนหญิงสาวแทบไม่อยากเชื่อว่าทุกอย่างจะราบรื่นถึงเพียงนี้ ทั้งที่เธอก่อเรื่องกับระดับผู้บริหารเอาไว้ “รายละเอียดคร่าวๆ ก็คงประมาณนี้ แต่กว่าจะถึงวันงานเราคงต้องคุยกันอีกหลายครั้ง” อาศิระเอ่ยเมื่อมาถึงช่วงท้ายของการประชุมแล้ว “ได้ครับ คุณอาศิระสามารถติดต่อผมหรือว่าคุณวิรงรองผู้ช่วยของผมได้ตลอดเลยนะครับ” อดิเทพตอบรับอย่างยินดี อาศิระพยักหน้ากับชายผู้เป็นหัวหน้า ก่อนจะหันไปทางผู้ช่วยสาวที่นั่งอยู่ข้างกัน “แล้วผมจะติดต่อไปนะครับ...คุณวิรงรอง” “เอ่อ ค่ะ” หญิงสาวรับคำทั้งที่ยังรู้สึกหายใจไม่ทั่วท้องนัก และก็ไม่รู้ว่าตัวเองตาฝาดไปหรือเปล่า เพราะสิ่งที่เห็นนั้นผ่านตาไปแบบเสี้ยววินาที แต่ถ้าเธอไม่ได้มองผิดเองก็ชัดเลยว่าผู้ชายคนนี้ส่งยิ้มมุมปากให้กับเธอ จบตอน ตอบเม้นต์จ้า คุณsakeena เรื่องนี้พระเอกออกแนวดาร์กๆ หน่อยนะคะ อ่านแล้วอย่าเกลียดพระเอกนะคะ 555 คุณgoldensun ปาหนันโดนฆาตกรรมแน่นอนค่ะ ตอนนี้วิญญาณของเธอก็ยังวนเวียนอยู่กับคนที่เธอคิดว่าเป็นฆาตกรแหละค่ะ ส่วนผิงก็กลับมาเจอคุณพระเอกอีกรอบแล้ว ลุ้นกันนะคะว่าคู่นี้จะรักกันอีท่าไหน ^^ คุณออมอำพัน ขอบคุณคุณออมมากนะคะที่มาช่วยโหวตให้ แหะๆ นุ้ยก็โผล่ไปถนนบ้างแวบๆ เข้าบล็อกบ้างนานๆ ทีค่ะ ^^ คุณ ขณะหนึ่ง ขอบคุณที่แวะมาอ่านนิยายนะคะ คุณดอกฝิ่น เรื่องนี้ตอนแรกว่าจะปั่นให้จบก่อนแล้วค่อยอัพทีเดียวค่ะ แต่ละตอนเลยมาห่างกันนิดหนึ่งค่ะ ^^ ขอบคุณนักอ่านเงาทุกท่านด้วยนะคะ

Create Date : 25 มิถุนายน 2559		3 comments
Last Update : 25 มิถุนายน 2559 15:25:41 น.
Counter : 1368 Pageviews.
Share Tweet