ชีวิตที่ต่างประเทศที่อยากเล่าให้ฟัง
ชีวิตต่างประเทศที่จี๊ดจ๊าดอยากเล่าให้ฟัง
คงเป็นเรื่องอะไรไปไม่ได้นอกซะจาก
ตอนที่ได้ไปเที่ยวที่ต่าางประเทศนั่นล่ะค่ะ
ก็จี๊ดจ๊าดไม่ได้อยู่ที่ต่างประเทศนี่คะ
ส่วนประเทศที่อยากเล่าให้ฟังที่สุดก็เป็นฝรั่งเศษนั่นล่ะค่ะ
คงเพราะมีความประทับใจหลายอย่างน่ะค่ะ
เริ่มตั้งแต่ พอจะไปฝรั่งเศษ ก็มีแต่คนบอกว่า คนฝรั่งเศษเห็นแก่ตัว
เป็นคนไม่น่ารัก เป็นประเทศไม่มีไมตรี
แต่ก็ช่างกระไร ในเมื่อหอไอเฟลอยู่ที่ฝรั่งเศษเราก็ต้องไปกันให้ได้นั่นล่ะค่า
เหยียบถึงฝรั่งเศษ เราก็เดินหาที่พักซึ่งเป็นอพาร์ทเมนต์
คุณลุงคนหนึ่งก็เข้ามาถามว่าจะไปไหน
เค้าเปิดมือถือ ดูจีพีเอส แล้วบอกว่า ให้เราไปทางโน้น
เอาอย่างนี้นะ เดี๋ยวขึ้นรถเค้า เค้าจะพาไปเลยดีกว่า อยู่ไม่ไกล
ลุงคะ หนูเพิ่งเหยียบถึงฝรั่งเศษ และพูดกับลุงเป็นคนแรก
ลุงจะน่าไว้ใจมั้ยเนี่ย
แน่น้อน ปฏิเสธไปซีคระ กังวลอัลไร
แล้วก็เดินหา และเดินหาต่อไป
พอเราอยู่มาหลายๆวันถึงได้รู้ว่า
แท้จริงแล้วคนฝรั่งเศษมีน้ำใจมาก
หลายๆครั้งที่เรากำลังหาทาง ก็จะมีคนเข้ามาถามเพื่อให้การช่วยเหลือ
ครั้งหนึ่งจี๊ดจ๊าดเดินทางไปเที่ยวงานคริสมาสต์
ต้องขึ้นรถแทรม แล้วต้องซื้อตั๋วสำหรับขึ้นที่เครื่องอัตโนมัติ
เครื่องนั้นจะไม่มีเงินทอน และไม่รับแบ้งค์
คุณป้าคนหนึ่งเห็นว่าเราจะขึ้น และไม่รู้เรื่องเลย
คุณป้าก็พูดอังกฤษไม่ได้
แต่จากภาษามือที่โบ้ยไบ้กันไปมา
ทำให้เราพอรู้ว่าต้องใช้ตั๋วและซื้อจากเครื่อง
สุดท้ายคุณป้าก็จูงมือมาที่เครื่อง
ชี้เงินในมือ จี๊ดจ๊าดก็ยื่นเงินไปให้
คุณป้ายื่นเหรียญออกมาให้ดู
จี๊ดจ๊าดก็ยื่นเหรียญกลับไปให้
ฉลาดจริงนะเรา อิอิ
คุณป้าเพ่งดูเหรียญอยู่นานสองนาน
ป้าก็หันซ้ายหันขวา แล้วชี้ไปที่เหรียญอีก
จี๊ดจ๊าดยกกระเป๋าทั้งใบ ไม่มีเหรียญแล้ว มีแต่แบ้งค์
สุดท้ายคุณป้าเอาตังค์ตัวเองใส่เข้าไปให้เพื่อให้เราได้ตั๋วออกมา
ตอนนั้นเองจี๊ดจ๊าดก็เลยเพิ่งรู้ว่า เครื่องไม่รับแบ้งค์คร่า
จี๊ดจ๊าดยื่นแบ้งค์ให้คุณป้า
คุณป้าก็โบกมือหยอยๆ ประมาณว่าไม่เป็นไร แล้วยิ้มให้
เราเพิ่งเจอกัน ป้าก็จะจ่ายตังค่ารถให้กะเหรี่ยงอย่างจี๊ดจ๊าดซะแล้ว
ขอบคุณมากๆเลยค่ะ
พอรุ่งขึ้น กะเหรี่ยงก็จะไปเที่ยว
ไปนั่งรถไฟใต้ดินกะเค้าด้้วย
ปรากฏว่าเป็นช่วง rush hour
รถกี่โบกี้ก็เต็ม เราไปกัน 3 คน
เข้าได้แค่ 2 ก็เลยออกมาจากโบกี้นั้้น ไปขึ้นโบกี้ต่อไป
พอขึ้นอีก ก็ไม่พอ 3 คนอีก อัดกันแน่นมาก
ต้องออกมาหาโบกี้ต่อไป
สาวน้อยฝรั่งเศษคนนั้นเธอเห็นเข้า เธอออกมาจากที่ยืนของตัวเอง
เพื่อให้เราเข้าไปได้ 3 คน
แล้วเธอก็รอรถไฟขบวนถัดไป เพื่อให้เราได้ไปด้วยกันในขบวนนั้น
เธอคงรู้ว่ากระเหรี่ยงหน้าตาโง่ๆพวกนี้คงไม่สามารถหาทางขึ้นรถไฟของพวกเธอได้อย่างแน่นอน
จี๊ดจ๊าดมัวแต่งงกับสิ่งที่เกิดขึ้น
เพราะเธอเสียสละเดินออกมาจากโบกี้ของเธอให้พวกเราได้ขึ้นไปแทน
จี๊ดจ๊าดเลยไม่ได้ขอบคุณอะไรเลย
ช่างน่าเกลียดจริงๆเลย
แต่ก็ทำให้ได้รู้สึกว่า คนฝรั่งเศษเป็นคนที่น่ารักมากๆจริงๆ
และคุณลุงคนแรกที่เจอก็คงจะสงสารเรา กลัวจะหลงทาง
อุตสาห์จะพาไปส่งกะเหรี่ยงก็ดันกังวลซะอี๊ก
| Create Date : 21 พฤศจิกายน 2559 |
| Last Update : 21 พฤศจิกายน 2559 23:06:53 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 819 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
ขอบคุณที่แชร์ครับ