ไปเที่ยวกันต่อค่ะ...

คนนำทาง..ยังไม่เหนื่อย แต่ลูกทัวร์ทั้งหลาย.. เหนื่อย วีน และเหวี่ยง...



คนเยอะยังกะหนอน... ทางเดินเข้าวัด..แคบค่ะ มีรถสวนเข้าออก เหลือที่ให้คนเดินนิดเดียว.. (จริง ๆ ไม่ต้องเดินค่ะ .. ไหล..ไปเอง.. )

มีลูกทัวร์ถอดใจ... ขอร้องว่า.. จะรออยู่ตรงนี้ ไม่เข้าไปได้มั้ย.. (ตรงทางเดินแคบ ๆ ... ไม่มีที่แม้แต่จะยืน..) ----------- ร้องออกไปโดยไม่คิดว่า.. แล้วจะมาทำไม...

เฮ้อ.......... เที่ยวเกียวโต หน้าเทศกาล ก็ต้องทำใจค่ะ คนเยอะอย่างนี้ล่ะ (แต่ไหนแต่ไรมา ไม่เคยไปที่ไหน ที่คนเยอะอย่างนี้มาก่อนเลยค่ะ.. ตัวเองก็ทำใจยากเหมือนกัน..)

ไหน ๆ มากันแล้ว..ไปต่อเถอะ ... ข้างหน้าสวยค่ะ.. ป่ะ ไปต่อ ค่อย ๆ เดินไป... ให้ใจเย็น ๆ ...



คุณน้องชาย ก็ประท้วง.. แข้งขาแข็ง..ไปต่อไม่ไหว ขอนั่งพัก... เพราะตอนขึ้นรถบัส..ก็ยืนตลอดทาง.. (ใครใช้ให้เก๊ก..แมน... ไม่ยอมนั่ง)



คุณพี่สาว เลยต้องนั่งแหมะ..มันหน้าทางเข้าวัดนี่ล่ะค่ะ ... นั่งเป็นเพื่อน.. สายตาก็สอดส่ายไปตามกล้อง... แหม.. หนุ่มสาวเค้ามากันเป็นคู่ ๆ ค่ะ .. น่าอิจฉาจริง ๆ ... จูงมือเกี่ยวก้อยกันเข้าวัด (บ้านเราคงไม่ค่อยเห็นภาพนี้ค่ะ )



คนอื่น ๆ เข้าล่วงหน้าเข้าวัดไปก่อนแล้วค่ะ .. คุณน้องชายหายเมื่อยหน้ามุ่ย..แล้วก็ไปกันต่อ..



“Kiyomizudera” (清水寺) หรือที่เรารู้จักกันในนาม 'วัดน้ำใส หรือ วัดแห่งน้ำศักดิ์สิทธิ์' นี่แหล่ะค่ะ ตั้งอยู่ทางตะวันออกของเมืองเกียวโต ลงรถเมล์แล้วต้องเดินขึ้นเขาต่อไปอีกหน่อย ริมทางมีร้านขายของเพียบค่ะ ... ถ้าไม่เหนื่อยและวีนคนเยอะ..ก็เพลินไปอีกแบบ..




มาถึงบ่ายสามโมง แดดยังไม่หมดค่ะ ..


Kiyomizudera นี่เป็นวัดที่สร้างด้วยไม้ มีชื่อเสียงในเรื่องสถาปัตยกรรมการใช้ไม้ท่อนมาก่อสร้าง



อาคารหลักของวัดเป็นที่รู้จัก จากระเบียงขนาดใหญ่สูง 13 เมตร มีเสาไม้กว่าร้อยต้นรองรับ สร้างยื่นออกมาจากด้านข้างของเนินเขา







จากระเบียงสามารถมองเห็นวิวทิวทัศน์ที่สวยงามของเมืองเกียวโตได้




ใบไม้กำลังเปลี่ยนสี พีค..น่าดูเลยค่ะ (นี่ล่ะ ค่ะ สาเหตุที่ว่า ทำไมคนเยอะ..)




ชื่อของวัดมีความหมายว่า น้ำบริสุทธิ์ มีที่มาจากน้ำตกที่ไหลลงมาจากเนินเขาลงมาบริเวณวัด จากแม่น้ำ 3 สายไหลลงสู่บ่อน้ำ



ผู้ที่มาเยี่ยมชมวัด มักจะมารอดื่มน้ำจากน้ำตกนี้ด้วยถ้วยโลหะ ด้วยความเชื่อว่าสามารถบำบัดโรคภัยไข้เจ็บได้ ทำให้สุขภาพแข็งแรง อายุยืน สมหวังในความรัก และสำเร็จในการศึกษา..

แต่คนรอคิวเยอะขนาดนั้น.. ปาริ..ปุ๋ง.. ขอบายค่ะ.. สุขภาพแข็งแรงดีอยู่แล้ว... อายุยืนมาก แต่ไม่มีความสุขก็ไม่รู้จะยืนไปทำไม... ศึกษาก็เสร็จมานานนม..ความรัก..ก็คงไม่ต้องหวังแล้ว.. ดังนั้น..

ไปถ่ายรูปใบไม้..แดง ๆ ดีกว่า...ค่ะ..





เห็นมั้ยล่ะ ว่า วัดนี้มีดี.. เชื่อมั่น..ในคนพามาหน่อยสิ... แหม...









ทำเอาไม่อยากกลับเลยล่ะ... เพลิน..





ขนาดหมดแรงกัน.. ยังได้ภาพงามมาตั้งเยอะ.. ถ้ามาตอนแรงดี ๆ ... memory ล้น..ทะลักแน่ ๆ ...



อำลาวัดนี้ตอน 5 โมงเย็น..แสงยังไม่หมดค่ะ แต่แรงหมดซะก่อน...



ได้ภาพสวย ๆ .. ค่อยมีแรงเดิน.. เพลินกับขบวนรถรา และผู้คนบนถนนแคบ ๆ .. อารมณ์ต่างจากตอนมาลิบลับ..



เหนื่อยแล้วใช่มั้ย.. งั้นกลับ...ไปขึ้นรถบัส..

อิอิ... แค่ไปเปลี่่ยนบรรยากาศ ไปเที่ยวป้ายอื่นต่อ... เอิ๊กกกกกกกกกกก...

เข็ดรึยัง... มากับ ปาริทัวร์...

Create Date : 12 มกราคม 2555
Last Update : 12 มกราคม 2555 21:10:18 น.		11 comments
Counter : 1584 Pageviews.
Share Tweet