ออกจากวัดน้ำใส.. ไปล่าเกอิชาที่ กิออน Gion กันดีกว่า

(พูดซะน่ากลัวเชียว... แค่ไปดักรอ... อย่างดีก็เจอแค่ ไมโกะ..ล่ะค่ะ เกอิชาตัวจริง คงไม่ได้มีบุญได้เจอ..)




Gion （祇園）เป็นย่านที่ยังคงอนุรักษ์ลักษณะความเป็นเมืองญี่ปุ่นโบราณไว้ได้อย่างน่าชมเลยล่ะคะ โดยเฉพาะตึกรามบ้านช่องห้างร้านต่างตามตรอกซอกซอยต่างๆ นักท่องเที่ยวมักจะไปดักรอ เผื่อได้พบ Maiko-san สาวเกียวโตในชุดกิโมโน หน้าขาวๆ ออกมาเดินผ่านไปผ่านมา..



ได้เห็นแค่นี้ล่ะค่ะ .. ถ่ายรูปออกมาได้ไม่ดีเท่าไหร่ .. คุณไมโกะ เดินเร็วมาก...

เหนื่อยล้า ..หิวโหยกันได้ที่ เลยต้องลาจาก Gion ค่ะ .. ไปเสาะอะไรใส่ท้องดีกว่า..

อัญเชิญท่านหัวหน้าและครอบครัวขึ้นรถบัสกลับไปที่พักโดยลำพัง (ทั้งขู่ทั้งปลอบว่า.. ให้ไปเอง... ม่ายพาไปแล้ว.. เพราะอะฮั้นยังไม่กลับ จะไปหาอะไรใส่ท้องก่อน .. ก็ท่านไม่ยอมไปนั่งกินด้วย จะกลับไปกินข้าวที่ห้อง เผาผลาญเสบียงที่ขนมาด้วยให้หมด.. )

ตัวเบาจากภาระอันหนักอึ้งแล้ว The ChAMP ก็ไปหาอะไรกิน.. ได้ร้านขายอะไร ๆ เกียวกับแกงกะหรี่.. window shopping แล้วสุ่มเข้าไปนั่งกิน..ค่ะ.. แต่อร่อยค่ะ...



ท้องอิ่ม แต่แข้งขาเมื่อยล้า.. อย่ากระนั้นเลย.. ไปเที่ยวใกล้ ๆ ที่พักเราดีกว่าค่ะ ..

พวกเรามีบัตรขึ้นชมวิวบนหอคอยเกียวโต เป็นของแถมจากการจองห้องพัก.. ไปใช้สิทธิกันค่ะ..



ชอบมากค่ะ ชมวิวบนที่สูงแบบนี้.. ดูตอนกลางคืนก็เห็นไฟแสงสี แต่ถ้าดูกลางวัน จะตื่นเต้นดี๊ด๊า.. เพราะต้องหาแลนด์มาร์กว่าที่ที่เห็นคือที่ไหน.. นั่นล่ะค่ะ ความสนุก..

ใช้สิทธิไม่ค่อยคุ้มค่ะ อยากอยู่นาน ๆ ..แต่คณะอยากไปช็อปปิ้ง ก่อนห้างปิด...

สองสาว..ไปช็อปตามประสาสาว ๆ .. ส่วนตัวเอง กะ คุณน้องชาย .. แวะ Big Camera.. แต่ไม่ได้อะไรกลับมาค่ะ.. แพง..มาก.. ซื้อเอาแถวบ้านเรา มีบริการซ่อมได้..ดีกว่าค่ะ..

คืนนั้นต้องแพ็คทุกอย่างลงกระเป๋า เปิดโอกาสให้คณะตื่นสายได้..เพราะขึ้นชินคันเซ็นกลับเข้าโตเกียวตอน 10 โมงเช้า แต่ตัวเองกับคุณน้องชายต้องตื่นเช้า เพราะมีนัดกับ โทริอิแดงหมื่นต้น ที่ศาลเจ้า ฟูชิมิ อินาริ... งานนี้ คุณน้องแชร์ขอวิ่งตามไปด้วย.. ใช้สิทธิเต็มที่ ส่วนคุณพี่แอ๊วขอไปเดินตลาดนิชิกิ (แต่ลืมทำการบ้านไปว่า..ตลาดเปิด 10 โมงเช้า..แห้วเลย)



ใช้ตั๋ว JR ให้เป็นประโยชน์ค่ะ นั่งรถไฟ local สาย JR (มี 2 ขบวน ขบวนสีเขียวที่เห็นเป็นรถไฟสายอุจิ..อีกเมืองที่น่าไป ขึ้นชื่อเรื่องชาเขียวมากมาย..อูย..อยากกินไอติมชาเขียวอุจิ... แต่เราไปอีกขบวนค่ะ Keihen Line ลงสถานี Fushimi Inari เพราะรอบเวลาได้พอดี)

คราวที่แล้วไปด้วยรถเมล์.. เดินไกลมาก..แต่พอนั่ง JR มา สถานี อยู่หน้าศาลเจ้าเลยค่ะ ... เยี่ยม !







โทริอิ (Torii) เปรียบเสมือนประตูทางเข้าสู่สวรรค์ในความเชื่อของญี่ปุ่นโบราณ ซึ่งมักจะพบในวัดและศาลเจ้าในนิกายชินโต เป็นเสา 2 ต้นที่มีคานพาดอยู่ด้านบนสองชั้น สมัยก่อนทำด้วยไม้หรือหิน มักจะทาด้วยสีแดง ถ้าแปลตามตัวอักษรแล้ว โทริอิ แปลว่า ที่สำหรับนก ตามความเชื่อของนิกายชินโต นกคือผู้สื่อสารของเทพเจ้า







ศาลเจ้าฟูชิมิ อินาริ (伏見稲荷神社) หรือศาลเจ้าพ่อจิ้งจอกขาว สร้างขึ้นโดยชาวนา เพื่อบูชาสุนัขจิ้งจอกที่เชื่อกันว่าเป็นทูตส่งสารของเทพเจ้าแห่งการเก็บเกี่ยว พื้นที่บริเวณนี้จะมีน้ำอุดมสมบูรณ์ ปลูกข้าวได้ผลผลิตดีมีคุณภาพ และเป็นแหล่งผลิตเหล้าสาเกมีคุณภาพดีด้วย












ศาลเจ้าแห่งนี้ติดอันดับ 1 ใน 10 ของสุดยอดมหัศจรรย์วัฒนธรรมญี่ปุ่น..




ป้ายคำอธิษฐาน ขอพร ทำเป็นโทริอิ.. ให้เขียนชื่อคนขอพร และพรที่ขอ...





ขอพรกันแล้ว..ไปชมโทริอิหมื่นต้นที่ทอดตัวยาวตามเส้นทางของไหล่เขาลดหลั่นกันบนเส้นทางยาวถึง 4 กิโลเมตร และเป็นฉากของภาพยนตร์เรื่อง MEMORIES OF GEISHA ที่ซายูรินางเอกของเรื่องวิ่งลอดซุ้มประตูเพื่อไปขอพรเทพเจ้าให้ตนเองสมความปรารถนา











ทำไมต้องเอา โทริอิ มาต่อกันมากมายขนาดนั้น.. นั่นสิคะ...
คิดว่า เอามาถวายศาลเจ้า .. เอาบุญ .. ขอพร.. สะเดาะเคราะห์ เห็นมีสลักชื่อหน่วยงาน ชื่อคน กันบนเสาทุกต้น.. แถมมีการทำนุบำรุงกันเฉพาะต้น ของใครของมันอีกต่างหาก... แว่ว ๆ มาว่า ตัวอักษรที่เขียนอยู่ตามเสา เป็นชื่อของผู้บริจาค ราคาเสาแต่ละต้นจะเริ่มต้นที่ราว ๆ 400,000 ถึง 1,000,000 yen ขึ้นอยู่กับขนาด

ถ้าถวายด้วยสุนัขจิ้งจอก..อันนี้พอเข้าใจค่ะ เพราะว่าสุนัขจิ้งจอกขาว เป็นทูตของเทพเจ้า..



หาคำตอบไม่ได้ค่ะ ใครก็ได้ ช่วยตอบที..







เราเดินกันไม่ถึง 4 กิโลเมตรหรอกค่ะ ... แค่นี้ก็พอแล้ว ไม่งั้นตกรถไฟ... กลับบ้านเฮา. ..

ขอกลับออกมา ร้านให้เช่ายูกาตะ ไว้ใส่่เดินให้เข้าบรรยากาศญี่ปุ่น เพิ่งเปิดร้าน...



เอาหนุ่มประจำศาลเจ้าไปเชยชมแทนก็แล้วกันนะคะ .. น่าร๊าก..อิอิ..

กลับไปสมทบกับคณะ...ออกเดินทางกลับเข้าโตเกียว.. ไปขึ้นเครื่องที่สนามบินนาริตะ.. กลับเมืองไทยกันค่ะ..



ภาพยนตร์เรื่องใหม่ค่ะ ...โทมะ แสดง อ๊าย..ทำไมไม่เห็นตั้งกะเมื่อวันก่อน จะได้ละเลียดชม..นี่..รีบน๊า..จะไปขึ้นชินคันเซ็น.. ฝากไว้ก่อนเหอะ..




รถไฟขบวนสุดท้ายของเรา.. Narita Express สู่สนามบินนาริตะ.... ชอบมาก เวลาคอยดูรถไฟ..ตู้นู้น มาต่อกับตู้นี้.. ลุ้นเวลามันจุ๊บกัน.. น่าร๊าก..คิคิ..

ทำไมต้องถ่อสังขารกลับไปขึ้นเครื่องที่นาริตะ ..ทำไมไม่่ขึ้นที่คันไซ โอซาก้า..ใกล้กว่ากันเยอะ.. ก็เรา split ตั๋วเครื่องบินมาจากกรุ๊ปทัวร์ที่เค้ากลับทางนาริตะกัน.. เลยเปลี่ยนอะไรไม่ได้..

บะบายแล้วค่ะ Koyo Japan ... ไว้พบกันโอกาสหน้าเมื่อดินฟ้าและอารมณ์อำนวย..นะค๊ะ..

บะบาย จุ๊บ ๆ ...

Create Date : 15 มกราคม 2555
Last Update : 15 มกราคม 2555 12:05:07 น.		15 comments
Counter : 7767 Pageviews.
Share Tweet