อย่างไม่รู้ตัว.. เส้นทางสู่ทุ่งดอกไม้..

กลายเป็นการย้อนรอยเส้นทางเก่า.. วันที่มีเงาติดตามตัว..

แต่ละที่ที่ผ่าน.. มีรอยของเงา..ทาบทับทุกแห่ง.. ขจัดอย่างไรก็ไม่หมด..

มาวันนี้ คนที่เคยเป็นเงา..เค้าห่างหายไป.. แต่เงาในจิตใจยังคงอยู่ วนเวียนหลอกหลอนไม่รู้จักจบจักสิ้น..


แต่ดูเหมือนเงาอดีต.. จะจางหายไปแล้วสำหรับใครคนนั้น..

กิจกรรมโปรดอย่างการถ่ายรูป... กลายเป็นกิจกรรมน่าเบื่อ.. ไร้ความดึงดูดใจ..


ทิ้งให้ทุ่งดอกไม้.. น้ำตกสร้อยสวรรค์... ไล้ลมหนาว..อย่างเดียวดาย..






ความงามเล็ก ๆ .. ท่ามกลางความแห้งแล้ง...

ยังจะมีผู้คนสนใจบ้างมั้ยนะ... เจ้าดอกไม้ป่า..










เหงาบ้างหรือเปล่า.. ยังอุตส่าห์ชูช่อ ...ท้าแดด ทนลม..








เก็บดอกไม้..เหงา ๆ อยู่คนเดียว..

คุยกันด้วยภาษาความเงียบ.. กับมวลดอกไม้..





ได้ยินแต่เสียงร่ำร้องในใจ.. คิดถึง.. คิดถึง.. คิดถึง..











ดอกไม้.. เล็ก ๆ .. บนทางไร้เงา.. ยังบานสวยอยู่ในใจ.. แม้ไม่มีใครมาร่วมเชยชม..

Create Date : 24 ธันวาคม 2554
Last Update : 24 ธันวาคม 2554 21:23:35 น.		3 comments
Counter : 1490 Pageviews.
Share Tweet